Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Παίζει να λέει για το The Man from Earth.
ναι παιζει, αληθεια ειναι πως δεν προσεξα τιτλο. δεν κρινω βιβλιο απο το εξωφυλλο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
(είτε ζομπι, είτε βρυκολακες, είτε ο μητσοτάκης)
αποφάσισα να αλλάξω βρε παιδί μου τη ρουτίνα,
να βαλω να παρακολουθήσω μια ταινία με περιεχόμενο και με νόημα...
Πήγα λοιπόν στο imdb και έγραψα "exsitnetialist cinema" ή κάτι παρόμοιο, δε θυμαμαι τώρα τι,
και από τη λίστα των ταινιών (υγ. πολυ δραμα ρε παιδι μου στον κοσμο ) έπεσαν τα μάτια μου
στην ακόλουθη:
Τι λετε να μου απάντησε. Φυσικά και όχι
Εάν μια ταινία δεν είναι για ...ενήλικες ή για μικρά παιδιά, δεν θα την βρείτε στα ντιβντικλαμπ.
Τελικά, κατάφερε και τη ...βρήκε μεσω piratebay ή κάτι τέτοιο
Δηλαδή ...ο ντιβιντάς μου κατέβασε πειρατική ταινία
...και τον πλήρωσα να την δω
...
μηπως να νοιωσω λιγο @@@ς?
Τέσπα. Ωρα για υπξαπηρστικό σινεμά.
Πήγα σπίτι, έφτιαξα λιγο ποπκορν, χαμήλωσα τα φώτα και άνοιξα μια μπύρα, για να ζήσω την απολυτη εμπειρία του home cinema που μόνο μια επταμιση ιντσων οθονη ενός νοτεμπουκ μπορεί να προσφέρει.
Η ταινία ξεκίνησε μέσα σε ένα σαλόνι.
Και μέχρι να τελειώσει, δεν έφυγε από το σαλόνι η κάμερα
Εντάξει, αυτό συμβαίνει, δηλαδή πόσα να κάνει πια ο καμεραμαν σε μια ταινία;
Έκατσα λοιπόν και έβλεπα τι συμβαίνει στο σαλόνι του ανθρώπου.
Η πλοκή της ταινίας δεν ήταν δύσκολη, απλά εγώ δεν την κατάλαβα
πάντως ήταν μια παρέα πανεπιστημιακών ή κάτι τέτοιο, και μιλουσαν για τα γερατειά και τον θάνατο ή κάτι τέτοιο...
δηλαδή νταξ, άμα θέλω να ακούσω συζήτηση για κάτι τέτοια, θα παω στο καφενείο με τα παπουδια, να παίξω και καμμιά ξερή τουλάχιστον.
Τέσπα, όσο συνεχιζόταν η ταινία, περιμενα τουλάχιστον να δω μια ερωτική σκηνη, κάτι βρε παιδί μου, έστω ενα μπουμπ φλας.
Τίποτε
Τόσος θάνατος και καθόλου έρωτας
πω...
γι' αυτό ο υπξαρσιμος ειναι τοσο μπλεγμένη υπόθεση τελικά. δεν ασχολειται με το σεκς
Τελικά, όχι μόνο δεν έδειξε ούτε καν λιγο μπουτάκι , αλλά πέθανε κιόλας ένας στο τέλος
*(τουλάχιστον ενας, δεν ημουν συνεχώς πανω απο τη ταινία, μιλούσαμε στο τσατ για το Ιερόν Πηδάλιον)
Τελείωσε λοιπόν η ταινία, και έμεινα με μια ανάμεικτη αίσθηση...
α) Πάλι είδα ταινία που κάποιος δεν πέθαινε με τίποτα Τι στο διάολο.
β) Τι κουλτουριάρηδες άνθρωποι οι κουλτουριάδες άνθρωποι...
δεν λένε σχεδόν ποτέ "φακ γιου".
αυτο τους ξεχωρίζει από εμάς τους λουμπεν προλετάριους
γ) Τελικά, εάν είχα διαλέξει να δω την δεύτερη επιλογή μου για τη βραδιά, το "Ζοmbie Strippers", παίζει να είχα προβληματιστεί περισσότερο
Τέσπαλολ. Ήταν μια ευχάριστη βραδιά, τουλάχιστον γελάσαμε στο τσατ
Α, να βαλω και μια βαθμολογία, γιατι εχω δει τοσες ταινιες του χολλυγουντ που είμαι ειδικός πια στο καλλιτεχνικό σινεμα
...-1/10
σακζ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Που λέτε παιδες, ο Εθνεικησμός είναι πολύ αστείο πράγμα.
Δηλαδή, δεν είναι τόσο αστείο όσο ο μπομπ σφουγγαράκης, μα ώρες ώρες, ενας Εθνεικησμώς μπορεί πραγματικά να γίνει ποταμός γέλιου.
Και, για να μην παρεξηγηθούν οι γαλανολευκοι της παρέας, μιλάω για έναν και μονο εναν Εθνηκεισμό γιατί, πραγματικά, μόνο ένας υπάρχει - και αλλάζει προσωπεία απο θεατρική πράξη σε θεατρική πράξη, καθώς αλλάζει η σκηνή.
Από τους βρωμικους μπατσους στα σκοτεινά σοκκάκια του μπουένος άιρες, στους ανηλικους επιστρατευμένους στο δέλτα του νίγηρα, εώς τους λούμπεν χαμηλόβαθμους καραβανάδες που φυλούν τα σύνορα στις οροσειρές ανάμεσα στο Πακιστάν και την Ινδία, πίνοντας κόκα κόλα εκατέρωθεν, ο Εθνηκησμός είναι παντού, μα παντού, το ίδιο σύμπτωμα της ίδιας ψυχικής νόσου.
Θέλετε στην πόζα, θέλετε στο ύφος (και το ήθος), παντού στην Υφήλιο ο Εθνικυστυς καταφέρνει να ξεχωρίζει απο το σωρό - εκτός από τις θλιβερές περιπτώσεις όπου ο σωρός είναι σαν τα μούτρα του, κάτι που συμβαίνει και στο Γερμανικό Προτεκτοράτο Αφρικανών Εποίκων που αποκαλούμε παραδοσιακά "Ελλάδα". Λεω πολλα όμως και ξεχασα τι ηθελα να πω.
Α ναι. Που λέτε, ο Εθνυκεισμος συγκινεί εύκολα -- όταν αναμειγνύεται με τον εαυτό του. Εννοώ πως, όλοι μας απολαύσαμε την ταινία "300", με την κοκα κολα και τα πατατάκια στο χέρι. Εκτός από τους Εθνοικιστές της παρέας. Οι οποίοι δεν την απόλαυσαν, αλλά την ...λάτρεψαν, φτάνοντας σε οργασμικά ύψη κάθε φορά που ο γενναίος Ελλην, Λεονάηντας, χρησιμοποιούσε την ασπίδα ως φρίσμπι για να ξαπλώσει 20 αντιπάλους με ένα χτύπημα.
Και, όχι άδικα, αυτή η ταινία έχει γίνει ανάρπαστη σε όλα τα Εθνεικοιστικά μήκη και πλάτη, μιας ακόμα και σήμερα, μια βόλτα σε εθνωσοσιαλειστοικά φόρουμ θα σας πείσει για την δημοφιλία του Λεονάηντας και της Σπάρτα, καθώς θα βαρεθείτε να μετράτε σπαρτιάτες στα άβαταρ.
Όλα αυτά είναι ωραία και καλά και αρκετά διασκεδαστικά για εμάς τους αριστερούληδες θολοπροοδευτικάριους. Αλλά, επειδή ο Εθνοικυσμος είναι πάνω απ όλα Ιδέα, άρα πιο ...ευπλαστος και από πλαστελίνη, τυγχάνει πότε πότε να τρολλάρει ακριβώς εκεί που επιθυμεί να τέρψει. Τι εννοώ.
Οι Εθνο-τζαναμπέτηδες εκεί στην Τουρκιά, είδαν την ταινία 300. Και την λάτρεψαν, όπως φαίνεται στην μετέπειτα πορεία των γεγονότων. Αλλά, δυστυχώς, ως νεόκοπο έθθθνος, δεν μπορούσαν να ανεχτούν ο εθνεικισμός των Αιληνων να είναι μακρύτερος (σε ...εκατοστά ) από ότι ο δικός τους. Οπότε, μια και δυο, ακολούθησαν την γνωστή πεπατημένη κάθε εθνοχούντας που σέβεται τον εαυτό της:
1. Βρίσκουμε εθνοσημαντικό ιστορικό γεγονός
2. Γυριζουμε εθνοταινία
3. ???
4. εθνοPROFIT
Και ναι, μαντάμ ε μεσιέ, τα παλικαρια ανατολικά του Αιγαίου, δημιούργησαν μια ταινία "300" στα μέτρα τους, για να μην πει κανείς ότι ο Εθνοικεισμώς τους είναι ...μικρότερος του ...μέσου όρου. Και για αυτή την ταινία, θα σας πω σήμερα.
Όπως ξέρουμε όλοι μας, φίλεναδες μου, το αντρουά και το μπρουταλιτέ είναι ο πιό εύκολος στην ερμηνεία ρόλος την σήμερον ημέρα. Αρκεί ένα γρύλισμα και ένα αγριοκοίταγμα για να περάσει κανείς ως Κόναν ο Βάρβαρος, μα μια προσεκτική εξέταση του αποτριχωμένου με επιμέλεια στήθους ή του υπερβολικά λαμπερού προσώπου από τις κρέμες, μπορεί να μας πείσει όλες μας, φιλενάδες μου, για το πόσο λουλού είναι στην πραγματικότητα ο Νεάτερνταλ που βλέπουμε απεναντί μας. Αυτό συμβαίνει και με τον Μωάμεθ τον Πορθητή στην συγκεκριμένη ταινία. Eαν βεβαια κρίνουμε και από αυτό το ιδιόχειρο δείγμα ζωγραφικής
Αφήνουμε τωρα τις κακίες κατα μερος - αλλωστε οι ερωτικές προτιμήσεις των Εθνοικηστων ειναι γνωστές, και αφορούν επι το πλείστον αφίσες του Αδόλφου - και ας περάσουμε στην οπτική ποίηση που ξεδιπλώνεται μπροστά μας για δύο ώρες, όταν πατήσουμε play.
