Ολοι αποζητουν ειλικρινεια γιατι θελουν (και λογικα) να ξερουν που βαδιζουν και αν εχει νοημα να αισθανονται αυτο που αισθανονται. Αυτο που πολλοι δεν καταλαβαινουν ομως ειναι οτι - αλλοι λιγο αλλοι πολυ αλλοι ελαχιστα - ολοι λεμε ψεμματα οταν κρινουμε οτι ειναι προς το συμφερον ειτε το δικο μας ειτε της σχεσης μας.
Άλλο το ψέμα, άλλο η απόκρυψη αλήθειας, άλλο η διαστρέβλωση αλήθειας κι άλλο η μισή αλήθεια. Εγώ ζητώ (κι έχω το δικαίωμα) να μην αποφασίζει άλλος για τη ζωή μου και να μαθαίνω την πλήρη αλήθεια, αποφασίζοντας τι πρέπει να γίνει. Το ίδιο κάνω κι εγώ, δεν μπορώ να πάρω απόφαση μόνη μου τι θα πειράξει τον άλλον ή τι θα βάλει σε κίνδυνο τη σχέση. Άσε που θα μου μείνει και μέσα μου και θα με τρώει...
Παραδοξως, εγω δεν αποζητω την ειλικρινεια. Δεν ειναι αυτοσκοπος.
Για μενα το ζητημα δεν ειναι να λες την αληθεια, αλλα να μην την κρυβεις με κακο σκοπο. Δλδ: Δεν με πειραζει να μην μου πει η κοπελα μου οτι εκανε κατι, αρκει αυτο που κανει να μην το κανει για να κρυφτει (πχ εκανα σεξ με καποιον και προκειμενου να μην τα χαλασουμε δεν στο λεω) αλλα γιατι οντως δεν σημαινει κατι για αυτην και αν μου το πει μπορει να το παρω στραβα γιατι δεν μπορω να καταλαβω την ολη διασταση του θεματος για εκεινη.
Αν υπάρχει η πιθανότητα να το πάρεις στραβά, πάει να πει οτι υπάρχει η πιθανότητα να ήταν στραβό.
Γιατί να μην κάτσει να σου εξηγήσει όμορφα κι ωραία αυτή τη διάσταση του θέματος ώστε να την καταλάβεις; Είναι προτιμότερο το ψέμα ή η απόκρυψη της αλήθειας; Δε σε θυμώνει που αποφασίζει χωρίς εσένα για σένα, σε μια σχέση που υποτίθεται είστε ομάδα;
Αυτοι ειναι και οι ανθρωποι που σε ωθουν να πεις ψεμματα. Για μενα οι πιθανοτητες να πεις ψεμματα ειναι:
α) Αν εισαι οντως μλκς, εχεις κανει τη στραβη σου, και θες να καλυφτεις.
β) ο αλλος απαιτει απο σενα την αληθεια, αλλα οταν τη λες, αντι να το εκτιμησει και να καταλαβει οτι ειναι επιλογη σου να το κανει, σε εξουθενωνει με τη ζηλεια, καχυποψια, κτλ του. Ετσι σε ωθει να μην το ξαναπραξεις στη συνεχεια.
β) Παράδειγμα για να μη μιλάμε με θεωρίες: αν λοιπόν εγώ έχω επικοινωνία με τον πρώην μου κι αυτό ενοχλεί το φίλο μου, παρ' όλο που του λέω την αλήθεια και του εξηγώ οτι δε σημαίνει τίποτα, κι αυτός εξακολουθεί να έχει πρόβλημα (ας είναι ανασφάλεια, ζήλεια, οτιδήποτε) εγώ έχω δύο επιλογές: είτε σταματάω να του το λέω είτε σταματάω να το κάνω. Εκεί λοιπόν πρέπει να βάλω στη "ζυγαριά" τι είναι πιο σημαντικό για μένα: η επικοινωνία με τον πρώην ή η καλή κατάσταση του φίλου μου (και κατά συνέπεια της σχέσης μου). Προσωπικά θα επέλεγα το δεύτερο. Αν κάποιος επέλεγε το πρώτο, θα αμφέβαλλα για το κατά πόσο ενδιαφέρεται για το σύντροφό του και τη σχέση του.
