Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
19:17
Έχουμε λοιπόν διάφορους συνομηλικους μου που λένε ότι όσοι θεωρήσανε με την πρώτη ότι είναι εσκεμένη αποπλάνηση ανηλίκου η ιστορία του 40χρονου με την 11χρονη είναι κυνικοί
Ένοχος μέχρι αποδείξεως τουναντίον (?)
ένοχος μέχρι να βγει το πρώτο μεσημεριανάδικο να πει ότι δεν ήταν βιασμός (?)
ένοχος μέχρι να γράψει κι ο τελευταίος την τελευταία του συνκαταγγελτική αράδα
κάτι σαν την κλωτσοπατινάδα με συνειρμούς;
Αμαρτάνω δηλαδή παρηγορώ δηλαδή παρατείνω...
ενώ οι ίδιοι είναι ρομαντικοί, και να ο "Λεών", να και ο Ελύτης
Δεν αποδέχομαι το χαρακτηρισμό ρομαντικός.
Αν μου έβαζα ένα επίθετο αυτό θα ήταν κλαζομενέας.
Όσο για τον Ελύτη, επειδή έξυπνη είσαι
στα δεύτερα αναγνώσματα κάποια φορά αρπάζουμε
ό,τι δεν μαγκώθηκε από μόνο του στα πρώτα...
Ρε παιδιά συγγνώμη αλλά πως να το θέσω... πόσοι από τους συνομηλίκους μας που θα πήγαιναν με έστω μία (όχι και παραπάνω όπως φάνηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση) 11χρονη θα το έκαναν από "το μάγεμα του έρωτα" και πόσοι από βίτσιο?
Βίτσιο το μη σύνηθες?
Η φυσιολογία (και η λογική η ίδια) σου σηκώνει το σημαιάκι.
Χτυπάει το καμπαναριό της ηθικής ξανά.
Μπέστε όλοι μέσα, έρχεται η κυρά μας η μαμή.
Χωρίς την δημοσιοποίηση του θέματος από το κορίτσι ή τους γονείς ο τύπος θα συνέχιζε στο facebook να βρίσκει 11-15 χρονών κοριτσάκια.
Κοίτα τι γίνεται τώρα.
Αν εγώ αντιπαρατεθώ σε αυτό γίνομαι αυτοδιορισμένος δικηγόρος του Αξκου.
Αλλά κι εσύ που γράφεις το παραπάνω μπαίνεις στη θέση της τρομοκρατημένης μανούλας
και δίχως να ξέρεις το ζουμί της υπόθας, θεωρείς ότι ο τύπος ήταν συλλέκτης baby pants
(για να μην πω τπτ άλλο)
επειδή ειπώθηκε, γράφτηκε, υποστηρίχθηκε ότι είχε κάνει το ίδιο και με άλλες 2.
Κι αν το είχε κάνει αλλά η δημοσιοποίηση δεν είχε τελικά νομική υπόσταση;
Θα βγεις να πεις αν αθωονόταν, ουπς σορυ λάθος, βιάστηκα?
Η λάσπη που εκτοξεύεται παίρνεται πίσω?
Όχι γιατί όταν τη πετάς είναι υγρή αλλά να τη μαζέψεις δε μπορείς γιατί έχει ξεραθεί...
Θέλει πετσέτα το πράγμα πια, αν με εννοείς.
Το ποσοστό των ώριμων συναισθηματικά/ σεξουαλικά 11 χρονων είναι όσο και των "ρομαντικών" ερωτευμένων με 11χρονα μεσηλίκων (πόσο μετά τα 80 πιστεύετε ότι θα ζήσουμε).
Ποιος σου έμαθε ότι η ωριμότητα είναι το προαπαιτούμενο για τέλεση ερωτικής πράξης?
Δηλ εγώ όταν έχωνα τη γλώσσα μου στο πιπί της πόπης στα 8 μου (δεκαετία του 80)
ήμουν πιο ώριμος από την 11χρονη του σήμερα;
Ήμουν παιδέρας από μικρός, θα πεις?
Τελικά το τόπικ αυτό πρέπει να αποκτήσει και εφεδρικό όνομα:
Πώς η ηθική θολώνει την κρίση.
Αν είναι να ωριμάσει κάποιος για να συνουσιαστεί,
το χάσαμε το κορμί πατριώτισσα λούγκαρ (και εννοώ το δικό μας, θα γίνει μπαγκαλόουζ για τις κάμπιες)
καθώς η ωριμότητα δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι επέρχεται κάποτε ή μια δεδομένη στιγμή κοινή for all.
Αν εσύ είσαι σίγουρη, αφαιρείς το δικαίωμα της αβεβαιότητας για τους άλλους?
Ή η δική σου σιγουριά περι σεξ. ωριμότητας είναι θεοφωσφάτωση?
(το θέσφατο δε μου αρέσει σαν λέξη, είπα να πρωτοτυπήσω )
Πιθανώς να είναι μεγάλο το ποσστό των 11χρονων που φέρονται ξεπεταγμένα αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς την εποχή που το γιαούρτι και το Azax προκαλούν οργασμούς στις διαφημίσεις, τα βίντεο κλιπ/άσματα -ελληνικά και ξένα- σε μαθαίνουν μέσω της τέχνης του χορού πως να πάρεις την στάση της χαρωπής ελαφίνας από το καμα σούτρα, και έδω και ένα μήνα αναλύεται παντού "κοινωνιολογικά" φυσικά η περίπτωση Τζούλια.
+ 479,26
Θενκς και μπαρδόν, αλλά θα το πω:
Η ανάρτηση είναι χειμερινή, ενώ έχουμε άνοιξη, πωπωπω.
Και για να ξεπεράσω τον ετεροχρονισμό μου, έχουμε ή δεν έχουμε και λέμε.
Εποχή ζευγαρώματος, από τα έντομα ως τις πολικές αρκούδες,
γι αυτό ας μιλήσουμε ακόμα λίγο για το σεξ.
Μετρώ φορές, άπειρες; βαριέμαι να μετράω,
που είναι αυνανισμός, εκ του παρεξηγημένου βιβλικού Αυνάν, εις την δευτέραν.
Δε λέω, κι έτσι καλά είναι, τρώγεται το πιλάφι,
αλλά αυτή η ιστορία του παιδοφιλικού (όπως και του πλατωνικού επίσης) έρωτα,
τι σαχλαμάρα είναι κι αυτή, αφού τότε οι άνθρωποι ξεσκίζονταν,
εδώ εξαιρούμε τον Διογένη που ήταν μέγας παίχτης,
γιατί δεν τον πλησίαζε ούτε θηλυκιά μύγα (μύγος το αρσενικό).
