Μηδέν άγαν: Τι σημαίνει;

[Νωεύς]

Ένα "φιλοσοφικό" ερώτημα, για το οποίο δεν έχω προσωπική απάντηση ακόμη:"μηδέν άγαν", τι ήθελαν να πουν μ' αυτό οι Έλληνες (οι "αρχαίοι", φυσικά!); Ευπρόσδεκτη κάθε σχετική βοήθεια, εκ μέρους των "Ε-στεκιτών"(!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

απ'οσο ξερω σημαινει "τιποτα σε υπερβολη".. για περαιτερω, ασε με λιγο να το ψαξω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Niyia]

[SIZE=-1]Καταρχήν εννοιολογικά σημαίνει :
άγαν=(αρχαίο επίρρημα) υπερβολικά, υπέρμετρα
μηδέν άγαν= τίποτε χωρίς μέτρο


[/SIZE][FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, αναγράφονται τα δύο περίφημα Δελφικά παραγγέλματα, "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" και "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ", εκατέρωθεν του ιερού γράμματος "Ε". Τα Δελφικά αυτά παραγγέλματα, μαζί με άλλα 145 ακόμη, 147 συνολικά, ήταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, "ωφελήματα ανθρώποις εις βίον".

[/FONT] Για περισσότερα :
[SIZE=-1] https://www.tetraktys.org/subchoises/ellinousia/arthra/delfikarita.htm


Επίσης, μ[/SIZE]ε το τρίπτυχο του "γνώθι σαυτόν", του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον", ο Απόλλων καθοδηγεί την υγεία μας και μας αποκαλύπτει τον τρόπο της αυτοθεραπείας.

Θεραπευτής των θεών, ο Απόλλων υποδεικνύει στούς θνητούς τα μέσα της αυτοθεραπείας, διά της ψυχολογίας του βάθους. Όμως σήμερα η ψυχολογία του βάθους δέν είναι βαθυτέρα του απολλωνείου "γνώθι σαυτόν", ούτε σοφωτέρα του "μηδέν άγαν" και του "μέτρον άριστον". Οι δύο αυτές παραινέσεις συνοδεύουν το "γνώθι σαυτόν" και επιτρέπουν στον νού μας να αναγνωρίζη τις ελλείψεις και τις υπερβολές του, ώστε να προβαίνη σε αυτοθεραπεία, διακρίνοντας και εξισορροπώντας υπερβολές και ελλείψεις.

Για περισσότερα :
https://www.altani.gr/greek/arthra/keimeno11.htm


Λοιπόν, αυτά βρήκα στο ιντερνετι με μια γρήγορη αναζήτηση...δεν το έχω επεξεργαστεί ακόμη θα επανέλθω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

evouli και Niyia, σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας. Αλλά παρά τις ικανοποιητικές φιλολογικά απαντήσεις σας, και μάλλον εξαιτίας τους, μου προκύπτουν απορίες του τύπου:
- Ποιος ορίζει το "μέτρο", την απουσία του ή ακόμη και την "υπερβολή";
- Τι είναι "εξισορρόπηση"; Πως αποδεικνύεται η επίτευξή της ή η έλλειψή της; Βέβαια, η "υγεία" είναι ένα είδος αποτελέσματος και κριτήριο "ισορροπίας", αλλά πάλι, τι είναι (τελικά) η "υγεία";
- Τι είναι, επίσης, το "άριστο"; Είναι το "τέλειο" ή κάτι που είναι "πιο εφικτό";
Πολλά τα ερωτηματικά μου και τελειωμό δεν έχουν, σχετικά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Μαλλον το αποτελεσμα καθοριζει το μετρο και η πραγματικοτητα την υπερβολη.
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.

Ευχαριστουμε για τα λινκς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Μαλλον το αποτελεσμα καθοριζει το μετρο και η πραγματικοτητα την υπερβολη.
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.

Ευχαριστουμε για τα λινκς

Ανταποδίδω την ευχαριστία, φίλε μου, αλλά μία "ερώτηση εν αφελεία": η υπερβολή δεν είναι μέρος της πραγματικότητας;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

[Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Lorien

Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

[Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Lorien

Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!

