giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Χειρούργος και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
17-04-12
21:35
Σαφέστατα 'ΟΧΙ... δεν χρειάζονται νομενκλατούρες και καθοδήγηση: Το ζήτημα όμως που ανέδειξε πρόσφατα η ιστορία, φίλε μου, είναι, αν οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς γραφειοκράτες, στο ρόλο της "καθοδήγησής" τους! Τη χρειάζονται;
Σκατ.. μπορούν να τα κάνουν και μόνοι τους, άμα λάχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
giosx
Δραστήριο μέλος
Ο Γοργίας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Χειρούργος και μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 652 μηνύματα.
06-04-12
00:31
......Η μακρόχρονη εσωτερική κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι το Κόμμα «δεν μπορεί να συλλάβει το νόημα της εποχής του», να δώσει ένα νεοελληνικό μπολσεβίκικο πρόγραμμα» για την επανάσταση.
Η κρίση «ήταν βασικά και κύρια των καθοδηγητών του». Η ηγεσία αναμασά και «μεταφέρει απ έξω γενικές, αφηρημένες, δογματικές θέσεις και διαπιστώσεις». Απουσιάζει «η νεοελληνική μαρξιστική - λενινιστική θεωρία».
Η περίοδος της κρίσης πέρασε από τρεις φάσεις: α) οπορτουνισμός (δεξιός ή αριστερός τακτικισμός) από το 1918 έως 1924, β) λικβινταρισμός (διαλυτισμός) από το 1926 έως το 1928 και γ) φραξιονισμός (ομαδοποιήσεις) χωρίς αρχές από το 1929 έως το 1931.
Την περίοδο της παρατεταμένης κρίσης αναδείχτηκαν οκτώ γραμματείς, που είχαν όλοι άδοξο ή ατιμωτικό κομματικό και τραγικό τέλος. Αποχώρησαν, παύτηκαν ή διαγράφτηκαν, στις διάφορες φάσεις της κρίσης, με τις ανάλογες κατηγορίες, ως δεξιοί ή αριστεριστές, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Οι ρίζες της μακρόχρονης κρίσης του 1918-1931
Οι εσωτερικές αιτίες
Οι βασικές αιτίες των διασπάσεων, των διαγραφών και γενικώς της αιμορραγίας του κόμματος κατά την περίοδο της μακρόχρονης κρίσης (1918-1931) ήταν οι διαφορετικές θεωρητικές και πρακτικές αντιλήψεις για την ταυτότητα του ΚΚΕ, την ιδεολογία, την τακτική και τα οργανωτικά του.
Η εξωτερική παράμετρος
Στις διάφορες φάσεις της κρίσης του ΚΚΕ καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν οι κομματικοί συσχετισμοί εντός της Σοβιετικής Ενωσης, οι εκάστοτε θέσεις της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς (ιδρύθηκε το 1919) και οι ανάλογες εξελίξεις στη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (ίδρυση 1920).
Το «Μακεδονικό»
Το «Μακεδονικό», δηλαδή η υιοθέτηση από το ΚΚΕ της θέσης της ΚΔ και της ΒΚΟ για αυτονόμηση της Μακεδονίας-Θράκης, θ αναδειχθεί σε μείζον ζήτημα της περιόδου - κι όχι μόνο. Θα τροφοδοτεί και θα τροφοδοτείται από την κρίση για μεγάλο διάστημα.
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1922-23 - Ενας τυχοδιώκτης στη θέση του Κορδάτου!
Οι δύο πρώτοι γενικοί γραμματείς απομακρύνθηκαν, λόγω της διαφωνίας τους με την «μπολσεβικοποίηση» του κόμματος και τις σχέσεις του με το διεθνές κομμουνιστικό κέντρο (Κομμουνιστική Διεθνής).
Ο Νίκος Δημητράτος (1894-1944), μετά την αποπομπή του και ύστερα από ανεπιτυχείς απόπειρες να συμπράξει στην ίδρυση σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, θ αποσυρθεί από την πολιτική δράση και θα ιδιωτεύσει.
