03-09-19
20:26
Δυστυχώς δεν τα κατάφερε η εθνική, και, για να πούμε και την αλήθεια, θα ήταν άδικο για τους Βραζιλιάνους να πήγαινε το ματς στην παράταση, αν ευστοχούσε ο Σλούκας στην τρίτη βολή.
Παρά το γεγονός ότι ξεκινήσαμε καλά, και βρίσκαμε τα ελεύθερα σουτ, σκοράροντας τρίποντα είτε με τον Πρίντεζη, είτε με τον Καλάθη στο α’ ημίχρονο, θα πω και πάλι ότι η εθνική είχε βρει ρυθμό και πήρε διαφορά με πιο κοντό σχήμα, δηλαδή χτίσαμε την διαφορά στην δεύτερη περίοδο με ένα πιο κλασικό σχήμα, με Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, Πρίντεζη και Παπαγιάννη…
Ο Πέτροβιτς είχε κλείσει πάρα πολύ καλά τον Γιάννη, επομένως σωστά έμεινε εκτός ο τελευταίος, στο μεγαλύτερο μέρος της β’ περιόδου.
Ο Σκουρτόπουλος έπρεπε να περιμένει αντίδραση των βραζιλιάνων στην γ’ περίοδο, και θεωρώ πως θα έπρεπε να αιφνιδιάσει αφήνοντας τον Γιάννη στον πάγκο, σε πρώτη φάση, και παίζοντας με τρεις κοντούς σε δεύτερη. Νομίζω πως ο Σκουρτόπουλος προτίμησε να κρατήσει τις ισορροπίες στην ομάδα, μην αφήνοντας έξω τα μεγάλα ονόματα όταν έπρεπε, παρά να βάλει να παίξει εκείνο το σχήμα που θα μας εξασφάλιζε την νίκη, και αυτό θεωρώ ότι θα ήταν να παίξουμε με 3 γκαρντ για μεγάλο διάστημα (π.χ. Καλάθης, Σλούκας, Λαρεντζάκης, ο οποίος δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου).
Επίσης, φαίνεται εδώ το πρόβλημα της μη ύπαρξης πέμπτου γκαρντ, όπως έγραψα και στην αρχική μου δημοσίευση: Οι Βραζιλιάνοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είχαν πιο πολλές επιλογές στους κοντούς, και άλλαζαν το ρυθμό του παιχνιδιού ευκολότερα απ’ ό,τι εμείς.
Ειδικά στην τρίτη περίοδο, όπου και οι Βραζιλιάνοι πήραν τη διαφορά, ο Σκουρτόπουλος έπαιξε για πολύ ώρα με τον Σλούκα μόνο στα γκαρντ, με αποτέλεσμα οι Βραζιλιάνοι να βάλουν πολλά εύκολα καλάθια στο διάστημα αυτό…Με την είσοδο του Καλάθη, η κατάσταση βελτιώθηκε, και ισοφαρίσαμε, αλλά οι Βραζιλιάνοι είχαν ήδη μπει στο παιχνίδι για τα καλά πλέον…
Επίσης, στους ψηλούς, ούτε ο Μπουρούσης, ούτε ο Παπαγιάννης κατάφεραν να σταματήσουν το Βαρεσάο, ο οποίος παίζοντας υποδειγματικά με τους κοντούς του, έκανε πάρτυ κάτω από το καλάθι.
