Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
19-11-08
00:28
Θαρρώ δε πως το ποίημά Του, το δίχως άλλο, θα έλεγε κάπου και: " μη σπαταλάτε άδικα το αίμα σας, αδέλφια,
εγώ το ήπια το ποτήρι...".
Για απάντηση: βλέπε avatar.
Cheers.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
06-11-08
03:09
Κι αυτοί, όσα μεν δεν ξέρουν, τα βλασφημούν· όσα, όμως, σαν τα άλογα ζώα, από ένστικτο ξέρουν, σ' αυτά φθείρονται.
[Ιούδα 1]
Μα χρειάζεται άραγε να χειροτονηθώ ή να κάνω PhD στις γραφές για να ξέρω;
.. κι αν η άποψη μου είναι αλλιώτικη, πέφτει το σφραγιδάκι της βλασφημίας και αρ. πρωτοκόλλου 999;
Και παραθέτεις και στιχάκια του Ιούδα;
Κανονικά θα'πρεπε να 'γραφες με κίτρινο ή βαθύ πορτοκαλί χρώμα (της φωτιάς) τα παραπάνω λόγια, καθ'ότι τον Ιούδα τον καίς λόγω εσχάτης προδοσίας.
Δεν τον μεταπλάθεις σε αποφθεγματικό κήρυκα, αν είσαι τόσο jesus fan!
Η πλάνη του Χριστού. - Ο ιδρυτής του Χριστιανισμού νόμιζε πως τίποτε δεν έκανε τους ανθρώπους να υποφέρουν τόσο όσο οι αμαρτίες τους. Αυτή ήταν η πλάνη του. Η πλάνη κάποιου που ένιωθε πως 1. ήταν απαλλαγμένος από την αμαρτία και που 2. δεν είχε πείρα σ'αυτό το θέμα!
Γι'αυτό η ψυχή του γέμισε από εκείνη τη θαυμαστή συμπόνια για τους αμαρτωλούς.
Θυμίζει λίγο τις ιστορίες μ'εκείνους τους εργάτες, μωρέ, που έχτιζαν τον πύργο της βασιλικής δύναμης όλο και πιο ψηλά στα σύννεφα και απο κει πάνω οι βασιλείς έβλεπαν τα πάντα κάτω από τα πόδια τους και τα'βρισκαν αξιοκαταφρόνητα κι έτσι απαλλάσσονταν από την αραθυμία της συνείδησής τους. Λίγο έλεος δεν έβλαψε..
Οι χριστιανοί όμως βρήκαν τρόπο να δικαιώσουν το δάσκαλό τους εκ των υστέρων και να καθοσιώσουν την πλάνη του μετατρέποντάς την σε "αλήθεια".
Άρα εγώ είμαι το άλογο ζώο (ιιιιιι ι ι ι ι ιιιι ιι ιιι ι ι ι) και μόνο το ένστικτο μου ξέρει??!! Κι αυτό οδηγεί σε μακροπρόθεσμη φθορά.
Δεν είναι φθορά αλλά γνώση κι άποψη το να ξέρω ότι φύσεις σαν εκείνη του απόστολου Παύλου έχουν "κακό μάτι" για τα πάθη.
Μαθαίνουν να γνωρίζουν απ'αυτά μόνο ότι είναι βρώμικο, ό,τι παραμορφώνει, ό,τι κομματιάζει τις καρδιές.
Γι'αυτό η τάση τους αποβλέπει στην εκμηδένιση των παθών και βλέπουν στο θείο την πλήρη καθαρότητα απ'αυτά.
Εντελώς αντίθετα από τον Παύλο (και τους Εβραίους κατ'επέκταση) εγώ έστρεψα το ενδιαφέρον μου προς τα πάθη και τα αγάπησα, τα εξύψωσα, τα χρύσωσα και τα θεοποίησα.