Ο αθεόφοβος δε δίσταζε, λέει τώρα ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσέας,
να τον παίξει καταμεσής στην Αγορά, το έβρισκε,
έλεγε, πολύ ευκολότερο από το να καθησυχάζει την πείνα του τρίβοντας την κοιλιά του.
Δε θα πω περισσότερα, απλά θα περίμενα αντίστοιχες γυναικείες κυνικές δηλώσεις που σίγουρα υπάρχουν…
πως το τρίβουν το πιπέρι…και ούτω καταγής.
Προς τι όλα αυτά; Εε, να, μʼ αρέσει νʼ ακούω νέα πράματα,
ας είναι και παλιά που δεν ξέρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
16:56
Ωραίο ε;
'Οχι απλά ωραίο.
Αριστουργηματικό.
Ήξερες πως η ταινία αυτή ήταν η αγαπημένη του Φασμπίντερ;
η τέχνη δεν αναπαριστά την πραγματικότητα, την εξιδανικεύει (ή την δαιμονοποιεί) ή την ερμηνεύει υπό ένα πρίσμα εντελώς διαφορετικό από τα δικά μας κριτήρια αξιολόγησης (συνήθως).
Το παράδειγμα με το Leon
(όπως και με το Lolita του Κιούμπρικ και αργότερα του Adrian Lyne
με τον ασύγκριτο Τζέρεμι Αϊρονς και τη δική του αποπλάνηση από τη 12χρονη "Lo")
Βλέπε εδώ
το ανέφερα όχι μόνο ως δείγματος περι του ότι η τέχνη αναπαριστά την πραγματικότητα
(κάτι τέτοιο θα ήταν ένας μεταμοντέρνος ρεαλισμός που τον οικειοποιούμαι εύκολα)
αλλά γιατί υπάρχει μια αμφιδρομικότητα κι όχι όπως ανέφερες για την παρατηρούμενη αποπλάνηση μονής φοράς.
Φυσικά, η τέχνη άλλες φορές αναπαριστά άλλες όχι, τη ζωή την ίδια,
άλλες φορές με κρίση του σκηνοθέτη κι άλλες όχι.
Η τέχνη ως αξιολογητικό μέγεθος και κριτήριο της σχέσης των πραγμάτων,
είναι σχολείο κι ας μην αναπαριστά πάντα.
Τώρα δες τι γίνεται, και πως πέφτεις μεστην ίδια σου τη φάκα:
Θέτεις το παράδειγμα κατά το οποίο η μικρή κρεμιέται στη σοφίτα
λόγω ψυχικής διατάραξης κλπ. ως μέτρου για την μομφή
και την ανηθικότητα της σύναψης μιας τετοιου είδους σχέσης.
Δηλ. αφού δε συνιστά η τέχνη μέτρο της πραγματικότητας
τότε τι μπαίνεις στον κόπο να μου αποδείξεις ότι υπάρχει μομφή
αφού το λέει ο Βισκόντι? Εκτός κι ο Βισκόντι δε κάνει τέχνη αλλά ραβιόλια.
Εγώ μπήκα απλώς στον κόπο να μιλήσω για τον Μπεσόν (Leon)
γιατί η απεικόνιση της ζωής μανατζάρεται κι από τη Τέχνη
(απόδειξη οι τόσες νουβέλες που πολλές ήταν πραγματικές ιστορίες
και μεταφέρθηκαν στο μεγάλο πανί) -είχα δηλ το έρεισμα
ενώ εσύ παρόλο που το απορρίπτεις το χρησιμοποιείς κιόλας
για να αποδείξεις τη σκανδαλοθηρία της σύναψης σχέσεων
για κάτι που δεν αναπαρίσταται στη πραγματικότητα (κατα πως πιστεύεις)!
Οπότε μου μένει να τείνω να σε πείσω για το ότι η τέχνη αναπαριστά
πτυχές της ζωής μας μοναδικά για να ξαναζωντανέψω το χαρτί σου περι τέχνης?
Η τέχνη είναι άρωμα.
Κάποιοι βάζουν έλαιο βανίλιας,
άλλοι κάποιου εσπεριδοειδούς,
αν ο ένας συμφωνεί με την οπτική μιας γλυκιάς ταινίας που πραγματεύεται τη παιδοφιλία
κι ένας άλλος όχι,
άραγε αυτό θα σημαίνει ότι η τέχνη απέτυχε το σκοπό της,
ότι πέτυχε να μας προβληματίσει,
ότι η παιδοφιλία είναι ζήτημα της τέχνης,
και ρε συ φαντ. τι πα να πει ότι η τέχνη ερμηνεύει τα πράγματα
με άλλα κριτήρια? Τα οποία τα θέτουν άνθρωποι από την Κούφια Γη?
Άνθρωποι άλλων διαστάσεων, γαλαξιών;
Προβληματίζει η τέχνη και σαν Ματίλντα και σαν Μάρτιν...
Και είναι τουλάχιστον διττή η φύση και ο ρόλος της
να πάλλονται τα πράγματα ανάμεσα στο γούστο μας και την ηθική μας.
Ευτυχώς να λες.
Μα παρατήρησα ότι είτε σαν "Leon", είτε σαν "καταραμένοι"
εσύ πάντα ανικανοποίητος στοχαστής του αστόχαστου.
Στο μεν πρώτο δεν αναπαριστάται η πραγματικότητα καθότιν τέχνη,
άρα δεν είναι κριτήριο ριαλαϊζέησον η ματιά του Μπεσόν
κατά πόσο επιτρεπτή είναι η σχέση της πιτσιρίκας με το Ζαν Ραμολί
ενώ στη δεύτερη ο Λουκίνο είναι διεστραμμένος γιατί αυτοκτονεί τη νεαρά.
Αν κινηματογραφούσες εσύ ένα μούβι, με θέμα την παιδοφιλία,
τι εικόνες θα έβαζες μέσα?
Θα μας έδειχνες σε αντιδιαστολή γλυφιτζούρια με μπουζόκλειδα;
Ως προς τα επίθετα νεοσυντηρητικός και ηθικός τα αποδέχομαι με μεγάλη χαρά (για να τα λες εσύ), ψάξε όμως και τις λέξεις μηδενιστής και σχετικιστής, αυτά τα δύο τελευταία σιχαίνομαι όπως κατάλαβες από τον τρόπο που αντιδρώ όταν τα βλέπω σε ανθρώπους.
Αρχικά ψάχνω την...