Για τον δε Παπαπέτρου, τι να πω: Πρωτοκλασάτος, υποτίθεται, παίκτης, να μην βρίσκει ούτε στεφάνι σε κρίσιμο τρίποντο; Μήπως τελικά, και εδώ, ο Σκουρτόπουλος θα έπρεπε να προτιμήσει τον Σάκοτα, αφήνοντας έξω ένα ‘μεγάλο’ όνομα;
Ακόμη και έτσι όμως, οι Βραζιλιάνοι παραλίγο να αυτοκτονήσουν…Ο Καλάθης στο β’ ημίχρονο, εκτός της αστοχίας του, έκανε και δυο τραγικές επιλογές, όταν σε κρίσιμες επιθέσεις προσπάθησε να βρει τον Γιάννη, όπου τον έκλειναν τρεις βραζιλιάνοι…Ιδιαίτερα εκείνη η επαναφορά στο τέλος, ήταν να τραβάς τα μαλλιά σου…
Σε γενικές γραμμές, πλην του Πρίντεζη, όλοι οι άλλοι ήταν αρνητικοί και κυρίως ο Σκουρτόπουλος, που πιάστηκε στην φάκα από τον Πέτροβιτς…
Στο ματς της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, οι Τούρκοι κυριολεκτικά αυτοκτόνησαν: Στα 9’’ πριν τη λήξη, οι Τούρκοι, όντας 2 πόντους μπροστά, κερδίζουν αντιαθλητικό, ο Μπαλμπάι αστοχεί και στις δύο βολές, και στην επαναφορά των Τούρκων οι Αμερικάνοι κάνουν φάουλ στον Οσμάν, ο οποίος ξανααστοχεί και στις δύο βολές! Έτσι, οι Αμερικάνοι ισοφάρισαν στην τελευταία επίθεση, και το ματς πήγε στην παράταση, όπου οι Αμερικάνοι κέρδισαν στον πόντο!
Τώρα, εμείς, με την ήττα αυτή μπαίνουμε σε περιπέτειες, διότι βάζουμε στην εξίσωση πρόκριση στην 8άδα και την Βραζιλία. Έστω ότι στην επόμενη φάση περνάμε εμείς και η Βραζιλία, λογικά οι άλλοι δύο αντίπαλοί μας θα είναι οι ΗΠΑ και η Τουρκία. Αν, επομένως, η Βραζιλία κερδίσει την Τουρκία (και οι ΗΠΑ όλα τα ματς), τότε περνάει η Βραζιλία στους 8! Αν χάσει η Βραζιλία από την Τουρκία, και κερδίσουμε εμείς την Τουρκία, τότε πάμε σε τριπλή ισοβαθμία, όπου εκεί θα παίξουν ρόλο τα μεταξύ μας παιχνίδια.
Οπότε, γενικότερα, μας συμφέρει νίκη της Τουρκίας επί της Βραζιλίας με μικρή διαφορά, και νίκη δική μας επί των Τούρκων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά…
Αλλά ας κερδίσουμε τους Ζηλανδούς μεθαύριο, και θα έχουμε καιρό να τα ξανασυζητήσουμε αυτά…
Παρά το γεγονός ότι ξεκινήσαμε καλά, και βρίσκαμε τα ελεύθερα σουτ, σκοράροντας τρίποντα είτε με τον Πρίντεζη, είτε με τον Καλάθη στο α’ ημίχρονο, θα πω και πάλι ότι η εθνική είχε βρει ρυθμό και πήρε διαφορά με πιο κοντό σχήμα, δηλαδή χτίσαμε την διαφορά στην δεύτερη περίοδο με ένα πιο κλασικό σχήμα, με Καλάθη, Σλούκα, Παπανικολάου, Πρίντεζη και Παπαγιάννη…
Ο Πέτροβιτς είχε κλείσει πάρα πολύ καλά τον Γιάννη, επομένως σωστά έμεινε εκτός ο τελευταίος, στο μεγαλύτερο μέρος της β’ περιόδου.
Ο Σκουρτόπουλος έπρεπε να περιμένει αντίδραση των βραζιλιάνων στην γ’ περίοδο, και θεωρώ πως θα έπρεπε να αιφνιδιάσει αφήνοντας τον Γιάννη στον πάγκο, σε πρώτη φάση, και παίζοντας με τρεις κοντούς σε δεύτερη. Νομίζω πως ο Σκουρτόπουλος προτίμησε να κρατήσει τις ισορροπίες στην ομάδα, μην αφήνοντας έξω τα μεγάλα ονόματα όταν έπρεπε, παρά να βάλει να παίξει εκείνο το σχήμα που θα μας εξασφάλιζε την νίκη, και αυτό θεωρώ ότι θα ήταν να παίξουμε με 3 γκαρντ για μεγάλο διάστημα (π.χ. Καλάθης, Σλούκας, Λαρεντζάκης, ο οποίος δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου).