Οχι δεν πιστευω οτι η αληθεια θα βγει καποια στιγμη στο φως. Συχνα ναι, αλλα οχι τοοοσο συχνα. (και δεν μιλαμε μονο για χοντρα πραγματα τυπου εχει παραλληλη σχεση αλλα και για λεπτομερειες)
Αλλα, συμφωνω απολυτα με το αλλο. Μαλιστα, εγω εχω το εξης σκεπτικο: Σε εμπιστευομαι 100%. Κανε ο,τι θες. Βγες εξω μεχρι το πρωι με αλλους αντρες, πιες, ο,τι σε ευχαριστει. Βγες με τον πρωην σου, μιληστε συχνα, κτλ. Δεν θα ζηλεψω. Αρκει να ξες εσυ πως αισθανεσαι και ποια ειναι τα ορια σου. Αλλα αν αντιληφθω οτι δεν εισαι σωστη απεναντι μου θα αλλαξω και συμπεριφορα.
Ναι σε αυτό έχεις ένα δίκιο. Εγώ είμαι της άποψης οτι "αν πηδάς πολλά παλούκια, το ένα θα μπει... ξέρεις). Τι σημαίνει αυτό; Σε εμπιστεύομαι, σε αφήνω να κάνεις αυτό που θες (να με ενημερώνεις όμως) αλλά έχω και τα μάτια μου ανοιχτά για τυχόν αλλαγές που θα μου κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Μάλλον ουσιαστικά το ίδιο πράγμα λέμε. Αλλά: όχι και να βγαίνει με άλλες βρε πουλάκι μου... Εφόσον έχω ξεκαθαρίσει οτι αυτό με κάνει να αισθάνομαι άσχημα, η επιλογή του να το συνεχίσει μου δίνει να καταλάβω οτι δεν τον ενδιαφέρει τόσο η ψυχική μου υγεία και το να αισθάνομαι καλά.
Εξάλλου μια σχέση θέλει θυσίες. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να τις κάνεις και να συμβιβαστείς πολλές φορές, μείνε μόνος σου.
Απλα επειδη και ο αλλος στη σχεση ανθρωπος ειναι, εχει και μια καποια υπομονη. Αν προσπαθησει να σε πεισει μια, δυο, τρεις, απο καποιο σημειο και επειτα παραιτειται. Δεν φταιει αυτος για τις ανασφαλειες σου. Πρεπει να τις αντιμετωπισεις - κυριως - μονη σου.
Αυτό που είπα και πιο πριν. Πρέπει να κάνει κάποια επιλογή. Το σίγουρο είναι οτι κάποιος από τους δύο θα καταπιεστεί. Κι εκεί είναι το κομβικό σημείο που οι περισσότεροι επιλέγουν την απόκρυψη αλήθειας - είναι η πιο ανώδυνη λύση αλλά όχι κι η πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα, είτε γιατί το ψέμα θα εμφανιστεί κάποια στιγμή, είτε γιατί αυτός που λέει ψέματα θα νιώθει τύψεις.
Τις ανασφάλεις πρέπει να τις αντιμετωπίσω μόνη, αλλα όχι να με φορτώνει ο άλλος με αυτές. Το πρόβλημα είναι και των δύο, εφόσον είμαστε ομάδα.
Δεν εχει σημασια τι ησαστε. Σημασια εχει πως νιωθεις για αυτον. Αν εναν ανθρωπο τον αγαπησα τρελα, το οτι πλεον δεν μπορουμε να ειμαστε ζευγαρι δεν με κανει να μην τον αγαπαω. Και αν τον αγαπαω, θελω να τον βλεπω, να του μιλαω, κτλ. Αρκει να ξερω τι αισθανομαι για αυτον.
Σεβαστό. Είναι όμως στη δικαιοδοσία του συντρόφου σου αν αυτό τον ενοχλεί έτσι; Κι αν τον ενοχλεί, κάτι πρέπει να κάνεις.