..αβλεψία< ελληνιστική κοινή ἀβλεψία < ἀβλεπτῶ < στερητικό α- + βλέπω. Η αρχική σημασία ήταν «τύφλωση». Επιστροφή λοιπόν στην “Άτη” του Γ. Λειβαδά. Άτη δηλαδή παραφροσύνη, τύφλωση.
Πού όλο και κάποια κοινή ρίζα έχουν με το αλαζόνας.
Γιατί φυσικά όταν αποκαλείς κάποιον μηδενιστή ΚΑΙ σχετικιστή ξέρεις ότι αυτό
είναι δίχως άλλες προσμίξεις κουταμάρα.
Ο μηδενιστής είναι το απόλυτο μηδέν (-273κέλβιν), ο σχετικιστής είναι κάτι.
Άρα αυτά τα δύο αδύνατο να συμπλεύσουν..
Επίσης ο μηδενισμός προκύπτει από νοητικά αδιέξοδα (το πρώτο σύμπτωμα)
έως πλήρη παγωμάρα ακόμη κι εν μέσω Ανοίξεως (αν και όχι ακόμη ημερολογιακώς).
Ο δε σχετικισμός είναι μια μπανάλ συνθηκολόγηση αυτού που τον αποδίδει
στο χρώμα του ουρανού,
και η μόνιμη πιπίλα όσων έχουν να αντιτάξουν έναν ογκόλιθο ΕΓΩ και την
αδιαπραγμάτευτη πλάνη της κατοχής μιας απαράβατης μοναδικής αλήθειας.
Της αλήθειας της προσωπικής τους ηθικής.
Η γνώση περι των ορίων της ηθικής να σου υπενθυμίσω μόνο
δεν είναι γνώση του 2+5 κάνει 7 αλλά γιατί δε κάνει 25...
Αχχχ...
"Ένας κόσμος φυλαγμένος τόσο καλά
που πια δε θυμάμαι γιατί είναι δικός μου.” (από τον κόσμο σε μια κούτα, του Ιωάννη Κατσούλη)
Γιʼαυτό δεν προσπαθούμε απεγνωσμένα να γράψουμε λέξεις,
να ζωγραφίσουμε εικόνες, να αγκαλιάσουμε κορμιά?
Τελικά μπορεί και να μην υπάρχει καν κόσμος
πέρα από αυτόν που δημιουργούμε (με επικουρία Βισκόντι ή χωρίς)
μέσα στην απόγνωσή μας για κατανόηση και οικείωση…
Και χρειάζεται μεγάλη σκηνοθεσία για να μας κρύψει η σκιά από το δάχτυλό μας.
Αν όντως η ψυχή είναι μια σωματική εκδήλωση,
τότε παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η ψυχανάλυση του βισκόντι
που επιχειρείς να είναι μια παρωχημένη λογοτεχνική μεταφορά,
τουλάχιστον στη διάσταση που αντιπροσωπεύεται μέσα από τη συγκεκριμένη γραφή.
Βέβαια, κάτι τέτοιο αφορά τη συνολική ερωτική ιστορία της ανθρωπότητας
όπου βλέπουμε το παρελθόν να επιμένει αντί να υπομένει,
γιατί το τελευταίο απαιτεί αναίρεση της όποιας μυθοπλασίας μας έχει εξαναγκάσει να δεχτούμε η αβάσταχτη ή ακατανόητη, ας την πούμε έτσι, πραγματικότητα.
Και πάντα παραμένει η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και αλήθειας
ένα ζητούμενο προς επίλυση ή προς απελπισία.
υγ. α ρε Φαντ., σου είπε κάποιος πως το ηλιοβασίλεμα ειναι κιτσ κι εσύ τον πίστεψες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
14-04-10
00:34
Καλα ρε Μπαγκς, στακα γιατι το 10 αρι που χα στη Ερευνα πρεπει καπως να το αξιοποιω ακομα κι εδω.
10ρι στην έρευνα;
Στην έρευνα για ουρανό ενώ μετρούσες τα βήματά σου στο βυθό της αβύσσου;
Τώρα, περιμένεις αναβαθμολόγηση ή το 10ρι κατοχυρώθηκε?
Μουνλαιτ, δωσε κι αλλα φωτα φιλεναδα, αν και νομιζω αυτα αρκουν.
Όχι άλλα φώτα,
θα πάθω φωτογκαγκαγκίτιδα.
Το σύνδρομο του ουγκουντούγκου από το πολύ φως
που δεν είναι άλλο από μια παροδική έκλαμψη από φτέρνισμα
Εχω απολυτη εμπιστοσυνη στη νοημοσυνη της πλειοψηφιας του κοσμου....
Ευτυχώς που τύποι σαν τον Γαλιλαίο δεν είχαν εμπιστοσύνη στη κραταιά άποψη
και σήμερα ο κόσμος δε πιστεύει (πια) ότι η Γη είναι το συμπαντικό κέντρο.
Όμως μιας κι εσύ παραδέχεσαι την ορθότητα της γνώμης της πλειονότητας
μάλλον θα πιστεύεις ότι είσαι ο ομφαλός της Γης κι όλοι κινούνται τριγύρω από σένα,
τη γραφή σου, την έρευνα σου, τα αρθράκια σου, κοκάκια.
Αν επειδή λένε πολλοί κάτι αυτό γεννά μέσα σου πιο πολυ πίστη
τότε να ξαναελέγξεις την ευκολία να πιστεύεις γιατί η πίστη ποτέ
δεν ήταν θέμα ποσοστών αλλά θέμα ζέσης, ουσίας, εξάχνωσης...
Πραγματικά με τέτοια που διαβάζω όπως στο #142,
σκέφτομαι σοβαρά να γίνω παιδόφιλος όχι από γνήσια θέληση
μα από βδελυγμία για τα αγκομαχητά και τον μυρμηγκισμό
και τις μυρωδιές που αποπνέουν τρομαγμένα φτωχά και τσιμπλιάρικα
που ερευνούν τίποτε περισσότερο από τις ωχρές ζωές τους, δίχως να το ξέρουν
με επίφαση τυμπανοκρουσίες και ίλιγγο και καταστροφολαγνικά
κι αναστατώσεις και προαίσθηση ταραχής και άλλα 584 και...
Ξέρεις, mindcircus, τι είναι νίκη σε ανθρώπους
με το ήθος του αυτοδιαφημιζόμενου μεταδιδακτορικού searcher
που αναζητούν συμμάχους για να συνθλίψουν ό,τι αυτοί
δεν μπορούν να συνθλίψουν γιατί η πιεστική δύναμη της δικής τους πατούσας
είναι σα να περνάει από πάνω σου ένα καρμπόν που πέφτει απο την κορυφή
ενός ουρανοξύστη?