Είναι θέμα του ποιο είναι το "χρώμα των παθών", τελικά, ακόμη κι η απάντηση στο όχι αν υπήρξε ο Ιησούς αλλά πως χρωματίστηκε στις καρδιές μας, εφόσον υπήρξε.
Εγώ σβήνω όλα τα μελανά. Ακόμη κι αν από τα πάθη μας συναντούμε τους γεωσκώληκες...
Ακούς τα χλιμιντρίσματα;
Η ένταση του θορύβου είναι ευθέως ανάλογη (και τρανό πειστήριο) της άλογης φύσης μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
04-11-08
04:09
1.- Ποια είναι η "παιδική ηλικία του Λόγου";
..είναι ακριβώς την εποχή που ρουφούσε τη πιπίλα του ο Γιαμπαμιάχ, ένα από τα 72 αγγελικά πνεύματα που διοικεί τους αντίστοιχους πεντανούς του ζωδιακού κύκλου και η επίκληση τους ή η χρήση των ονομάτων τους για τη κατασκευή μαγικών σφραγίδων ειναι θεμελιώδους σημασίας στην Καμπαλιστική μαγεία.
Ο για-μπαμι-άχ () είναι ο Λόγος που δημιουργεί το παν. Προστατεύει αυτούς που θέλουν να αναγεννηθούν πνευματικά (1ος στίχος της Γενέσεως).
Άρα η παιδική ηλικία (του Λόγου) θα πρέπει να αναζητηθεί στη βρεφική κούνια του γιαμπάμιατέτοιου.
Seriously,
παιδική ηλικία του Λόγου είναι στις πρώτες κραυγές των προιστορικών όπου αν και άναρθρες, είχαν ένα μοτίβο, δε μπορείς να πεις...
Π.χ.
Αγκαγκαου-γκα γκα..*πάμε για κυνήγι;
Γκα γκα- γκάγκου. *Βαριέμαι, θα ζωγραφίσω καμιά αρκούδα. Όλο ελάφια ζωγραφίζω.
ή
Γκιγκογκα γκαγκουγκαράτσα! *πάμε ρε μ*λ*κ* σου λέω, μη πλακώσει καμιά σαύρα απ'τις μικρές κι είμαι μόνος μου!
Γκι γκουγκααααααααααααααα .Ούγκα-γκα *δε τη παλεύω. Πάω να σπάσω πέτρες και να κόψω κανά νύχι. Άι σιχτήρ!
2.- Είναι αλήθεια, ότι "Εν αρχή ην Λόγος...", όπως διακύρηξε και ο Ηράκλειτος ο Σκοτεινός;
Αυτοί που κοιμούνται ειναι εργάτες και συνεργοί σε όσα γίνονται στο κόσμο. Ηράκλειτος ο ονειρώδης.
Εν αρχή ην ο...θαυμασμός.
Το λουλούδι, π.χ. στην άκρη του βράχου, που κινεί τον θαυμασμό μου, με συγκινεί και μαζί κινεί την περιέργεια μου να μάθω πώς γίνεται.
..μια μοναδική παρόρμηση που ξεπηδά σαν από ένστικτο και με παρωθεί νακοιτώ και να ψάχνω γύρω μου για μια εξήγηση του πράγματος που με ξάφνιασε.
Και τότε μπαίνει ...η .....(ταρατατζούμ!) περιγραφή, η ερμηνεία, ο Λόγος ο πολλές φορές άλογος!
Κάτι ανάλογο του θαυμασμού είναι και το ξάφνιασμα (προϋπάρχει επίσης του Λόγου)...
Μας αιχμαλωτίζει, μας συνεπαίρνει, μας κρατά σε διέγερση και σε ανησυχία, σε θέση αναμονής και σε τρομερή περιέργεια: "τί είναι αυτό;" , "τί συμβαίνει πραγματικά;", "τί θα γίνει μετά;".
