10-05-08
17:51
Αννούλα,
'Εχεις απόλυτο δίκιο Τ Ι Π Ο Τ Α δεμ αξιζει όσο η ψυχική μας ηρεμία! Τον τελευταίο καιρό ΝΑΙΙΙΙΙ εχω αρχίσει γυμναστήριο και όντως μου κάνει πολύ καλό αυτό! Πάω και εκτονόνομαι εκεί μετά επιστρέφω σπίτι και μετά από κανα 2ωρο πάω στη δουλειά οπότε δεν έχω χρόνο να πολύσκεφτω αρνητικά! Έχω δε παρατηρήσει ότι το άγχος με διακατέχει τις περιόδους που δεν δουλεύω και γενικά δεν ασχολούμαι με κάτι..Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό να ασχολείσαι με κάτι σε καθημερινή βάση τελικά! (Πάτησα εκεί που μου είπες..Ε! 'Οχι ρε Αννούλα να μου πιείς και το αίμα!!!
Nina21,
Και εμένα τώρα τελευταία ένας οικογενειακός γιατρός (ειδικός παθολόγος) που πήγα και του είπα όλα όσα αντιμετωπίζω μου είπε να πέρνω μισό Bespar κάθε βράδυ..Είναι ακίνδυνο ή έχει τίποτα επιπλοκές? Το έχω πάρει 3-4 φορές και δεν καταλαβαίνω κάποια διαφορά (ούτε υπνηλία)..Μήπως ξέρεις τίποτα?
Cap,
Ωστε και σενα σε πιάνουν δύσπνοιες ε?? Κοίτα που νόμιζα ότι ήμουν η μόνη..Πάντως πραγματικά τώρα που άρχισα γυμναστήριο και πέρνω μισό Bespar το βραδυ είμαι άλλος άνθρωπος...Τελικά όλα στο μυαλό είναι...Πήγε να με πιάσει δυσπνοια ένα βράδυ που είχα αγχωθεί και πραγματικά ήταν σαν να 'πάλευα' με τον εαυτό μου για να το ξεπεράσω...Τελικά τα κατάφερα και ξεχάστηκα! Μου είπε ένας γιατρός ότι κάνει καλό η εργασιοθεραπεία! Σε όσους ψυχολόγους μου λέει και να πας αυτό είναι το νουμερο ένα..
Τεο,
Πως και κατέφυγες στο αλκοόλ?
Chimera,
Σωστό! Και γω κάτι παρόμοιο παθαίνω!
'Εχεις απόλυτο δίκιο Τ Ι Π Ο Τ Α δεμ αξιζει όσο η ψυχική μας ηρεμία! Τον τελευταίο καιρό ΝΑΙΙΙΙΙ εχω αρχίσει γυμναστήριο και όντως μου κάνει πολύ καλό αυτό! Πάω και εκτονόνομαι εκεί μετά επιστρέφω σπίτι και μετά από κανα 2ωρο πάω στη δουλειά οπότε δεν έχω χρόνο να πολύσκεφτω αρνητικά! Έχω δε παρατηρήσει ότι το άγχος με διακατέχει τις περιόδους που δεν δουλεύω και γενικά δεν ασχολούμαι με κάτι..Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό να ασχολείσαι με κάτι σε καθημερινή βάση τελικά! (Πάτησα εκεί που μου είπες..Ε! 'Οχι ρε Αννούλα να μου πιείς και το αίμα!!!
Nina21,
Και εμένα τώρα τελευταία ένας οικογενειακός γιατρός (ειδικός παθολόγος) που πήγα και του είπα όλα όσα αντιμετωπίζω μου είπε να πέρνω μισό Bespar κάθε βράδυ..Είναι ακίνδυνο ή έχει τίποτα επιπλοκές? Το έχω πάρει 3-4 φορές και δεν καταλαβαίνω κάποια διαφορά (ούτε υπνηλία)..Μήπως ξέρεις τίποτα?
Cap,
Ωστε και σενα σε πιάνουν δύσπνοιες ε?? Κοίτα που νόμιζα ότι ήμουν η μόνη..Πάντως πραγματικά τώρα που άρχισα γυμναστήριο και πέρνω μισό Bespar το βραδυ είμαι άλλος άνθρωπος...Τελικά όλα στο μυαλό είναι...Πήγε να με πιάσει δυσπνοια ένα βράδυ που είχα αγχωθεί και πραγματικά ήταν σαν να 'πάλευα' με τον εαυτό μου για να το ξεπεράσω...Τελικά τα κατάφερα και ξεχάστηκα! Μου είπε ένας γιατρός ότι κάνει καλό η εργασιοθεραπεία! Σε όσους ψυχολόγους μου λέει και να πας αυτό είναι το νουμερο ένα..
Τεο,
Πως και κατέφυγες στο αλκοόλ?