Είναι να σου γλείφουν τ' @ρχίδια (ή το μουν@κι)
συν γυναιξί και τέκνοις,
εκείνοι που όπως είπες
θέλουν ψέκασμα με τέζα...
Και τέλοσπάντων θα φοράω κάτι απωθητικό,
για να μην έχουμε κι ατυχήματα...
Εγώ κι ΟΛΟΙ οι άλλοι που έχουν άλλη άποψη,
όχι κουμπωμένη επάνω στην airport extreme βάση του σέρβερ
της ηθικής που εκπροσωπείς...
Μέχρι τη θέσπιση της επετείου του κενού,
στην αφετηρία της εαυτότητας (όπου κι αν βρίσκεται)
μπορείς να στέλνεις στο διάολο όσους θέλεις,
αλλά αν κρατάς εντομοκτόνο,
να θυμάσαι μόνο πως κάποιοι έχουν αποκτήσει ανοσία στη δραστική του ουσία.
Κοινώς, προσωπικά εγώ δε σκαμπάζω.
υγ. επίτρεψέ μου κι ένα ψυχο-λογάκι (δικαιούμαι κι εγώ ένα ή να δώσω το ποσοστό μου για τη μονοπωλιακή πατέντα?):
Με ένα τρόπο παραμένεις καρφωμένη στον εαυτό σου
ενώ διαρκώς απομακρύνεσαι..
(ένας συγκερασμός ανάμεσα στη Ρέα και στον Κρόνο)
Έτσι επειδή το προσέχω καιρό, τώρα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
13-04-10
22:02
Σκόρπιες σκέψεις:
Καλό πασ-όβερ να 'χουμε και τα μυαλά στα κάρβουνα.
- έρχεται η στιγμή που ο κόσμος γίνεται αναμμένο τσιγάρο
που το σβήνεις πάνω σου δίχως πόνο
καθώς (ανα)παράγεις θεωρίες τηλεδικαστηρίων
με το πρόσωπο πιτσιρίκας σε πρώτο πλάνο
κι αριθμό λήψης 40 όπου αναλαμβάνει ο Σάουρον
με θέμα τα πάθη του σώματος
που ανέβηκε στη γη για να γλυτώσει το ξεσηκωμό
κι έτσι όπως ανέβηκε χρεωμένος λόγια,
συναντά άνεργους ψυχολόγους να μιλούν για οργκ, τρολ
και άλλα ασχημομούρικα beasts με τέτοια λεπτομέρεια
που απορείς αν ήταν κι αυτοί κάποτε...
- Είναι πάντα πολύ εύκολο να αρπάζουμε βίους
σέρνοντάς τους σ'έναν κόσμο ξεφτίλας και άμυνας
που ακατάπαυστα παράγει λόγω εξημέρωσής του με την παγοκυστική ηθική
οδηγώντας σε δεσμά τον διάλογο με ένα γκρεμώδες μπονζάϊ...
- σε ένα ποίημα του Γελασάκη Μιχαήλ
αποτυπώνεται πλήρως το προφίλ των ηρώων και επικριτών του στόρι:
Για τον 40ρη (ίσον με 3 13ρηδες + 1 χρόνο ανεμελιάς) θα ταίριαζε η πρώτη στροφή:
Έτοιμος από πάντα για νέα ήθη
Για νέα πρόσωπα, για νέες εκδρομές
Μόνο που σε κατασπάραξαν τα πλήθη
Και το μυαλό σου επιτοίχιο εκκρεμές.
Για το κορίτσι η τρίτη (που τα βυζάκια του τώρα αρχίζουν να μελώνουν):
Έτοιμη από πάντα για νέους δρόμους
Για νέα βήματα, για νέα ουρλιαχτά
Κι αν σου κόψανε τα χέρια απʼ τους ώμους
Θα έχεις πάντα τα φτερά σου ανοιχτά
Για τους αυστηρούς επικριτές, η δεύτερη:
Έτοιμος από πάντα για νέα λάθη
Για νέα όνειρα και νέες φυλακές
Καιρός ανάποδος. Ο πηλός σε πλάθει
Και σε μιαν έρημο σα δέντρο μόνο καις.
Την τέταρτη στροφούλα τη διαπλάθω ακόμα μέσα μου...
- Ο Ελύτης (για κάποιους αλήτης και παιδόφιλος δια της γραφής) το 1939:
Τα δυνατά λουλούδια με τον ήλιο μέσα τους
Άνοιξη σφήκα του χεριού
Άνοιξη «μη» «θα μας δούνε» «τέρας»
Και το τέρας που γύριζε σαν τη λαντέρνα
Και η χούφτα η βάναυση που καρτερούσε:
Χάιντε η ριξιά να βρει το ζάρι της
Άνοιξη παραπάτημα των κήπων
Άνοιξη «Μήνιν άειδε...»
Θεά! Και τι σγουρά τα σκοτεινά τα μέρη!
Και τα χείλη τι ζάχαρη βιολέτας!
Και τι κηπάκι
Τα λυτά
Νωπά
Μαλλιά
Στην απαλή κοιλιά η ανάσα τι ταξίδι!
Άνοιξη μισοζαλισμένο ερείπιο
Άνοιξη μούρο αδάγκωτο
Άνοιξη βιδωτό φιλί
Άνοιξη χάσμα της λιποθυμίας
Άνοιξη no nein και non!
Τα κορίτσια δάγκωναν στη γομολάστιχα
Και τινάζανε πίσω το κεφάλι Σαν
Να τραβούσαν Έξω
Του σφαγμένου πετεινού τα σπλάχνα
Τα κομμάτια τα σπλάχνα μες στα δόντια τους
Άνοιξη δόντι λυσσαλέο
Άνοιξη φούξια του παροξυσμού
Άνοιξη αρτεσιανόν ηφαίστειο
Κι άλλα κρυμμένα πίσω απ' το φεγγίτη
Που πάλευαν τις ρόδινες κορδέλες
Μια στιγμού-
Λα μόνο
Τα γυμνά στήθη
Τα τρεμάμενα σπάρτα μες στους κάμπους
Όπου ευφραίνονται οι ακρίδες
Άνοιξη σάλτο της ακρίδας
Άνοιξη μήτρα σκοτεινή
Άνοιξη πράξη ακατονόμαστη
Στ' ανοιχτά χαρτιά και στα βιβλία
Μια κηλίδα
Μωβ
Πήγαιν'
Ερχότανε
Τα χυμένα νερά τα γυμνωμένα μέλη
Λάμπανε πίσω απ' το παντζούρι
Άνοιξη άνοιξη σαλπάροντας
Άνοιξη άνοιξη σημαιοστόλιστη
Άνοιξη «αντίο αντίο παιδιά!»