Όλος ο θίασος περνάει από μπροστά μας: Ο Μωάμεθ, ο Ξιφομάχος-Μέντορας-Τρώω σίδερα και φτύνω σφαίρες-Σωματοφύλακάς του, ο τύπος που έφτιαχνε τα κανόνια για τον Παλαιολόγο, η κορούλα του (...??), ο Παλαιολόγος βέβαια, ο Τζιοβάνι-Λόνγκο Ιουστινιάνι, διάφοροι Ταλιμπάν αυτοκτονίας για τον Αλλάχ,ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος...
Εδώ βέβαια πρεπει να αποκαταστήσουμε και την Ιστορική Αληθεια. Ουδέποτε η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία του Χριστού αποδέχτηκε το Τουρκικό τουρμπάνι, όπως ο Ιησούς αποδεχόταν τον Καίσαρα ως κοσμική εξουσία. Και αυτή η ελεεινή , η βρωμερή τουρκοπροπαγάνδα υπαινίσσεται ότι ο Πατριάρχης και ο Κλήρος ήταν πρόθυμοι να ...τουρκέψουν, κάτι που αποκλείεται σας λέω, αποκλείεται.
Λοιπόν, καμμία ταινία-κοπια των "300" δεν θα ήταν πλήρης, εάν δεν υπήρχε και ο ...Ξέρξης. Το ρόλο αυτό έχει αναλάβει ο Αρχιδούκας Νοταράς, ο οποίος συνεχώς δολοπλοκεί εναντίον του Μωάμεθ. (Αυτός ο ρόλος είναι ίσως και ο μοναδικός σε ολόκληρη την ταινία που παράγει αβίαστα lolz καθε τρία δευτερόλεπτα).
Κατά τα άλλα, την ξέρετε την υπόθεση. Ο Μωάμεθ παίρνει την εξουσία και, μια και δύο, τσουπ νάτος στο Βόσπορο.
Ακολουθούν επικές σκηνές μάχης βγαλμένες από βιντεοκλίπ του MTV. Για να ικανοποιήσουμε και τους Εθνεικηστες της παρέας, οι Αιληννες όντως αναπαρίστανται ως βρωμερά κτήνη, και δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε λιγότερα από ένα Εθνοικηστικο φιλμ. Η ώρα περνά, η Πόλη δεν πέφτει, ο Μωάμεθ έχει τα ορμονικά του και δεν του μιλάει κανείς, εώς ότου τα κομμάντα ισλαμικής αυτοκτονίας δίνουν τη λύση.
Η Πόλη πέφτει και ο Μωάμεθ μπαίνει στην Αγία Σοφιά, εκεί όπου τρεμουν για την τυχη τους ο Πατριάρχης και μερικές κοπέλες με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια Και τους καθησυχάζει όλους με το χαμογελο, λεγοντας πως "τώρα είστε και εσείς μαζί μας"... Ισα ρε Μωάμεθ.
Μιλάμε για μια σκηνή πιο γραφική και απο ηλιοβασίλεμα στην καλντέρα της σαντορίνης.
Τελος πάντων, κάπως έτσι τελειώνει το Φετίχ 1453, και ακόμα και οι τίτλοι τέλους θυμίζουν κάτι από "300".
Ενηγουεηζ. Συγχαρητήρια στους Τουρκους Εθνοικυσταις για τη δημιουργία μιας ταινίας με την οποία θα μπορούν να αυτοηδονίζονται. Μην σας ξενίζει αυτό guyz. O Εθνηκησμως είναι -πάνω απο όλα- στρεβλωση του γεννετησίου ενστίκτου.
Kαι το φετιχ 1453 δεν αποτυγχάνει στο να δωσει στους Τουρανιστές φίλους μας σπάνιες στιγμές αυτοεκπλήρωσης, με τον ίδιο τρόπο που οι Αιλληναις Εθνηκυσταις ματώνουν τα ...χέρια τους βλέποντας τους "300" ξανα και ξανά, και φαντασιώνονται πως ειναι και αυτοί μικροί Λεονάηντας απο την ηρωική Σπάρτα.
Τώρα, όταν οι Τουρκομάνοι πολεμιστές του Ίντερνετ εμπλέκονται σε διαδικτυακή μάχη σχολίων στο γιουτουμπ με τους Σπαρτιατές πολεμιστές του πληκτρολογίου, η μάχη θα κρίνεται στις λεπτομέρειες. Γιατί πλέον, οι δυο παρατάξεις έχουν τoν ίδιo, εξίσου ανόητo και μονότονο, παιάνα για να τους οδηγεί εμπρός, προς την Εθνική Δόξα. Αμην.
υγ. γ@μώ την Αρεία Φυλή, το είπαμε;
υγ2. ακολουθει κοινωνικο-πολιτικη και φιλοσοφική αναλυση της ταινίας "Attack of the Zombies".
υγ3. καληνυχτεζ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
προτιμώ τις ταινίες που σε διχάζουν ανάμεσα στην σκέψη και στο συναίσθημα, ταινίες που μεταφέρουν πολιτικά μηνύματα,
ταινίες που παίρνουν σαφή στάση απέναντι στα αναντίρρητα προβλήματα της ύπαρξης, ταινίες βαθύτατα υπαρξιστικές.
μια τέτοια είδα πρόσφατα.
"Γκοτζίλα εναντίον μηχανό-Γκοντζίλα"
Οι πρωταγωνιστές:
- Γκοτζίλλα, ραδιενεργός σαύρα τεραστίων διαστάσεων (και εδώ δεν σταματά η λιστα με τα προτερήματά του)
- Ιάπωνες, ο γνωστός λαός με τα πολλά ψυχικά νοσήματα.
- Βασιλιάς Καίσαρ, τέρας αγνώστων λοιπων στοιχείων.
- Μηχανο-γκοτζίλλα, ότι και ο γκοτζίλλα, μόνο μεταλλικός.
Η υπόθεση του δράματος:
Όλοι οι προηγούμενοι παλεύουν μεταξύ τους σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.
Τα ηθικά διδάγματα:
Ο εχθρός του εχθρού σου είναι φίλος σου,
μέχρι να σε τσακίσει και σένα
Βία/Γυμνό:
Δυστυχώς όχι. Θα πρέπει να καταφύγουμε στον ταρραντίνο
Μείωση iq από την παρακολούθηση:
1-2 μονάδες. στην καλύτερη.
Προτείνεται για ηλικίες:
0-10 και 99+
αυτά. η επόμενη πολιτική ταινία που θα δω
είναι η "Επίθεση των ζόμπι από το διάστημα".
ββ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ενα εκ βαθέων Κατηγορώ
-
διανθισμένο με τις ερμηνείες
του Κώστα Kαρρά,
του Ζαφείρη Μελά,
και του Γιάννη Φλωρινιώτη.
...Abiit ad plures,
που λένε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ένα τρομακτικά τρομακτικό τρομοθρίλλερ που θα σας καθηλώσει (μάλλον απο τα γέλια).
Όπως ξέρετε φίλοι μου, μερικές φορές η ζωή σου δίνει λεμόνια.
Σημαίνει αυτό ότι δεν μπορείς να γυρίσεις ταινία;
...?
Όχι βέβαια!
Μόνο, που όπως και στην περίπτωση των λεμονιών, ενδέχεται η τελική λεμονάδα,
να μας βγεί λίγο... ξυνή.
Τι κάνει λοιπόν ένας σκηνοθέτης/παραγωγός/πρωταγωνιστής/ηχολήπτης (και καμεραμαν όταν δεν εμφανίζεται)
για να προσδώσει μια θελκτική γεύση στο κατά τα άλλα ανυπόφορο θρίλερ
που κινηματογραφεί στο σπίτι του;
Μπορώ να σκεφτώ τις ακόλουθες προφάσεις...
α) Στρέφεται στην βαρειά κουλτούρα, και κατηγορεί το κοινό
πως είναι ανώριμο.
β) Αδιαφορεί για την λεπταισθησία της ταινίας. Άλλωστε, η παντελής έλλειψη τέχης,
απαιτεί μια κάποια ...έφεση, η οποία αγγίζει τα σύνορα της ικανότητας.
γ) Πετάει μια ολόγυμνη γυναίκα στην οθόνη
κ ά θ ε δ υ ο κ α τ α ρ α μ ε ν α λ ε π τ α.
Δεν σας λέω τι προτίμησε εδώ ο παραγωγός
Πάντως, εάν δεν αποσπασθείτε από τα ...υπόλοιπα,
οι διάλογοι της ταινίας είναι απολαυστικοί σε μεγάλο μέρος τους.
τεσπα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
η βραδινή ζώνη τρολλάρει την μεσημεριανή. Τι εννοώ... Όταν τελειώνουν η ανόητη σειρά για ηλίθιους Φριντζ
και το πορνoσπλάττερ Νιπτακ, τις προάλλες και χτες το βράδυ, προβλήθηκαν ταινίες που δ ε ν θα έπαιζαν στην υπέροχή μας
τηλεόραση, ούτε καν στο ψευτοκουλτουριάρικο κανάλι της Βουλής.
