Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
με τα δυο σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.
Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία & Ελένη Δήμου & Τάνια Τσανακλίδου
[Δήμου:]
Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,
από ένα χέρι να πιαστώ,
να βγω έξω να ζήσω,
για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,
να πιάσω κάποιον να του πω:
"Δώσʼ μου το χρόνο σου...
κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου."
Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:
Δε γίνεται.
Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"
δεν παραδίνεται.
[Γλυκερία:]
Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.
Φτάνω στο σπίτι, λέω "μπαίνω φυλακή".
Εκείνος έρχεται κοντά μου, μʼ αγκαλιάζει
κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.
Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του,
και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του
με πιάνει κρίση,
σέρνεται απάνω μου
τον έρωτα να ζήσει.
[Τσανακλίδου:]
Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο.
Ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.
Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,
να λέω "βοήθα με, Χριστέ" και να δακρύζω.
Πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα,
χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.
Καπνός και σκόνη,
και όλα γύρω μου φωνάζουν
"είμαι μόνη".
[μαζί:]
Οι πιο μεγάλες νύχτες
είναι αυτές που κλαις και δε σʼ ακούν.
Θυμίζουνε γυναίκες,
μοναχικές γυναίκες που πονούν.
ps. τι το θελα και το θυμηθηκα παλι :X ..κοκοκολλημα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Σαν πουλί πετάς μακριά μου φεύγεις σαν ανάσα
στα ίδια μέρη τον χρόνο σταματάς
μα ποτέ σου δεν είδες μέσα μου ποτέ σου
σε ξένα λόγια τώρα γι`αλλού πετάς
όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...
Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό
κι αν σου φάνηκαν οι μέρες σου, για πες μου κάηκαν;
μες στη φωτιά τους εγώ θ`αναστηθώ..
Όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται
να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται
όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις
όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται
μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...
Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου
Γι`άλλα λάθη σε άλλο ουρανό..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Τι τραγουδι να σου πω που να σε ξερει;
Να ναι εκει οταν γελας κι οταν φοβασαι
να ναι εκει οταν μεθας κι οταν λυπασαι
κι οταν κρυβεσαι στης μοναξιας τα μερη
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Να μη μοιαζει με κανενα..
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Μα να μοιαζει μ'ολα οσα αγαπας
Τι τραγουδι να σου πω που να χει αερα
σαν κι αυτα μες στις κασετες που χουν λιωσει
γιατι πατησαν το χρονο, σ'εχουν νιωσει
πηραν σηκωσαν το φως κι εδω το φεραν
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Να μη μοιαζει με κανενα
Τι τραγουδι να σου πω, εκει που πας;
Μα να μοιαζει μ'ολα οσα αγαπας
Τι τραγουδι να σου πω χωρις ουσια
να το φτυνουν οι σοφοι κι οι μπερδεμενοι
να γεννιεται στα ρηχα κι εκει να μεινει
να μην εχει ουτε λαμψη, ουτε αξια
μα να φεγγει στη δικη σου καταχνια..;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Στίχοι: Γκανας Μιχαλης
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
Τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
Παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
Ονόματα και βλέμματα και δρόμους
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια Που θυμάσαι και θυμάμαι
Τίποτα δεν χάθηκε ακόμα
Όσο ζούμε και πονάμε
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
Μόνο τρόπο να κοιτάνε
Κι αν αλλάξανʼ οι φίλοι μας λιγάκι
Αλλάξαμε και ʽμεις με τη σειρά μας
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Στίχοι: Αλκης Αλκαιος
Μουσική: Θανος Μικρουτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημητρης Μητροπανος
Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Και τα χαράματα σαν ʼρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θαʼναι μιʼ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θαʼναι μιʼαλλόκοτη χαρά…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στʼανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Μου λενε αν φυγω απο τον κυκλο θα χαθω
στα ορια του μονο αυτα να γυροφερνω
και πως ο κοσμος ειν'ανημερο θεριο
κι οταν δαγκωνει εγω καλα ειναι να σωπαινω