Κατά το παραπάνω:
Άνοιξη, μας βρήκανε στα φόρα οι ηθικολόγοι
και οι γυρολόγοι του δέοντος και του πρέποντος
και όλης της must απαρτίας για να καταλαβαίνουν κι οι τουρίστες
μη τους βιάσουμε και τα δικά τους τα παιδιά.
Κλείστε τα παντζούρια και κλείστε τα καλά,
μπας και δουν απ'τα μισάνοιχτα το κωλοδάχτυλο που το σαλιώνεις
πριν εισχωρήσει στο μουσκεμένο ...κλπ. κλπ.
Ο Ελύτης σήμερα θα άφριζε στα πέλαγα
θα έμπαινε στις χορδές τόξου και θα εκτοξευόταν
προς τον αγαπημένο του βιγλάτορα ήλιο
μπας και ξεφύγει από τη μπόχα των ηθικά φρόνιμων.
Ειλικρινά, ανάμεσα σε έναν αρρωστημένο παιδεραστή
και το μέσο όρο ηθικολογίας των εδώ παρισταμένων,
προτιμώ να χαζεύω παιδάκια να μπερδεύουν τις γλώσσες τους
ή έναν ενήλικα άντρα να θωπεύει το ασχημάτιστο στήθος της ανιψιάς του.
- Παρατηρώ ένα είδος δικαίωσης κατά το βαρύτερο μορφικό φύλλωμα
κι όσο μάλιστα κάποιος έγραφε προσπαθώντας να λαδώσει τις εικόνες του
τόσο πιο πολύ χαιρόταν, ηθικολογώντας πάντα..
Επίδειξη χοντροπετσίας που βλέπω μόνο στους λόγους των παπάδων,
στα έργα των παπάδων και στα ηθικοπλαστικά βιβλία κάντε αυτό κι όχι το άλλο.
- το αίσθημα της αγνότητας
και κάθετι αίσθημα
στη σάρκα φυτρώνει
με ρίζες που φτάνουν πάντα στην Ψυχή.
Για ό,τι ξεριζώνεται απο κει την ευθύνη έχουν
καλογερίστικες στολές αντιπροσώπων αγιοσύνης,
οι πουριτανικές σχολές υπο το φως της πανσελήνου
κι όχι η ερωτική πράξη ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους.
Καλό πασ-όβερ να 'χουμε και τα μυαλά στα κάρβουνα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
12-04-10
05:09
Λοιπόν όντως ο Ουτιδανός έχει δίκιο, το θέμα έχει πλάκα στο ύφος που διαπραγματεύεται.
Μερικές παρατηρήσεις, εμπνεύσεις (αι οποίαι πρέπει να έχουν κάποια σχέση με τη συμφόρηση):
1. η νάρκη του δικάσιμου και του αοράτου εδωλίου δε ξέρω κατά πόσο είναι ορατή
ή απελπιστικά θαμμένη για τα μάτια μερικών που συνεισφέρουν στη συζήτηση.
Κάποιοι γράφουν με το ένα χέρι σαν να κρατούν με το άλλο το δικόγραφο...
Κάποιοι άλλοι πλέκουν ρομαντικά σενάρια και ομολογώ ότι πετυχαίνουν ένα
ωραίο εργόχειρο -για τα γούστα μου-, σωστό προικιό.
Άλλοι με γνώμονα το νόμο και την ηθική,
έχουν αρχίσει ράλυ ξεχνώντας να βάλουν λασπωτήρα στους πίσω τροχούς...
Όποιος νιώθει να φωτογραφίζεται, θα του φυλάξω ένα αρνητικό.
2. Αύριο το χρέος αποφασίζει την ξεφτίλα
σήμερα το πάθος είναι ανύπαρκτο
αύριο αποφασίζεται η αποζημίωση για ηθική βλάβη (?) , ψυχική οδύνη (?)
χθες όμως ήμουν ερωτευμένος μαζί σου...ξέρεις...
Μελαγχολική αλληλουχία...πολύ όμως
3. Ερώτηση: Άραγε μπορεί ένας άντρας 40+ να πει σε μια 11χρονη ό,τι ονειρεύεται
όπως το τραγούδησε η Μέριλυν Μονρόε στο I wanna be loved by you
γιατί βρήκε το θηλυκό που του ξύπνησε ό,τι κοιμόταν για καιρό;
Συμπληρωματική ερώτηση: αν το 11 είναι δείκτης παιδικότητας
και το 40 δείκτης γήρανσης και αυτά τα δύο είναι ασύμβατα και δε συναντώνται σε Κ.Σ.
τότε γιατί όσο μεγαλώνουμε ξεμωραινόμαστε?
Θέλω να πω μήπως αντι να κατηγορούμε το 40 για παιδοφιλίες, σοδομισμούς, κατακρεούργηση -29 βαθμών ψυχής
θα'πρεπε να κάνουμε και μια μικροσκοπία στη μητέρα Φύση;
Μήπως υστερεί η ηθική μας και είμαστε ένα τσακ πριν τον κλονισμό;
4. Πόσα και πόσα χαρακτικά της ψυχής δεν είχαν για μια στιγμή τουλάχιστον μια στέρνα δίκιο
ή δεν αποδείχθηκαν μόνο νομικοί φραγμοί και τίποτε περισσότερο;
Θυμίζω περιστατικό Βελγίδας (νομίζω) δασκάλας που έμεινε έγκυος
από τον 13χρονο μαθητή της,
την φυλάκισαν,
αποφυλακίστηκε και ξανάμεινε έγκυος
και εντέλει αν ήθελε τα παιδιά του πιστσιρικά
κι ο πιτσιρικάς ήθελε την δασκάλα του σαν μοναδική
μανούλα των παιδιών του (τρε ρομαντίκ)
που το κόλλημα?
Να πω που? κυρία κυρία να πω να πω ?
Το κόλλημα συνίσταται ότι χάσανε καιρό με τα δικαστήρια
τις φυλακές και την κατακραυγή.
Το όλο θέμα είναι κατα συντριπτικό ποσοστό στο ποιοι μπλέκουν
τα πόδια τους και κάνουν κακό χ 1000. Αυτό και μόνο...
