Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
11-01-09
22:13
Ο David Akinsanya δεν αισθάνεται καλά με το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλος. Για 20 χρόνια τώρα ζει ως ομοφυλόφιλος, αλλά εάν θα μπορούσε να πάρει ένα χάπι για να τον κάνει ετεροφυλόφιλο θα το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Στο documentary του BBC, Sad to be Gay, ο David θέλει να δει αν μπορεί να γίνει ετεροφυλόφιλος. Θεωρεί επίσης ότι η ομοφυλοφιλία του είναι μία συμπεριφορά που την έμαθε καθώς μεγάλωνε αλλά κάτι τέτοιο είναι κάτι μπορεί κανείς να ξεμάθει;
Ο David αποφασίζει να παρευρεθεί σε ένα αμφισβητούμενο κέντρο μεταστροφής στις ΗΠΑ που υπόσχεται «Ελευθερία από την ομοφυλοφιλία μέσω της δύναμης του Ιησού Χριστού». Πολλά μέλη από το προσωπικό του κέντρου αυτού αλλά και άτομα που έχουν απευθυνθεί εκεί όπως ο David, «αγωνίζονται» να καταπολεμήσουν τις ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές προτιμήσεις τους.
Ο David αποκαλύπτει τη δυσάρεστη εμπειρία του στην ομάδα και αρχίζει να αμφιβάλλει για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν τα κέντρα μεταστροφής και εξετάζει εάν οι προσευχές και η υποστήριξή της θα καταφέρουν να τον κάνουν ετεροφυλόφιλο.
Το documentary του BBC ακολουθεί τις διακυμάνσεις του David, το ταραχώδες ταξίδι του και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι η ομοφυλοφιλία ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ κάτι που μπορεί να αλλάξει με το ζόρι ή με τα αισθήματα ένοχων που νιώθει για αυτήν.
Ο David αποφασίζει να παρευρεθεί σε ένα αμφισβητούμενο κέντρο μεταστροφής στις ΗΠΑ που υπόσχεται «Ελευθερία από την ομοφυλοφιλία μέσω της δύναμης του Ιησού Χριστού». Πολλά μέλη από το προσωπικό του κέντρου αυτού αλλά και άτομα που έχουν απευθυνθεί εκεί όπως ο David, «αγωνίζονται» να καταπολεμήσουν τις ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές προτιμήσεις τους.
Ο David αποκαλύπτει τη δυσάρεστη εμπειρία του στην ομάδα και αρχίζει να αμφιβάλλει για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν τα κέντρα μεταστροφής και εξετάζει εάν οι προσευχές και η υποστήριξή της θα καταφέρουν να τον κάνουν ετεροφυλόφιλο.
Το documentary του BBC ακολουθεί τις διακυμάνσεις του David, το ταραχώδες ταξίδι του και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι η ομοφυλοφιλία ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ κάτι που μπορεί να αλλάξει με το ζόρι ή με τα αισθήματα ένοχων που νιώθει για αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
19-11-08
02:06
Θεραπείες αλλαγής συμπεριφοράς: Θεραπείες αποστροφής.
Ένα μικρό αφιέρωμα σε μια εποχή όχι πολύ μακρινή, όπου η λέξη ομοφυλόφιλος ήταν ταυτισμένη με την ψυχική ασθένεια, όπου με ή παρά την θέλησή τους, χιλιάδες gay υπεβλήθησαν σε μια σειρά από επικίνδυνες και καθόλου επιστημονικά τεκμηριωμένες θεραπευτικές αγωγές προκειμένου να αλλάξουν την σεξουαλική τους ταυτότητα και να γίνουν «ομαλοί», «κανονικοί». Να γίνουν straight.
Tο εκπληκτικό τραγούδι του Steve Harley (Kokney Rebel/1976), με τίτλο Somebody called me Sebastian είναι το πλέον κατάλληλο αφιέρωμα για το συγγεκριμένο θέμα, μιας που θα αναφερθούμε σε κάποιους ίσως όχι τόσο γνωστούς σύγχρονους Σεβαστιανούς, που υπέστησαν σχεδόν παρόμοια μαρτύρια.
Σε εγχειρίδιο Ψυχιατρικής του 1986 η ομοφυλοφιλία εντάσσεται ολοκάθαρα στις διαταραχές της σεξουαλικής ζωής.
Αποτελεί μία σεξουαλική διαστροφή και μάλιστα εντελώς άκριτα, ο συγγραφέας (σε ένα ενθουσιασμό και ζήλο ταξινόμησης) σε μία υποσημείωσή του αναφέρει ότι στην ομοφυλοφιλία των ανδρών υπάγεται και η παιδεραστία.
Ενδεικτικά:
Ομοφυλοφιλία. Οι άνδρες μπορεί να είναι ενεργητικοί (ουρανιστές) ή παθητικοί (ανδρόφιλοι ή κίναιδοι) ή καμιά φορά να εναλλάσσουν τον ενεργητικό και παθητικό ρόλο. Οι γυναίκες αναλαμβάνουν καμιά φορά ενεργητικό ρόλο, όταν συνήθως έχουν αναπτυγμένη κλειτορίδα (τριβαδισμός ή τριβική ασέλγεια) ή επιδίδονται σε αιδοιολειξία (Σαπφισμός ή λεσβιακός έρωτας).
Σύμφωνα με την κλασική ψυχαναλυτική θεωρία όλες οι σεξουαλικές διαστροφές, συμπεριλαμβανομένης της ομοφυλοφιλίας, παριστάνουν αρχαϊκές μορφές σεξουαλικής ικανοποίησης στις οποίες οδηγούνται τα ανώριμα άτομα.
Στην Δυτική Ευρώπη όμως και ειδικά στον αγγλοσαξονικό κόσμο από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 κυριάρχησαν οι συμπεριφορικές (μπιχαβιοριστικές) θεωρίες, που ερμήνευαν πολύ πιο πρακτικά τις σεξουαλικές διαταραχές, βασισμένες στην αρχή της μάθησης.
Γενικά, λέγοντας μάθηση οι ψυχίατροι εννοούν κάθε διαδικασία προσαρμογής του ατόμου στο όποιο περιβάλλον του.