Chimera,
Σωστό! Και γω κάτι παρόμοιο παθαίνω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-05-08
12:42
Παιδιά!! Τι έγινε το θέμα μου μπερδεύτηκε με άλλο θέμα?? Δεν καταλαβαίνω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-04-08
10:18
Cap,
Καταρχήν να σε ευχαριστήσω πολύ για την απάντση και να σου πω ότι και γω έχω επισκεφθεί καιτα καιρούς δίαφορους γιατρούς (ΩΡΛ, παθολόγο, καρδιολόγο, αλλεργιολόγο, πνευμονολόγο) και έχω κάνει διάφορες εξετάσεις ( αίματος, αλλεργιολογικές, σπειρομετρήσεις, καρδιογραφήματα, πλάκες θώρακος ) έτσι ώστε να βρω τι είναι αυτό που έχω. Τελικά όλες οι εξετάσεις μου είναι άριστες και έχω πλέον πεπειστεί ότι όντως το αίτιο είναι ψυχολογικό από αυτό που μου συνέβη προχθες! Πάντοτε ήμουν δυναμική και ψύχραιμη, τον τελευταίο χρόνο δεν ξέρω γιατί νιώθω τέτοια αδυναμία να βοηθήσω τον εαυτό μου. Αν και πιστεύω ότι έχω κάνει το πρώτο βήμα. Συζητάω με άτομα που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις, έχουν να με συμβουλέψουν ή απλά θέλουν να σταθούν δίπλα μου και να με βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Θέλω να σου πω ότι η απάντηση σου ήδη με ανακούφισε και το λέω ειλικρινά γιατί έως τώρα δεν ανοιγόμουν δεν έλεγα τι με ενοχλούσε ούτε καν στους γονείς μου και το αγόρι μου. Από προχθές δεν ντρέπομαι να πω ότι φοβάμαι και τι συγκεκριμένα φοβάμαι.........
Καταρχήν να σε ευχαριστήσω πολύ για την απάντση και να σου πω ότι και γω έχω επισκεφθεί καιτα καιρούς δίαφορους γιατρούς (ΩΡΛ, παθολόγο, καρδιολόγο, αλλεργιολόγο, πνευμονολόγο) και έχω κάνει διάφορες εξετάσεις ( αίματος, αλλεργιολογικές, σπειρομετρήσεις, καρδιογραφήματα, πλάκες θώρακος ) έτσι ώστε να βρω τι είναι αυτό που έχω. Τελικά όλες οι εξετάσεις μου είναι άριστες και έχω πλέον πεπειστεί ότι όντως το αίτιο είναι ψυχολογικό από αυτό που μου συνέβη προχθες! Πάντοτε ήμουν δυναμική και ψύχραιμη, τον τελευταίο χρόνο δεν ξέρω γιατί νιώθω τέτοια αδυναμία να βοηθήσω τον εαυτό μου. Αν και πιστεύω ότι έχω κάνει το πρώτο βήμα. Συζητάω με άτομα που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις, έχουν να με συμβουλέψουν ή απλά θέλουν να σταθούν δίπλα μου και να με βοηθήσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Θέλω να σου πω ότι η απάντηση σου ήδη με ανακούφισε και το λέω ειλικρινά γιατί έως τώρα δεν ανοιγόμουν δεν έλεγα τι με ενοχλούσε ούτε καν στους γονείς μου και το αγόρι μου. Από προχθές δεν ντρέπομαι να πω ότι φοβάμαι και τι συγκεκριμένα φοβάμαι.........
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
28-04-08
18:09
Γεια σε όλους!
Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum και ο λόγος που ώθησε να το κάνω ήταν η επιθυμία να μοιραστώ με εσάς τον προβλημα το οποίο αντιμετώπισα χθες το βράδυ...
Πριν ένα χρόνο είχε φύγει το αγόρι μου φαντάρος..από τότε ξεκίνησαν τα προνλήματα μου..Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου γιατί όλα μου έφταιγαν, κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν έβγαινα από το σπίτι μου, δεν σηκωνόμουν από το κρέβατι και γενικά δεν ήθελα να κάνω τίποτα, είχα αδρανήσει εντελώς..Όλα μου έφταιγαν..
Εν τω μεταξύ πέρναγε δύσκολα στο στρατό και αγχωνόμουν όλο και περισσότερο και το γεγονός ότι ήταν μακριά μου και τον έβλεπα σπάνια με κατέβαλαν ολοένα και περισσότερο, ώσπου ένα βράδυ εκεί που έβλεπα τηλεόραση και χωρίς να σκεφτομαι κάτι συγκεκριμένο με έπιασε δύσπνοια, φοβήθηκα και το είπα γονείς μου. Με πήγαν στο νοσοκομείο και εκ των υστέρων σε καρδιολόγο-παθολόγο όπου έκανε τη πρώτη διάγνωση και μου είπε ότι κάτι με άγχωνε και γι'αυτό μου συνέβησε αυτό.