Μη πάμε σε περιπτώσεις αλλότριες (με βιασμούς μωρών, εμπόριο σάρκας κλπ.
γιατί ζεσταίνω μούντζες)
5. Με πόσα ανόητα κουτρουβαλήματα στην υπομονή δεν υποφέραμε τους αδαείς
που μας τυφλώνουν με τις υστερίες τους και τις βαβούρικες μονοδιάστατες ηθικολογίες τους
με επίκληση στα βιώματα τους (ποιος χέστηκε) ή σε ψυχαναλυτικές προεκτάσεις της εποχής του χαλκού.
6. ο έπαινος για όσους περιγράφω στο 5 δεν είναι παρά μονάχα ένα σοβαρό αίσθημα προτίμησης στο
να πεθαίνουμε μόνοι αντί να γλυκαίνουμε τη ζωή με έρωτα. (που χρόνια δεν κοιτά)
7. λες ρε παιδί μου και το τομάρι τους σώζεται επειδή γνωρίζουν πόσο καλά ριζωμένη είναι
μέσα τους η βεβαιότητα για το δίκαιο της γνώμης τους.
Μπορείς να κοιτάξεις έναν από αυτούς τότε (με τη σπίθα σιγουριάς στο μάτι)
φέρνοντας τα λόγια του στις διαστάσεις του ορατού,
απ'όπου και να κοιτάξεις όμως
μια λάμπα πέφτει στο σκοτάδι και χάνεται. Τζίφος.
8. Είναι αστείο τελικά. Φαίνεται πως και τα σκυλιά απέκτησαν συνήθειες εκλεπτυσμού.
Δεν καταδέχονται να μπουν στο μπαρ αν δεν υπάρχει κάποιος ευγενής
να τους ανοίξει την πόρτα (που φυσικά θα συμφωνεί απόλυτα με την γνώμη τους).
9. Αν το θέμα ήταν εξώφυλλο εφημερίδας,
θα έβαζα χαλαρά το σνομπισμός από κλειδαρότρυπα
10. Το απειλές και κίνδυνοι του διαδικτύου είναι
κάτι σαν το απειλές και κίνδυνοι από ένα CRM
όπου πάντα θα υπάρχει κάποιος υπάλληλος να περάσει τα προσωπικά σου data
πριν ενεργοποιηθείς στην φορθνετοχολτελασοτέ.
Είναι να μη μπεις στο μάτι.
Εν προκειμένω όμως το ειδικόν (40χρονος/11χρονη) δε στοιχειοθετεί
κατηγορία, απειλή ή κίνδυνο επειδή τα κανάλια υποκαθιστούν τους εισαγγελείς στη μπανανία Γκρις.
11. Το ιντερνετ για ένα λόγο μου αρέσει.
Γιατί μπορείς να γνωρίζεσαι χωρίς να το κουνάς ρούπι.
Αν θέλει και αν θες, όλες οι επαφές στα όρια κι από πάνω το παιχνίδι
Σε τοποθετώ κατά την τρεμούλα ενός απροσδόκητου συναπαντήματος
εκεί που θα μας βγάλει.
(αν είναι να μας βγάλει πάνω στον λούτσο μου, τότε το τρέμουλο αξίζει δυο φορές)
12. Είναι αστείο να είσαι όμορφος όταν δεν έχεις εμπειρία στη μοναξιά.
Μα αν θες να σπάσεις αυτή τη πλεκτάνη που λέγεται "ευπαρουσίαστο"
πρέπει να σπάσεις και τον μοναχισμό σου.
Μόνο έτσι χτυπάει η καρδιά ηχηρά (εύθυμα ή πένθιμα θα δείξει).
Όμωςςςςςςς......
υπάρχουν νεαρά κορίτσια που δεν μοιάζουν με τίποτα,
το χαμόγελό τους έχει χλωμιάσει κατά το: "είμαι μια ανέραστη παιδούλα αφού δεν ξέρω τη θεωρία της σχετικότητας".
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κρύβονται πίσω από ιερά προσχήματα τότε.
Νομίζουν τη μητρότητα μια καλλιέργεια πνεύματος.
Νομίζουν τη ζωή όπως τη θέλουν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός αισθήματος τρέλας.
Για να κρύψουν τη λυσσαλέα προτροπή του έρωτα
πίσω από τράπεζες μετράνε ελεημοσύνες.
Με ψυχοφάρμακα σταθεροποιητικής φύσης έχουν την εντύπωση
πως θα σε σπρώξουν στο κλουβί και το έκθεμα θα κελαϋδίζει
Πρόβα λιονταριού σε μια προβιά καναρινιού.
Κι εμείς τι κάνουμε?
Κλέινουμε ένα περιστατικό σε μια λεπτομερή ψυχολογία
κι ύστερα αποστεγνώνουμε τα συμπεράσματα κατά το ιδιαίτερο σκάκι μας.
Η σειρά σου. Η σειρά μου.
Τώρα ελπίζουμε σε μια καλή παρτίδα.
Όλοι οι ανέραστοι ενωθείτε και ρίξτε στο χαλί τα ηθικά σας κομμάτια.
Θα είναι σα να κατασκευάζετε μια φιλοσοφία στα τριάντα σας υπολογίζοντας
αισθήματα γηρατειών π'ακόμα δεν ήρθαν.
13. Εγώ προσωπικά όταν εκλείπει η ερωτική γιορτή
δεν ανοίγω σταρ τσάνελ αλλά φροντίζω πάντα να απουσιάζω.
Όποιος αμφιβάλλει για αυτό δεν έχει παρά να κοιτάξει
τα αποτελέσματα που φέρνει ένα αυθεντικό αίσθημα και να το επιβεβαιώσει.
14. Δεν είναι ο ρόλος ττων γονιών. Το ίδιο το παιδί είναι.
15. Τρυφεροί ψυχοπομποί ΜΠΟΡΕΙ να είναι τεμνόμενοι δύο ΤΟΣΟ διαφορετικών
ηλικιών άτομα.
16. Παρατηρήσεις σουλατσαδόρου: μην προβάλλετε τις επιθυμίες/ηθικές σας στις ζωές των άλλων
επειδή εκκρεμεί δίκη και ακαταδίκαστα έχετε κιόλας στήσει κρεμάλα.
Οι μισοί να γίνετε δικηγόροι και τότε τα ξαναλέμε.
17. Μʼένα τρόπο έχετε γίνει το περιεχόμενο του οδυνηρού εκθέματος για τα περαστικά μάτια του πλήθους.
18. Πρέπει να γνωρίζετε πως τα πλάσματα των μεγάλων βυθών παράγουν πάντα το δικό τους φως.