...αν και τα αντικείμενα που θαυμάζουμε δεν είναι πράγματα που επιλέγουμε και ο θαυμασμός είναι μάλλον κάτι αυθόρμητο, ωστόσο θαυμάζουμε, επειδή έχουμε την προδιάθεση και την ικανότητα να περιεργαζόμαστε τον κόσμο...
Το αντικείμενο του θαυμασμού μπορεί να έχει μόνο την αίγλη του "σπάνιου"...
Εδώ βρίσκεται η αρχή της αρχής.
Ας μη ξεχνάμε τον λόγο του Carlyle πως ο "άνθρωπος που δεν μπορεί να θαυμάσει δεν είναι παρά ένα ζευγάρια ματογυάλια"...
Πάντως, άλλο σκέτο Jesus κι άλλο Ιησούς Χριστός: ιστορικά και μετα-ιστορικά.
Αποφεύγω να λέω Jesus Christ, γιατί πάντα κολάω και το "SuperStar" και μπαίνω στον πειρασμό να δώ μεσημεριανάδικα.
Και απο το πολύ trash, βρωμά η ανάσα μου, μετά.
..και "after midnight-ιστορικά", ακόμα πιο διαφορετικοί...
Άραγε ο Jesus τι ντρινκ να έπινε στα κλαμπάκια;
Καλούα?
(Εδώ οι καλές αρνητικές ψήφες! Δώσε και τη ψυχή μου σώσε.)
Η Γραφές αγαπητέ @Δεσμώτης είναι μια αλυσίδα που όλα της τα εδάφια δένουν μεταξύ τους και κάθε εδάφιο εξηγείται με κάποιο άλλο...
Αν ήταν έτσι τότε δε θα παύαμε ποτέ να διαβάζουμε για να καλύπτουμε τις απορίες μας.
Τελικά αν περνούσαμε τη ζωή διαβάζοντας τα επόμενα για να καλύψουμε τα κενά των προηγούμενων ενοτήτων θα'πρεπε να είχαμε τουλάχιστον την επιλογή να γεννηθούμε βιβλία...
η φράση "Εγώ είμαι η αλήθεια, ο δρόμος και η ζωή" δεν αναιρεί την ύπαρξη άλλων αληθινών πραγμάτων και ιδεών ή άλλων δρόμων ή άλλων τρόπων ζωής, αλλά σαν θεός ο Ιησούς Χριστός είναι Η αλήθεια και ο μοναδικός δρόμος για την αιώνια ζωή και ο μοναδικός που μπορεί να δώσει πραγματική και αληθινή ζωή στον άνθρωπο!
Το "εγώ είμαι" υπονοεί το "δεν είσαι εσύ, κι άλλος κανείς"...
Τα άλλα είναι παράδρομοι, ψέματα ή ψαίματα κατά Δημουλά (το ψέμα όταν το προσφέρεις το γράφεις με "ε" αλλά όταν το δέχεσαι το γράφεις με "αι" ) και ζομποκατάσταση.
ο Απ. Παύλος το εξηγεί καλύτερα: Ο Ιησούς Χριστός μας αγαπά!
Πολύ ζουζουνιάρης ο Παυλάρας ή ιδέα μου;
Το ίδιο μας αγαπά κι ο Αζαέλ, κι ο Γαναώθ, και η Ψιψινέλ (μόνο τα στρουμφάκια μισεί, αιωνίως) κι ο Αζόρ (το σκυλάκι σου), και ο Θεός για τα πιτσιποπάκια, και η Κυβέλη και ο Λάιονελ (Thunder thunder thunder thundercaaaaats, oooooooooooo , όξινο!), και οι Βούδες και οι Σουρλουλούδες, κι ο Μωάμεθ και οι συγχωριανοί του από τα πέρατα της Βιθυνίας.
Εσύ βλέπεις την αγάπη σαν κουπιά μιας βάρκας, γιατί ΕΣΥ την βάζεις-την αγάπη- μπροστά στη θέα με τους ωκεανούς θλίψης όπου κολυμπάμε.