Η πρώτη από αυτές... He was a Quiet Man, με τον Φρανκ Καπέλο να σκηνοθετεί έναν μεταμορφωμένο Κρίστιαν Σλέητερ. Μια πικρή κωμωδία ή, αν θέλετε, μια τραγωδία πλήρης λυρισμού.
Η δεύτερη, και πολιτισμικό σοκ για την αφεντιά μου, ήταν το Mother Night, με τον ανέκφραστο Νικ Νολτε στον πρωταγωνιστικό ρόλο (πολυ ταιριαστή επιλογή ).
Βλέπετε, παρότι έχω φυλλομετρήσει αρκετές φορές το ομώνυμο
βιβλίο του Βόννεγκατ (και μάλιστα πρέπει να το έχω αναφέρει στα προτεινόμενα με διαφορετική πλοκή, ως συνήθως )
δεν είχα καθήσει ποτέ να παρακολουθήσω την "τηλεοπτική μεταφορά" (κλισε). Ομολογώ πως ακόμα και η γεροπαραξενιά μου έμεινε έκθαμβη με την χρήση του φωτός στο κάδρο (Κιθ Γκόρντον. Ήταν σαν θεατρική παράσταση... )
Για την υπόθεση του έργου δεν θα πω τπτ, να πάτε να ψάξετε στις βιβλιοκριτικές
Τεσπα... Πολιτισμικό Σοκ βραδιάτικα Κατάρα στο βαρδινογιαννοκάναλο
Βέβαια, δεν είναι το πρώτο πολιτισμικό σοκ που παθαίνω σε αυτή την χώρα.
Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα, έγινε λίγα χρόνια πριν, μπροστά στον πάγκο ενός περιπτέρου, και αφορά δύο βρωμερές κουτσομπολοφυλλάδες, από τις οποίες η μία κατέβασε ρολλά, ενώ η έτερη
συνεχίζει να μας θυμίζει πόσο άδικα καταστρέφονται τα δάση για να παραχθεί χαρτί. Αυτές οι δύο φυλλάδες, που λέτε,
συνήθιζαν να προσφέρουν σιντι στους αναγνώστες τους, ώστε να αυξήσουν την αναγνωσιμότητα (τι ανέκδοτο και αυτό... κάντε μια βόλτα σε έναν κάδο ένα σάββατο βράδυ, και θα δείτε τα πακέτα των εφημερίδων ξεκοιλιασμένα, μα το χαρτί άθιχτο). Εκείνη τη μέρα για την οποία φλυαρώ τόση ώρα, η μία από τις δύο φυλλάδες προσέφερε το "Point Of No Return"
των Kansas
...Ενώ η δεύτερη, απευθυνόμενη σε σινεφίλ κοινό, προσέφερε ασπρόμαυρη βωβή κωμωδία: Τον "Στρατηγό" με τον Μπάστερ Κίτον, ανέκφραστο ως πάντα (σσ δευτερη φορά που αυτό θεωρείται προσόν ηθοποιού στο ίδιο ποστ), μπροστά στον κίνδυνο...
Έπαθα που λέτε το σοκ, και σκεφτόμουν πόσο θα χαρούν τα σιντίζ οι κυράτσες στα κομμωτήρια...
Τι να κάνω, χάζεψα λίγο τον Κίτον παγιδευμένο μπροστά στο τραίνο, ενώ παράλληλα σιγοψυθίρισα
"Dust in the Wind...
Everything is Dust in The Wind"
Καληνύχτα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
όταν λέω πως δεν βλέπω χόλυγουντ (), απόφασισα να κάτσω σαν άνθρωποζ,
με το ποπκόρνι πάρα χείρα και την κόκα κόλα πάρα πόδα, και να απολαύσω μιάμιση ώρα
ενός χολυγουντιανού μπλοκμπάστερ.
Είδα λοιπόν τον Κλέφτη της Βαγδάτης, με τον Ντάγκλας Φαίρμπανκς στον ρόλο του γοητευτικού κλέφτη-λάστιχο. Θυμόμουν βέβαια από το Σημάδι του Ζορρό πως ο Φαίρμπανκς είχε μια έφεση στο ακροβατικό, μα αυτό το πράμα ήταν απίστευτο. Μιλάμε για επιδόσεις που θα έκαναν τον καλύτερο παρκουρά να σκίσει τα σορτσάκια του, και σε μια εποχή που τα εφφέ ήταν υποτυπώδη. Ο άνθρωπος κρεμάται από βελόνα καρφωμένη στον τοίχο, χώνεται μέσα από τρύπες όπου δεν χωράει πεντάχρονο, και κάνει άλματα με χέρια και πόδια λες και έμαθε να περπατάει στα τέσσερα. Μέσα σε όλα, τα σκηνικά είναι μεγαλοπρεπή, το σενάριο αξιόλογο, η μουσική ευχάριστη, ενώ οι ερμηνείες του βωβού εκθαμβωτικές (-- πόση διαφορά κάνει τελικά, να σου φωνάζει ο σκηνοθέτης άνετα κατά την διάρκεια της ταινίας... ) Τέσπα. Καλά ήταν, και προτίστως, τώρα έχω και εγώ σημεία επαφής με την κουλτούρα του Σήμερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Πρέπει να πω και δυο λόγια γι' αυτή;
"και δυο λόγια γι' αυτή"
Πάω τώρα να δω ζομποταινία.
Ps. έχει ακούσει κανείς το μύθο του Περιπλανώμενου Ιουδαίου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
1) Ιdiocracy.
Moυ θύμισε λίγο τα μέρη μου.
Παραγωγός (απίστευτα καλός) ο Νέλσον από το μστ3κ.
3) Postal.
Μαυρη και εντελώς κυνική κωμωδία.
2) War, Inc
Κατάμαυρη και εντελώς κυνική κωμωδία.
Ο Κιούζακ καταπίνει ταμπάσκο για να μην τρέμουν τα χέρια του όταν τραβάει σκανδάλες.
Ο Σερ (ούστ) Kίνγκσλεύ έχει απολαυστική προφορά αμερικανόβλάχου:
...Και η ατάκα: "Με την τεχνολογία αυτή, μπορώ να στείλω από το Τέξας ένα σπιρτόξυλο να καρφωθεί στον *** ενός μυρμηγκιού στο Τουρακιστάν"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
( έλεος ρε παιδιά στμ)
Ας πούμε ότι είσαι ένας άνθρωπος που μόλις τον ανένηψαν. Τι κάνεις με την πρώτη ανάσα σου?
...?
Προφανώς, τρέχεις σα μανιακός,
κλέβεις ένα ασθενοφόρο
και πας στην κοντινότερη εκκλησία
όπου και μιλάς στον παπά για το πόσο θες να μετανοήσεις.
Αν αυτά είναι λογικά για εσάς, αυτή η (Eυαγγελικής παραγωγής) ταινία είναι μια πρόταση.
Σε όρους καλλιτεχνικούς, προκείται για ένα οπτικό ποιήμα. (νοτ)
Παρ' όλα αυτά, δεν γλιτώνει από μερικά κλισέ:
Ο Σατανάς είναι κόκκινος και έχει ουρά.
Ο Παράδεισος μοιάζει με το λιβάδι όπου βρισκόταν το μικρό σπίτι.
Μια μικρή ασέβεια αρκεί για να καείς στην κόλαση για πάντα
Οι πιστοί σώζωνται, έστω και αν πέρασαν 80 χρόνια ζωής σαν αδίστακτοι μέθυσοι.
Κοινώς, είναι ένα ευχάριστο ειδέσθαι. Τώρα πάω να δω ζόμποταινίες
Μπάι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σεξουαλικά/ψυχολογικα προβληματα, αλυσιδες, παιδικα τραυματα και κακη ανατροφη, αγαπη και φροντιδα
Συνηθισμένες μικροαστικές καταστάσεις. Για παιδιά είναι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Τα κλιπάκια της τβ είναι απίστευτα, θυμίζουν το ψυχικά άρρωστο μέλλον που αναπαριστά με τον ίδιο τρόπο κάποιος στο Ρομποκοπ. Και -έκπληξη- το όνομα του εμφανίζεται πρώτο στα κρέντιτς...
Όσο για τη προφορά, τα παράπονα στην ολλανδή που με κατσάδιασε και μένα για το ίδιο θέμα
Η τελευταία ταινία που παρακολούθησα: The Happening.
Eπιτέλους, μιάμιση ώρα χαμένη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ήθελαν να κρατήσουν το πνεύμα του βιβλίου μα να εκμοντερνίσουν τους συμβολισμούς και τι έκαναν? Έφαγαν τον επιστήμονα, την πιο εμβληματική φιγούρα παρανοϊκής ιδιοφυίας του δικού μας μισού του 20ου αιώνα. Αίσχος!
Τα πήρα τώρα. Ώρα για μπύρες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Εδιτ: Μου έφαγε τη φωτό, θενκς φαν.
Το 1, ήταν γεμάτο αμήχανα κλισέ, που αντηχούσαν τα άγχη της δεκαετίας του '50...
Το 2, ήταν μια κακογουστη αρπαχτή.
...Και το 3 τα σπάει!
Δε κάνω πλάκα.
Επειδή ως συνήθως πλατιάζω, μερικές στιγμές που μιλούν από μόνες τους.