Μην τα πιέζετε να κοιτάξουν με το δικό σας.
Ιδιαιτέρως πολύ να αποφεύγετε τα όντα εκείνα που τεμπελιάζουν
ήσυχα στους πάτους της αβύσσου.
Μιλώ για κατσαρίδες της θάλασσας ή για τα καλαμάρια βαμπίρ,
ενδεχομένως και για άλλα, πιο τρομαχτικά πλάσματα.
Όταν ανάμεικτα με ηδονή στα χρυσώματα μιας εξασθένησης του χρώματος
γυρεύετε τον εαυτό σας στα σκοτεινά βάθη,
αναρωτηθείτε πρώτα απ όλα,
τι στην ευχή γυρεύει εκεί κάτω η τρυφερή παιδούλα από τον έρωτα ..
Αλλά αναρωτηθείτε με κατάδυση στα άδυτα, όχι εξ'επιφανείας
κι ούτε με ύφος κατηγορηματικό.
Τελειώνω (: skoupisma_idrwta: ) με ένα σημείο όπου πρέπει να φέρουμε
στο μυαλό μας με τις περιγραφές του Baudellaire:
τη μάνα εκείνη που τρέχει στο απαγχονισμένο πτώμα του γιου της
κάτω από τη σκηνή της δημόσιας τιμωρίας
και παίρνει το σχοινί που τον έπνιξε για να το πουλήσει στους συλλέκτες..
Μερικές παρατηρήσεις, εμπνεύσεις (αι οποίαι πρέπει να έχουν κάποια σχέση με τη συμφόρηση):
1. η νάρκη του δικάσιμου και του αοράτου εδωλίου δε ξέρω κατά πόσο είναι ορατή
ή απελπιστικά θαμμένη για τα μάτια μερικών που συνεισφέρουν στη συζήτηση.
Κάποιοι γράφουν με το ένα χέρι σαν να κρατούν με το άλλο το δικόγραφο...
Κάποιοι άλλοι πλέκουν ρομαντικά σενάρια και ομολογώ ότι πετυχαίνουν ένα
ωραίο εργόχειρο -για τα γούστα μου-, σωστό προικιό.
Άλλοι με γνώμονα το νόμο και την ηθική,
έχουν αρχίσει ράλυ ξεχνώντας να βάλουν λασπωτήρα στους πίσω τροχούς...
Όποιος νιώθει να φωτογραφίζεται, θα του φυλάξω ένα αρνητικό.
2. Αύριο το χρέος αποφασίζει την ξεφτίλα
σήμερα το πάθος είναι ανύπαρκτο
αύριο αποφασίζεται η αποζημίωση για ηθική βλάβη (?) , ψυχική οδύνη (?)
χθες όμως ήμουν ερωτευμένος μαζί σου...ξέρεις...
Μελαγχολική αλληλουχία...πολύ όμως
3. Ερώτηση: Άραγε μπορεί ένας άντρας 40+ να πει σε μια 11χρονη ό,τι ονειρεύεται
όπως το τραγούδησε η Μέριλυν Μονρόε στο I wanna be loved by you
γιατί βρήκε το θηλυκό που του ξύπνησε ό,τι κοιμόταν για καιρό;
Συμπληρωματική ερώτηση: αν το 11 είναι δείκτης παιδικότητας
και το 40 δείκτης γήρανσης και αυτά τα δύο είναι ασύμβατα και δε συναντώνται σε Κ.Σ.
τότε γιατί όσο μεγαλώνουμε ξεμωραινόμαστε?
Θέλω να πω μήπως αντι να κατηγορούμε το 40 για παιδοφιλίες, σοδομισμούς, κατακρεούργηση -29 βαθμών ψυχής
θα'πρεπε να κάνουμε και μια μικροσκοπία στη μητέρα Φύση;
Μήπως υστερεί η ηθική μας και είμαστε ένα τσακ πριν τον κλονισμό;
4. Πόσα και πόσα χαρακτικά της ψυχής δεν είχαν για μια στιγμή τουλάχιστον μια στέρνα δίκιο
ή δεν αποδείχθηκαν μόνο νομικοί φραγμοί και τίποτε περισσότερο;
Θυμίζω περιστατικό Βελγίδας (νομίζω) δασκάλας που έμεινε έγκυος
από τον 13χρονο μαθητή της,
την φυλάκισαν,
αποφυλακίστηκε και ξανάμεινε έγκυος
και εντέλει αν ήθελε τα παιδιά του πιστσιρικά
κι ο πιτσιρικάς ήθελε την δασκάλα του σαν μοναδική
μανούλα των παιδιών του (τρε ρομαντίκ)
που το κόλλημα?
Να πω που? κυρία κυρία να πω να πω ?
Το κόλλημα συνίσταται ότι χάσανε καιρό με τα δικαστήρια
τις φυλακές και την κατακραυγή.
Το όλο θέμα είναι κατα συντριπτικό ποσοστό στο ποιοι μπλέκουν
τα πόδια τους και κάνουν κακό χ 1000. Αυτό και μόνο...
Μη πάμε σε περιπτώσεις αλλότριες (με βιασμούς μωρών, εμπόριο σάρκας κλπ.
γιατί ζεσταίνω μούντζες)
5. Με πόσα ανόητα κουτρουβαλήματα στην υπομονή δεν υποφέραμε τους αδαείς
που μας τυφλώνουν με τις υστερίες τους και τις βαβούρικες μονοδιάστατες ηθικολογίες τους
με επίκληση στα βιώματα τους (ποιος χέστηκε) ή σε ψυχαναλυτικές προεκτάσεις της εποχής του χαλκού.
6. ο έπαινος για όσους περιγράφω στο 5 δεν είναι παρά μονάχα ένα σοβαρό αίσθημα προτίμησης στο
να πεθαίνουμε μόνοι αντί να γλυκαίνουμε τη ζωή με έρωτα. (που χρόνια δεν κοιτά)
7. λες ρε παιδί μου και το τομάρι τους σώζεται επειδή γνωρίζουν πόσο καλά ριζωμένη είναι
μέσα τους η βεβαιότητα για το δίκαιο της γνώμης τους.
Μπορείς να κοιτάξεις έναν από αυτούς τότε (με τη σπίθα σιγουριάς στο μάτι)
φέρνοντας τα λόγια του στις διαστάσεις του ορατού,
απ'όπου και να κοιτάξεις όμως
μια λάμπα πέφτει στο σκοτάδι και χάνεται. Τζίφος.
