Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
21-06-12
01:11
Σαφέστατα και εξαρτάται από τον λόγο και τις περιστάσεις, αυτή είναι η πλέον κλασική απάντηση.
Εγώ θα προσθέσω ότι το περισσότερο βάρος πέφτει σ' αυτόν που ο χωρισμός τον πιάνει στον ύπνο. Μπορεί, φερ' ειπείν, να είσαι αυτός που τον χωρίζουν, αλλά να το έβλεπες εδώ και καιρό ότι το πηγαίνατε προς διάλυση. Μία ψυχολογική προετοιμασία είχε ήδη διετελεστεί μέσα σου, οπότε σου έρχεται εν τέλει λίγο πιο μαλακά.
Μπορεί όμως και να μην έχεις ιδέα, να βλέπεις πως όλα πηγαίνουν καλά και ξαφνικά μια μέρα... έξω απ' την πόρτα. Αρκετά πιθανό αν το άλλο άτομο σου κρύβει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του. Εκεί εξυπακούεται ότι θα χάσεις την Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο κι όλο το δωδεκάθεο κάτω απ' τα πόδια σου, γιατί υποχρεούσαι να προσαρμοστείς στις εντελώς αντίθετες συνθήκες. Φυσικά και θα πονέσεις πολύ περισσότερο εκεί πέρα. Κι εκεί είναι που θα φανεί πόσες δυνάμεις κι αντοχές έχεις στο να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει και ένα αντίστοιχο βάρος σ' αυτόν που χωρίζει. Φυσικά και υπάρχει, αλλά το έχει χωνέψει, το έχει αποδεχθεί και έχει περάσει αρκετό καιρό με τη σκέψη αυτή, μέχρι την ημέρα που το ανακοινώνει. Ισομοιράζεται, αν θες, το βάρος σε μεγαλύτερο διάστημα και εν τέλει προκύπτουν λιγότερες ψυχολογικές απώλειες. Και είναι, στην τελική, δική του επιλογή, ενώ ο άλλος δεν έχει κάποια επιλογή. Πρέπει να το αποδεχθεί, είτε του αρέσει είτε όχι.
Ευτυχώς υπάρχουν και οι θετικές πλευρές τέτοιων τραγικών καταστάσεων. Μαθαίνεις, οπλίζεσαι με περισσότερη πυγμή και ρίχνεσαι στον επόμενο πόλεμο με περισσότερα εφόδια, δύναμη, εμπειρία και υπομονή.
After all, all of this has happened before and will happen again.
Εγώ θα προσθέσω ότι το περισσότερο βάρος πέφτει σ' αυτόν που ο χωρισμός τον πιάνει στον ύπνο. Μπορεί, φερ' ειπείν, να είσαι αυτός που τον χωρίζουν, αλλά να το έβλεπες εδώ και καιρό ότι το πηγαίνατε προς διάλυση. Μία ψυχολογική προετοιμασία είχε ήδη διετελεστεί μέσα σου, οπότε σου έρχεται εν τέλει λίγο πιο μαλακά.
Μπορεί όμως και να μην έχεις ιδέα, να βλέπεις πως όλα πηγαίνουν καλά και ξαφνικά μια μέρα... έξω απ' την πόρτα. Αρκετά πιθανό αν το άλλο άτομο σου κρύβει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του. Εκεί εξυπακούεται ότι θα χάσεις την Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο κι όλο το δωδεκάθεο κάτω απ' τα πόδια σου, γιατί υποχρεούσαι να προσαρμοστείς στις εντελώς αντίθετες συνθήκες. Φυσικά και θα πονέσεις πολύ περισσότερο εκεί πέρα. Κι εκεί είναι που θα φανεί πόσες δυνάμεις κι αντοχές έχεις στο να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει και ένα αντίστοιχο βάρος σ' αυτόν που χωρίζει. Φυσικά και υπάρχει, αλλά το έχει χωνέψει, το έχει αποδεχθεί και έχει περάσει αρκετό καιρό με τη σκέψη αυτή, μέχρι την ημέρα που το ανακοινώνει. Ισομοιράζεται, αν θες, το βάρος σε μεγαλύτερο διάστημα και εν τέλει προκύπτουν λιγότερες ψυχολογικές απώλειες. Και είναι, στην τελική, δική του επιλογή, ενώ ο άλλος δεν έχει κάποια επιλογή. Πρέπει να το αποδεχθεί, είτε του αρέσει είτε όχι.
Ευτυχώς υπάρχουν και οι θετικές πλευρές τέτοιων τραγικών καταστάσεων. Μαθαίνεις, οπλίζεσαι με περισσότερη πυγμή και ρίχνεσαι στον επόμενο πόλεμο με περισσότερα εφόδια, δύναμη, εμπειρία και υπομονή.
After all, all of this has happened before and will happen again.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
06-09-11
10:27
Και τι θεωρείς ως "εθισμό"; Την συνήθεια που αποκτάς με κάποιον άλλον;Επισης, αυτο που ηθελα να τονισω ειναι οτι αυτος που ξεκιναει να εθιζεται σε κατι
Γιατί εκεί ναι, ακόμα κι αν δεν είσαι ερωτευμένος πλέον με το άλλο άτομο, μπορεί να πονέσεις πάρα πολύ γιατί σου κόβεται η συνήθεια, ο εθισμός σου.
Γιατί αυτό να συμβαίνει αναγκαστικά; Δεν λέω ότι δεν συμφωνώ (ίσα-ίσα παρόμοια άποψη έχω) αλλά προσπαθώ να μην είμαι τόσο απόλυτος σε τέτοια θέματα και να σκέφτομαι και εναλλακτικά.1.Τοτε δεν εισαι σημαντικος για τον αλλον,οποτε τα συναισθηματα δεν ειναι αμοιβαια και παυει να ισχυει αυτο που εννοω εγω σχεση που τα δινεις ολα αμοιβαια.
Εσένα δηλαδή αν σε απάταγε ο σύντροφός σου θα σκεφτόσουν ότι "για να με απατάει, έχει χάσει το ενδιαφέρον του για μένα"; Και δεν θα προσπαθούσες ξανά;
Αντίστοιχα, αν εσύ έχεις κάνει αυτό το πράγμα, το έκανες για τους ίδιους λόγους;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.