- Ο πόλεμος μαίνεται και οι άνθρωποι δεν κερδίζουν... Μα, όπως μας πληροφορεί η τηλεόραση, "οι στρατιώτες έχουν κουράγιο!". Και γιατί να μην έχουν? Ο Στρατάρχης ο ερμηνεύει σαν Ποπ-Σταρ (!) πολεμικά τραγούδια, ηλεκτρίζοντας τα πλήθη σαν πέντε Μαντόνες μαζί. Και σε τι αποσκοπεί? Ζητάει νεοσύλλεκτους, σαγηνεύοντας τα νεανικά μυαλά με μελωδίες περί Τιμής και Πίστης... - είπα Πίστη? Προτρέχω, γιατί αυτή η μαϊμού ο Βερχοέφεν δεν άφησε ούτε τον Θεό απ' έξω. Πάρτε βλέφαρο στήσιμο, στοίχους, στόχους και μετρήστε τους Μπους-ισμούς:
Courage!
Duty!
Honour!
We call upon our Troopers
In this our darkest hour!
Our way of life is what we 're fighting for!
Τhe Eagle high above us
Makes our Spirit sore
And gives us Strength
To go and Win this War!
...When you know the reasons why!
Citizens!
We fight for what is Right
A Noble sacrifice!
When Duty calls
You pay the Price!
For the Federation
I will give my Life!
Courage!
Duty!
Honour!
...Α ναι. Να τονίσω εδώ πως, όπως και στη πρώτη ταινία, οι στρατιώτες είναι χρήσιμοι μόνο ως ασπίδα για τα κανόνια.... Σε όποια σκηνή εμφανίζονται αγέρωχοι να περπατούν στα δύο πόδια κραδαίνοντας τα τεράστια πολυβόλα τους, στην επόμενη σκηνή ο κορμός και τα πόδια βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία.
"God Exists... And He is a ...CITIZEN!"
- Σε ένα σημείο της ταινίας, η υπεροπλία των ανθρώπων έρχεται σε φρικτή αντίθεση με τα σκέτα μπράτσα και τις δαγκάνες των ζουζουνιών. Καθώς καίγονται αβοήθητα από τις βόμβες που πέφτουν βροχή, ουρλιάζουν σχεδόν ανθρώπινα μέσα στο μαρτύριο τους. Ιράκ κανείς?
Πολύ το κούρασα και δεν άγγιξα ούτε τα μισά θέματα που καυτηριάζουν τη σημερινή κατάσταση. Κλέινω με την τελευταία ατάκα της ταινίας:
"...Η στρατιωτική υπηρεσία σας παρέχει Πολιτικά Δικαιώματα".
---------------------------------------------------------------------------------------------
Εδιτ: Επειδή μου τη σπάει να ψάχνω μούφα b-movies και να πέφτω συ-νε-χώς πάνω σε πολιτικούς συμβολισμούς, κάντε με μπαν τώρα, προτού ξεκινήσω τον "κύκλο κριτικής ταινιών Γκοτζίλα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Η ταινία στηρίζεται σε Κινεζικές μαρτυρίες για τη κατάσταση του στρατοπέδου συγκέντρωσης και τη φύση των πειραμάτων επι Κινέζων χωρικών, ανδρών γυναικών και παιδιών αδιακρίτως.
Λόγω κάποιων σκληρών σκηνών, η ταινία απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες. Λόγω της αναπαράστασης των Ιαπώνων ως φασιστικά κτήνη, στην Ιαπωνία αποκηρύχθηκε Στον υπόλοιπο κόσμο, απλά έλαβε καθεστώς "προς ενήλικο κοινό", παρότι οι έφηβοι θα μπορούσαν πιο εύκολα να ταυτιστούν με το τσούρμο νεαρών Ιαπώνων που υφίσταται συστηματική πλύση εγκεφάλου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Δύο προσωπικές σκέψεις πριν επιστρέψω στο ρεμπεσκέδικο ευατό μου. Έχω δει ένα μύριο θρίλερ και δέκα μύρια θρίλερ-πατάτες, με ποταμούς από ντοματόζουμα. Οι σκηνές φρίκης σε αυτές τις ταινίες, στηρίζονται στην απέχθεια του κοινού για το σφάξιμο και τα σωθικά.
Εδώ η φρίκη είναι εντελώς διαφορετική. Είναι απάνθρωπη.
Τα πιο αιμοβόρα κτήνη δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο σκληρά με τους ανθρώπους.
Αλλά οι φασίστες τα καταφέρνουν μια χαρά, με ένα άσβεστο μίσος που δεν μπορεί παρά να αντανακλάται μέσα στην ίδια τους την ύπαρξη, ως ταυτόχρονο αίτιο και αποτέλεσμα.
Επειδή πλατιάζω και λέω βλακείες πάλι, να αφήσω τις σκηνές να μιλήσουν μόνες τους.
- Οι εκπαιδευόμενοι φασίστες υφίστανται πλύση εγκεφάλου να μισούν τον Υπάνθρωπο Κινέζο. Για να ανάψουν λίγο τα αίματα, ένας γυμνός κακομοίρης οδηγείται μπροστά τους. Αυτοί σαν αγέλη από αρπακτικά πέφτουν πάνω του κρατώντας ρόπαλα, και τον κοπανούν μέχρι να καταντήσει μια άμορφη μάζα που αιμορραγεί από παντού.
- Μια Κινέζα "επιλέγεται" για να δοκιμαστεί η αντοχή του Υπανθρώπου στις εναλλαγές θερμοκρασίας. Τα χέρια της βυθίζονται σε παγωμένο νερό μέχρι να μελανιάσουν και μετά αμέσως σε νερό που βράζει. Εκείνη δεν αντιδρά μέχρι τη στιγμή που ο στρατιωτικός γιατρός, με μια απότομη κίνηση, τραβάει ολόκληρη τη γαλάζια σάρκα από τα μπράτσα της, γυμνώνοντας τα κόκκαλα.
- Δοκιμή βομβών. Κινέζοι δένονται σε σταυρούς, στη βάση των οποίων ανατινάζονται τα εκρηκτικά. Οι γιατροί προχωρούν μέσα στο ζωντανό δάσος των φριχτά ακρωτηριασμένων ανθρώπων κρατώντας σημειώσεις.
- Αληθινή σκηνή.
Ένα περιστέρι δένεται στο θάλαμο αερίων και δηλητηριάζεται με καυσαέρια.
- Αληθινή σκηνή.
Μια γάτα πετιέται μέσα σε ένα λάκκο με αρουραίους. Η κάμερα ακολουθεί τη γάτα όσο παλεύει μα η αγέλη δεν αργεί να την ξεσκίσει σε ματωμένα κομμάτια.
- Αληθινή σκηνή.
Ο λάκκος με τους αρουραίους παίρνει φωτιά. Τα ζώα σκούζουν καθώς φλέγονται ζωντανά.
Εάν οι τελευταίες σκηνές ακούγονται σκληρές για τα καημένα τα ζωάκια, σκεφτείτε πως τα ίδια έγιναν με ανθρώπους.
Στο συμβολικό τέλος, στη πιο ωμή πολιτική σκηνή στην Ιστορία του κινηματογράφου, ένας κινέζος εκτελείται με το κοντάρι της Ιαπωνικής σημαίας, μπροστά στα μάτια της γυναίκας και του παιδιού του.
Πς. Να με συγχωρείτε αν ακούστηκα ωμός...
Μα η πραγματικότητα είναι ωμότερη απο τις ταινίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
"Πνεύμα των καιρών"Mεταφραση=οικοδομημα
Λογικά, δεν θα στεκόταν ανθρωπος εδώ περισσότερο από όσο χρειάζεται ένα γκουγκλάρισμα, μα το προχωρημένο της ώρας, το απροχώρητο της κατάστασης και το αδιαχώρητο στο στομάχι από τους καφέδες, μου δίνουν ώθηση να φλυαρήσω μερικές άχρηστες γνώσεις, του είδους που στοίχειωναν τη νεανική μου φαντασία τότε που ήμουν μικρός και εντελώς χαζός - τώρα βέβαια έχω μεγαλώσει, μα η χαζομάρα διαχρονική αξία.
Ο όρος Zeitgeist δε δηλώνει απλά τις τάσεις της μόδας. Τουλάχιστον, στη μορφή που οι ντοκουμενταριστές τον δηλώνουν. Η ιστορία ξεκινά σε ένα μικρό χωριό της Πρωσσίας και τον νεαρό Γκεόργκ Χέγκελ, σκυμμένο πάνω από έναν βαρύ, δερματόδετο τόμο με έργα του Πλάτωνα. Με όλη την αντιδραστικότητα της ηλικίας, ο νεαρός σήκωσε το μακρύ του πρόσωπο από τις κίτρινες σελίδες, σκλήρυνε τα βαριά χαρακτηριστικά του, και σκέφτηκε "Τι μπούρδες μας λέει ο Πλάτωνας..."
Το παιδί έγινε άντρας, και έφτασε να αρνηθεί την μανία του Καντιανισμού της εποχής. Για να χτυπήσει αυτό το Ιδεαλιστικό οικοδόμημα, στράφηκε στα θεμέλιά του:
"...Πως καταπολεμά κανείς την ανοησία που λέγεται πλατωνική Ιδέα?"
Η σύλληψή του ήταν μνημειώδης, ευρηματική, εμβληματική. Χρειαζόταν μια μεγαλύτερη Ιδέα - Μια ακόμα μεγαλύτερη ανοησία, που θα κατάπινε τις προηγούμενες.
Βάπτισε τη σύλληψη αυτή "Zeitgeist". Τι είναι το τσάιτγκάιστ?
Είναι μια Ιδέα, το "γκάιστ". Ή μάλλον, είναι η Ιδέα. Η απόλυτη, καθαρότατη, αμιγότατη Ιδέα.
Απέμενε κάτι ακόμα για την επικράτηση. Η σύνδεση της Απόλυτης Ιδέας με το Σήμερα.
Χρειαζόταν να δώσει στην Ιδέα πολιτική υπόσταση. Και εδώ έρχεται το "τσάιτ".