Ναι, αλλα αν σε καποιον δεν στελνεις ουτε "Χρονια πολλα", φανταζομαι οτι δεν θα εχετε και καμια αλλη επικοινωνια. Σε αυτην την περιπτωση λοιπον, αμφιβαλω οτι θα σε αναζητησει οταν θα χρειαζεται καποιον να τον στηριξει.
Δεν είναι απαραίτητο αυτό. Μπορεί να μην έχετε καμιά επικοινωνία, αλλά να σε αναζητήσει τη μία φορά που θα έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
1) Δεν ειπα οτι δεν υπαρχει κανενα ζευγαρι, ειπα οτι εγω δεν εχω δει κανενα. Και για να μην εχω δει εγω κανενα, ειτε ειναι σπανιο φαινομενο, ειτε εγω ειμαι πολυ γκαντεμης. Εσυ το συναντας συχνα το φαινομενο αυτο;
Δεν ξέρω τι κάνει ο κόσμος στις σχέσεις του, ξέρω όμως οτι όλοι (μα όλοι!) αποζητούν ειλικρίνεια. Μήπως να αρχίσουμε να ζητάμε ψέματα μπας και πάρουμε ειλικρίνεια κάποια στιγμή;
2) Σορρυ, αλλα το "το εχω ζησει" δεν μου λεει κατι. Μπορει να σε πληγωνει αυτο, αλλα μεσα σε μια σχεση ειναι απιστευτα συχνο (και ευκολο) να σου κρυβει ο αλλος καποιες πτυχες του και να μην τις μαθεις ποτε. Το "το εχω δει" (σε τριτους εννοειται) το δεχομαι, γιατι ειναι πολυ πιο παραλογο πχ ενας φιλος σου να κρυβει και απο σενα τι κανει και τι λεει απο το να τα κρυβει απο την κοπελα του.
Πχ Πολλοι γνωστοι μου μπορει να συμφωνουν με το ζευγαρι τους για καποιο θεμα οταν συζητουν μεταξυ τους, αλλα οταν τα συζηταμε μεταξυ μας να εχουν αλλη αποψη. Το κανουν γιατι ξερουν οτι σε αντιθετη περιπτωση μπορει να οδηγηθουν σε ατερμονες συζητησεις χωρις νοημα.
Ναι γιατί υπάρχουν όντως άνθρωποι που ενώ αποζητούν την αλήθεια, δεν την αντέχουν. Ή γιατί μπορεί κι οι φίλοι σου να σου λένε άλλα αντί άλλων για να δειχτούν. Κι αυτό παίζει.
Μα αυτο λεω! Αν δεν ξες εκ των προτερων αν το εχει κανει ή οχι, δεν εχει νοημα η ερωτηση, γιατι δεν ξες αν θα σου πει την αληθεια!
Η αλήθεια κάποια στιγμή θα βγει στο φως. Εσύ πατας και βαδίζεις με το δεδομένο οτι τον εμπιστεύεσαι - γιατί έχει χτίσει αυτό το δεδομένο έτσι; Αν κάποια στιγμή αποκαλυφθεί κάποιο ψέμα, προσαρμόζεσαι.
Γιατι ο αλλος ειναι ανθρωπος. Και ως ανθρωπος εχει ανασφαλειες, προσωπικες αποψεις και κολληματα. Μπορει εσενα η ζωη σου να σου εχει δειξει οτι το να μιλαει καποιος με τον πρωην του σημαινει κατι (ερωτικο), ενω για μενα οχι. Αν εσυ εισαι καθετη σε αυτο και το εχουμε συζητησει, απο καποιο σημειο και μετα δεν προκειται να αλλαξεις αποψη οσο και να σε καθησυχαζω.
Και επισης, τα πραγματα εχουν διαφορετικη σημαντικοτητα για τον καθενα μας γιατι ο ενας μπορει απλα να φανταζεται τι συμβαινει (αυτος που δεν συμμετεχει), και να βαζει πραγματα στο μυαλο του που μπορει να μην ισχυουν, ενω ο αλλος τα ζει και ξερει ακριβως τι αισθανεται.