Η ομοφυλοφιλία ερμηνεύθηκε ως ένα ισχυρότατο εξαρτημένο αντανακλαστικό, το οποίο έχει την τάση να διαιωνίζεται, αντανακλαστικό το οποίο οφείλεται σε ακατάλληλες διαδικασίες προσαρμογής. Έτσι, η ομοφυλοφιλία μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη σεξουαλικής ελευθερίας στην εφηβεία, σε συνθήκες διαβίωσης που την ευνοούν (στρατώνες, φυλακές, οικοτροφεία αρρένων ή θηλέων), ή ακόμα πιο απλά σε ψυχογενούς αιτιολογία δειλία ενός ατόμου να πλησιάσει το άλλο φύλο.
Θεωρία της μάθησης και σχετικές θεραπείες.
Ο Παβλόφ στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα διατυπώνει μετά από μία σειρά πειραμάτων σε ζώα την γνωστή θεωρία της αντανακλασιολογίας. Σύμφωνα με την θεωρία του, οι νευρώσεις και γενικά οι ψυχικές διαταραχές δεν αποτελούν τίποτα άλλο από κακές συνήθειες που αποκτήθηκαν εξαιτίας μιας επικίνδυνης κατάστασης, που το άτομο συνάντησε και αντιμετώπισε κάτω από ορισμένες συνθήκες. Η θεωρία των αντανακλαστικών θα γενικευθεί αργότερα από τους μαθητές του και θα οδηγήσει στη φλοιοσπλαγχνική παθολογία, μέσα στην οποία θα συμπεριληφθούν όλοι οι τομείς του ιατρικού επιστητού (Μπίκοφ και Κουρτσίν). Το γεγονός ότι ο παβολοφιανές θεωρίες αποτελούσαν μία πειστική απάντηση και μία εναλλακτική πρόταση στην «ιδεαλιστική» φροϋδική ψυχανάλυση και ήταν απόλυτα σύμφωνες με τις βασικές αρχές του δόγματος του διαλεκτικού ματεριαλισμού, θα οδηγήσει στην υιοθέτησή τους από την επίσημη σοβιετική Ιατρική από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 περίπου.
Για τον μελετητή της Ιστορίας της επιστήμης θα αποτελέσει έκπληξη η επαναδιατύπωση της παβλοφιανής θεωρίας των αντανακλαστικών από τους Αμερικανούς ψυχολόγους και η συγκρότησή της σε μία μορφή «Επιστημονικής» Πειραματικής Ψυχολογίας, με τον όρο μπιχαβιορισμός (συμπεριφορισμός).
Με πρωτοπόρους τους Watson, Hull, Tolman και Skinner, ο μπιχαβιορισμός θα εξετάσει υπό διαφορετική οπτική την παβλοφιανή αντανακλασιολογία και θα περιγράψει τους νόμους της μάθησης με βάση τις έννοιες της θετικής και της αρνητικής ενίσχυσης.
Ο λόγος της διάδοσης και της επικράτησης του συμπεριφορισμού ήταν ένας:
Η φιλοδοξία να εξασφαλιστεί η επιβίωση της κοινωνίας μέσα από τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το όνειρο της αποτελεσματικότητας, της αύξησης της αποδοτικότητας και της ανεύρεσης λύσεων για όλα τα κοινωνικά προβλήματα άρχισε να διαφαίνεται ως εφικτό μέσω της «τεχνολογίας της συμπεριφοράς», η οποία υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό από τον ακαδημαϊκό κόσμο των αγγλοσαξονικών κρατών και από τα στελέχη των επιχειρήσεων τους.
Λόγω της εύκολης και βραχυχρόνιας εφαρμογής τους, αλλά και του τεχνικού τους χαρακτήρα, οι συμπεριφοριστικές θεραπείες εντάχθηκαν πολύ εύκολα στη νοσοκομειακή-πανεπιστημιακή ιατρική και η προοπτική να μοιραστεί η Ψυχιατρική την επιστημολογία, τους κώδικες και τη μετρησιμότητα των αποτελεσμάτων με τις άλλες ειδικότητες της Ιατρικής αλλά και τις φυσικές επιστήμες φάνηκε να είναι πολύ κοντά στην εφαρμογή της.
Είτε πρόκειται για κάποια φοβία, είτε για εθισμό, είτε για ψυχοσεξουαλική διαταραχή, η θεραπεία της συμπεριφοράς είχε τη λύση, Το σύμπτωμα ως απόρροια μιας εξαρτημένης μάθησης ή μιας εγκεφαλικής βιοχημικής διαταραχής, στοχοποιείται και πρέπει να εξαλειφθεί.
Προτείνονται η αμοιβαία αναστολή, η υποβολή σε καταστάσεις όπου το υποκείμενο πρέπει να υφίσταται για μεγάλο διάστημα τα παθογόνα ερεθίσματα, ερεθίσματα που προκαλούν αποστροφή στη μη φυσιολογική αναφορά, η θετική και αρνητική ενίσχυση στην κάθε πρόοδο ή υπαναχώρηση, η αναπαραγωγή του συμπτώματος κάτω από ευνοϊκές ή δυσάρεστες παραμέτρους που κατευθύνονται προσωπικά από τους θεραπευτές, με άλλα λόγια.
Η ομοφυλοφιλία πολύ γρήγορα, ως θεωρητικά κακή προσαρμογή, ως προβληματική έξη ή στρεβλό αποτέλεσμα μιας μαθησιακής διαδικασίας, θα αποτελέσει πολύ γρήγορα «στόχο» για αυτές τις θεραπείες.
Θα δοκιμαστούν πάνω σε ομοφυλόφιλα άτομα πολλές τεχνικές συμπεριφορικής θεραπείας. Συστηματική απευαισθητοποίηση, καθοδηγούμενη φαντασία, αποστροφή, ενδόρρηξη (sic), ψυχική πλημμύρα, επιβεβαιωτική εξάσκηση, είναι κάποιες από αυτές.
Στη Γαλλία και στη Γερμανία οι τεχνικές αυτές δεν θα γίνουν εύκολα δεκτές, εκτός ίσως από κάποιους ψυχιάτρους που θα βρουν την ιδανική ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τους παλιούς λογαριασμούς τους με την ψυχανάλυση ...
Δολοφονήθηκε από γιατρούς.