Η απόλυτη ιδέα δεν ήταν σταθερή στο χρόνο, μα μετακινείτο. Πέρασε από τις μοναρχίες της Ανατολής, από την Ελλάδα και τη Ρώμη, από την Αγία Αυτοκρατορία. Και οι λόγιοι άνθρωποι την αναγνώρισαν - λέει - αποσπασματικά και υποκειμενικά. Ποτέ δεν την διέκριναν καθαρά, γιατί και ποτέ δεν έμεινε πολύ σε ένα μέρος...
Εκτός από τον ίδιο - που (λέει) την οραματίστηκε στην Ολότητά της. Και εκτός από την Πρωσσία των αρχών του 19ου αιώνα, όπου (λέει) η Ιδέα στάθηκε, και όπου θα μείνει για πάντα.
Η Χεγγελιανή σκέψη βέβαια επηρέασε πολλούς, άλλους που έστερξαν να την υπερασπιστούν, άλλους που έτρεξαν να την γκρεμίσουν - και κανείς δε τα κατάφερε όπως ο... Ναπολέων, που πέρασε πάνω από τη χώρα σαν οδοστρωτήρας, αποδεικνύοντας (χωρίς σταγόνα μελάνι...) πως το Zeitgeist δεν κρέμεται πια, σαν αγκυροβολημένο Ζέπελιν, πάνω από τη Πρωσσία.
Η σύλληψη πάντως, αν και Αριστοτελικής υφής, ήταν έξυπνη και εύστοχη, και σύντομα το Zeitgeist άρχισε να ερμηνεύεται μέσα από διαφορετικά πρίσματα. Ένας ακόμα γνωστός Γερμανός αποκήρυξε την επιρροή του Χέγκελ μα δέχτηκε ως προφανή την ύπαρξη του Zeitgeist, με την μορφή μιας (κατά πεπρωμένο) αναπόφευκτης Επανάστασης των καταπιεσμένων. Το όνομα αυτού Καρλ Μαρξ.
Πλατιάζω όμως. Αυτή είναι η τελευταία ταινία που παρακολούθησα:
Η καλλιτεχνική αξία της ταινίας είναι εγνωσμένη από το πρωταγωνιστικό καστ, με πρωτεργάτισσα την Τζένα Τζέημσον, την ερμηνευτική δεινότητα της οποίας μάλιστα δε ντρέπομαι (πολύ ) να δηλώσω πως δεν ήξερα μέχρι πολύ πρόσφατα. Εδώ βέβαια δεν κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, παρ' όλα αυτά η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα. Θέλω να σταθώ στο σενάριο του Τζέη Λι, το οποίο είναι διανθισμένο με πολιτικό χιούμορ, στραμμένο ενάντια στον Μπούς και το συνάφι του.
Αυτά βασικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Επίσης η συσκευασία αναφέρει την υπόθεση λάθος... Μπας και είναι συλλεκτικο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σιγά μωρέ. Ανάμεσα στα χρόνια όπου οι Ωκεανοί κατάπιαν την Ατλαντίδα και τις χρυσοποίκιλτες πόλεις των υιών του Αρείου, υπήρξε μια εποχή όπου φανταχτερά βασίλεια διασπάρθηκαν στον κόσμο, όπως αστέρια στον βραδυνό ουρανό.μιλάμε για την εποχή του 10.000πΧ:
χρήση αλόγων, σπαθιών, χαλιναγώγηση μαμούθ για χτίσιμο πυραμίδων, πλοία σε ποτάμια και πανιά, αραχνοΰφαντα πέπλα κτλ κτλ
Αυτή ήταν η εποχή του Κόναν του Κιμμέριου, ο οποίος από κλέφτης στις ταβέρνες και τα σκοτεινά σοκκάκια της έκφυλης πόλης Σαντιζάρ έφτασε να γίνει κυβερνήτης της Καλιφόρνια.
...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
(Ουραίο Χτ'π'μα Γκ'ζίλλααα!)
Θέλοντας να απομακρυνθώ από το Μέηνστριμ και τις ταινίες γ' -και παρακάτω- διαλογής που μας διαφημίζουν για αξιόλογες, αποφάσισα -έτσι για σπάσιμο- να δω μια αυθεντική ταινία για πεπονόφλουδες.
Αλλα δυστυχώς απέτυχα. Μπορεί το "Ολ άουτ ατάκ" να έχει παιδαριώδες σενάριο και Ντοστογιεφσκικούς διαλόγους που πάντα διακόπτονται από κραυγές, αλλά είναι ένα αριστούργημα οπτικής ποίησης! Το μοντάζ είναι τόσο άτσαλο όσο χρειάζεται για να κρατήσει τον άτυχο θεατή ξύπνιο μέχρι τη στιγμή που όλα τα τέρατα πλακώνονται μαζί πάνω στο φλεγόμενο κουφάρι του Τόκιο (νομίζω, όλες οι καμμένες πόλεις ίδιες μου φαίνονται).
Ο Γκ'ζίλλα έχει απίστευτη ένταση καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Πιστεύω πως ο ηθοποιός που Τον ...ενσάρκωσε πρέπει να είχε πολλά απωθημένα με την καρριέρα του, οπότε έβγαλε όλο το άχτι πάνω στον Γκ'ντόρα, ο οποίος θα ήταν το πιο πετυχημένο τέρας στην ιστορία του κόσμου αν δεν του έλειπε ένα βασικό συστατικό: ο αντίχειρας.
Η ταινία αξίζει την προσοχή σας για ένα ρομαντικό βράδυ με τον μόνο άνθρωπο που μπορεί να σας αντέξει - τον εαυτό σας. Αναγκαία προϋπόθεση ποπκόρν, νερό, τον 17ο τόμο της Φαινομενολογίας του Πνεύματος υπό Ι. Καντ, μαξιλάρι και ξυπνητήρι για την επόμενη.
Προφανώς κάτι περισσεύει από την προηγούμενη λίστα - δεν έχω ξύπνημα κυριακάτικα. Άντε μπον νουί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
(ή Horrifying Experiments of the S.S. Last Days - όπως τα βιβλία Εκδόσεων Λε Μουφ, ο τίτλος στο εξώφυλλο δεν συμπίμπτει με τον τίτλο του εσωφύλλου) [/SIZE]
(Ι ΑΜ ΝΟΤ ΑΝ ΑΝΙΜΑL! I AM AN ARYAN HUMAN BEING!)
Πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα εποχής (...'70), με μπόλικη *δράση* και σπαραξικάρδιες ερμηνείες. Με βάθρο τις τελευταίες μέρες του Γ' Ράιχ, μια αδυσώπητη Διοικητίς των ΣΣ διεξάγει πειράματα (?) επί αθώων χωρικών. Τώρα τι πειράματα ήταν αυτά με μαστίγια και λαβίδες (αχ! καλέ...) ο Χίτλερ και η ψυχή της.
Η πλοκή εκτυλλίσεται γ(ρ)αμμικά, οι χαρακτήρες είναι πολυδιάστατοι (το ένα δεν είναι πολύ σε τέτοιες παραγωγές?) και η κινηματογραφία άγεται ύπο έναν συνεχή γεννετήσιο οίστρο. Μέσα σε ένα πύργο, ένα χαμόσπιτο και τον ίδιο πύργο μετασκευασμένο σε εκκλησία με δυο μανουάλια, παρακολουθούμε σκηνές αγωνίας, μίσους, Αντίστασης και ...Υποταγής, πάθους και αγνού Σαδομαζοχιστικού έρωτα.
Συστήνεται προς τους έχοντας αυπνίες. Από το 10' και μετά, ο θεός του ύπνου κρεμάστηκε από τις βλέφαρά μου.
10/10 για το πιτσίλισμα με ντοματόζουμο ύστερα από κάθε ευνουχισμό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Δεν είναι τρομερό που μία ταινία "σταθμός" του σίνε έχει τόσο τρομαχτικό θέμα?
Γιατί? Οι εικόνες είναι τέκνα της εποχής τους.
Γιατί ο Ντε Λα Φραντσέσκα φορούσε στους Ρωμαίους του Φλωρεντίνικες πανοπλίες?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
και ομολογώ με επηρέασε κάπως. Μα οι καταραμένοι νέγροι να έχουν μοναδικό σκοπό της ζωής τους να βιάσουν άσπιλες λευκές???
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Όσο οι Αφοί Κοέν μεγαλώνουν, τόσο πιο κυνική και απαισιόδοξη γίνεται η ματιά τους απέναντι στα πράγματα, και τόσο περισσότερο άμεση η κακή επιρροή της πραγματικότητας πάνω σε χαρακτήρες άοπλους απέναντι στον εαυτό τους. Αυτή η ταινία είναι ό,τι ωμότερο έχει υποπέσει στην αντίληψη μου εδώ και καιρό. Η βία κυριαρχεί ωμότατη, ασταμάτητη, αναντίρρητη, αναπόδραστη και λυτρωτικά καταλυτική, ως μόνη απάντηση στον αποτροπιασμό που δημιουργεί η ύπαρξη στα ευαίσθητα στομάχια (*)
Για την κινηματογραφία δεν μπορώ να πω τίποτα (αντίθετα με άλλους που βάζουν βαθμό τόσο στα δέκα, εντελώς αβίαστα, εντελώς ανερμάτιστα). Στην φωτογραφία κυριαρχεί η έρημος, η ανυδρία, το αφιλόξενο περιβάλλον.
Καλό θα ήταν να μην τη δείτε (η αντίστροφη ψυχολογία πάντα δουλεύει σε ένα τόσο απαγορευσιολάγνο είδος).
(*) Ο τίτλος παρεΜπιπτόντως προέρχεται από το Sailing to Byzantium του Γιτς (εκτός αν κάνω τραγικά λάθος, και έβλεπα άλλη ταινία).