Επίσης, φαίνεται εδώ το πρόβλημα της μη ύπαρξης πέμπτου γκαρντ, όπως έγραψα και στην αρχική μου δημοσίευση: Οι Βραζιλιάνοι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είχαν πιο πολλές επιλογές στους κοντούς, και άλλαζαν το ρυθμό του παιχνιδιού ευκολότερα απ’ ό,τι εμείς.
Ειδικά στην τρίτη περίοδο, όπου και οι Βραζιλιάνοι πήραν τη διαφορά, ο Σκουρτόπουλος έπαιξε για πολύ ώρα με τον Σλούκα μόνο στα γκαρντ, με αποτέλεσμα οι Βραζιλιάνοι να βάλουν πολλά εύκολα καλάθια στο διάστημα αυτό…Με την είσοδο του Καλάθη, η κατάσταση βελτιώθηκε, και ισοφαρίσαμε, αλλά οι Βραζιλιάνοι είχαν ήδη μπει στο παιχνίδι για τα καλά πλέον…
Επίσης, στους ψηλούς, ούτε ο Μπουρούσης, ούτε ο Παπαγιάννης κατάφεραν να σταματήσουν το Βαρεσάο, ο οποίος παίζοντας υποδειγματικά με τους κοντούς του, έκανε πάρτυ κάτω από το καλάθι.
Για τον δε Παπαπέτρου, τι να πω: Πρωτοκλασάτος, υποτίθεται, παίκτης, να μην βρίσκει ούτε στεφάνι σε κρίσιμο τρίποντο; Μήπως τελικά, και εδώ, ο Σκουρτόπουλος θα έπρεπε να προτιμήσει τον Σάκοτα, αφήνοντας έξω ένα ‘μεγάλο’ όνομα;
Ακόμη και έτσι όμως, οι Βραζιλιάνοι παραλίγο να αυτοκτονήσουν…Ο Καλάθης στο β’ ημίχρονο, εκτός της αστοχίας του, έκανε και δυο τραγικές επιλογές, όταν σε κρίσιμες επιθέσεις προσπάθησε να βρει τον Γιάννη, όπου τον έκλειναν τρεις βραζιλιάνοι…Ιδιαίτερα εκείνη η επαναφορά στο τέλος, ήταν να τραβάς τα μαλλιά σου…
Σε γενικές γραμμές, πλην του Πρίντεζη, όλοι οι άλλοι ήταν αρνητικοί και κυρίως ο Σκουρτόπουλος, που πιάστηκε στην φάκα από τον Πέτροβιτς…
Στο ματς της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, οι Τούρκοι κυριολεκτικά αυτοκτόνησαν: Στα 9’’ πριν τη λήξη, οι Τούρκοι, όντας 2 πόντους μπροστά, κερδίζουν αντιαθλητικό, ο Μπαλμπάι αστοχεί και στις δύο βολές, και στην επαναφορά των Τούρκων οι Αμερικάνοι κάνουν φάουλ στον Οσμάν, ο οποίος ξανααστοχεί και στις δύο βολές! Έτσι, οι Αμερικάνοι ισοφάρισαν στην τελευταία επίθεση, και το ματς πήγε στην παράταση, όπου οι Αμερικάνοι κέρδισαν στον πόντο!
Τώρα, εμείς, με την ήττα αυτή μπαίνουμε σε περιπέτειες, διότι βάζουμε στην εξίσωση πρόκριση στην 8άδα και την Βραζιλία. Έστω ότι στην επόμενη φάση περνάμε εμείς και η Βραζιλία, λογικά οι άλλοι δύο αντίπαλοί μας θα είναι οι ΗΠΑ και η Τουρκία. Αν, επομένως, η Βραζιλία κερδίσει την Τουρκία (και οι ΗΠΑ όλα τα ματς), τότε περνάει η Βραζιλία στους 8! Αν χάσει η Βραζιλία από την Τουρκία, και κερδίσουμε εμείς την Τουρκία, τότε πάμε σε τριπλή ισοβαθμία, όπου εκεί θα παίξουν ρόλο τα μεταξύ μας παιχνίδια.