Ένας 29χρονος γκέι άνδρας πέθανε μετά από ειδικό πρόγραμμα θεραπείας της ομοφυλοφιλίας του. Οι αρχές δικαιολόγησαν το θάνατό του ισχυριζόμενοι ότι οφείλονταν σε «φυσικά αίτια». Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιατρός που συμμετείχε στη νεκροψία επιβεβαιώνει ότι ο Billy Clegg-Hill πέθανε από κώμα και σπασμούς, αποτέλεσμα των ενέσεων απομορφίνης που του έγιναν στα πλαίσια «αποστροφικής θεραπείας» με σκοπό να γίνει ετεροφυλόφιλος.
Σημείωση: Η απομορφίνη είναι ένα συνθετικό παράγωγο της μορφίνης, που διατηρεί τις ανεπιθύμητες ενέργειες των οπιοειδών (ναυτία, εμετός, αναπνευστική καταστολή, ενώ στερείται πλήρως ευφορικής δράσης. Χρησιμοποιείται στην Θεραπευτική της νόσου του Parkinson, σε συγκεκριμένες μορφές στην θεραπεία κάποιων ειδών στυτικής δυσλειτουργίας και στην Κτηνιατρική ως εμετικό. Παλαιότερα χρησιμοποιόταν κατά κόρο στις θεραπείες συμπεριφοράς και στην απεξάρτηση από την ηρωίνη.
Το 1962 ο λοχαγός των τεθωρακισμένων Billy Clegg συνελήφθη μετά από επιχείρηση σύλληψης ομοφυλόφιλων της αστυνομίας στο Σάουθαμπτον. Ο δικαστής πρότεινε την υποχρεωτική του υποβολή επί έξι μήνες σε ειδική θεραπεία στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Νέτλεϊ. Τρεις μέρες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, ο Billy ήταν νεκρός.
Του δείχνανε γυμνές φωτογραφίες ανδρών και μετά του έκαναν ενέσεις απομορφίνης για να του προκαλέσουν αδιαθεσία. Ο στόχος των γιατρών ήταν να συνδέσουν την έλξη του προς τους άνδρες με ναυτία και εμετούς, ώστε να κάνουν την ομοφυλοφιλία γιʼ αυτόν τόσο δυσάρεστη ώστε να γίνει ετεροφυλόφιλος.
Ο γιατρός Richard Goodbody αμφισβητεί το κείμενο της νεκροψίας που κατατάσσει το θάνατο του Billy σε φυσιολογικά αίτια.
Ο άτυχος λοχαγός κατέληξε όπως είναι φανερό από αναπνευστική παύση, συνέπεια μεγάλων δόσεων του φαρμάκου και όχι από αναφυλακτικό shock όπως αρχικά είχαν πει οι θεραπευτές. Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι ο λοχαγός δεν ήταν εθελοντής σε μία τέτοια θεραπεία - υποβλήθηκε παρά την θέλησή του και με τη σιωπηλή αποδοχή των συντηρητικών οικείων του που δεν ήθελαν να καταστραφεί η στρατιωτική του καριέρα και να αμαυρωθεί η πολεμική οικογενειακή παράδοση, μια που ο πατέρας του ήταν παρασημοφορημένος ανώτερος αξιωματικός του βρετανικού αποικιακού στρατού.
«Δεν ήταν φυσικά αίτια κατά τη γνώμη μου», λέει ο γιατρός και επιμένει στην ετυμηγορία του ότι ο Billy πέθανε από κώμα και σπασμούς, αποτέλεσμα των ενέσεων που του είχαν γίνει. Η ετυμηγορία των «φυσικών αιτίων» ήταν ψευδής και εφευρέθηκε από τον ιατροδικαστή.
Ο κύριος Goodbody υποστηρίζει πως όχι μόνο η επιλογή των φαρμάκων ήταν λανθασμένη αλλά κατηγορεί και τους γιατρούς γιατί απέτυχαν να ενεργήσουν άμεσα και αποτελεσματικά όταν ήδη η κατάστασή του άρχισε να επιδεινώνεται.
«Όταν άρχισε να χειροτερεύει, δεν έγιναν οι απαιτούμενες ενέργειες για να τον επαναφέρουν, ενώ όταν αποφάσισαν τη μεταφορά του σε γενικό νοσοκομείο ήταν ήδη πολύ αργά», λέει ο κ. Goodbody.
Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί ενισχύονται και από την αδελφή του θύματος που κατηγορεί τις στρατιωτικές και ιατρικές αρχές ότι μπορούσαν να προλάβουν περαιτέρω επιπλοκές στην υγεία του, ενώ την περίοδο εκείνη η οικογένειά της είχε πιεστεί να μη ζητήσει έρευνα της υπόθεσης. Κάνοντας έναν απολογισμό, δηλώνει:
«Πιστεύω πως έπρεπε να έχουν τιμωρηθεί. Το να εξοντώσουν κάποιον μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλος είναι τελείως λάθος».
Τρεις μέρες πάνω σε κόπρανα και εμετούς.
Γιατροί ανάγκασαν τον έφηβο Peter Price να ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι, πάνω στα δικά του ούρα, κόπρανα και εμετούς. Τον κρατούσαν εκεί τρεις μέρες δείχνοντάς του φωτογραφίες γυμνών ανδρών ενώ του έκαναν ναρκωτικές ενέσεις και του έδειχναν ταινίες προσβάλλοντας τον ως «σιχαμένη αδερφή».
Ο εφιάλτης του Peter άρχισε όταν στα 14 του, το 1965, πιέστηκε από τη μητέρα του να ακολουθήσει θεραπεία για την ομοφυλοφιλία του.
Κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική που τότε, «Ήταν σαν ταινία τρόμου», θυμάται. «Άλλοι ασθενείς έκλαιγαν και ούρλιαζαν όλη τη νύχτα. Ξάπλωνα στο κρεβάτι τρομοκρατημένος».
Ο Peter θυμάται πως τον είχαν βάλει σε ένα κρεβάτι κάποιου κατασκότεινου δωματίου χωρίς παράθυρα, με μια ντουζίνα γκέι περιοδικών.
Παιζόντουσαν ταινίες προσβάλλοντας την ομοφυλοφιλία του και του έκαναν ενέσεις. «Οι ενέσεις εκείνες μου προκαλούσαν φοβερή αδιαθεσία. Ήθελα να ξερνώ συνέχεια», λέει.