That is no country for old men.
The young ιn one another's arms, birds in the trees--
Those dying generations -- at their song,
The salmon-falls, the mackerel-crowded seas,
Fish, flesh, or fowl, commend all summer long
Whatever is begotten, born, and dies.
Caught in that sensual music all neglect
Monuments of unageing intellect.
An aged man is but a paltry thing,
A tattered coat upon a stick, unless
Soul clap its hands and sing, and louder sing
For every tatter in its mortal dress,
Nor is there singing school but studying
Monuments of its own magnificence;
And therefore I have sailed the seas and come
To the holy city of Byzantium.
O sages standing in God's holy fire
As in the gold mosaic of a wall,
Come from the holy fire, perne in a gyre,
And be the singing-masters of my soul.
Consume my heart away; sick with desire
And fastened to a dying animal
It knows not what it is; and gather me
Into the artifice of eternity.
Once out of nature I shall never take
My bodily form from any natural thing,
But such a form as Grecian goldsmiths make
Of hammered gold and gold enamelling
To keep a drowsy Emperor awake;
Or set upon a golden bough to sing
To lords and ladies of Byzantium
Of what is past, or passing, or to come.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
night over chile
το οποίο μου φάνηκε κάπως άνοστο. Καθόλου ειδικά εφέ, οι χαρακτήρες εντελώς ανθρώπινοι, η ιστορία λέει είναι αληθινή αλλά δεν λέει που και πότε, και η μουσική με τα κρουστά και τα φλάουτα είναι τόσο ρετρο. 1/10, μόνο και μόνο για την τελευταία σκηνή με τους Ινδιάνους και το πολυβόλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
https://www.e-steki.com/showthread.php?t=9014
https://www.e-steki.com/showpost.php?p=365317&postcount=57
https://www.e-steki.com/showpost.php?p=365322&postcount=58
https://www.e-steki.com/showpost.php?p=365333&postcount=59
https://www.e-steki.com/showpost.php?p=355867&postcount=16
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
3.10 to Yuma
Καμμία μα καμμία μα καμμία σχέση με το ορίτζιναλ του '57 (το οποίο δεν είχε βασικά και μεγάλη σχέση με το διήγημα του Λέοναρντ). Είναι γεμάτο συμβολισμούς και αναφορές στην (ψυχολογικά) ταραγμένη εποχή μας. Η εικόνα του Κρόου κρεμασμένου να δέχεται τα ηλεκτροσόκ με γέμισε συγκίνηση (όχι μονο γιατί θέλω να του έκαναν του συγκεκριμένου περισσότερα), αλλά γιατί ο αμπουγκραϊμπικός παραλληλισμός σε χτυπάει καταπρόσωπα. Η απάθεια με την οποία οι κυβερνητικοί αντιδρούν στο θέαμα με έφερε σε στάδιο σεχουαλικής διέγερσης : "Αυτό είναι απάνθρωπο! ...Τσίμπα μου ένα Ουίσκι μικρέ."
Το συστήνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Συγκλονιστική ταινία (ουάαααχμ), με κράτησε προσηλωμένο (στον ύπνο).
Από οτι κατάλαβα είναι αυτός που έκανε τον γόη στο "Τhe Man From Unkle" και είναι έφηβος (ετών 30) άνθρωπος των σπηλαίων (μόνο μία σπηλιά είδα σε όλη την ταινία, παρεπιπτόντως... Γιατί δεν τους λένε απλά Ανθρώπους του Σπηλαίου?).
Ανήσυχη φύση (σαν Υδροχόος), ο ήρωάς μας σπάζει το νόμο της φυλής και περνάει ένα ποτάμι (...τι ωραίες εποχές, τότε που οι δικηγόροι δεν χρειάζονταν λόγω απουσίας νόμων) και βρίσκει ένα τέρας. Βασικά πολλά τέρατα, αλλά το συγκεκριμένο μοιάζει με άνθρωπο, άρα είναι το λεγόμενο "ανθρώπινο τέρας", και μπορεί να σκοτώνει ακαριαία από κοντινή απόσταση (Σιγά τα ωά... Ξέρω και γω μερικούς με θανατηφόρα ανάσα).
Αργότερα στη ταινία, τον πιάνουν να τον τιμωρήσουν, αλλά μια απίστευτα ξανθιά (για τις εποχές χωρίς Lancome ή οξυζενέ) γυναίκα τον περιθάλπτει. Εκεί κάπου αποκοιμήθηκα. Όταν άνοιξα πάλι τα μάτια, ο ήρωάς μας ήταν πάνω απο το πτώμα του ανθρώπινου τέρατος, και ψαχουλεύοντας το κουφάρι βρήκε ένα βιβλίο με φωτογραφίες της σύγχρονης εποχής (δλδ 1950...). Εκεί άφησα έναν αναστεναγμό ανακούφισης, καθώς η πλοκή ξεκαθάρισε αμέσως... Εκεί στα '50, ο κόσμος ανησυχούσε για τα πυρηνικά, και είπε ο σεναριογράφος να συντάξει μια ταινιούλα με θέμα μια μετα-αποκαλυπτική συνάντηση του Ανθρώπου των Σπηλαίων με τον Άνθρωπο του Φαστ Φουντ, βέβαια ο ένας από τους δύο επέζησε της Πυρηνικής Καταστροφής, αλλά αυτό δεν ακουγεται τόσο άσχημο μπροστά στην προοπτική του να συνεχίσει η σημερινή κοινωνία να υφίσταται. Κοινώς έπεσα για ύπνο αμέσως, χωρίς καν να πλύνω τα δόντια (), να κλείσω το πσ, να κατεβάσω την κατσαρόλα από την φωτιά () ή να κλείσω τη βρυση της μπανιέρας (), Ευτυχώς η πλημμύρα έσβησε την πυρκαγιά και επέζησα της ολοκληρωτικής καταστροφής. ()
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ενάμιση χρόνο αναπαυόταν στον σκληρό και αξιώθηκα σήμερα...
Τον κερατά τον Μάλκοβιτς.
Είναι κουρασμένος, βαριέται, διεκπαιρεώνει... Και στέκεται πέντε κλίμακες πιο πάνω από όλους τους άλλους.
Δεν νομίζω απλά να τον άγγιξε μία νεράιδα με το ραβδάκι της...
Ο άνθρωπος έχει κυριευθεί από κάποιο Πνεύμα. Ο προσωπικός του μαγνητισμός είναι αφύσικος.
Μαζί με όλα αυτά, ο Νταφόε αποδίδει έναν Ορλώκ/Νοσφεράτου μέσα από ανομολόγητους, ασπρόμαυρους εφιάλτες. Η καρικατούρα της ταινίας του Μωρνάου αποκτά ένα βάθος σχεδόν ανθρώπινο, μέσα στην καθ' όλα απάνθρωπη αύρα της.
Και πως γίνεται να συνδιαστούν αυτά τα στοιχεία μπροστά από δύο ψεύτικες καρουλοκίνητες κάμερες? Με τη μαεστρία και την σχεδσόν αρρωστημένη προσήλωση του Ελίας Μερίτζ.
Καταδίδω τα όπλα. Από δω και μπρος μόνο b-movies.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Μια πτώση μετεωρίτη σε μια παραλία της δυτικής Αγγλίας προκαλεί την ζομπο-ποίηση όλων των γυναικών. Το βάρος στην αντιμετώπιση της απειλής πέφτει στους μόνους μη-μπικινοφορούντες της ταινίας, έναν επιστήμονα αμφιβόλου σοφίας και δυο στρατιώτες, ο ένας θρησκόληπτος και κρυφο-γκέυ, ο άλλος ανεπανόρθωτος νόδουλος.
Πλοκή: ...Ποια?
Κινηματογραφία: hand camera powah.
Φωτογραφία: zoom-ερή, ειδικά στα ζόμπι
Η ατάκα: "Δεν μπορούμε να αφήσουμε την μόλυνση να επεκταθεί!
Θα σημάνει το τέλος του Πολιτισμένου Κόσμου....
...Και της Ουαλλίας, βεβαίως."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
"Le Lac Des Morts Vivants"
Έχοντας κουραστεί από τις παλιοταινίες β' διαλογής, είπα να στραφώ σε λίγη ποιότητα.
Απέτυχα. Ακόμα και για ζομποταινία, πρόκειται για ανυπέρβλητο αίσχος! Την απόλαυσα.
Πλοκή. Το κόνσεπτ είναι απλό, μια κατάρα στοιχειώνει τα νερά της λίμνης, όπου ΔΕΝ αναπαύονται ήρεμα τα πτώματα μιας διμοιρίας Ναζί. Το να είσαι ζόμπι είναι ένα πράγμα, το να είσαι και Ναζί γίνεται ανυπόφορο.
Κινηματογραφία. Οι σουρεάλ εικόνες της λίμνης και η βαρεμάρα του καμεραμάν μου θύμισαν το "Λιβάδι που Δακρύζει".
Φωτογραφία. Προσεγμένη. Μάλλον έτσι για σπάσιμο στα νεύρα μου το έκαναν
Διάλογοι. "Τρέξεεεεεεεεεεε", "Όχιιιιιιιιι", "Άργκκκκ". Για ζομποταινία αποτελεί ρητορικη επίδειξη.