Κι οταν φοβουνται πως μπορει να τρελαθω
μου λεν'να παω κρυφα καπου να κλαψω
και να θυμαμαι πως αυτο το σκηνικο
ειμαι μικρος-πολυ μικρος για να τ'αλλαξω
μα εγω μ'ενα αγριο, περηφανο χορο
σαν αετος πανω απ'τις λυπες θα πεταξω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
θα παω να χτισω μια φωλια στον ουρανο
θα κατεβαινω μονο αν θελω να γελασω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
Μου λενε αν φυγω πιο ψηλα θα ζαλιστω
καλυτερα στη λασπη εδω μαζι τους να κυλιεμαι
και πως αν θελω περισσοτερα να δω
σ'εναν καθρευτη μοναχος μου να κοιτιεμαι
κι οταν φοβουνται πως μπορει να τρελαθω
μου λεν να παω κρυφα καπου να κλαψω
και να θυμαμαι πως αυτο το σκηνικο
ειμαι μικρος, πολυ μικρος για να τ'αλλαξω
μα εγω μ'ενα αγριο περηφανο χορο
σαν αετος πανω απ'τις λυπες θα πεταξω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
θα παω να χτισω μια φωλια στον ουρανο
θα κατεβαινω μονο αν θελω να γελασω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
σιγα μην κλαψω, σιγα μη φοβηθω
Εεεεεεεεεειιι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
είναι δώρα ακριβά
γι' αυτούς που μένουν και περιμένουν
το σούρουπο μιαν αγκαλιά
(αποσπεριτης)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say
How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong
Storm.. in the morning light
I feel
No more can I say
Frozen to myself
I got nobody on my side
And surely that ain't right
And surely that ain't right
Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say
How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong
How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong
Ohh, can't anybody see
We've got a war to fight
Never found our way
Regardless of what they say
How can it feel, this wrong
From this moment
How can it feel, this wrong
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
All my failings expose?
Gets a taste in my mouth
As desperation takes hold.
Why is it something so good
Just can't function no more?
And Love, love will tear us apart again.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
και το μυστικό μου να σου πω
το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα
κι έχανα πολύτιμο καιρό
Μέσα απ' τα σκοτάδια κι απ' το φως
ξεπηδώ σαν γελωτοποιός
με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα
και δεν είμαι πιόνι κανενός
Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι
πώς να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα
τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι
Ό,τι κι αν λέτε δε μ' ακουμπάτε
αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα
σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα
με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή
Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα
Έλα στο δικό μου τον παλμό
ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ
έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω
και γι' αυτό μπορώ να σ' αγαπώ
Δε θα με γνωρίσεις αν με δεις
είμαι κυνηγός κι ονειρευτής
μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα
και σε παραδείσους μου χαθείς
Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
μα στην αγκαλιά σου εκστασιάζομαι
όσα σου φανέρωσαν στα χαρτιά και τα άστρα
όλα παραμύθια και σε χρειάζομαι
Παλιέ μου πόθε στο πέρα δώθε
μην σε χαλάσουν
φοβάμαι για εσένα πιο πολύ
όλα τα φτύνω τα καίω όλα
μπαίνω και βγαίνω
και δένω με εσένα απο την αρχή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Οταν ημουνα μικρος μου ειχαν πει ενα παραμυθι,
οτι αυτο που λεγεται φιλια υπαρχει και ζει σ'αυτον τον πλανητη,
μου ειχαν πει για κατι σπουδαιο που το λεγαν ιδεολογια,
και να μαι πιστος σε ιδανικα οπως πατριδα-οικογενεια-θρησκεια.
Μου ειχαν πει για μια γενια εκει γυρω στο 60 με 70,
κι οποια επανασταση κι αν χρειαζοταν η γενια μου θα εκανε τα ιδια. Μου ειχαν πει και για κατι παραξενους με καπελο και μπλε στολη,
αυτοι θα μ'εσωζαν αν καποιος κλεφτης στο σπιτι μου μεσα ειχε μπει. Μου ειχαν πει για μια χουντα και για μια αριστερα,
μου ειπαν για καποιες χαμενες πατριδες και 400 χρονια σκλαβια.
Μου ειπαν οτι ημουν τυχερος γιατι τωρα εχουμε δημοκρατια,
για κατι που το λεγαν σοσιαλισμο κι εμοιαζε με ελευθερια.
Μου ειπαν τα πραγματα εχουν αλλαξει για τη δικη μου τη γενια,
κι αφου εχουμε ενα πιατο να φαμε ολα ειναι μια χαρα.
Μου ειπαν να βαλω γρηγορα μυαλο και να συμβιβαστω
γιατι καπου εκει ειναι το νοημα της ζωης - αν το ψαχνω θα το βρω..
Οταν ημουνα μικρος μου χαν πει ενα παραμυθι
μα ειχε ασχημο τελος, και αυτο το ξερω ηδη.