Οι γιατροί δεν του έδιναν ούτε λεκάνη και επέμεναν να ξερνάει πάνω του. Κάθε ώρα του έκαναν και από μία ένεση, υποχρεώνοντας τον ταυτόχρονα να κοιτάζει ημίγυμνες φωτογραφίες ανδρών.
Το σκεπτικό των γιατρών ήταν να κάνουν για τον Peter αποστροφική την εικόνα ανδρικών σωμάτων ώστε να χάσει την ομοφυλοφιλία του.
Αυτό ήταν μια μετριοπαθής εκδοχή των ναζιστικών πειραμάτων σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης που προσπαθούσαν να θεραπεύσουν την ομοφυλοφιλία. Δυστυχώς όμως, όλα αυτά δεν συνέβαιναν στη ναζιστική Γερμανία, αλλά στη Βρετανία του ʼ60.
Τρεις μέρες μετά την αρχή του βασανιστηρίου αυτού, ο Peter αποφάσισε πως είχε πλέον υποστεί αρκετά. Οι γιατροί όμως έλεγαν
«Όχι! Δεν τελειώσαμε ακόμη, Θέλουμε δύο μέρες, υπάρχει και η ηλεκτρική θεραπεία».
«Τα έπαιξα», λέει ο Peter. «Για μένα τα ηλεκτρόδια ήταν σαν Φρανκενστάιν». Τελικά κατάφερε να φύγει, αλλά πιστεύει μετά από τόσα χρόνια πως έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά από εκείνη την εμπειρία.
«Αν δεν είχα κάνει εκείνη τη θεραπεία, θα ζούσα μια ευτυχισμένη ζωή ως ομοφυλόφιλος και θα είχα κάποιο σύντροφο ή μια μόνιμη σχέση. Εκείνη η θεραπεία "απέχθειας" μου άλλαξε τη ζωή μου ολόκληρη».
Ηλεκτρικά σοκ για να γίνει «κανονικός».
«Τα ηλεκτρικά σοκ ήταν τρομερά επώδυνα. Ήταν μια επώδυνη δόση που διαπερνούσε όλο μου το σώμα».
Αυτή είναι η εμπειρία του Colin Fox, που το 1964 ήταν ένας καταθλιπτικός και απομονωμένος γκέι άνδρας ηλικίας 19 ετών.
Όπως και ο Peter Price, «δέχτηκε» να του γίνει θεραπεία αποστροφής της ομοφυλοφιλίας του, αλλά μόνο γιατί η οικογένειά του, η θρησκεία και η κοινωνία του τον έπεισαν ότι η ομοφυλοφιλία ήταν αρρώστια και διαφθορά. Οι γιατροί στο Grumpsall Hospital, κοντά στο Μάνστεστερ, εκμεταλλεύτηκαν τη λαχτάρα του Colin να απαλλαγεί από τους ομοφυλοφιλικούς δαίμονες και ταυτόχρονα από τον πανικό του μήπως συλληφθεί (η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ακόμη ποινικοποιημένη με αρκετά χρόνια φυλάκισης.)
«Αισθανόμουν ένας κακός άνθρωπος και ζούσα το φόβο της φυλάκισης», λέει ο Colin. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η απόφασή του να υποστεί τη θεραπεία έδωσε στους γιατρούς ελευθερία κινήσεων.
Του έδειχναν φωτογραφίες ημίγυμνων ανδρών και γυναικών, ενώ ηλεκτροφόρα καλώδια ήταν συνδεδεμένα με τα χέρια και τα πόδια του.
Κάθε φορά που του έδειχναν την εικόνα ενός άντρα, δέχονταν ηλεκτροπληξία που η έντασή της εξαρτιόταν από το πόσο ελκυστικό τον έβρισκε ο Colin.
Όσο μεγάλωνε η έλξη , τόσο αυξάνονταν και η δόση του ηλεκτροσόκ. Στο τέλος, «ανταμείβονταν» με τη φωτογραφία μιας γυναίκας που έβρισκε «περισσότερο» ελκυστική χωρίς δόση ηλεκτροσόκ.
«Ο πόνος πραγματικά με τρομοκρατούσε», λέει ο Colin, που τώρα είναι 51 χρονών και ευτυχισμένος ως ομοφυλόφιλος. «Νομίζω πως μου έκανε φοβερό κακό, ευτυχώς για λίγο χρονικό διάστημα».
Όπως και τις άλλες προσπάθειες θεραπείας, οι γιατροί που έκαναν το ηλεκτροσόκ του Colin ισχυρίζονται πως ενήργησαν για το καλύτερο συμφέρον του και μαζί με τη συγκατάθεση του ίδιου.
«Δεν έχω κάνει σε κανέναν ασθενή τίποτα που δεν θα έκανα σε εμένα ή στα παιδιά μου».
Πηγή: https://www.petertatchell.net/psychiatry/aversion.htm
Σήμερα.
Τα αποτελέσματα των «θεραπειών» μεταστροφής των ομοφυλόφιλων με βάση τις συμπεριφορικές τεχνικές πέρα της επικινδυνότητας που εμπεριείχαν, ήταν απογοητευτικά στην πράξη. Σε τέσσερις μεγάλες μελέτες που έγιναν, τα ποσοστά επιτυχίας ήταν 0.4%, 0.0%, 0.5% και 0.04%. Παρά ταύτα, πολλοί ψυχίατροι, συνέχιζαν να τις εφαρμόζουν, παραβιάζοντας κάθε έννοια επιστημονικής δεοντολογίας. Μάλλον αυτή η επιμονή μοιάζει ως μεσαιωνική προσήλωση σε μια φανατική ιδέα ότι μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρώπινη σεξουαλικότητα ή απλά ως μία επιστημονική νεύρωση.
Μόλις πριν μερικούς μήνες 12/2/2008, ομόφωνα η Γερμανική Bundestag απαγόρευσε κάθε προσπάθεια μετατροπής της ομοφυλόφιλης επιθυμίας σε «φυσιολογική».
Περισσότερες πληροφορίες: https://en.wikipedia.org/wiki/Gay_Affirmative_Psychotherapy
Για τους εναπομείναντες ζηλωτές, ας παρατεθεί και η αρχή των κατευθυντηρίων οδηγιών της American Psychological Association (APA), για την ψυχολογική υποστήριξη ομοφυλόφιλων, λεσβιών και αμφισεξουαλικών ατόμων:
Guideline 1. Psychologists understand that homosexuality and bisexuality are not indicative of mental illness.