Ηθικό Δίδαγμα. Δεν πηγαίνουμε ποτέ μια γυναικεία ομάδα μπάσκετ (νομίζω, γιατί ήταν όλες δίμετρες) για μπάνιο σε λίμνες όπου ελλοχεύουν Ναζιστές ζόμπι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Aυτη ήταν η πιο ελεεινή, ηλίθια και φτηνογυρισμένη ταινία που έχω δει!! Τη λάτρεψα
Το στόρι αφορά μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε ένα αγόρι και τη χελώνα του (αααα... τι γλυκό. Μόνο που η χελώνα είναι 80 μέτρα ψηλή, πέταέι, έχει χαυλιόδοντες και είναι λιγουλάκι ευέξαπτη - μετά τα 150 το παθαίνεις). Ε οι εξωγήινοι έρχονται στη Γη με κακές διαθέσεις, οι γήινοι μαλώνουν μεταξύ μας, η χελώνα έρχεται απο τους ωκεανούς να ξεσπάσει, πλακώνει τους εξωγήινους αλλά πρέπει να ψόφησε στο τέλος, γιατί ξαπλώθηκε με τη κοιλιά ανάποδα. Οικολογική καταστροφή? Θλιβερό τέλος? Ή ευκαιρία για χελωνομπριζόλες? (Ιαπωνία γαρ).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Το κόνσεπτ γνωστό. Ο Γκοτζίλα περνάει την ανδρική κλιμακτήριο και είναι κάπως ευέξαπτος, μέσα σε όλα έρχονται οι Γιαπωνέζοι με τις πυρηνικές τους δοκιμές και κάνουν την φωλιά του λαμπόγυαλα. Πόσο να αντέξει μια σαύρα;;;;
Έτσι για να ξεκ*βλώσει, ο Γκοτζίλα ισοπεδώνει (ακόμα μια φορά) το Τόκυο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των στρατιωτικών και των επιστημόνων (υποθέτω δεν είχαν δει την αυθεντική ταινία του '54). Μέχρι να συντονιστεί η κυβέρνηση με τον στρατό, η μισή ταινία έχει περάσει, και ένας επιστήμονας αναλαμβάνει να εξοντώσει το μπαν-τέρας με ένα θανατηφόρο σκοτωματικό όπλο, αλλά πεθαίνει και ο ίδιος γιατί δεν πρέπει η ανθρωπότητα να μάθει την ύπαρξη ενός τέτοιου όπλου, και πολλές άλλες τέτοιες ηθικολογίες του πέους που η σύγχρονη εποχή έχει προσπεράσει προ πολλού.
Εγώ λύπηθηκα πάντως τον καημένο τον Γκοτζίλα (όχι τον επιστήμονα). Το τέρας θυμίζει άνθρωπο (όχι μόνο λόγω του αποκριάτικου κοστουμιού). Η προδιάθεσή του και η ψυχολογία του είναι ένα βήμα παραπάνω του άμυαλου κτήνους, άρα πέντε βήματα παραπάνω του ανθρώπου. Και στη τελική, δεν μπορείς να βομβαρδίζεις τους ωκεανούς έτσι γιατί δεν σε νοιάζει τι γνώμη έχουν τα ψάρια! Έρχεται λοιπόν γαμωσταυρισμένο το Τέρας, και σου δίνει ένα μικρό μάθημα περί 'σχέσεων καλής γειτονίας".
Πάω τώρα να δω το "teenage werewolf". bb
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Τα "Φαντάσματα του Γκόγια". Ο διάσημος ζωγράφος ουσιαστικά δρα σαν ένα από τα μέλη της ισπανικής κοινότητας που παρακολουθούμε, στις περιόδους Μεσαίωνα και Γαλλικής Επανάστασης. Σκληρή ταινία, με καλές ερμηνείες, κυρίως από τη Natalie Portman.
Tης Γαλλικής εισβολής εννοείς, και της αντίστασης που ακολούθησε, η οποία και τον ενέπνευσε (?) να αποτυπώσει την κατάσταση στις "Σφαγές της 3ης Μαίου". Όσο για την Πόρτμαν, την προτιμώ με ξυρισμένο κεφάλι όπως στο βεντέττα, αλλά να φοράει εκείνη τη μάσκα
Όσο για την αφεντιάμ. πρωτοτύπησα και είδα μια παιδική ταινία (είχα κολλήσει στις προσχολικές). "Οι περιπέτειες του Μαρκ Τουαίην" είναι μια όμορφη εναλλακτική πρόταση για τις μίζερες βραδιές μας μπροστά στο DVD, και σίγουρα αξίζει να αφήσουμε τον "Χάρρυ Πόττερ και το Τάγμα του Κοκο-φοίνικα νο 24 - Ο Χάρρυ Πόττερ και ο Θάλαμος με τα μυστικά της Φιλοσοφικής Λίθου που την βούτηξε ο κρατούμενος του Αζκαμπάν μέσα στο Κύπελλο της Φωτιάς", για κάποια άλλη περίσταση.
Λεπόν η ταινία είναι γεμάτη ατάκες του Τουαίην, και αναφορές στα λιγότερα γνωστά και σκοτεινότερα έργα του: "Ημερολόγια Αδάμ και Εύας", "Ο μυστηριώδης ξένος", "Τι είναι ο Άνθρωπας". Ξεχασα τις εμφανείς αναφορές: Στο ταξίδι του για τον κομήτη του Χάλεϋ, ο Τουαίην έχει συντροφιά τον Τομ Σώγιερ, τον Χάκλμπερρυ Φινν, και την Πως-τη-λένε.
Ξέχασα και το καλό, η ταινία είναι γυρισμένη με χαρακτήρες από πηλό, και ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι το πόση δουλειά χρειάστηκε για ένα τέτοιο αποτέλεσμα Δεν βγαίνουν τέτοιες ταινίες πλέον, τα pc τους έστειλαν όλους σπίτια τους. Και ένα δείγμα από το Γιουτούμπ:
Σας αφήνω, πάω να δω Χάρρυ Ποττερ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Από τις πιο πανκ-ρανοϊκές ταινίες όλων των εποχών, ιμο. Έχω να δω τόσα φρικιά μαζεμένα από τα γεννέθλια του αδερφού μου.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένα ατίθασο νειάτο χωρίς μέλλον, και στις κάθε πέντε λέξεις που θα πει, οι δυο θα είναι "φακ γιου"! Βρίσκει μια δουλειά σε μια ημι-παράνομη εταιρεία κατάσχεσης αυτοκινήτων, και η πλάκα αρχίζει όταν μπαίνει στο προσκήνιο ένα σαράβαλο, στο πορτ-μπαγκάζ του οποίου βρίσκονται υπολλείματα από την πρόσκρουση του δίσκου στο Ρόσγουελ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Εκτός από αυτή την σκηνή. Αυτός που την συνέλαβε, ήταν ορίτζιναλ διεστραμμένος, με κακοποιημένη παιδική ηλικία που του άφησε έντονα ψυχοπαθολογικά προβλήματα. Πως να μην τον λατρέψεις έναν τέτοιο άνθρωπο;
Τι να πρωτοθαυμάσεις; Την επιλογή του τραγουδιού; Τη φωτογραφία και τα σκηνικά; Το κούνημα του Wonka; Ή τον απροσποίητο σαδισμό;
Όσκαρ "χειρότερης παιδικής ηλικίας" τώρα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
https://www.youtube.com/watch?v=SFp4j2w56Fk&mode=related&search=
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
πς.
Το 5αρι για συμπόνια στον "φιλόσοφο" τον Γιάννη και τη μαλ**ια του
Ντροπή ρε συ, πως εκφράζεσαι έτσι για τον τελευταίο poete maudit της ελλάδας; Αυτή τη ταινία έπρεπε να την δεις στα 47, μόνο και μόνο για το έξτρα βάρος της οπτικής γωνίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Odessa Filmworks, 2001
Πρωταγωνιστές: Ιησούς Χριστός (μάρτυρας,Υιός Θεού), Μαξίν Σρεκ (λεσβία,βαμπίρ)
Η υπόθεση: ...Ποιά υπόθεση;
Τόπος προ(σ)βολής: Υπόγα στην οδό Χαμένου.
Δεν θα έκανα τον κόπο να το γράψω, αν η ταινία δεν με στοίχειωνε εξ αρχής η εικόνα ενός παιδικού καροτσιού, πλαισιωμένου με το λογότυπο "Κινηματογραφήσεις Οδησσός"
Λοιπόν, συνοπτικά οι βρυκολακίνες προκαλλούν τη καταστροφή, ένας πανκ-ιερέας ειδοποιεί τον Ιησού, και εκεί αρχίζει το ...Κουνγκ Φου.
Το χάιλάϊτ: Η μάχη του Ιησού με τους Άθεους, πέντε λεπτά θρησκευτικής έντασης και απίστευτου καράτε.
Η συγκινητική στιγμή: Η Παναγία μιλάει στον γιό της. "Son, don't let the other boys put you down because they are bigger"
H ατραξιόν: Μαρία Μαγδαληνή τέλος. Η δική μας Μαρία τελειώνει σε Μάγκνουμ, φοράει στολή μηχανόβιου, και κυκλοφορεί με καραμπίνα (). Μειονέκτημα: Της αρέσουν οι γυναίκες.
Το ηθικό δίδαγμα: Όπου δεν πίπτει Λόγος Κυρίου, πίπτει Κουνγκ Φου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Το είχα ξαναδεί πριν από χρόνια - και το θυμήθηκα αυτό στη σκηνή που ο Κουίν κυνηγάει τον τρελό να τον σκοτώσει.
Τι παράξενο πράγμα να αντιλαμβάνεσαι ότι νοιώθεις το ίδιο απέναντι στην ίδια κατάσταση, παρότι πέρασαν δεκαπέντε χρόνια.
Σημαίνει ότι γερνάς με ...επιτυχία.
"
Τρελλός: Τα πάντα έχουν ένα νόημα. Ακόμα και αυτό το πετραδάκι.
Tζελσομίνα: Μα... Τι νόημα μπορεί να έχει αυτό το πετραδάκι;
Τρελλός: Δεν ξέρω. Άμα το ήξερα, θα ήμουν θεός.
