moonlight
Διάσημο μέλος
Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
18-06-09
13:36
Χωρις έστω και ενα (ανθυπ)ανεπαίσθητο τσιμπηματάκι ζηλειας - (που αυτα τα χαρισματα δεν τα εχεις κι εσύ?)
Θαυμασμός και (προσωπική) ανασφάλεια / αισθηση (προσωπικης) ανεπαρκειας δεν πανε (πάντα) μαζι?
καταλαβα τι εννοεις αλλα σε μενα οχι δεν πανε μαζι
μου φαινεται πολυ παραξενο αυτο που μου λες.. ισως γιατι ειναι κατι εντελως εκτος απο μενα σαν ατομο.. δεν θα μπορουσα να ζηλεψω τον ανθρωπο μου ποτε παρα μονο να νιωσω περηφανη και χαρουμενη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moonlight
Διάσημο μέλος
Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
18-06-09
12:33
Ο θαυμασμός ενος χαρακτηριστικού απλα και μόνο λογω της ιδιοτητας του ως "καλου",δεν εκπορεύεται ίσως και απο μια υποσυνείδητη ζήλεια οτι δεν το κατέχουμε εμείς?
Δηλ. ο θαυμασμός μας για ενα χαρακτηριστικό καποιου αλλου,δεν ειναι απόρροια της αυτογνωσίας μας οτι αυτο ειναι κατι που θα θελαμε να ειχαμε κι εμεις??
Μπορουν αυτα τα δυο να υπαρξουν διακριτά? Ειναι διακριτοί οντως αυτοι οι δυο θαυμασμοί ή απλά προκειται κατ ουσιαν για εναν και μόνο?
μα αυτο ειναι το θεμα.. να μπορεις να θαυμασεις τον αλλο και να αναγνωριζεις τα χαρισματα του και να εισαι περηφανος που ειναι διπλα σου..
αυτο που λες δεν μπορω να το φανταστω σε σχεση να επικρατει. για μενα τοτε δεν ειναι σχεση..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.