Όχι γιατί ο Ιησούς σε αγαπά.
Κι εγώ λέω ότι μ'αγαπούν οι αλιγάτορες του Αμαζονίου.
Άσε που αυτοί έχουν και το βάρος των αποδείξεων ότι υπάρχουν.
Άρα είναι πιο πιθανό να με αγαπούν οι αλιγάτορες από το να λέτε αλήθεια εσύ κι ο Pavlos.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-11-08
04:26
4 το πρωί κι αναρωτιόμουν...
Τι είν'αυτό που κάνει τον jesus, πρόσωπο τόσο ευρείας αποδοχής όσο κανένα άλλο;
Κάποιος άσχετος με τη ζωγραφική, όταν είδε κάποιους πίνακες του Πικάσο ή του Σαγκαλ ή του Πόλοκ, για να μην αναφέρω όλη τη μεταμοντέρνα τέχνη, είπε: “Με μερικούς κουβάδες χρώματα και λίγη παιγνιώδη διάθεση θα μπορούσα να κάνω πολλά παρόμοια έργα τέχνης, ακόμα και ανώτερα απο αυτά”. Δεν είναι όμως έτσι με τον περί ου ο λόγος.
Η φιλοσοφία του Jesus, έχει μια αξία που αναγνωρίζεται, αν και όχι πρωτοπόρα. Πολλά είχαν ήδη ειπωθεί αρκετά νωρίτερα.
Δεν είναι παστις, ούτε κολλάζ, ούτε παραλήρημα και ασυναρτησίες. Είναι ένα σύμπαν εικόνων πέρα από λέξεων και νοημάτων, που αντλεί απο κάτι που ο κοινός θνητός δεν μπορεί να έχει πρόσβαση.
Απο την παιδική ηλικία του Λόγου δηλαδή. Απ' το όνειρο και τον εφιάλτη...
Όμως, όταν η κορωνίδα της διδασκαλίας και το επικρατές μότο είναι: εγώ είμαι η οδός, εγώ είμαι η αλήθεια, εγώ η ζωή...εγώ τα φρούτα Αμαλιάδος και το μετσοβόνε, είναι σαν να ενοχοποιεί τις υπόλοιπες αλήθειες ή σαν να ενοποιεί κάθε αλήθεια υπο τη σκέπη της κρίσης της δικής του αλήθειας.
...κι αυτή είναι η δική του ενοχή, ίσως η πλάνη του Ιησού Χριστού του εκ του πατρός γεννηθέντα.
Γειά μας.
Τι είν'αυτό που κάνει τον jesus, πρόσωπο τόσο ευρείας αποδοχής όσο κανένα άλλο;
Κάποιος άσχετος με τη ζωγραφική, όταν είδε κάποιους πίνακες του Πικάσο ή του Σαγκαλ ή του Πόλοκ, για να μην αναφέρω όλη τη μεταμοντέρνα τέχνη, είπε: “Με μερικούς κουβάδες χρώματα και λίγη παιγνιώδη διάθεση θα μπορούσα να κάνω πολλά παρόμοια έργα τέχνης, ακόμα και ανώτερα απο αυτά”. Δεν είναι όμως έτσι με τον περί ου ο λόγος.
Η φιλοσοφία του Jesus, έχει μια αξία που αναγνωρίζεται, αν και όχι πρωτοπόρα. Πολλά είχαν ήδη ειπωθεί αρκετά νωρίτερα.
Δεν είναι παστις, ούτε κολλάζ, ούτε παραλήρημα και ασυναρτησίες. Είναι ένα σύμπαν εικόνων πέρα από λέξεων και νοημάτων, που αντλεί απο κάτι που ο κοινός θνητός δεν μπορεί να έχει πρόσβαση.