Αλλά τα πάντα πρέπει να έχουν ένα νόημα... Aλλιώς τίποτα δεν έχει νόημα.
"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Laserblast!!! (mst3k)
Ελεεινή, τρισελεεινή και πανάθλια...
Και οι ατάκες...
-"No man has ever touched my heart before..."
Άθλιος: -"Well, they certainly have touched everything else..."
-"Oh man! We have reached the edge of the Universe."
Άθλιος: -"Nah, not yet..."
(κράτς, μπουμ!)
Άθλιος: -"Yeap! There it is!"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Και μερικές ατάκες...
--"Space... The final frontier... These are the voyages of Babylon 5".
-- "Is your planet a shithole or what??"
--"Look, instead of some other planet, he's flown straight into a flemish painting!!"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ελεεινή ταινία, ακόμα και γiα το είδος... Την απόλαυσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
1958
Μερικές ατάκες... (To sex and the city είχε την τιμητική του, με την ατάκα "meanwhile...")
Κακός επιστήμονας: "Lets go to the ancient cemetary." (Η σκηνή αλλάζει ξαφνικά...)
Eλεεινός: "Μeanwhile, in the ancient cemetary,..."
Κακός επιστήμονας: "This man was mummified by the priests." (H σκηνή αλλάζει ξαφνικά...)
Eλεεινός: "Μeanwhile, in pre-Colombian America,.."
Eλεεινός 2: "Ηe was mummified and eternally cursed. Then, his life begun to take a bad turn,..."
Μια κοπέλα ξαπλώνει στο θυσιαστήριο. Μια περιέργως γνωστή μουσική ακούγεται.
Eλεεινός: "What theme is this? I know I 've heard it somewhere."
Eλεεινός 2: "It's Dirty Dancing! Sing it."
Eλεεινός 3 (στο ρυθμό του time of my life): "I' ve/reached/the end of my life... And I'm waiting/for/the knife to fall..."
Καλός επιστήμονας: "Ηe has found the answer for the greatest questions in life."
Eλεεινός: "Τhe cosmo sex quiz?"
Kακός επιστήμονας: "And he was placed in this tomb..."
Eλεεινός: "Μeanwhile, in some crappy Aztec tomb,... "
Eλεεινός 2: "Whoa! This Aztec tomb would make a great mini golf course."
Kακός επιστήμονας στον καλό επιστήμονα: "Dr Dean.. I am honoured to have one of the brightest minds in the world in my laboratory."
Eλεεινός: "And he's gonna show up any time, you dr Dean grab a chair and a drink."
Κοπέλα-κομπάρσος: "Lets hurry, i am afraid for their lives!"
Eλεεινός: "And we are afraid for your acting careers."
H μούμια σηκώνεται με το πάσο της.
Eλεεινός: "Τhis mummy does have a snake-like speed."
Eλεεινός 2: "Oh man,I 'm gonna fall asleep until he gets up."
Eλεεινός 3: "Wait till the Robot gets into gear, 20 bucks he's gonna kick some Aztec ass."
Kαθώς η ταινία τελειώνει, ένας τύπος ντυμένος Αζτέκος-ζόμπι (!) μπουκάρει στο σινεμά όπου κάθονται οι τρεις, και αρχίζει ένα γελοίο κυνηγητό
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Από τους κάφρους του Μυστερυ πάλι
Όταν σταματήσω να κλαίω (από τα γέλια) θα γράψω ατάκες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Εκεί που περίμενα ότι οι τρεις κάφροι του Mystery Theatre έβλεπαν μόνο ταινίες επιπέδου "Zombie Nightmare", βλέπω στο τόρρεντ "Άμλετ"!
Οι αθεόφοβοι, πήραν μια γερμανική απόδοση του '56, και πέρασαν από πάνω τους εαυτούς τους θεατές σε σινεμά, και τα σχόλια είναι επιεικώς γτπ...
Δε μπορώ να σταματήσω τα γέλια, θα καλέσουν την αστυνομία οι γείτονες στο τέλος...
Ενδεικτικά...
-Είναι οι τρεις ευγενείς σιωπηλοί, και περιμένουν με τα ξίφη στα χέρια, να αντιμετωπίσουν το φάντασμα... Τη νεκρική σιγή σπάει ο κάφρος.
Κάφρος 1: "Να ζει κανείς, ή να..."
Κάφρος 2: "Σκάσε ρε μ@λ@κ@, ακόμα δεν άρχισε το έργο"
-Χορός στο παλάτι. Ιππότες και δεσποσύνες χορεύουν.
Ο κάφρος: "Saturday Night Fever! Yoy know how to do it!"
-Oι βασιλιάς κάθεται στο θρόνο μεγαλοπρεπώς, και ο Άμλετ τον κοιτάζει σκυθρωπός από μια γωνιά.
Ο κάφρος: "I totally rule man! Suck on it, Hamlet."
-O Άμλετ βλέπει τον Οράτιο και χαίρεται: "...Horacio??? Horacio!!!"
Ο κάφρος: "Υο Horacio! How's it hangin' you m@ther f@ckin' son of a..."
-O Οράτιος: "Διατελώ ευπειθώς στην υπηρεσία Σας, Πριγκηπά μου"
Ο κάφρος: "Great, go wash the car".
-O Άμλετ τρέχει να αντιμετωπίσει το φάντασμα, με το ξίφος στο χέρι.
Ο κάφρος: "Get him Ham! Kick his ectoplasmatic ass!!!"
-Η βασίλισσα αυτοκτονεί πίνοντας το δηλητήριο.
Ο κάφρος: "Holy Shit, cherry flavour! "
-O Άμλετ διαλέγει ξίφος, για να μονομαχήσει με τον Λαέρτη.
Ο κάφρος: "Οk Horacio. Now get me my pistol".
-O Άμλετ πεθαίνει, και όλοι κρέμονται από τα χείλη του.
Ο κάφρος: "Listen to my Will... Nah! I always tell that joke when I'm dying".
Τίτλοι τέλους. Ο Κάφρος ετοιμάζει το σίκουελ: "Hamlet will be back in... HAMLET 2: THUNDERBALLS!"
Άλλος κάφρος, καθώς σηκώνεται: "Yeah, great play, you are a real shakespeare."
Cut. Πως φαίνεται όμως ότι είχαν μεγαλύτερες προσδοκίες από τη ζωή τους. Με το που τελειώνει το επεισόδιο, πέφτει ο γνωστός μονόλογος.
To be, or not to be--that is the question:
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune
Or to take arms against a sea of troubles
And by opposing end them. To die, to sleep--
No more--and by a sleep to say we end
Τhe heartache, and the thousand natural shocks
That flesh is heir to. 'Tis a consummation
Devoutly to be wished. To die, to sleep--
To sleep--perchance to dream.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ξεκινάει λοιπόν η ταινία, και ξαφνικά φαίνονται καθίσματα κινηματογράφου (!) στο κάτω μέρος. Όχι, δεν ήταν κανονικά στη ταινία, ήταν περασμένα από πάνω με επεξεργασία και εμφανίζονται τρεις τύποι, κάθονται, και αρχίζουν τα πιο γελοία σχόλια, έτσι που καταντησε κωμωδία στο τέλος...
Μystery Science Theater ( ) λέγεται η εκπομπή τους, και δουλειά τους είναι να κάνουν ελεεινά σχόλια καθώς βλέπουν ελεεινές ταινίες, μια δουλειά που δε θα με χάλαγε καθόλου...
Ενδεικτικά... Ένας τύπος με τσίχλα αποφεύγει ένα ζόμπι με άνεση. Αυτός από κάτω: "Μentos... The Freshmaker".
Άει στην ευχή, ούτε ένα θρίλερ δε μπορούμε να χαρούμε με το γ@μωτορρεντ που μπλέξαμε... Λογοκρισία στο νετ ΤΩΡΑ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
....名 战士;勇士;武士 反义词
Περίληψη του έπους: Ο Τσάνγκ είναι ίσως ο μόνος βουδιστής μοναχός, που γράφει στα παλιά του τα σανδάλια το δόγμα της μη βίας. Όταν γυρνάει στη πόλη του, ανακαλύπτει με τρόμο (!) πως την διοικεί ένας εστιάτορας (!)...
"Θα πεθάνεις παλιο-#$@#" σκέφτεται ο τσανγκ, και το μπουνίδι αρχίζει τόσο απότομα, που μένεις με την απορία... Αίσχος ή αίσχος;
Χτύπα κι΄ άλλο... Θα τ' αντέξω...
...Με λίγο Πετρέλη, γίνεται πιο ευχάριστη η παρακολούθηση...
Μετά από μπόλικο ανώφελο κοπάνημα, ο μαγαζάτορας πεθαίνει από δηλητηριασμένο τσάι (!), και συγκλονιστικά () η πλοκή ανατρέπεται, καθώς αληθινό αφεντικό είναι ένας άλλος τύπος, που ρίχνει στον βουδιστή ίσα με μίσο μέτρο ύψος...
(Άουτς --- μη το δοκιμάσετε στο σπίτι σας...)
Κάπου εκεί, ένοιωσα τα βλέφαρα μου βαριά, και αποκοιμήθηκα με το χάμπουργκερ μέσα στο φούρνο μικροκυμάτων.... Ήμουν έτοιμος να μπω μέσα στη ταινία, να τους δείξω πως δε πρέπει να μπλέκουν με τον πεινασμένο μη-βουδιστή και σύντομα ...μοναχό () ρεμπεσκέ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
η νταντα είχε κάποια λειτουργική αξία στο έργο, πέραν του οφθαλμόλουτρου;
Και το οφθαλμόλουτρο, λειτουργική αξία θεωρείται...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.