Για να μην τα πολυλογώ αυτό το πράγμα ξεκίνησε τέλη Απριλίου του 2007 ακι συνεχίστηκε κατα διαστήματα μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. 'Εκτοτε δεν αντιμετώπισα παρόμοια προβλήματα μέχρι πριν από 2 εβδομάδες που άρχισε να με ξαναπιάνει σε μικρό βαθμό. Το αποκορύφωμα όμως όλων ήταν το χθεσινό όπου γύρω στις 12 το βράδυ με έπιασε έντονη δύσπνοια και σπασμοί. Άρχισα να κρυώνω πολύ και από το άγχος μου με έπιασε 3 φορές και το στομάχι μου. Πήγα στο νοσοκομείο γιατί δεν μπορούσα να ανασάνω καθόλου, μου έβαλαν μάσκα οξυγόνου, μου έκαναν εξετάσεις αίματος και μου διέγνωσαν κρίση άγχους.
Να σημειώσω ότι δεν με είχε αγχώσει κάτι ιδιαίτερα απλά μου έχει γίνει έμμονη ι΄δέα ότι θα πάθω κάτι κακό και να πώ ότι φοβάμαι υπερβολικά το θάνατο..Μου πρότειναν να πάω σε ψυχολόγο..Άλλοι λένε ότι οι ψυχολόγοι το μόνο που κάνουν είναι να σου δίνουν κάποιες ασκήσεις ηρεμίας και τίποτα άλλο...
Πώς θα το καταβάλω..Φοβάμαι πολύ..Σας έχουν τύχει παρόμοια περιστατικά? Αν ναι τα αντιμετωπίσατε και πως??
Ευχαριστώ ιδιαίτερα για το χρόνο σας..
Ζέτα
Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum και ο λόγος που ώθησε να το κάνω ήταν η επιθυμία να μοιραστώ με εσάς τον προβλημα το οποίο αντιμετώπισα χθες το βράδυ...
Πριν ένα χρόνο είχε φύγει το αγόρι μου φαντάρος..από τότε ξεκίνησαν τα προνλήματα μου..Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου γιατί όλα μου έφταιγαν, κλείστηκα στον εαυτό μου, δεν έβγαινα από το σπίτι μου, δεν σηκωνόμουν από το κρέβατι και γενικά δεν ήθελα να κάνω τίποτα, είχα αδρανήσει εντελώς..Όλα μου έφταιγαν..
Εν τω μεταξύ πέρναγε δύσκολα στο στρατό και αγχωνόμουν όλο και περισσότερο και το γεγονός ότι ήταν μακριά μου και τον έβλεπα σπάνια με κατέβαλαν ολοένα και περισσότερο, ώσπου ένα βράδυ εκεί που έβλεπα τηλεόραση και χωρίς να σκεφτομαι κάτι συγκεκριμένο με έπιασε δύσπνοια, φοβήθηκα και το είπα γονείς μου. Με πήγαν στο νοσοκομείο και εκ των υστέρων σε καρδιολόγο-παθολόγο όπου έκανε τη πρώτη διάγνωση και μου είπε ότι κάτι με άγχωνε και γι'αυτό μου συνέβησε αυτό.
Για να μην τα πολυλογώ αυτό το πράγμα ξεκίνησε τέλη Απριλίου του 2007 ακι συνεχίστηκε κατα διαστήματα μέχρι τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. 'Εκτοτε δεν αντιμετώπισα παρόμοια προβλήματα μέχρι πριν από 2 εβδομάδες που άρχισε να με ξαναπιάνει σε μικρό βαθμό. Το αποκορύφωμα όμως όλων ήταν το χθεσινό όπου γύρω στις 12 το βράδυ με έπιασε έντονη δύσπνοια και σπασμοί. Άρχισα να κρυώνω πολύ και από το άγχος μου με έπιασε 3 φορές και το στομάχι μου. Πήγα στο νοσοκομείο γιατί δεν μπορούσα να ανασάνω καθόλου, μου έβαλαν μάσκα οξυγόνου, μου έκαναν εξετάσεις αίματος και μου διέγνωσαν κρίση άγχους.
Να σημειώσω ότι δεν με είχε αγχώσει κάτι ιδιαίτερα απλά μου έχει γίνει έμμονη ι΄δέα ότι θα πάθω κάτι κακό και να πώ ότι φοβάμαι υπερβολικά το θάνατο..Μου πρότειναν να πάω σε ψυχολόγο..Άλλοι λένε ότι οι ψυχολόγοι το μόνο που κάνουν είναι να σου δίνουν κάποιες ασκήσεις ηρεμίας και τίποτα άλλο...
Πώς θα το καταβάλω..Φοβάμαι πολύ..Σας έχουν τύχει παρόμοια περιστατικά? Αν ναι τα αντιμετωπίσατε και πως??
Ευχαριστώ ιδιαίτερα για το χρόνο σας..
Ζέτα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.