Οταν ημουν μικρος μου χαν διδαξει μια ιστορια,
τωρα μου τη λεν αλλιως μα εγω μαθαινω στην πορεια.
Τωρα ομως που μεγαλωσα το παραμυθι εχει αλλαξει,
δε φοβαμαι τους εχθρους μου γιατι οι φιλοι μ'εχουνε καψει.
Κι εκεινο το σπουδαιο που το λεγαν ιδεολογια
εχει καταντησει γραφικο κι ανηκει πια στην ιστορια.
Οσο για την επανασταση που θα εκανε η δικη μου η γενια
-την κανει μεσα απο ακριβα αμαξια, ρουχα, μοδα και λεφτα.
Κι αυτοι οι παραξενοι που λεγονται αστυνομικοι
ειναι οι περισσοτεροι οι ιδιοι κλεφτες κι ειναι επικινδυνα κομπλεξικοι.
Τωρα ολες οι πολιτικες παραταξεις εχουνε γινει ενα
- η εξουσια ειναι γλυκια κι ελκυστικη για τον καθενα.
Εμεις δε βιωσαμε τον πολεμο, ουτε τη δικτατορια,
μηπως φταιει τελικα αυτο που ακομα δε νιωθω ελευθερια?
Κι αμφισβητω οτι τα πραγματα ειναι καλυτερα για μας,
εχουμε υλικα αγαθα αλλα μας λειπουν αλλα πολλα.
Μου λειπει κατι αληθινο να μπορω να πιστεψω αφοβα σε αυτο,
νιωθω πως εχω γερασει πριν να μαθω να ζω.
Οταν ημουνα μικρος μου χαν πει ενα παραμυθι
μα ειχε ασχημο τελος, και αυτο το ξερω ηδη.
Οταν ημουν μικρος μου χαν διδαξει μια ιστορια,
τωρα μου τη λεν αλλιως μα εγω μαθαινω στην πορεια.
Δωσε μου φωτιση Θεε μου, υπαρχει εθνικη συσκωτιση,
χιλιαδες τα χτυπηματα σε καθε μου ανορθωση.
Ή ο κοσμος εχει αλλαξει, ή δεν τον εμαθα ποτε,
πουτανια, ψεμα, κι απατη θεωρουνται κυριλε.
Καποτε πιστεψα σε κατι, σε μια ιδεολογια,
πιστεψα στη μουσικη μου σαν να ητανε θρησκεια.
Τωρα πια με το χιπ χοπ κανουν στριπτιζ μες στα πορνεια.
Ζουσα χρονια μεσα στο ψεμα, τωρα νιωθω αηδια.
Ενα ματσο εγωπαθεις, κι επιεικως κωλοπαιδα,
μια παρασταση κλισε, αρνητικα ολα τα προτυπα.
Αμα κατι δε μου κανει, απλως φευγω μακρια,
δεν ανηκω σε κανεναν, δεν ανηκω πουθενα.
Ο κοσμος εχει μολυνθει, δεν τον νοιαζει πια η αληθεια
-ειναι λεξη ντεμοντε, η ψευτια του εγινε συνηθεια.
Η παραδοση πεθαινει, η Ελλαδα που να ζει?
Βαλανε στο φερετρο της ευρωπαικη επιγραφη.
Η Μασσωνια αλωνιζει μεσα στην ελληνικη βουλη,
σοσιαλισμος και χουντα τωρα γιναν ασορτι.
Ψευτικες δημοσκοπησεις, κι αλλοδαποι σ'απογραφη,
μα η κυβερνηση θελει ψηφους, θελει απο καπου να τις βρει.
Σαπια λογια και ιδεες, η πουτανια σαν αρετη,
και μετα τα 15 η παρθενια ειναι ντροπη.
Τι πειραζει ομως αυτο? Τωρα ειμαστε Ευρωπαιοι,
ψαξε να βρεις τον ανδρισμο σου σ'ενα αμαξι που να λεει.
Βρες κι ενα καλο τσουλι για να συμπληρωσει την εικονα,
γινε λιγο κουνιστος-στην Ευρωπη ειναι μοδα.