Απο την παιδική ηλικία του Λόγου δηλαδή. Απ' το όνειρο και τον εφιάλτη...
Όμως, όταν η κορωνίδα της διδασκαλίας και το επικρατές μότο είναι: εγώ είμαι η οδός, εγώ είμαι η αλήθεια, εγώ η ζωή...εγώ τα φρούτα Αμαλιάδος και το μετσοβόνε, είναι σαν να ενοχοποιεί τις υπόλοιπες αλήθειες ή σαν να ενοποιεί κάθε αλήθεια υπο τη σκέπη της κρίσης της δικής του αλήθειας.
...κι αυτή είναι η δική του ενοχή, ίσως η πλάνη του Ιησού Χριστού του εκ του πατρός γεννηθέντα.
Γειά μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
05-10-08
19:07
Ας υποθέσουμε ότι υπήρξε.
1. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε την Παρασκευή; Αν ναι, τότε πως γίνεται να έμεινε τρεις μέρες στον τάφο;
Αναστήθηκε την επομένη (Σάββατο) και μετά έκανε άλλες δύο μερούλες τον έγκλειστο για να κλείσει τριημεράκι;
2. Τα ιερά κείμενα αναφέρουν ως πρωτότοκο τον Χριστό παρόλο που είναι και μονογενής..
"πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς" (Ρωμ. η' 28) !!!
Τελικά ήταν μοναχογιός ο Jesus ή ευσταθεί η υπόθεση για ομομήτριους αδελφούς του, άρα η Παναγία ήταν αειπάρθενη μόνο στον Jesus και για τα άλλα παιδιά πήγε η καισαρική σύννεφο;
Μία απάντηση θα ήταν:
Χριστός: όστις γαρ αν ποίηση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν".
Πιστεύω πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ερμηνευτικής όσο και λογικής υπόστασης.
..κάπου αλλού, ο Ιησούς αποκαλεί τον Ιωάννη γιο της Μαρίας και τη Μαρία, μητέρα του Ιωάννη, χωρίς όμως να είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που επιβεβαιώνει την διαφορά της σημερινής γλώσσας με τη βιβλική, στην ερμηνεία των βαθμών συγγένειας. ("αδελφός","πρωτόπλαστος Αδάμ" χωρίς να υπάρχουν δευτερόπλαστοι καθώς ο Αδάμ είναι ο πρώτος που επλάσθη, πρωτότοκος με την έννοια του "εκλεκτός" κοκ...)
3. Τα "κεκρυμμένα χρόνια" ή χρόνια της σιωπής της ζωής του Χριστού απο την ηλικία των 12 εώς την ηλικία των 30 ετών.
Γιατί τέτοια αποσιώπηση;
Η φαινομενική σιωπή των Ευαγγελίων για τα χρόνια αυτά, ήταν το έναυσμα εικασιών για μετάβαση του Ιησού στις Ινδίες και αλλού, όπου απέκτησε κάποιες "μαγικές" δυνάμεις με τις οποίες θαυματοποιούσε.
Όσο εικασία αποτελεί η εξήγηση αυτή, ισοπίθανη εικασία είναι επίσης και η τέλεση θαυμάτων δια Θεϊκής παρεμβάσεως...διαλλιέχτε.
4. Στο Ταλμούδ, ο Ιησούς αναφέρεται ως Γιεσσού μπεν Πανθέρα (Yeshu Ben Pantera), που σημαίνει Ιησούς ο Γιος του Πάνθηρα.
Τελικά ο Ιωσήφ ήταν μαύρος; Ε, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προήλθε λευκό παιδί από μαυρούκο φάδα!
Μνημονεύεται η μετάβαση του στην Αίγυπτο, όπου κατά την ιουδαϊκή αυτή παράδοση σπούδασε την τέχνη της μαγείας, που αργότερα άσκησε, επιστρέφοντας στην πατρίδα του.
