Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
15-08-20
14:48
Όλες οι πράξεις μας έχουν εσωτερικά αμιγώς εγωιστικά κίνητρα - προσωπική ωφέλεια - και αυτό είναι το υγιές. Οπότε το «λιγότερο εγωιστικό» δεν έχει νόημα, υπό την έννοια ότι μία μάνα θα προβεί σε αυτήν την ενέργεια αν από αυτές που έχει μπροστά της, αυτή της φαίνεται η λιγότερο επώδυνη - άρα η πιο επωφελής. Ωστόσο, δεδομένης της δυσκολίας που υπάρχει - στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα - να διεκπεραιωθεί μία τεκνοθεσία, θεωρώ ότι είναι πράγματι μία πολύ δύσκολη επιλογή. Αλλά, όπως νιώθει ο κάθε άνθρωπος.
Θεωρώ ότι καμία επιλογή στο δίλημμα της έκτρωσης δεν είναι εύκολη και χωρίς συνέπειες. Μία γυναίκα μπορεί να μην αντέχει το να γεννήσει και να δώσει το παιδί της και να θεωρεί λιγότερο επώδυνη τη διακοπή της κύησης. Άλλη το αντίθετο. Απλώς κατέθεσα τη δική μου υποκειμενική γνώμη χωρίς να κρίνω κάποια άλλη γυναίκα για την επιλογή της. Και σίγουρα κι αυτό που λέω εγώ ότι δεν θα μπορούσα να παύσω μία ζωή κρύβει εγωιστικό κίνητρο με την έννοια ότι δε θα άντεχα να ζω με τις τύψεις αυτές.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
15-08-20
14:28
Αυτό προϋποθέτει όμως η γυναίκα να υποστεί την εγκυμοσύνη με ότι συνεπάγεται (γιατροί, προσοχή στην καθημερινότητα, καμιά φορά δυσκολία στην εργασία της, ορμόνες, η αίσθηση ότι μεγαλώνει άνθρωπος μέσα της). Αν είναι μία φορά δύσκολο να πάει για έκτρωση φαντάσου να το μεγαλώνει 9 μήνες να φάει τη φρίκη της γέννας και μετά να το δώσει κάπου. Και το να γεννήσει δεν είναι σίγουρο πως θα βρει την καλή οικογένεια που θα το μεγαλώσει. Εύκολα καταλήγει αυτή η λογική σε ιδρύματα αμφιβόλου ποιότητας. Μη πω σε κάδους κτλ.
Συμφωνώ ότι πρόκειται για απίστευτα δύσκολη επιλογή. Αλλά δεν υπάρχει εύκολος δρόμος εν προκειμένω..
Τη θεωρώ όμως λιγότερο εγωιστική σε σχέση με την έκτρωση. Η γυναίκα υποφέρει τρομερά κυοφορώντας ένα μωρό που θα δώσει με όλα αυτά που ανέφερες. Αλλά για το μωρό υπάρχει η δυνατότητα μίας καλύτερης ζωής. Σαφώς υπάρχει και το αρνητικό ενδεχόμενο να καταλήξει σε κακή οικογένεια ή ίδρυμα. Αλλά δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο ευτυχίας για κανέναν μας. Ξέρω παιδί που δόθηκε από τη μητέρα του νεογέννητο για υιοθεσία, είναι πλέον άνω των 40 και έχει ζωή που θα την ήθελαν οι περισσότεροι.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
15-08-20
13:18
Πιστεύω ότι η έκτρωση είναι ένα πολύ σκληρό ζήτημα.
Δεν μπορώ να καταλάβω τις γυναίκες που το κάνουν ελαφρά τη καρδία, όπως και τους άντρες που είναι "ελα μωρε σιγά". Βέβαια το βάρος πέφτει σχεδόν εξ ολοκλήρου στην πλάτη της γυναίκας για ευνόητους λόγους.
Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στη σεξουαλική μας ζωή αν δεν επιθυμούμε να γίνουμε γονείς. Άρα το πιο σημαντικό είναι η υπευθυνότητα από πριν. Αν ο/η σύντροφος δε συμφωνεί με τα μέτρα προφύλαξης, κατ' εμέ δεν αξίζει να συνεχιστεί η όποια σχέση. Μετά θα είναι πολύ αργά για δάκρυα..
Στην περίπτωση "ατυχήματος", υπάρχει το χάπι της επόμενης μέρας που (αν έχω καταλάβει σωστά) λειτουργεί σαν ύστατο μέτρο αντισύλληψης.
Τώρα αν διαπιστωθεί η εγκυμοσύνη και δεν επιθυμεί η γυναίκα να το κρατήσει, είναι δικαίωμά της και βάσει του νόμου να κάνει έκτρωση. Απο κει και πέρα είναι υποκειμενικό το πώς το βιώνει ο καθένας. Πιστεύω ότι αν έκανα έκτρωση θα το είχα βάρος στη συνείδησή μου δια βίου. Θα μου πεις "θα θελες να κάνεις παιδί με κάποια σχέση που δεν πάει καλά ή με έναν άντρα που δεν επιθυμεί να γίνει πατέρας;" Θα απαντούσα όχι!