Ας χαρουμε χωρις λογο εχουμε 21ο αιωνα,
αν το ηξερε ο Σωκρατης τοτε θα ειχε αλλαξει χωρα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Έχεις ένα πρόβλημα σοβαρό
πάντα θα το'χεις και λέγεται ωραιοπάθεια
αν δε πετύχει η βαφή στα μαλλιά σου
σε πιάνει άγχος και εμπάθεια
είσαι απ'αυτές που αξίζουν τόσο όσο τ'αυτοκίνητό σου
με μια εξάτμιση που κάνει θόρυβο να μην ακούν τον εαυτό σου
είσαι απ'αυτές που έχουνε πρόβλημα στη ψυχή, στη συνείδηση και στο μυαλό τους
που με ρούχα παπούτσια και λεφτά ικανοποιούν για πάντα το σάπιο εγώ τους
το άντε γαμήσου σ'εσένα..ακούγεται σαν ευχή
στήσε και κανα κώλο μήπως και πάρεις καμιά προαγωγή
Μα ό,τι κάνεις να ξέρεις ότι κάποτε το βρίσκεις μπροστά σου
ψεύτικα όσα νόμιζες δεδομένα, ψεύτικα όσα νόμιζες δικά σου
από τη μίζερη δουλειά σου ως τη δήθεν μαγκιά σου
από τα χαμένα παιδικά όνειρά σου ως το χρώμα το ψεύτικο στα μαλλιά σου
Τώρα φτιάξου καλά να σε πάρουν οι κάμερες στα ελληνάδικα
βρες και κάποιον ομοιό σου για συναισθηματική ασφάλεια
πανικός θα σου σπάσει κανα νύχι, δε πετύχει η ανταύγεια
το ναρκισσισμό σου προσκυνάς με θρησκευτική ευλάβεια
μόνιμο προβλημά σου: ποια θα είναι η μόδα αυτή τη χρονιά;
τι χρώμα θα φορεθεί; (τι θα τα κάνω τα περσινά?)
Χα!, ψάξε στα περιοδικά,ξέρεις σ'εκείνα τα γνωστά
που σου δείχνουν δέκα τρόπους να του σηκώσεις το κάτω κεφάλι σε λιγότερο από πέντε λεπτά
Δέκα πόντους τακούνι
έναν όροφο πιο ψηλή
πάνω σε τραπέζια
χορεύεις Τσαλίκη και Βανδή
κάποιος όμως μου'πε
ότι τώρα αλλάξαν οι καιροί
ακόμα πάνω σε τραπέζια
μα τώρα χορεύεις rnb
Δέκα πόντους τακούνι
έναν όροφο πιο ψηλή
πάνω σε τραπέζια
χορεύεις Τσαλίκη και Βανδή
ποτά, τσιγάρα, μεθύσια
μετά η γνωστή διαδρομή
σε κάποιου μαλάκα το κρεβάτι
θα σε βρει τ'άλλο πρωί
Δεσποινίς σας παρακαλώ
μη μιλάτε, βγάλτε το σκασμό
μ'άριστα το δέκα σας βαθμολογώ
μηδέν IQ, μηδέν μυαλό
Μες στο club εσύ, οι φίλες σου κι εγώ
ωραία!, νιώθω σαν το Νώε μες στη κιβωτό
βάλ'το κορμί σου να δουλέψει αφού δεν έχεις μυαλό
κι εκτός τούτου τολμώ να πώ ΧΑ!!
γιατί υπάρχεις; το μυαλό σου απόκομμα στάχτης
καμμένο δάσος,όσο για τη καρδιά σου αναπολεί τη σοδιά της
σε χαιρετάει η ευτυχία έχοντας ανοιχτά τα δαχτυλά της
αφ'εξής ο κόφτης μου στο δέρμα της δικής σου πλάτης
Δε φτάνει που στη καρδιά σου δε βρήκα ίχνος αγάπης
αλλά εσύ ρε τόσο πολύ με μισείς που θέλεις και σ'άλλους το κόλπο να μάθεις
Σου απαγορεύω να υπάρχεις
τώρα ξέρω γιατί καλά μ'εσένα δε τα'χεις
είσαι ένα απαίσιο πλάσμα στα πλαίσια μιας απαίσιας στάσης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
~ Ποιος δαιμονας ~
Υπάρχουν όμορφες στιγμές μα σπάνια γίνονται συχνές
Υπάρχουν κάποιες μέρες που δύσκολα γίνονται εύκολες
Υπάρχουν ξεχασμένες πληγές που με πάγο τις καις
Υπάρχουν και κάποιες άλλες φορές που με το γέλιο σου κλαις
Υπάρχουν καταστάσεις που ξεχνώντας θυμάσαι
Υπάρχουν και μέρη που λείπεις και εκεί πάντα θα ʽσαι
Άσε τη ζωή να τρέξει και κερδίζοντας χάσε
Κάνε τις επιλογές και μάθε θαρραλέα να φοβάσαι
Υπάρχουν ώρες ώρες που είναι λογικό να τρελαίνεσαι
Υπάρχουν βλέμματα που σε κοιτούν μα νιώθεις ότι δεν φαίνεσαι
Υπάρχουν εποχές που ανθίζοντας μαραίνεσαι
Και κάποια άλλα βράδυα που μέσα στα όρια εκτρέπεσαι
Δεν είναι απαραίτητο να πεθαίνεις για να ανασταίνεσαι
Και μέσα στον πανικό στέκεσαι ακίνητος να ταλαντεύεσαι
Και κάποιοι σου επιβάλλουν τʼ άνοστα να γεύεσαι
Κράτα μόνο τα θετικά και μάθε δακρύζοντας να χαίρεσαι
Ποιος δαίμονας είναι μέσα μου και με γεμίζει βάσανα
Τη ματωμένη σάρκα μου τυλίγει με σάβανα
Μου θυμίζει σφάλματα που επαναλάμβανα
Μα τα ΄κανα εσκεμμένα μάλλον γιατί τʼ απολάμβανα
Μπορείς να φέρεσαι ευγενικά και να είσαι αγενής
Μπορεί τα βήματά σου να είναι σταθερά μα να παραπατείς
Χρειάζεται δύναμη για να μπορείς ξύπνιος να ονειρευτείς