Αγυρτεία είναι μία άλλη λέξη για τη μαγεία... . Τσαρλατανιά ftw.
Μήπως τελικά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από έναν Κόπερφιλντ της εποχής;
Εξαιτίας δε αυτού του γεγονότος δίνεται και η ερμηνεία της καταδίκης του σε σταυρικό θάνατο. Αν και τα σωζόμενα αυτά στοιχεία της ραββινικής παράδοσης στηρίζονται σε μια διάθεση πολεμικής κατά του Ιησού, εντούτοις λόγω αυτής ακριβώς της διάθεσης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία μια προσπάθεια «απομυθοποίθησης» του Ιησού με το να καταδειχθεί η ταπεινή του προέλευσή, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για άρνηση της ιστορικότητάς του.
5. α) Θαύματα επί της φύσης (το εν Κανά θαύμα, ο επί της θάλασσα περίπατος κ.λ.π.)
β) Ιάσεις πασχόντων (τα περισσότερα)
γ) Αναστάσεις νεκρών (κόρη Ιαείρου, υιού χήρας Ναΐν και Λαζάρου)
Πώς να πιστέψεις στο θαύμα εκ περιγραφών των άλλων, πόσο μάλιστα των γραπτών περιγραφών; Είναι κάτι σαν τις οράσεις u.f.o. Όλοι έχουμε δει περίεργες φωτόμπαλες στον ουρανό αλλά ούτε κι εμείς μας παίρνουμε στα σοβαρά... Πόσο μάλλον, τους άλλους...
Η λογική μας ως ανθρώπων δε συγκλίνει με τα γραπτά των κειμένων που μας παραδόθηκαν από όποιους μας παραδόθηκαν.
και κάπου εδώ, το όλο θέμα περί ύπαρξης ή όχι του δισυπόστατου Χριστού, μπάζει νερά...
υ.γ. κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς προέβαλαν την άποψη ότι οι "αδελφοί" του Ιησού θα πρέπει να ήταν παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του κι επομένως δεν ήταν πραγματικοί αδελφοί και ούτε παιδιά της Μαρίας.
Αν τέτοιοι, λένε τέτοια, εγώ πάω πάσσο και πάω στα φρουτάκια για να ρεφάρω!
Θα ήταν πιο spicy αν το ερώτημα ήταν "Χριστός: Θεός ή άνθρωπος;"
1. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε την Παρασκευή; Αν ναι, τότε πως γίνεται να έμεινε τρεις μέρες στον τάφο;
Αναστήθηκε την επομένη (Σάββατο) και μετά έκανε άλλες δύο μερούλες τον έγκλειστο για να κλείσει τριημεράκι;
2. Τα ιερά κείμενα αναφέρουν ως πρωτότοκο τον Χριστό παρόλο που είναι και μονογενής..
"πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς" (Ρωμ. η' 28) !!!
Τελικά ήταν μοναχογιός ο Jesus ή ευσταθεί η υπόθεση για ομομήτριους αδελφούς του, άρα η Παναγία ήταν αειπάρθενη μόνο στον Jesus και για τα άλλα παιδιά πήγε η καισαρική σύννεφο;
Μία απάντηση θα ήταν:
Χριστός: όστις γαρ αν ποίηση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν".
Πιστεύω πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ερμηνευτικής όσο και λογικής υπόστασης.
..κάπου αλλού, ο Ιησούς αποκαλεί τον Ιωάννη γιο της Μαρίας και τη Μαρία, μητέρα του Ιωάννη, χωρίς όμως να είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που επιβεβαιώνει την διαφορά της σημερινής γλώσσας με τη βιβλική, στην ερμηνεία των βαθμών συγγένειας. ("αδελφός","πρωτόπλαστος Αδάμ" χωρίς να υπάρχουν δευτερόπλαστοι καθώς ο Αδάμ είναι ο πρώτος που επλάσθη, πρωτότοκος με την έννοια του "εκλεκτός" κοκ...)