Οπότε, γενικότερα, μας συμφέρει νίκη της Τουρκίας επί της Βραζιλίας με μικρή διαφορά, και νίκη δική μας επί των Τούρκων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά…
Αλλά ας κερδίσουμε τους Ζηλανδούς μεθαύριο, και θα έχουμε καιρό να τα ξανασυζητήσουμε αυτά…
02-09-19
21:03
Συγνώμη αλλά όταν έρθουν τα κακά αποτέλεσματα και ο Ιωάννου και οι υπόλοιποι εκτός από τον Χατζηγεωργίου, κατηγορούν τους υπόλοιπους παίκτες επειδη δεν εκμεταλεύονται τα αδέλφια το καλό κλίμα θα σταματήσει να υπάρχει. Δεν χάσανε αυτοί ένα καλοκαίρι για να κάνουν πρωταγωνιστές τους αντενοκούμπο.
Έχουν πάρει γραμμή άνωθεν να προμοτάρουν τους Αντετοκούμπο, λόγω 'προσφυγικού'. Για να φανεί ότι όλοι μπορεί να είναι έλληνες. Παίζουν δηλαδή πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες του Γιάννη και του Θανάση...
Αν θυμάσαι, στη συνέντευξη που είχε πάρει από τον Γκάλη (βασικά ο Γκάλης ήταν απλά παρών, ο εαυτός του Ιωάννου ρώταγε, και ο εαυτός του απαντούσε, όπως γίνεται πάντα) τον ρώτησε προς το τέλος ποια είναι η γνώμη του για το προσφυγικό...Ο Γκάλης βέβαια εκτός από μεγάλος αθλητής είναι και πανέξυπνος άνθρωπος, και απάντησε διπλωματικά...
Εδώ, ο Κουφός με πατέρα και μητέρα έλληνες, παρουσιάζεται ως ελληνικής καταγωγής, όχι ως Έλληνας...Τραγικά πράγματα...
Πάντως ποτέ δεν θυμάμαι τόσο πολύ κόσμο να τα έχει πάρει με δημοσιογραφικό δίδυμο, όπως με τους Ιωάννου-Χατζηγεωργίου...Εντάξει, και στο ποδόσφαιρο παλιά στα Μουντιάλ στέλναμε τον Κουβαράκη και τον Γερακάρη, αλλά αυτοί τελικά πιο πολύ γέλιο προκαλούσαν, παρά οργή...
02-09-19
19:12
Λοιπόν, λίγα λόγια για το χθεσινό παιχνίδι: Όπως αναμενόταν, η άμυνα της εθνικής αποτέλεσε μέγγενη για τους Μαυροβούνιους στο ξεκίνημα, με αποτέλεσμα το πρώτο ημίχρονο να τελειώσει με το αρνητικό για τους Μαυροβούνιους 16-42!
Το ματς δηλαδή είχε τελειώσει από το ημίχρονο, ενώ ίσως και να είναι αρνητικό ρεκόρ σε ΠΚ οι 16 πόντοι σε ένα ημίχρονο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Μαυροβούνιοι πήγαν να ρίξουν την διαφορά παίζοντας μια ζώνη με προσαρμογές, και με μπασίματα στην δική μας ρακέτα, όπου ο Μπουρούσης ήταν απών, λόγω αργών ποδιών από τις αργές (έως ανύπαρκτες) περιστροφές.
Ο Σκουρτόπουλος διάβασε το παιχνίδι, και χρησιμοποίησε στην 5άδα για πρώτη φορά μαζί τον Γιάννη στο ‘4’ και τον Παπαγιάννη στο ‘5’, με τον Πρίντεζη στο ‘3’ και τους Καλάθη, Σλούκα στο ασσόδυο. Το σχήμα πήγε εξαιρετικά, και δεν άφησε περιθώρια για οποιαδήποτε σκέψη για ανατροπή στους Μαυροβούνιους, με τον Παπαγιάννη ειδικά να κλείνει τις τρύπες στο ζωγραφιστό και να σκεπάζει τα καλάθια.