Και να ξέρεις ότι μπορείς μέσα από το πρόβλημα τη λύση να βρεις
Οι πιο δυνατές κραυγές βγαίνουν από εκρήξεις σιωπής
Όταν νιώθεις καταδικασμένος μέσα στη νέκρα της ζωής
Ψάχνοντας τον εαυτό σου μπορεί να συμβεί και να χαθείς
Και θα σε υποχρεώσουν πολλές φορές το κλάσιμο να σεβαστείς
Το ʽχεις νιώσει μέσα στην ηρεμία σου να παραληρείς
Το ʽχεις βιώσει να μην υπάρχουν επιρροές μα να ʽσαι επιρρεπής
Κι έχεις χρεώσει πολλές φορές το ψέμα για αλήθεια
Έχεις αναλώσει την αγάπη τόσο ασυνήθιστα ίδια
Το ʽχεις βιώσει τα πρόβατα να γίνονται φίδια
Έχεις νιώσει μάτια να μιλούν πιο δυνατά από χείλια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα
Κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα
Απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή
Ανασταίνουν και θάβουν, χωρίς καμιά διακοπή
Ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας
Έχουμε χάσει τόσα, που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας
Οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί
κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή
Μέσα από έντυπα μας κάνουν να ζήσουμε μια άλλη ζωή
Μα είναι ζωή αυτή
Όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες
Οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες
Και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες
Έξτρα φόροι, έξτρα ΦΠΑ, έξτρα σκατά
κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν το σταματά
και κανείς δε διακινδυνεύει, η αγάπη μας διαφεύγει
και αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις
χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά
Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Σαν καταψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα
ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα
Πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως όταν σα μια στύση που πέφτει
Ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση
με κάνουν ν' απορώ που στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα
γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα
σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά από την τηλεόραση
Κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση
κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη
Καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη
Καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους
περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους
Και έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης
κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση
Το δυο χιλιάδες μόνο θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα
πιο γυμνασμένους να κυβερνούν κατώτερα όντα, άτιμα
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
Κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες
Στην πίστα του αεροδρομίου, έχει νυχτώσει
ένα εκατομμύριο αστερία φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει
Ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή την χώρα
κατά βάθος λυπάται, μα δε βλέπει και την ώρα
που η ζωή του θ' αλλάξει, όταν τ' αεροπλάνα πετάνε
η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε
Είναι τρομερό το θέαμα, η αίσθηση αυτή ότι πετάς
Δεν έχω άλλη εκλογή, ένα κίτρινο ταξί περιμένει
Φυσάει, θα χειμωνιάσει, δυο ώρες και ξημερώνει
συννεφιασμένη Κυριακή, πρώτη μέρα του χειμώνα
Σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
Απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
ποτέ δεν είχα τίποτα, κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
να μείνεις στα μάτια μου, σ' ένα άδειο τοπίο
να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε
μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά
σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
θα τρομαζες αν ηξερες ποσο σε αγαπουσα.