8. Είναι αστείο τελικά. Φαίνεται πως και τα σκυλιά απέκτησαν συνήθειες εκλεπτυσμού.
Δεν καταδέχονται να μπουν στο μπαρ αν δεν υπάρχει κάποιος ευγενής
να τους ανοίξει την πόρτα (που φυσικά θα συμφωνεί απόλυτα με την γνώμη τους).
9. Αν το θέμα ήταν εξώφυλλο εφημερίδας,
θα έβαζα χαλαρά το σνομπισμός από κλειδαρότρυπα
10. Το απειλές και κίνδυνοι του διαδικτύου είναι
κάτι σαν το απειλές και κίνδυνοι από ένα CRM
όπου πάντα θα υπάρχει κάποιος υπάλληλος να περάσει τα προσωπικά σου data
πριν ενεργοποιηθείς στην φορθνετοχολτελασοτέ.
Είναι να μη μπεις στο μάτι.
Εν προκειμένω όμως το ειδικόν (40χρονος/11χρονη) δε στοιχειοθετεί
κατηγορία, απειλή ή κίνδυνο επειδή τα κανάλια υποκαθιστούν τους εισαγγελείς στη μπανανία Γκρις.
11. Το ιντερνετ για ένα λόγο μου αρέσει.
Γιατί μπορείς να γνωρίζεσαι χωρίς να το κουνάς ρούπι.
Αν θέλει και αν θες, όλες οι επαφές στα όρια κι από πάνω το παιχνίδι
Σε τοποθετώ κατά την τρεμούλα ενός απροσδόκητου συναπαντήματος
εκεί που θα μας βγάλει.
(αν είναι να μας βγάλει πάνω στον λούτσο μου, τότε το τρέμουλο αξίζει δυο φορές)
12. Είναι αστείο να είσαι όμορφος όταν δεν έχεις εμπειρία στη μοναξιά.
Μα αν θες να σπάσεις αυτή τη πλεκτάνη που λέγεται "ευπαρουσίαστο"
πρέπει να σπάσεις και τον μοναχισμό σου.
Μόνο έτσι χτυπάει η καρδιά ηχηρά (εύθυμα ή πένθιμα θα δείξει).
Όμωςςςςςςς......
υπάρχουν νεαρά κορίτσια που δεν μοιάζουν με τίποτα,
το χαμόγελό τους έχει χλωμιάσει κατά το: "είμαι μια ανέραστη παιδούλα αφού δεν ξέρω τη θεωρία της σχετικότητας".
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που κρύβονται πίσω από ιερά προσχήματα τότε.
Νομίζουν τη μητρότητα μια καλλιέργεια πνεύματος.
Νομίζουν τη ζωή όπως τη θέλουν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός αισθήματος τρέλας.
Για να κρύψουν τη λυσσαλέα προτροπή του έρωτα
πίσω από τράπεζες μετράνε ελεημοσύνες.
Με ψυχοφάρμακα σταθεροποιητικής φύσης έχουν την εντύπωση
πως θα σε σπρώξουν στο κλουβί και το έκθεμα θα κελαϋδίζει
Πρόβα λιονταριού σε μια προβιά καναρινιού.
Κι εμείς τι κάνουμε?
Κλέινουμε ένα περιστατικό σε μια λεπτομερή ψυχολογία
κι ύστερα αποστεγνώνουμε τα συμπεράσματα κατά το ιδιαίτερο σκάκι μας.
Η σειρά σου. Η σειρά μου.
Τώρα ελπίζουμε σε μια καλή παρτίδα.
Όλοι οι ανέραστοι ενωθείτε και ρίξτε στο χαλί τα ηθικά σας κομμάτια.
Θα είναι σα να κατασκευάζετε μια φιλοσοφία στα τριάντα σας υπολογίζοντας
αισθήματα γηρατειών π'ακόμα δεν ήρθαν.
13. Εγώ προσωπικά όταν εκλείπει η ερωτική γιορτή
δεν ανοίγω σταρ τσάνελ αλλά φροντίζω πάντα να απουσιάζω.
Όποιος αμφιβάλλει για αυτό δεν έχει παρά να κοιτάξει
τα αποτελέσματα που φέρνει ένα αυθεντικό αίσθημα και να το επιβεβαιώσει.
14. Δεν είναι ο ρόλος ττων γονιών. Το ίδιο το παιδί είναι.
15. Τρυφεροί ψυχοπομποί ΜΠΟΡΕΙ να είναι τεμνόμενοι δύο ΤΟΣΟ διαφορετικών
ηλικιών άτομα.
16. Παρατηρήσεις σουλατσαδόρου: μην προβάλλετε τις επιθυμίες/ηθικές σας στις ζωές των άλλων
επειδή εκκρεμεί δίκη και ακαταδίκαστα έχετε κιόλας στήσει κρεμάλα.
Οι μισοί να γίνετε δικηγόροι και τότε τα ξαναλέμε.
17. Μʼένα τρόπο έχετε γίνει το περιεχόμενο του οδυνηρού εκθέματος για τα περαστικά μάτια του πλήθους.
18. Πρέπει να γνωρίζετε πως τα πλάσματα των μεγάλων βυθών παράγουν πάντα το δικό τους φως.
Μην τα πιέζετε να κοιτάξουν με το δικό σας.
Ιδιαιτέρως πολύ να αποφεύγετε τα όντα εκείνα που τεμπελιάζουν
ήσυχα στους πάτους της αβύσσου.
Μιλώ για κατσαρίδες της θάλασσας ή για τα καλαμάρια βαμπίρ,
ενδεχομένως και για άλλα, πιο τρομαχτικά πλάσματα.
Όταν ανάμεικτα με ηδονή στα χρυσώματα μιας εξασθένησης του χρώματος
γυρεύετε τον εαυτό σας στα σκοτεινά βάθη,
αναρωτηθείτε πρώτα απ όλα,
τι στην ευχή γυρεύει εκεί κάτω η τρυφερή παιδούλα από τον έρωτα ..
Αλλά αναρωτηθείτε με κατάδυση στα άδυτα, όχι εξ'επιφανείας
κι ούτε με ύφος κατηγορηματικό.
Τελειώνω (: skoupisma_idrwta: ) με ένα σημείο όπου πρέπει να φέρουμε
στο μυαλό μας με τις περιγραφές του Baudellaire:
τη μάνα εκείνη που τρέχει στο απαγχονισμένο πτώμα του γιου της
κάτω από τη σκηνή της δημόσιας τιμωρίας
και παίρνει το σχοινί που τον έπνιξε για να το πουλήσει στους συλλέκτες..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.