Αλλά δεν μπορώ να σηκώσω την ενοχή ότι στερώ από ένα πλάσμα τη δυνατότητα να ζήσει. Ποια είμαι εγώ να το κάνω; Θεωρώ πιθανότερο ότι θα ξεβολευόμουν και θα αναλάμβανα την ευθύνη για το παιδί μόνη μου. Πολύ δύσκολη επιλογή, αλλά για μένα πιο σωστή ηθικά απέναντι στη νέα ζωή.
Σε περιπτώσεις που συντρέχουν εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα υγείας είμαι υπερ της διακοπής της κύησης, όπως και σε περίπτωση βιασμού.
Επίσης αν μια γυναίκα δε θέλει το παιδί, θεωρώ προτιμότερο να το γεννήσει και να το δώσει για υιοθεσία. Ξέρω πολλές περιπτώσεις παιδιών που είχαν μία υπέροχη ζωή. Δεν είναι όλα έτσι, όμως έχουν τη δυνατότητα. Μία δυνατότητα που η έκτρωση τη στερεί.
Να τονίσω ότι δεν κατακρίνω κάποιον για τις επιλογές του (πέραν της περίπτωσης που το ζευγάρι δεν λαμβάνει τα μέτρα προστασίας). Απλώς καταθέτω τη γνώμη μου έχοντας υπόψιν μου ότι αλλιώς είναι να προσεγγίζεις το θέμα θεωρητικά κι αλλιώς να το βιώνεις.
Δεν μπορώ να καταλάβω τις γυναίκες που το κάνουν ελαφρά τη καρδία, όπως και τους άντρες που είναι "ελα μωρε σιγά". Βέβαια το βάρος πέφτει σχεδόν εξ ολοκλήρου στην πλάτη της γυναίκας για ευνόητους λόγους.
Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στη σεξουαλική μας ζωή αν δεν επιθυμούμε να γίνουμε γονείς. Άρα το πιο σημαντικό είναι η υπευθυνότητα από πριν. Αν ο/η σύντροφος δε συμφωνεί με τα μέτρα προφύλαξης, κατ' εμέ δεν αξίζει να συνεχιστεί η όποια σχέση. Μετά θα είναι πολύ αργά για δάκρυα..
Στην περίπτωση "ατυχήματος", υπάρχει το χάπι της επόμενης μέρας που (αν έχω καταλάβει σωστά) λειτουργεί σαν ύστατο μέτρο αντισύλληψης.
Τώρα αν διαπιστωθεί η εγκυμοσύνη και δεν επιθυμεί η γυναίκα να το κρατήσει, είναι δικαίωμά της και βάσει του νόμου να κάνει έκτρωση. Απο κει και πέρα είναι υποκειμενικό το πώς το βιώνει ο καθένας. Πιστεύω ότι αν έκανα έκτρωση θα το είχα βάρος στη συνείδησή μου δια βίου. Θα μου πεις "θα θελες να κάνεις παιδί με κάποια σχέση που δεν πάει καλά ή με έναν άντρα που δεν επιθυμεί να γίνει πατέρας;" Θα απαντούσα όχι!
Αλλά δεν μπορώ να σηκώσω την ενοχή ότι στερώ από ένα πλάσμα τη δυνατότητα να ζήσει. Ποια είμαι εγώ να το κάνω; Θεωρώ πιθανότερο ότι θα ξεβολευόμουν και θα αναλάμβανα την ευθύνη για το παιδί μόνη μου. Πολύ δύσκολη επιλογή, αλλά για μένα πιο σωστή ηθικά απέναντι στη νέα ζωή.
Σε περιπτώσεις που συντρέχουν εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα υγείας είμαι υπερ της διακοπής της κύησης, όπως και σε περίπτωση βιασμού.
Επίσης αν μια γυναίκα δε θέλει το παιδί, θεωρώ προτιμότερο να το γεννήσει και να το δώσει για υιοθεσία. Ξέρω πολλές περιπτώσεις παιδιών που είχαν μία υπέροχη ζωή. Δεν είναι όλα έτσι, όμως έχουν τη δυνατότητα. Μία δυνατότητα που η έκτρωση τη στερεί.
Να τονίσω ότι δεν κατακρίνω κάποιον για τις επιλογές του (πέραν της περίπτωσης που το ζευγάρι δεν λαμβάνει τα μέτρα προστασίας). Απλώς καταθέτω τη γνώμη μου έχοντας υπόψιν μου ότι αλλιώς είναι να προσεγγίζεις το θέμα θεωρητικά κι αλλιώς να το βιώνεις.