Ο Γιάννης Κορδάτος (1891-1961) θ' αποχωρήσει από το ΚΚΕ, λόγω της διαφωνίας του με το «Μακεδονικό» (1925) και θ αφοσιωθεί τα επόμενα χρόνια στις θεωρητικές μελέτες του, μέχρι την ένταξή του στο ΕΑΜ και μεταπολεμικά στην ΕΔΑ. ...... https://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=2448857
--Παρότι πέρασαν σχεδόν 80-90 χρόνια, τελικά ακόμη διαπιστώνει ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, ότι: το Κόμμα «δεν μπορεί να συλλάβει το νόημα της εποχής του»
Η κρίση «ήταν βασικά και κύρια των καθοδηγητών του». Η ηγεσία αναμασά και «μεταφέρει απ έξω γενικές, αφηρημένες, δογματικές θέσεις και διαπιστώσεις». Απουσιάζει «η νεοελληνική μαρξιστική - λενινιστική θεωρία».
Η περίοδος της κρίσης πέρασε από τρεις φάσεις: α) οπορτουνισμός (δεξιός ή αριστερός τακτικισμός) από το 1918 έως 1924, β) λικβινταρισμός (διαλυτισμός) από το 1926 έως το 1928 και γ) φραξιονισμός (ομαδοποιήσεις) χωρίς αρχές από το 1929 έως το 1931.
Την περίοδο της παρατεταμένης κρίσης αναδείχτηκαν οκτώ γραμματείς, που είχαν όλοι άδοξο ή ατιμωτικό κομματικό και τραγικό τέλος. Αποχώρησαν, παύτηκαν ή διαγράφτηκαν, στις διάφορες φάσεις της κρίσης, με τις ανάλογες κατηγορίες, ως δεξιοί ή αριστεριστές, όπως θα λέγαμε σήμερα.
Οι ρίζες της μακρόχρονης κρίσης του 1918-1931
Οι εσωτερικές αιτίες
Οι βασικές αιτίες των διασπάσεων, των διαγραφών και γενικώς της αιμορραγίας του κόμματος κατά την περίοδο της μακρόχρονης κρίσης (1918-1931) ήταν οι διαφορετικές θεωρητικές και πρακτικές αντιλήψεις για την ταυτότητα του ΚΚΕ, την ιδεολογία, την τακτική και τα οργανωτικά του.
Η εξωτερική παράμετρος
Στις διάφορες φάσεις της κρίσης του ΚΚΕ καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισαν οι κομματικοί συσχετισμοί εντός της Σοβιετικής Ενωσης, οι εκάστοτε θέσεις της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς (ιδρύθηκε το 1919) και οι ανάλογες εξελίξεις στη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (ίδρυση 1920).
Το «Μακεδονικό»
Το «Μακεδονικό», δηλαδή η υιοθέτηση από το ΚΚΕ της θέσης της ΚΔ και της ΒΚΟ για αυτονόμηση της Μακεδονίας-Θράκης, θ αναδειχθεί σε μείζον ζήτημα της περιόδου - κι όχι μόνο. Θα τροφοδοτεί και θα τροφοδοτείται από την κρίση για μεγάλο διάστημα.
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1922-23 - Ενας τυχοδιώκτης στη θέση του Κορδάτου!
Οι δύο πρώτοι γενικοί γραμματείς απομακρύνθηκαν, λόγω της διαφωνίας τους με την «μπολσεβικοποίηση» του κόμματος και τις σχέσεις του με το διεθνές κομμουνιστικό κέντρο (Κομμουνιστική Διεθνής).
Ο Νίκος Δημητράτος (1894-1944), μετά την αποπομπή του και ύστερα από ανεπιτυχείς απόπειρες να συμπράξει στην ίδρυση σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, θ αποσυρθεί από την πολιτική δράση και θα ιδιωτεύσει.
Ο Γιάννης Κορδάτος (1891-1961) θ' αποχωρήσει από το ΚΚΕ, λόγω της διαφωνίας του με το «Μακεδονικό» (1925) και θ αφοσιωθεί τα επόμενα χρόνια στις θεωρητικές μελέτες του, μέχρι την ένταξή του στο ΕΑΜ και μεταπολεμικά στην ΕΔΑ. ...... https://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=2448857
--Παρότι πέρασαν σχεδόν 80-90 χρόνια, τελικά ακόμη διαπιστώνει ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, ότι: το Κόμμα «δεν μπορεί να συλλάβει το νόημα της εποχής του»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.