Θα παρατηρήσατε, όπως είχα πει και πιο πάνω χθες, πριν το ξεκίνημα του αγώνα, ότι όλοι σχεδόν οι πόντοι του Παπαγιάννη ήταν επειδή ακολουθούσε την κίνηση του Καλάθη, από πικ εν ρολ, ή έπειτα από επιθετικό ρημπάουντ-κάρφωμα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Μπουρούσης. Πραγματικά, αυτό το παιδί αν ‘στεγνώσει’ και αδυνατίσει λίγο ακόμη, ώστε να γίνει ακόμη πιο γρήγορος, σε λίγα χρόνια θα παραμιλάμε, έχει τις δυνατότητες να σκεπάζει τα καλάθια…
Ο Μπουρούσης ήταν βελτιωμένος σε σχέση με τα φιλικά, η τεχνική του και η μπασκετική του οξυδέρκεια του επιτρέπουν να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες, γι’ αυτό και, εκτός των πόντων που έβαλε (2 τρίποντα μεταξύ αυτών), μπορούσε να διαβάζει το παιχνίδι απομονώνοντας τον αντίπαλο ψηλό σε οργανωμένη άμυνα παίζοντας με πλάτη, και πασάροντας στη συνέχεια στους τρέηλερ που έμπαιναν στη ρακέτα. Φυσικά, το πρόβλημα με τα αργά πόδια παραμένει, αλλά, πλην Παπαγιάννη, δεν υπάρχει άλλος, όπως και να το κάνουμε…
Ο Γιάννης, όσο έπαιξε, πήγε πολύ καλά, και η επιθετική άμυνα που παίζει του επέτρεψε να κάνει 1-2 κλεψίματα ώστε να δούμε 1-2 θεαματικά καρφώματα.
Για τον Παπαπέτρου να πω ότι, το παιδί έχω την εντύπωση ότι παίζει στο 70% αυτού που μπορεί. Ναι μεν αθλητικός, αλτικός, γρήγορος κλπ αλλά δεν έχω δει ως τώρα ένα ματς που να το παίρνει πάνω του και να κάνει προσωπικές προσπάθειες (είτε σε Ολυμπιακό, είτε σε Παναθηναϊκό, είτε σε εθνική), κάτι που, αντιθέτως έχει κάνει ο Πρίντεζης, για παράδειγμα, πάρα πολλές φορές…
Με τη Βραζιλία τώρα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, είμαστε καλύτερη ομάδα από την Βραζιλία η οποία όμως στηρίζεται στις έμπειρες γεροντάρες Μαρκίνιος (35 ετών) , Μπαρμπόσα (36 ετών) , Άλεξ Γκαρσία(39 ετών), και επίσης στον Ράφα (27 ετών), οι οποίοι μπορούν να κάνουν ζημιές από το τρίποντο. Με τους Ζηλανδούς είχαν 14/37, οπότε καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να τους αφήνουμε ελεύθερους να σουτάρουν…Κάτω από το καλάθι, ο έμπειρος Βαρεσάο και ο Φελίτσιο είναι κριάρια αλλά παίζουν πολύ ξύλο, οπότε μπορεί να ζορίσουν τους δικούς μας. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τους κόψουμε τον αέρα από την αρχή, και να τους τρέξουμε στο transition, διαφορετικά θα μπούμε σε περιπέτειες…
Είδα και την Ισπανία με το Πουέρτο Ρίκο σήμερα: Κάκιστος ο Ρούμπιο, παίζει σαν παλαίμαχος. Σε μια ομάδα που παραδοσιακά στηρίζεται στο transition, δεν έβγαλε ούτε έναν αιφνιδιασμό. Αυτός που έδωσε την νίκη στους Ισπανούς ήταν ο Μαρκ Γκασόλ, με την πολύ καλή τεχνική του κάτω από το καλάθι, αλλά και τα τρίποντα, αν και είναι κάπως βαρύς. Έβαλε σχεδόν όλα τα κρίσιμα καλάθια όταν το ματς παιζόταν στον πόντο…
Στο τρίτο δεκάλεπτο βγήκε ο Ρούμπιο και μπήκε ο Γιουλ στον άσσο, οπότε οι Ισπανοί έφτασαν να προηγούνται ακόμη και με 14 πόντους. Το Πόρτο Ρίκο όμως, διάβασε το παιχνίδι, και σε συνδυασμό με το ότι ξαναμπήκε ο Ρούμπιο μείωσαν στους 6, 4’ πριν τη λήξη.