Πηγή: https://www.apa.org/pi/lgbc/guidelines.html
Ένα μικρό αφιέρωμα σε μια εποχή όχι πολύ μακρινή, όπου η λέξη ομοφυλόφιλος ήταν ταυτισμένη με την ψυχική ασθένεια, όπου με ή παρά την θέλησή τους, χιλιάδες gay υπεβλήθησαν σε μια σειρά από επικίνδυνες και καθόλου επιστημονικά τεκμηριωμένες θεραπευτικές αγωγές προκειμένου να αλλάξουν την σεξουαλική τους ταυτότητα και να γίνουν «ομαλοί», «κανονικοί». Να γίνουν straight.
Tο εκπληκτικό τραγούδι του Steve Harley (Kokney Rebel/1976), με τίτλο Somebody called me Sebastian είναι το πλέον κατάλληλο αφιέρωμα για το συγγεκριμένο θέμα, μιας που θα αναφερθούμε σε κάποιους ίσως όχι τόσο γνωστούς σύγχρονους Σεβαστιανούς, που υπέστησαν σχεδόν παρόμοια μαρτύρια.
Σε εγχειρίδιο Ψυχιατρικής του 1986 η ομοφυλοφιλία εντάσσεται ολοκάθαρα στις διαταραχές της σεξουαλικής ζωής.
Αποτελεί μία σεξουαλική διαστροφή και μάλιστα εντελώς άκριτα, ο συγγραφέας (σε ένα ενθουσιασμό και ζήλο ταξινόμησης) σε μία υποσημείωσή του αναφέρει ότι στην ομοφυλοφιλία των ανδρών υπάγεται και η παιδεραστία.
Ενδεικτικά:
Ομοφυλοφιλία. Οι άνδρες μπορεί να είναι ενεργητικοί (ουρανιστές) ή παθητικοί (ανδρόφιλοι ή κίναιδοι) ή καμιά φορά να εναλλάσσουν τον ενεργητικό και παθητικό ρόλο. Οι γυναίκες αναλαμβάνουν καμιά φορά ενεργητικό ρόλο, όταν συνήθως έχουν αναπτυγμένη κλειτορίδα (τριβαδισμός ή τριβική ασέλγεια) ή επιδίδονται σε αιδοιολειξία (Σαπφισμός ή λεσβιακός έρωτας).
Σύμφωνα με την κλασική ψυχαναλυτική θεωρία όλες οι σεξουαλικές διαστροφές, συμπεριλαμβανομένης της ομοφυλοφιλίας, παριστάνουν αρχαϊκές μορφές σεξουαλικής ικανοποίησης στις οποίες οδηγούνται τα ανώριμα άτομα.
Στην Δυτική Ευρώπη όμως και ειδικά στον αγγλοσαξονικό κόσμο από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 κυριάρχησαν οι συμπεριφορικές (μπιχαβιοριστικές) θεωρίες, που ερμήνευαν πολύ πιο πρακτικά τις σεξουαλικές διαταραχές, βασισμένες στην αρχή της μάθησης.
Γενικά, λέγοντας μάθηση οι ψυχίατροι εννοούν κάθε διαδικασία προσαρμογής του ατόμου στο όποιο περιβάλλον του.
Η ομοφυλοφιλία ερμηνεύθηκε ως ένα ισχυρότατο εξαρτημένο αντανακλαστικό, το οποίο έχει την τάση να διαιωνίζεται, αντανακλαστικό το οποίο οφείλεται σε ακατάλληλες διαδικασίες προσαρμογής. Έτσι, η ομοφυλοφιλία μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη σεξουαλικής ελευθερίας στην εφηβεία, σε συνθήκες διαβίωσης που την ευνοούν (στρατώνες, φυλακές, οικοτροφεία αρρένων ή θηλέων), ή ακόμα πιο απλά σε ψυχογενούς αιτιολογία δειλία ενός ατόμου να πλησιάσει το άλλο φύλο.
Θεωρία της μάθησης και σχετικές θεραπείες.
Ο Παβλόφ στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα διατυπώνει μετά από μία σειρά πειραμάτων σε ζώα την γνωστή θεωρία της αντανακλασιολογίας. Σύμφωνα με την θεωρία του, οι νευρώσεις και γενικά οι ψυχικές διαταραχές δεν αποτελούν τίποτα άλλο από κακές συνήθειες που αποκτήθηκαν εξαιτίας μιας επικίνδυνης κατάστασης, που το άτομο συνάντησε και αντιμετώπισε κάτω από ορισμένες συνθήκες. Η θεωρία των αντανακλαστικών θα γενικευθεί αργότερα από τους μαθητές του και θα οδηγήσει στη φλοιοσπλαγχνική παθολογία, μέσα στην οποία θα συμπεριληφθούν όλοι οι τομείς του ιατρικού επιστητού (Μπίκοφ και Κουρτσίν). Το γεγονός ότι ο παβολοφιανές θεωρίες αποτελούσαν μία πειστική απάντηση και μία εναλλακτική πρόταση στην «ιδεαλιστική» φροϋδική ψυχανάλυση και ήταν απόλυτα σύμφωνες με τις βασικές αρχές του δόγματος του διαλεκτικού ματεριαλισμού, θα οδηγήσει στην υιοθέτησή τους από την επίσημη σοβιετική Ιατρική από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 περίπου.
Για τον μελετητή της Ιστορίας της επιστήμης θα αποτελέσει έκπληξη η επαναδιατύπωση της παβλοφιανής θεωρίας των αντανακλαστικών από τους Αμερικανούς ψυχολόγους και η συγκρότησή της σε μία μορφή «Επιστημονικής» Πειραματικής Ψυχολογίας, με τον όρο μπιχαβιορισμός (συμπεριφορισμός).
Με πρωτοπόρους τους Watson, Hull, Tolman και Skinner, ο μπιχαβιορισμός θα εξετάσει υπό διαφορετική οπτική την παβλοφιανή αντανακλασιολογία και θα περιγράψει τους νόμους της μάθησης με βάση τις έννοιες της θετικής και της αρνητικής ενίσχυσης.