(Tιποτα δεν εχει αλλαξει, και τιποτα δεν ειναι οπως παλια, μενει ομως ακομα ενα πεισμα, που δεν ειναι συνηθεια μοναχα..γελα, πουλι μου, γελα, γελα, ειν'η ζωη μια τρελα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
τον ήχο της φωνής σου
κάποτε χόρευα μαζί σου
κάτω απ'τον ήλιο τέτοιο φως
θυμάμαι πώς κοιτούσες, πώς
μου'λεγες πάρε με μαζί σου.
Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ'αστέρια
περάσαν τόσα καλοκαίρια
χωρίς να καταλάβω πώς
ανατινάζεται το φως
τις Κυριακές τα μεσημέρια
πάρε με μαζί σου.
Θέλω να ζήσω στ'αλήθεια έστω μια φορά
να ταξιδέψω στ' αλήθεια έστω μια φορά
να δω στα μάτια την τίγρη που όλο με κοιτά
μέσα απ'τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά
που με σκοτώνει από αγάπη όπως με σφίγγει όταν ξυπνάει
ύστερα κλαίει μ'αγκαλιάζει και μου λέει
πάρε με μαζί σου
Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλοι, ολοι όλη μέρα
Πάρε με στη χώρα που χορεύουν όλη μέρα
Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ'αστέρια
φωνές από τ'αστέρια
Νομίζω πως ακούω
φωνές από τ'αστέρια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Seeing the good, même si tout va si mal
Voir le soleil quand la nuit nous accable
Oh, pour un jour croire aux dieux, croire aux fables
Focus on everything better today
Crier la vie quand tout autour se tait
Hold on to people they're slipping away
Hold on to this while it's slipping away
All that we needed, tonight
Are people who love us, and life
Je sais les douleurs et les doutes
Oh, partir est ce qu'on redoute
Oh si..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Μοιρες
Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες
μονάχη μου καθόμουνα κι απʼ τη ζωή κρατιόμουνα
κρατιόμουνα σʼ ένα καφάσι μπίρες
Μονάχη μου καθόμουνα κι απʼ τη ζωή κρατιόμουνα
κι ονειρευόμουνα σʼ ένα καφάσι μπίρες
Τα λόγια σου τα ψεύτικα φαρμάκι κιʼ αγωνία
μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σʼ ερωτεύτηκα
παιδεύτηκα, σʼ αυτή την κοινωνία
Μονάχη μου παντρεύτηκα σε βρήκα σʼ εμπιστεύτηκα
και ρεζιλεύτηκα στην παλιοκοινωνία
Φωτιά κι ανάσταση
καρδιά πονάς και σπάσʼ τα εσύ
τα χρόνια που ʼφτασα να ζω
Φωτιά και δύναμη
καρδιά, τρελή κι αδύναμη
στον κόσμο που ʼρθαμε
χορτάσαμε γκρεμό
Την ώρα που περπάτησα μου φέραν και τα δώρα
μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της ξεστράτισα
ξεστράτισα και μου ʼλεγαν προχώρα
Μια νύχτα μόνο κράτησα κι απάνω της γονάτισα
και παραστράτησα στην πρώτη κατηφόρα
Μαμά γερνάω
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και στα φέρνω
Ρωτάς για την καριέρα μου τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να ʽναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα
κι ανοίγω το ψυγείο σου το έλα και τʼ αντίο σου
ζητούσα στη ζωή μου, πάνω απʼ όλα
Μαμά, πεινάω, μαμά, φοβάμαι, μαμά, γερνάω
και τρέμω να ʽμαι αυτό που χρόνια ανησυχείς
ωραία, νέα κι ατυχής
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα ʽχω φυλαγμένα
και τέλειωσα με άριστα, αλλά δεν έχω ευχάριστα
μαμά, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σου φέρνω ανεμώνες
και κοίτα ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σα δυο σταγόνες
Μαμά, πεινάω, μαμά...
Πάτωμα
Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου
θα βάλω πόρτες μʼ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια
Ξυπνάω μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω ποιος σου το ʽπε αδυναμία
που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Corpse Bride
Διακεκριμένο μέλος
Words like violence
Break the silence
Come crashing in
Into my little world
Painful to me
Pierce right through me
Canʼt you understand
Oh my little girl
All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm
Vows are spoken
To be broken
Feelings are intense
Words are trivial
Pleasures remain
So does the pain
Words are meaningless
And forgettable
All I ever wanted
All I ever needed
Is here in my arms
Words are very unnecessary
They can only do harm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.