Τελικά, οι Ισπανοί, έβαλαν Γιουλ και Ρούμπιο μαζί στα γκαρντ, ο Γιουλ έβαλε κάποια κρίσιμα καλάθια και έτσι το ματς τελείωσε χωρίς να κινδυνεύσουν.
Το Πόρτο Ρίκο, έπαιξε επιπόλαια και έχασε κάποια εύκολα καλάθια, αν έπαιζε πιο ώριμα ίσως το σκορ να ήταν άλλο τώρα…
Από τους υπόλοιπους Ισπανούς, ο Κλαβέρ είναι πραγματικά τραγικός, πάρα πολύ αργός, ενώ ο Ρούντι Φερνάντεζ είναι πρώην παίκτης…Γενικώς, μου φάνηκαν πολύ πεσμένοι οι Ισπανοί…
Το ματς δηλαδή είχε τελειώσει από το ημίχρονο, ενώ ίσως και να είναι αρνητικό ρεκόρ σε ΠΚ οι 16 πόντοι σε ένα ημίχρονο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Μαυροβούνιοι πήγαν να ρίξουν την διαφορά παίζοντας μια ζώνη με προσαρμογές, και με μπασίματα στην δική μας ρακέτα, όπου ο Μπουρούσης ήταν απών, λόγω αργών ποδιών από τις αργές (έως ανύπαρκτες) περιστροφές.
Ο Σκουρτόπουλος διάβασε το παιχνίδι, και χρησιμοποίησε στην 5άδα για πρώτη φορά μαζί τον Γιάννη στο ‘4’ και τον Παπαγιάννη στο ‘5’, με τον Πρίντεζη στο ‘3’ και τους Καλάθη, Σλούκα στο ασσόδυο. Το σχήμα πήγε εξαιρετικά, και δεν άφησε περιθώρια για οποιαδήποτε σκέψη για ανατροπή στους Μαυροβούνιους, με τον Παπαγιάννη ειδικά να κλείνει τις τρύπες στο ζωγραφιστό και να σκεπάζει τα καλάθια.
Θα παρατηρήσατε, όπως είχα πει και πιο πάνω χθες, πριν το ξεκίνημα του αγώνα, ότι όλοι σχεδόν οι πόντοι του Παπαγιάννη ήταν επειδή ακολουθούσε την κίνηση του Καλάθη, από πικ εν ρολ, ή έπειτα από επιθετικό ρημπάουντ-κάρφωμα, κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Μπουρούσης. Πραγματικά, αυτό το παιδί αν ‘στεγνώσει’ και αδυνατίσει λίγο ακόμη, ώστε να γίνει ακόμη πιο γρήγορος, σε λίγα χρόνια θα παραμιλάμε, έχει τις δυνατότητες να σκεπάζει τα καλάθια…
Ο Μπουρούσης ήταν βελτιωμένος σε σχέση με τα φιλικά, η τεχνική του και η μπασκετική του οξυδέρκεια του επιτρέπουν να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες, γι’ αυτό και, εκτός των πόντων που έβαλε (2 τρίποντα μεταξύ αυτών), μπορούσε να διαβάζει το παιχνίδι απομονώνοντας τον αντίπαλο ψηλό σε οργανωμένη άμυνα παίζοντας με πλάτη, και πασάροντας στη συνέχεια στους τρέηλερ που έμπαιναν στη ρακέτα. Φυσικά, το πρόβλημα με τα αργά πόδια παραμένει, αλλά, πλην Παπαγιάννη, δεν υπάρχει άλλος, όπως και να το κάνουμε…
Ο Γιάννης, όσο έπαιξε, πήγε πολύ καλά, και η επιθετική άμυνα που παίζει του επέτρεψε να κάνει 1-2 κλεψίματα ώστε να δούμε 1-2 θεαματικά καρφώματα.