Δεν έχει σημασία αν θα με πείσεις εντέλει. Προσπάθησε. Γιατί η ανασφάλεια η δική μου είναι πρόβλημα και των δυο μας εφόσον συνυπάρχουμε στη σχέση. Κουραστικό σου ακούγεται να προσπαθείς να με πείσεις; Ξέρω οτι πολλοί θα το καταδικάσετε. Αλλά σκέψου οτι αν έχω εγώ ανασφάλειες που πας να μου καθησυχάσεις, έχεις κι εσύ άλλες που εγώ προσπαθώ να σου καθησυχάσω. Στην ίδια ομάδα είμαστε και προσπαθούμε για το καλό της σχέσης. Η απόκρυψη στοιχείων απλά κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι.
Τι εννοεις δεν κερδιζει κανεις κατι; Οταν στελνεις σε εναν φιλο σου ποιος κερδιζει; Το οτι θα χαρει που εχεις στειλει και την θυμηθηκες στα γενεθλια της δεν ειναι κερδος; Κατα δευτερον, αν δεν σου στελνω ουτε για χρονια πολλα, τι πιθανοτητες υπαρχουν να μαθω οτι σου συνεβη κατι, ή να χρειαστεις εμενα για υποστηριξη; Θα στραφεις σε καποιον με τον οποιο εχεις επαφη.
Με το φίλο σου δεν ήσασταν κάποτε εραστές... Δεν είναι ίσα κι όμοια αυτά που συγκρίνεις.
Αν θέλει ο άλλος τη βοήθειά σου, θα στη ζητήσει. Δε θα περιμένει να του γράψεις χρόνια πολλά για να στο πει.
Τελος, για το "ενημερωσε με", δεν διαφωνω απολυτα. Αν δεν σημαινει κατι για μενα, ή σημαινει υπερβολικα πολλα για σενα μπορει να μην στο πω. Αλλα γενικα ναι, αν κολλαει καπου θα το αναφερω. Αλλα οχι, σαν να δινω αναφορα: "Σημερα εστειλα στην πρωην μου. Της ειπα αυτο και αυτο. Μου απαντησε αυτο. "
Όχι καλέ, ποιος μίλησε για αναφορά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Με συγχωρείς, αλλά συνήθως πίσω από το "απόλυτο δίνεσθαι", υποκρύπτεται το "απόλυτο εξουσιάζειν", πράγμα που προσωπικά δεν μπορώ ν' ανεχτώ μέσα σε μια σχέση. Έχω μια κάποια αλλεργία στα "απόλυτα" κάθε είδους, μιας κι έχω ανακαλύψει ότι στη ζωή τίποτε δεν είναι απόλυτο, επομένως μια τέτοια επιδίωξη οδηγεί σε ουτοπικές, ή σωστότερα δυστοπικές καταστάσεις.
Σεβαστό. Εξακολουθώ να λέω όμως οτι υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν αυτό το απόλυτο και το αποζητούν. Και που το "απόλυτο εξουσιάζειν" για αυτούς είναι απλά ενδιαφέρον κι αγάπη. Δε συμφωνείς;
Μπορει να υπαρχουν και αυτα τα ζευγαρια, και ισως ακομα να υπαρχουν αυτα τα ζευγαρια που κανουν αυτες τις συζητησεις και εννοουν και οι δυο αυτα που λενε. Εγω δεν εχω δει παντως κανενα τετοιο ζευγαρι.
Εγώ έχω δει και το έχω ζήσει.
Επισης, αμα του εχεις εμπιστοσυνη, τοτε τι σε ενδιαφερει τοσο πολυ αν εστειλε μνμ ή οχι. Ασε που η ιδια η ερωτηση ειναι (γενικα, στην συγκεκριμενη περιπτωση εχει νοημα) χαζη: Αν δεν θελει να σου πει οτι εχει στειλει μνμ, δεν θα στο πει. Αν στο πει σημαινει οτι δεν τρεχει τιποτα. Αδιαφορο ερωτημα λοιπον (εκτος και αν ξερεις οντως οτι εχει στειλει!)