3. Τα "κεκρυμμένα χρόνια" ή χρόνια της σιωπής της ζωής του Χριστού απο την ηλικία των 12 εώς την ηλικία των 30 ετών.
Γιατί τέτοια αποσιώπηση;
Η φαινομενική σιωπή των Ευαγγελίων για τα χρόνια αυτά, ήταν το έναυσμα εικασιών για μετάβαση του Ιησού στις Ινδίες και αλλού, όπου απέκτησε κάποιες "μαγικές" δυνάμεις με τις οποίες θαυματοποιούσε.
Όσο εικασία αποτελεί η εξήγηση αυτή, ισοπίθανη εικασία είναι επίσης και η τέλεση θαυμάτων δια Θεϊκής παρεμβάσεως...διαλλιέχτε.
4. Στο Ταλμούδ, ο Ιησούς αναφέρεται ως Γιεσσού μπεν Πανθέρα (Yeshu Ben Pantera), που σημαίνει Ιησούς ο Γιος του Πάνθηρα.
Τελικά ο Ιωσήφ ήταν μαύρος; Ε, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προήλθε λευκό παιδί από μαυρούκο φάδα!
Μνημονεύεται η μετάβαση του στην Αίγυπτο, όπου κατά την ιουδαϊκή αυτή παράδοση σπούδασε την τέχνη της μαγείας, που αργότερα άσκησε, επιστρέφοντας στην πατρίδα του.
Αγυρτεία είναι μία άλλη λέξη για τη μαγεία... . Τσαρλατανιά ftw.
Μήπως τελικά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από έναν Κόπερφιλντ της εποχής;
Εξαιτίας δε αυτού του γεγονότος δίνεται και η ερμηνεία της καταδίκης του σε σταυρικό θάνατο. Αν και τα σωζόμενα αυτά στοιχεία της ραββινικής παράδοσης στηρίζονται σε μια διάθεση πολεμικής κατά του Ιησού, εντούτοις λόγω αυτής ακριβώς της διάθεσης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία μια προσπάθεια «απομυθοποίθησης» του Ιησού με το να καταδειχθεί η ταπεινή του προέλευσή, χωρίς όμως να γίνεται λόγος για άρνηση της ιστορικότητάς του.
5. α) Θαύματα επί της φύσης (το εν Κανά θαύμα, ο επί της θάλασσα περίπατος κ.λ.π.)
β) Ιάσεις πασχόντων (τα περισσότερα)
γ) Αναστάσεις νεκρών (κόρη Ιαείρου, υιού χήρας Ναΐν και Λαζάρου)
Πώς να πιστέψεις στο θαύμα εκ περιγραφών των άλλων, πόσο μάλιστα των γραπτών περιγραφών; Είναι κάτι σαν τις οράσεις u.f.o. Όλοι έχουμε δει περίεργες φωτόμπαλες στον ουρανό αλλά ούτε κι εμείς μας παίρνουμε στα σοβαρά... Πόσο μάλλον, τους άλλους...
Η λογική μας ως ανθρώπων δε συγκλίνει με τα γραπτά των κειμένων που μας παραδόθηκαν από όποιους μας παραδόθηκαν.
και κάπου εδώ, το όλο θέμα περί ύπαρξης ή όχι του δισυπόστατου Χριστού, μπάζει νερά...
υ.γ. κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς προέβαλαν την άποψη ότι οι "αδελφοί" του Ιησού θα πρέπει να ήταν παιδιά του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο του κι επομένως δεν ήταν πραγματικοί αδελφοί και ούτε παιδιά της Μαρίας.
Αν τέτοιοι, λένε τέτοια, εγώ πάω πάσσο και πάω στα φρουτάκια για να ρεφάρω!
Θα ήταν πιο spicy αν το ερώτημα ήταν "Χριστός: Θεός ή άνθρωπος;"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.