Για τον Παπαπέτρου να πω ότι, το παιδί έχω την εντύπωση ότι παίζει στο 70% αυτού που μπορεί. Ναι μεν αθλητικός, αλτικός, γρήγορος κλπ αλλά δεν έχω δει ως τώρα ένα ματς που να το παίρνει πάνω του και να κάνει προσωπικές προσπάθειες (είτε σε Ολυμπιακό, είτε σε Παναθηναϊκό, είτε σε εθνική), κάτι που, αντιθέτως έχει κάνει ο Πρίντεζης, για παράδειγμα, πάρα πολλές φορές…
Με τη Βραζιλία τώρα, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, είμαστε καλύτερη ομάδα από την Βραζιλία η οποία όμως στηρίζεται στις έμπειρες γεροντάρες Μαρκίνιος (35 ετών) , Μπαρμπόσα (36 ετών) , Άλεξ Γκαρσία(39 ετών), και επίσης στον Ράφα (27 ετών), οι οποίοι μπορούν να κάνουν ζημιές από το τρίποντο. Με τους Ζηλανδούς είχαν 14/37, οπότε καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να τους αφήνουμε ελεύθερους να σουτάρουν…Κάτω από το καλάθι, ο έμπειρος Βαρεσάο και ο Φελίτσιο είναι κριάρια αλλά παίζουν πολύ ξύλο, οπότε μπορεί να ζορίσουν τους δικούς μας. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να τους κόψουμε τον αέρα από την αρχή, και να τους τρέξουμε στο transition, διαφορετικά θα μπούμε σε περιπέτειες…
Είδα και την Ισπανία με το Πουέρτο Ρίκο σήμερα: Κάκιστος ο Ρούμπιο, παίζει σαν παλαίμαχος. Σε μια ομάδα που παραδοσιακά στηρίζεται στο transition, δεν έβγαλε ούτε έναν αιφνιδιασμό. Αυτός που έδωσε την νίκη στους Ισπανούς ήταν ο Μαρκ Γκασόλ, με την πολύ καλή τεχνική του κάτω από το καλάθι, αλλά και τα τρίποντα, αν και είναι κάπως βαρύς. Έβαλε σχεδόν όλα τα κρίσιμα καλάθια όταν το ματς παιζόταν στον πόντο…
Στο τρίτο δεκάλεπτο βγήκε ο Ρούμπιο και μπήκε ο Γιουλ στον άσσο, οπότε οι Ισπανοί έφτασαν να προηγούνται ακόμη και με 14 πόντους. Το Πόρτο Ρίκο όμως, διάβασε το παιχνίδι, και σε συνδυασμό με το ότι ξαναμπήκε ο Ρούμπιο μείωσαν στους 6, 4’ πριν τη λήξη.
Τελικά, οι Ισπανοί, έβαλαν Γιουλ και Ρούμπιο μαζί στα γκαρντ, ο Γιουλ έβαλε κάποια κρίσιμα καλάθια και έτσι το ματς τελείωσε χωρίς να κινδυνεύσουν.
Το Πόρτο Ρίκο, έπαιξε επιπόλαια και έχασε κάποια εύκολα καλάθια, αν έπαιζε πιο ώριμα ίσως το σκορ να ήταν άλλο τώρα…
Από τους υπόλοιπους Ισπανούς, ο Κλαβέρ είναι πραγματικά τραγικός, πάρα πολύ αργός, ενώ ο Ρούντι Φερνάντεζ είναι πρώην παίκτης…Γενικώς, μου φάνηκαν πολύ πεσμένοι οι Ισπανοί…