Γιατί θέλω να δω οτι θα μου πει την αλήθεια. Γιατί θέλω να ξέρω οτι βαδίζω τη σχέση μου πάνω σε δρόμο εμπιστοσύνης κι όχι ψεμάτων ή απόκρυψης πληροφοριών. Εξάλλου κι η εμπιστοσύνη κερδίζεται, δεν υπάρχει εκ των προτέρων.
Δεν θα πω οτι ολοι ψευδονται στις σχεσεις τους, αλλα θα πω οτι η συντριπτικη πλειοψηφια το κανει αυτο. Και οχι μονο στις ερωτικες αλλα σε ολες τις σχεσεις. Πολυ συχνα "καλλωπιζουμε" την αληθεια, με σκοπο να μην πληγωσουμε τον αλλο. Ή πολυ συχνα σκεφτομαστε μακροπροθεσμα, και αν κατι δεν σημαινει κατι για μας αλλα ο αλλος θα το σκεφτεται για καιρο και θα βαζει αλλα πραγματα στο μυαλο του δεν τα αναφερουμε. Ειναι το "ενστικτο της επιβιωσης". Αν θελει καποιος ας δει (χιουμοριστικα φυσικα) την ταινια The Invention of Lying (2009) για να σκεφτει πως θα ηταν η κοινωνια μας αν δεν υπηρχαν τα ψεμματα, και πιστευαμε οτι μας ελεγαν οι αλλοι χωρις δευτερη σκεψη. Υπαρχει λογος που υπαρχουν τα ψεμματα.
Μια ερώτηση: αντί να μην αναφέρουμε πράγματα που για μας δε σημαίνουν τίποτα αλλά ο άλλος θα τα σκέφεται για καιρό, γιατί να μην τα αναφέρουμε βεβαιώνοντας τον άλλον οτι όντως δε σημαίνουν τίποτα;
Νομιζω πιο καιριο ειναι το ερωτημα "Γιατι να ΜΗΝ στειλω στην πρωην μου χρονια πολλα;". Δλδ μολις γνωρισα εσενα, εχουν "πεθανει" ολες οι πρωην μου με τις οποιες ειχα ζησει τοσα πολλα και μου προσεφεραν/ τους προσεφερα τοσο πολυ απο το χρονο και τη σκεψη μου; Αυτο δλδ θα ηθελες να γινει και με σενα αν καποια στιγμη δουμε οτι ερωτικα δεν μπορουμε να συνυπαρξουμε;
Ακριβώς επειδή είναι παρελθόν, δε βλέπω το λόγο να στείλεις χρόνια πολλά. Δεν κερδίζει κάτι κανείς δηλαδή. Πρόσεξε όμως: αν αυτή η πρώην σε χρειαστεί σαν άνθρωπο για κάποιο σοβαρό λόγο, ναι, να τρέξεις να πας κι εγώ μαζί σου. Αλλά το χρόνια πολλά πιο πολύ για νοσταλγία το βλέπω (όπως είπε κάποιος πιο πριν) παρά για κάτι αθώο. Μπορεί να είναι κι αθώο. Αλλά τουλάχιστον ενημέρωσέ με.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Με δυο λόγια, για να μη θεωρητικολογούμε, η γυναίκα που θα μου έκανε σκηνή επειδή έστειλα χρόνια πολλά σε κάποια πρώην μου, απλά θα είχε χάσει το παιχνίδι και θα έπρεπε να βρει αλλού να αναζητήσει το απόλυτο.
Σεβαστό. Θες να μου πεις ποιος ο λόγος να στείλεις χρόνια πολλά σε μια πρώην σου και μάλιστα κρυφά από την νυν σου;
Τα υπόλοιπα θα τα σχολιάσω αύριο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@Himela: Ο έρωτας είναι για να περνάς όμορφα τη ζωή σου, όχι για να βασανίζεις και να βασανίζεσαι μέσα από σχέσεις-φυλακές. Έτσι όπως μας τα λες, εσύ πρέπει κυριολεκτικά να υποφέρεις σε κάθε σου σχέση. Αν ήξερα πως θα ερωτευόμουν την ...Γκεστάπο και θα περνάω ανάκριση τρίτου βαθμού για το παραμικρό, να έλειπε καλύτερα το βύσσινο, ακόμη και το ...ροδάκινο!!
Κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Το οτι εσένα δε σου αρέσει η ανάκριση όπως τη λες, δεν πάει να πει οτι ισχύει για όλους. Για κάποιους μάλιστα δεν είναι καν ανάκριση, είναι απλά ενδιαφέρον. Για κάποιους το απόλυτο δίνεσθαι είναι θεμιτό και επιθυμητό. Για κάποιους το ψέμα δεν υπάρχει στη σχέση. Για κάποιους είναι ωραίες οι συζητήσεις από το μικρό σπίτι στο λειβάδι. Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε;;;
Παρ' όλα αυτά με προβλημάτισαν αυτά που μου λες και θα τα σκεφτώ. Να σου πω όμως οτι στην περίπτωση αυτή δεν ήταν ανάκριση ούτε καταπίεση η απαίτηση του παιδιού να ξέρει την αλήθεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ξανάβαλε η ΕΤ1 "Το μικρό σπίτι στο λιβάδι";
Κι όμως υπάρχουν και τέτοιες σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και το σεβασμό. Ξέρω οτι δεν είναι πολύ exciting για σένα αλλά για άλλους είναι και γι' αυτό καλό είναι να μην κοροϊδεύουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Όταν οι σχέσεις τελειώνουν κάποιες φορές στις αρχές υπάρχει ένταση, καυγάδες προστριβές. Κάποιοι χάνουν τελείως την επαφή.
Με τον καιρό που η σχέση γίνεται ανάμνηση και αλλάζει η κατάστασή της μέσα μας, από Defcon 5 σε Neutral () πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται "Τι να γίνεται εκείνη η ψυχή;" χωρίς ίχνος ερωτικής διάθεσης.
Πολύ πιο φυσιολογικό μου φαίνεται αυτό, από το να παριστάνεις ότι το Χ άτομο δεν πέρασε ποτέ από τη ζωή σου.
Μια τέτοια αθώα κίνηση επικοινωνίας, μπορεί με κάποιο τρόπο, να επιβεβαιώνει σε αυτόν που την κάνει, ότι πλέον το μόνο που υπάρχει μέσα του από εκείνη τη σχέση, είναι το ανθρώπινο ενδιαφέρον και ο σεβασμός απέναντι στις καλές στιγμές που έζησε με το άτομο αυτό.
Από το να αναρωτηθώ τι κάνει κάποιος μέχρι να του στείλω ευχές στη γιορτή ή τα γενέθλιά του και μάλιστα κρυφά από το αγόρι μου νομίζω υπάρχει διαφορά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σκέψου μια στιγμή πώς θα αντιδρούσες [με ειλικρίνια και στον εαυτό σου] αν στο έλεγε. Αν η απάντηση είναι ότι θα χάλαγε η διάθεση σου, θα είχατε κάποιου είδους γκρίνια, πιθανόν κάποιο χαζοτσακωμό, θα έπρεπε να μπει στη διαδικασία να εξηγεί εκ νέου ότι δεν τρέχει τπτ με το λαλακή, και πραγματικά δεν μιλάνε, οκ, μπορεί να πουν ένα "Χρόνια πολλά" σε γενέθλια κτλ κτλ κτλ ίσως καταλάβεις γιατί δεν στο είπε.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ να πρέπει να εξηγείς ότι δεν είσαι ελέφαντας και ο γάιδαρος δεν πετάει όταν για σένα είναι τόσο προφανές ότι και ελέφαντας δεν είσαι και ο γάιδαρος δεν πετάει, αλλά ο άλλος δεν το βλέπει.
Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί ήταν τόσο σημαντικό να στείλει ευχές στον πρώην της; Πραγματικά δεν το καταλαβαίνω. Έχει μια σχέση 1,5 χρόνο, υποτίθεται οτι είναι ευτυχισμένη με το σύντροφό της κι ο πρώην της είναι απλά μια ανάμνηση. Γιατί να του στείλει χρόνια πολλά;;; Έστω όμως οτι του στέλνει - το δέχομαι και αυτό. Γιατί να μην πει στο αγόρι της "έστειλα χρόνια πολλά στον πρώην μου" αν δεν το θεωρεί σημαντικό; Και γιατί να σβήσει το μήνυμα εκ των υστέρων; Δηλαδή σε αυτή τη φάση νομίζω οτι αντί να τρίζει ο αραμπάς τρίζουν τα κατρακύλια. Εννοώ οτι αντί να "κρίνουμε" (σε μεγάλα εισαγωγικά, συζήτηση κάνουμε) την κοπέλα που έκανε την κίνηση αυτή, "κρίνουμε" το αγόρι της που θα τον πείραζε αν το μάθαινε. Αντί να "κρίνουμε" την πράξη "κρίνουμε" το αποτέλεσμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
"δεν έχει πρόβλημα να λέει ψέματα, αν έτσι ηρεμεί η κατάσταση και κάνει αυτό που αυτή θεωρεί σωστό".
Της είχα ξεκαθαρίσει παλαιότερα ότι ό,τι και να συμβεί, τα ψέματα δεν μου αρέσουν καθόλου και θέλω να μου λέει πάντα την αλήθεια, όσο και να μου αρέσει ή όχι...
Σήμερα όμως μου είπε (έκανε βασικά) ένα ψέμα, που δεν ξέρω για το περιεχόμενο του, αλλά με ενοχλεί η πράξη.
Και σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι ίσως δεν είναι το πρώτο ψέμα...
Άλλοι βέβαια θα έλεγαν ότι το απόλυτα ειλικρινές άτομο δεν υπάρχει αλλά...
Στα μπολνταρισμένα βρίσκω το ζουμί. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με 2 εκ διαμέτρου αντίθετες (αν και όχι λάθος τελικά) απόψεις. Εκείνη θεωρεί οτι μπορεί να κρίνει αν κάνει κάτι λάθος και αν δεν το θεωρεί λάθος, δίνει το οκ στον εαυτό της να κρύψει κάτι ή να πει κάποιο ψέμα. Εσύ πάλι θες την αλήθεια σε όλα, ακόμα κι αν πονάει. Ερώτηση: εφόσον ξέρεις τις απόψεις της και ξέρει τις απόψεις σου, πώς συνυπάρχετε σε σχέση με αυτό το θέμα; Δηλαδή εφόσον οι απόψεις είναι αντίθετες, κάποιος πρέπει να (έχει) υποχωρήσει. Ποιος είναι αυτός;;; Εκεί βλέπω εγώ το στραβό της υπόθεσης.
Προσωπικά διαφωνώ με το "επιλέγω και κρίνω οτι αυτό είναι οκ να το κρύψω εφόσον επιλέγω και κρίνω οτι δεν κάνω κάτι λάθος". Αν ήθελες να επιλέγεις και να κρίνεις εσύ για σένα στη ζωή σου, ας μην έκανες σχέση. Στη σχέση είμαστε μαζί, είμαστε δυάδα, και είναι το σωστό και το δίκαιο να επιλέγουμε και να κρίνουμε μαζί για μας.
Τώρα τι να κάνεις; Αν το πεις οτι το ξέρεις, θα σε κατηγορήσει οτι κρυφοκοιτάς το λογαριασμό της - κάτι μου λέει οτι από κει που σου χρωστάνε θα σου πάρουν και το βόδι. Αν δεν το πεις, θα σου μείνει σαράκι. Προτείνω να ξανακάνεις μια συζήτηση περί ειλικρίνειας και να λύσετε το θέμα που σου επεσήμανα στην πρώτη παράγραφο. Ποιος θα υποχωρήσει; Ποιος θα είναι ο αδύναμος κρίκος; (κάτι μου λέει εσύ - αυτοί που επιλέγουν να κρύβουν πράγματα είναι κι αυτοί που έχουν πράγματα να κρύψουν. Τυχαίο;... Δε νομίζω...).
Καλή τύχη! (και συγνώμη που είμαι σκληρή, έτσι είναι ο τρόπος μου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.