Ο λόγος της διάδοσης και της επικράτησης του συμπεριφορισμού ήταν ένας:
Η φιλοδοξία να εξασφαλιστεί η επιβίωση της κοινωνίας μέσα από τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το όνειρο της αποτελεσματικότητας, της αύξησης της αποδοτικότητας και της ανεύρεσης λύσεων για όλα τα κοινωνικά προβλήματα άρχισε να διαφαίνεται ως εφικτό μέσω της «τεχνολογίας της συμπεριφοράς», η οποία υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό από τον ακαδημαϊκό κόσμο των αγγλοσαξονικών κρατών και από τα στελέχη των επιχειρήσεων τους.
Λόγω της εύκολης και βραχυχρόνιας εφαρμογής τους, αλλά και του τεχνικού τους χαρακτήρα, οι συμπεριφοριστικές θεραπείες εντάχθηκαν πολύ εύκολα στη νοσοκομειακή-πανεπιστημιακή ιατρική και η προοπτική να μοιραστεί η Ψυχιατρική την επιστημολογία, τους κώδικες και τη μετρησιμότητα των αποτελεσμάτων με τις άλλες ειδικότητες της Ιατρικής αλλά και τις φυσικές επιστήμες φάνηκε να είναι πολύ κοντά στην εφαρμογή της.
Είτε πρόκειται για κάποια φοβία, είτε για εθισμό, είτε για ψυχοσεξουαλική διαταραχή, η θεραπεία της συμπεριφοράς είχε τη λύση, Το σύμπτωμα ως απόρροια μιας εξαρτημένης μάθησης ή μιας εγκεφαλικής βιοχημικής διαταραχής, στοχοποιείται και πρέπει να εξαλειφθεί.
Προτείνονται η αμοιβαία αναστολή, η υποβολή σε καταστάσεις όπου το υποκείμενο πρέπει να υφίσταται για μεγάλο διάστημα τα παθογόνα ερεθίσματα, ερεθίσματα που προκαλούν αποστροφή στη μη φυσιολογική αναφορά, η θετική και αρνητική ενίσχυση στην κάθε πρόοδο ή υπαναχώρηση, η αναπαραγωγή του συμπτώματος κάτω από ευνοϊκές ή δυσάρεστες παραμέτρους που κατευθύνονται προσωπικά από τους θεραπευτές, με άλλα λόγια.
Η ομοφυλοφιλία πολύ γρήγορα, ως θεωρητικά κακή προσαρμογή, ως προβληματική έξη ή στρεβλό αποτέλεσμα μιας μαθησιακής διαδικασίας, θα αποτελέσει πολύ γρήγορα «στόχο» για αυτές τις θεραπείες.
Θα δοκιμαστούν πάνω σε ομοφυλόφιλα άτομα πολλές τεχνικές συμπεριφορικής θεραπείας. Συστηματική απευαισθητοποίηση, καθοδηγούμενη φαντασία, αποστροφή, ενδόρρηξη (sic), ψυχική πλημμύρα, επιβεβαιωτική εξάσκηση, είναι κάποιες από αυτές.
Στη Γαλλία και στη Γερμανία οι τεχνικές αυτές δεν θα γίνουν εύκολα δεκτές, εκτός ίσως από κάποιους ψυχιάτρους που θα βρουν την ιδανική ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τους παλιούς λογαριασμούς τους με την ψυχανάλυση ...
Δολοφονήθηκε από γιατρούς.
Ένας 29χρονος γκέι άνδρας πέθανε μετά από ειδικό πρόγραμμα θεραπείας της ομοφυλοφιλίας του. Οι αρχές δικαιολόγησαν το θάνατό του ισχυριζόμενοι ότι οφείλονταν σε «φυσικά αίτια». Τριάντα χρόνια αργότερα, ο γιατρός που συμμετείχε στη νεκροψία επιβεβαιώνει ότι ο Billy Clegg-Hill πέθανε από κώμα και σπασμούς, αποτέλεσμα των ενέσεων απομορφίνης που του έγιναν στα πλαίσια «αποστροφικής θεραπείας» με σκοπό να γίνει ετεροφυλόφιλος.
Σημείωση: Η απομορφίνη είναι ένα συνθετικό παράγωγο της μορφίνης, που διατηρεί τις ανεπιθύμητες ενέργειες των οπιοειδών (ναυτία, εμετός, αναπνευστική καταστολή, ενώ στερείται πλήρως ευφορικής δράσης. Χρησιμοποιείται στην Θεραπευτική της νόσου του Parkinson, σε συγκεκριμένες μορφές στην θεραπεία κάποιων ειδών στυτικής δυσλειτουργίας και στην Κτηνιατρική ως εμετικό. Παλαιότερα χρησιμοποιόταν κατά κόρο στις θεραπείες συμπεριφοράς και στην απεξάρτηση από την ηρωίνη.
Το 1962 ο λοχαγός των τεθωρακισμένων Billy Clegg συνελήφθη μετά από επιχείρηση σύλληψης ομοφυλόφιλων της αστυνομίας στο Σάουθαμπτον. Ο δικαστής πρότεινε την υποχρεωτική του υποβολή επί έξι μήνες σε ειδική θεραπεία στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Νέτλεϊ. Τρεις μέρες μετά την εισαγωγή του στο νοσοκομείο, ο Billy ήταν νεκρός.
Του δείχνανε γυμνές φωτογραφίες ανδρών και μετά του έκαναν ενέσεις απομορφίνης για να του προκαλέσουν αδιαθεσία. Ο στόχος των γιατρών ήταν να συνδέσουν την έλξη του προς τους άνδρες με ναυτία και εμετούς, ώστε να κάνουν την ομοφυλοφιλία γιʼ αυτόν τόσο δυσάρεστη ώστε να γίνει ετεροφυλόφιλος.
Ο γιατρός Richard Goodbody αμφισβητεί το κείμενο της νεκροψίας που κατατάσσει το θάνατο του Billy σε φυσιολογικά αίτια.
Ο άτυχος λοχαγός κατέληξε όπως είναι φανερό από αναπνευστική παύση, συνέπεια μεγάλων δόσεων του φαρμάκου και όχι από αναφυλακτικό shock όπως αρχικά είχαν πει οι θεραπευτές. Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι ο λοχαγός δεν ήταν εθελοντής σε μία τέτοια θεραπεία - υποβλήθηκε παρά την θέλησή του και με τη σιωπηλή αποδοχή των συντηρητικών οικείων του που δεν ήθελαν να καταστραφεί η στρατιωτική του καριέρα και να αμαυρωθεί η πολεμική οικογενειακή παράδοση, μια που ο πατέρας του ήταν παρασημοφορημένος ανώτερος αξιωματικός του βρετανικού αποικιακού στρατού.
«Δεν ήταν φυσικά αίτια κατά τη γνώμη μου», λέει ο γιατρός και επιμένει στην ετυμηγορία του ότι ο Billy πέθανε από κώμα και σπασμούς, αποτέλεσμα των ενέσεων που του είχαν γίνει. Η ετυμηγορία των «φυσικών αιτίων» ήταν ψευδής και εφευρέθηκε από τον ιατροδικαστή.
Ο κύριος Goodbody υποστηρίζει πως όχι μόνο η επιλογή των φαρμάκων ήταν λανθασμένη αλλά κατηγορεί και τους γιατρούς γιατί απέτυχαν να ενεργήσουν άμεσα και αποτελεσματικά όταν ήδη η κατάστασή του άρχισε να επιδεινώνεται.
«Όταν άρχισε να χειροτερεύει, δεν έγιναν οι απαιτούμενες ενέργειες για να τον επαναφέρουν, ενώ όταν αποφάσισαν τη μεταφορά του σε γενικό νοσοκομείο ήταν ήδη πολύ αργά», λέει ο κ. Goodbody.
Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί ενισχύονται και από την αδελφή του θύματος που κατηγορεί τις στρατιωτικές και ιατρικές αρχές ότι μπορούσαν να προλάβουν περαιτέρω επιπλοκές στην υγεία του, ενώ την περίοδο εκείνη η οικογένειά της είχε πιεστεί να μη ζητήσει έρευνα της υπόθεσης. Κάνοντας έναν απολογισμό, δηλώνει:
«Πιστεύω πως έπρεπε να έχουν τιμωρηθεί. Το να εξοντώσουν κάποιον μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλος είναι τελείως λάθος».
Τρεις μέρες πάνω σε κόπρανα και εμετούς.
Γιατροί ανάγκασαν τον έφηβο Peter Price να ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι, πάνω στα δικά του ούρα, κόπρανα και εμετούς. Τον κρατούσαν εκεί τρεις μέρες δείχνοντάς του φωτογραφίες γυμνών ανδρών ενώ του έκαναν ναρκωτικές ενέσεις και του έδειχναν ταινίες προσβάλλοντας τον ως «σιχαμένη αδερφή».
Ο εφιάλτης του Peter άρχισε όταν στα 14 του, το 1965, πιέστηκε από τη μητέρα του να ακολουθήσει θεραπεία για την ομοφυλοφιλία του.
Κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική που τότε, «Ήταν σαν ταινία τρόμου», θυμάται. «Άλλοι ασθενείς έκλαιγαν και ούρλιαζαν όλη τη νύχτα. Ξάπλωνα στο κρεβάτι τρομοκρατημένος».
Ο Peter θυμάται πως τον είχαν βάλει σε ένα κρεβάτι κάποιου κατασκότεινου δωματίου χωρίς παράθυρα, με μια ντουζίνα γκέι περιοδικών.
Παιζόντουσαν ταινίες προσβάλλοντας την ομοφυλοφιλία του και του έκαναν ενέσεις. «Οι ενέσεις εκείνες μου προκαλούσαν φοβερή αδιαθεσία. Ήθελα να ξερνώ συνέχεια», λέει.
Οι γιατροί δεν του έδιναν ούτε λεκάνη και επέμεναν να ξερνάει πάνω του. Κάθε ώρα του έκαναν και από μία ένεση, υποχρεώνοντας τον ταυτόχρονα να κοιτάζει ημίγυμνες φωτογραφίες ανδρών.
Το σκεπτικό των γιατρών ήταν να κάνουν για τον Peter αποστροφική την εικόνα ανδρικών σωμάτων ώστε να χάσει την ομοφυλοφιλία του.
Αυτό ήταν μια μετριοπαθής εκδοχή των ναζιστικών πειραμάτων σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης που προσπαθούσαν να θεραπεύσουν την ομοφυλοφιλία. Δυστυχώς όμως, όλα αυτά δεν συνέβαιναν στη ναζιστική Γερμανία, αλλά στη Βρετανία του ʼ60.
Τρεις μέρες μετά την αρχή του βασανιστηρίου αυτού, ο Peter αποφάσισε πως είχε πλέον υποστεί αρκετά. Οι γιατροί όμως έλεγαν
«Όχι! Δεν τελειώσαμε ακόμη, Θέλουμε δύο μέρες, υπάρχει και η ηλεκτρική θεραπεία».
«Τα έπαιξα», λέει ο Peter. «Για μένα τα ηλεκτρόδια ήταν σαν Φρανκενστάιν». Τελικά κατάφερε να φύγει, αλλά πιστεύει μετά από τόσα χρόνια πως έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά από εκείνη την εμπειρία.
«Αν δεν είχα κάνει εκείνη τη θεραπεία, θα ζούσα μια ευτυχισμένη ζωή ως ομοφυλόφιλος και θα είχα κάποιο σύντροφο ή μια μόνιμη σχέση. Εκείνη η θεραπεία "απέχθειας" μου άλλαξε τη ζωή μου ολόκληρη».
Ηλεκτρικά σοκ για να γίνει «κανονικός».
«Τα ηλεκτρικά σοκ ήταν τρομερά επώδυνα. Ήταν μια επώδυνη δόση που διαπερνούσε όλο μου το σώμα».
Αυτή είναι η εμπειρία του Colin Fox, που το 1964 ήταν ένας καταθλιπτικός και απομονωμένος γκέι άνδρας ηλικίας 19 ετών.
Όπως και ο Peter Price, «δέχτηκε» να του γίνει θεραπεία αποστροφής της ομοφυλοφιλίας του, αλλά μόνο γιατί η οικογένειά του, η θρησκεία και η κοινωνία του τον έπεισαν ότι η ομοφυλοφιλία ήταν αρρώστια και διαφθορά. Οι γιατροί στο Grumpsall Hospital, κοντά στο Μάνστεστερ, εκμεταλλεύτηκαν τη λαχτάρα του Colin να απαλλαγεί από τους ομοφυλοφιλικούς δαίμονες και ταυτόχρονα από τον πανικό του μήπως συλληφθεί (η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ακόμη ποινικοποιημένη με αρκετά χρόνια φυλάκισης.)
«Αισθανόμουν ένας κακός άνθρωπος και ζούσα το φόβο της φυλάκισης», λέει ο Colin. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η απόφασή του να υποστεί τη θεραπεία έδωσε στους γιατρούς ελευθερία κινήσεων.
Του έδειχναν φωτογραφίες ημίγυμνων ανδρών και γυναικών, ενώ ηλεκτροφόρα καλώδια ήταν συνδεδεμένα με τα χέρια και τα πόδια του.
Κάθε φορά που του έδειχναν την εικόνα ενός άντρα, δέχονταν ηλεκτροπληξία που η έντασή της εξαρτιόταν από το πόσο ελκυστικό τον έβρισκε ο Colin.
Όσο μεγάλωνε η έλξη , τόσο αυξάνονταν και η δόση του ηλεκτροσόκ. Στο τέλος, «ανταμείβονταν» με τη φωτογραφία μιας γυναίκας που έβρισκε «περισσότερο» ελκυστική χωρίς δόση ηλεκτροσόκ.
«Ο πόνος πραγματικά με τρομοκρατούσε», λέει ο Colin, που τώρα είναι 51 χρονών και ευτυχισμένος ως ομοφυλόφιλος. «Νομίζω πως μου έκανε φοβερό κακό, ευτυχώς για λίγο χρονικό διάστημα».
Όπως και τις άλλες προσπάθειες θεραπείας, οι γιατροί που έκαναν το ηλεκτροσόκ του Colin ισχυρίζονται πως ενήργησαν για το καλύτερο συμφέρον του και μαζί με τη συγκατάθεση του ίδιου.
«Δεν έχω κάνει σε κανέναν ασθενή τίποτα που δεν θα έκανα σε εμένα ή στα παιδιά μου».
Πηγή: https://www.petertatchell.net/psychiatry/aversion.htm
Σήμερα.
Τα αποτελέσματα των «θεραπειών» μεταστροφής των ομοφυλόφιλων με βάση τις συμπεριφορικές τεχνικές πέρα της επικινδυνότητας που εμπεριείχαν, ήταν απογοητευτικά στην πράξη. Σε τέσσερις μεγάλες μελέτες που έγιναν, τα ποσοστά επιτυχίας ήταν 0.4%, 0.0%, 0.5% και 0.04%. Παρά ταύτα, πολλοί ψυχίατροι, συνέχιζαν να τις εφαρμόζουν, παραβιάζοντας κάθε έννοια επιστημονικής δεοντολογίας. Μάλλον αυτή η επιμονή μοιάζει ως μεσαιωνική προσήλωση σε μια φανατική ιδέα ότι μπορούμε να αλλάξουμε την ανθρώπινη σεξουαλικότητα ή απλά ως μία επιστημονική νεύρωση.
Μόλις πριν μερικούς μήνες 12/2/2008, ομόφωνα η Γερμανική Bundestag απαγόρευσε κάθε προσπάθεια μετατροπής της ομοφυλόφιλης επιθυμίας σε «φυσιολογική».
Περισσότερες πληροφορίες: https://en.wikipedia.org/wiki/Gay_Affirmative_Psychotherapy
Για τους εναπομείναντες ζηλωτές, ας παρατεθεί και η αρχή των κατευθυντηρίων οδηγιών της American Psychological Association (APA), για την ψυχολογική υποστήριξη ομοφυλόφιλων, λεσβιών και αμφισεξουαλικών ατόμων:
Guideline 1. Psychologists understand that homosexuality and bisexuality are not indicative of mental illness.
Πηγή: https://www.apa.org/pi/lgbc/guidelines.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Pathiaris
Νεοφερμένος
Ο Pathiaris αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 27 μηνύματα.
28-09-08
04:37
Μερικά από πιο ισχυρά χριστιανικά λόμπι της Αμερικής θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια διανοητική διαταραχή. Οργανώνουν τα στρατόπεδα μετατροπής για να "θεραπεύσουν" τους ομοφυλόφιλους και να τους μετατρέψουν σε ετεροφυλόφιλους με πολλές φορές καταστρεπτικές συνέπειες για τα άτομα αυτά.
Ο ανταποκριτής της Βόρειας Αμερικής, Mark Simkin κάνει τη σπάνια πρόσβαση στην ιδιαίτερα αμφισβητούμενη αλλά όχι ευρέως γνωστή ex-gay movement. "Ήμουν αποκλειστικά ομοφυλοφιλικός" ένα πρώην ομοφυλόφιλο άτομο λέει. "Τώρα πια είμαι αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος και αισθάνομαι τον «ανδρισμό» μου. Δεν μου αρέσουν πια οι άνδρες. Μου αρέσει μόνο η γυναίκα μου."
Οι διάφοροι κριτικοί λένε ότι είναι αδύνατο να αλλαχτεί η σεξουαλικότητα ενός ατόμου και αποκαλούν την ex-gay movement επικίνδυνη και απάτη.
Το σχετικό video που καταπιάνεται με περισσότερες λεπτομέρεις με το θέμα αυτό είναι το παρακάτω:
Ο ανταποκριτής της Βόρειας Αμερικής, Mark Simkin κάνει τη σπάνια πρόσβαση στην ιδιαίτερα αμφισβητούμενη αλλά όχι ευρέως γνωστή ex-gay movement. "Ήμουν αποκλειστικά ομοφυλοφιλικός" ένα πρώην ομοφυλόφιλο άτομο λέει. "Τώρα πια είμαι αποκλειστικά ετεροφυλόφιλος και αισθάνομαι τον «ανδρισμό» μου. Δεν μου αρέσουν πια οι άνδρες. Μου αρέσει μόνο η γυναίκα μου."
Οι διάφοροι κριτικοί λένε ότι είναι αδύνατο να αλλαχτεί η σεξουαλικότητα ενός ατόμου και αποκαλούν την ex-gay movement επικίνδυνη και απάτη.
Το σχετικό video που καταπιάνεται με περισσότερες λεπτομέρεις με το θέμα αυτό είναι το παρακάτω:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.