Το μέτρο από τη φύση του εμπεριέχει περιορισμό. Αυτός είναι εξάλλου και η βασική του ιδιότητα, ο περιορισμός για τον και με τον «ορισμό» του. Είναι, κατά ιστορικό τεκμήριο, η βασιλική τέχνη του περιορισμού της ανθρώπινης ελευθερίας, που στην ηθικότερη περίπτωση αυτός( ο περιορισμός) αφορά βασικά τις «ελευθερίες» του Ενός, ως «Βασιλέως»( ή άλλες ενδύσεις της Εξουσίας)- Υπηρέτη, όλων των υπολοίπων, όπως φανέρωσε πχ το χριστιανικό ευαγγέλιο στις αρχές της «μΧ» εποχής μας- και στην πιο «συνηθισμένη», ασκείται από τα «σύγχρονα κόμματα» της Δύσης.
Έτσι κάπως μπορεί να εξηγηθεί πχ, και το γιατί ο Θεός τους, απαγόρευε τους Εβραίους «να αριθμούνται μεταξύ των εθνών». Το μέτρο δεν το κατέχει κανένας «σοβαρός Θεός», παρά μόνον, είτε ο «Σατανάς»( βλέπε το μύθο του Ιώβ) είτε τα «πνευματικά όργανά» του. Όλα βέβαια τα «πνευματικά όργανα», «λειτουργικά» κάποιου Θεού πάντα είναι, αλλά για τη διαχείριση και το συντονισμό «λειτουργικών πνευμάτων» και θεϊκών ιδιοκτητών τους για τους Έλληνες( του «αρχαίους», φυσικά!) ήταν βασικός υπεύθυνος, κάποιος παντοτινά «Άγνωστος Θεός»!
Γιʼ αυτό «κατά βάθος»( ιστορικό και ανθρωπολογικό), μπορεί από τους Έλληνες να έμεινε πχ το «Παν μέτρο άριστον», αλλά οι ίδιοι κυμάνθηκαν με την ιστορική συμπεριφορά τους, μεταξύ «ά-μετρου» και «υπερβολής». Κάπου στα ενδιάμεσα, ήταν οι «κορυφώσεις» τους( ο «πολιτισμός» γενικά). Ίσως γιατί οι αρχαίοι γενικά είχαν συνείδηση, ότι το μηδέν και το άπειρο είναι επίσης περιορισμοί, επίσης της «ανθρώπινης ελευθερίας»!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Ίσως γιατί οι αρχαίοι γενικά είχαν συνείδηση, ότι το μηδέν και το άπειρο είναι επίσης περιορισμοί, επίσης της «ανθρώπινης ελευθερίας»!

Ξυπνάω μεσάνυχτα και ανοίγω το παράθυρο και αυτό που κάνω ποιος σου το ʽπε αδυναμία, που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία...Αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ. Για τα άλλα δεν έχω απαντήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ανταποδίδω την ευχαριστία, φίλε μου, αλλά μία "ερώτηση εν αφελεία": η υπερβολή δεν είναι μέρος της πραγματικότητας;

Nαι ειναι.Αλλαζει καπως αυτο τα πραγματα ομως ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Ας πούμε οτι με την ισορροπία ο άνθρωπος μπορεί να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος από τη ζωή του.(Μην το μεταφράσετε σε οικονομικό κέρδος παρακαλώ).

Ας πούμε οτι ο άνθρωπος με την ισορροπία, το μέτρο ισοδύναμα, μπορεί να ελέγχει την κάθε του κίνηση και να περιορίζει τα ωφέλη και τις ζημιές, να καλύπτει τις ζημιές και να επωφελείται από το "παραπάνω".

Ωστόσο, ποιός θέλει να ξέρει τα αποτελέσματα κάθε κίνησης του (αφού οι κινήσεις θα έχουν μέτρο θα έχουν και τα αποτελέσματα μέτρο) χωρίς να παίρνει στην ουσία κανένα ρίσκο (οι ζημιές θα είναι μετρημένες μικρές, ώστε να μπορούν να τις καλύψουν τα κέρδη και τα κέρδη δεν θα μειώνονται ποτέ υπερβολικά αφού οι ζημιές είναι μετρημένες);

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...(Μην το μεταφράσετε σε οικονομικό κέρδος παρακαλώ).

: το κέρδος όμως σαν έννοια, μόνον οικονομική σημασία έχει!

..Ωστόσο, ποιός θέλει να ξέρει τα αποτελέσματα κάθε κίνησης του ... χωρίς να παίρνει στην ουσία κανένα ρίσκο(...) ;

Νομίζω, ότι "κατά βάθος", όλοι οι άνθρωποι, εκτός από τους "γεννημένους ήρωες".
Αλλά υποψιάζομαι, ότι με όλο το συλλογισμό σου, κάτι άλλο θέλεις να αναδείξεις, που ίσως δεν το "πιάνω"! Μπορείς να το ξαναδιατυπώσεις; Θα σου ήμουν υπόχρεος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Το μέτρο το βρίσκει κανείς μέσα από την εξερεύνηση των άκρων, όπως ακριβώς ο δρόμος της φώτισης περνά μέσα από την αμαρτία.

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο, το οποίο σχετίζεται με τις αντοχές του, τις δυνάμεις ή αδυναμίες του, τη γνώση του επί των πραγμάτων, ακόμη και με το γενετικό του υλικό.

Το μέτρο δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό. Εξελίσσεται και αλλάζει, κάθε φορά που οι Δυνάμεις μεταβάλλονται.

Στην κάρτα της Προσαρμογής βλέπουμε την ισορροπία του σύμπαντος να στηρίζεται στην αιχμή ενός σπαθιού. Ο Κρόουλυ γράφει ότι η Προσαρμογή δεν είναι ένας μπακάλης που ζυγίζει ένα κιλό μήλα, πράγμα που μου θύμισε λίγο την τοποθέτηση της Suspiria, αλλά Νόμος του Σύμπαντος. Μόνο με αυτήν τη μορφή μπορώ να συλλάβω την έννοια του Μέτρου.

Η ζωή είναι αντιεντροπικό φαινόμενο, δηλαδή πρέπει να ξοδεύει ενέργεια ώστε να πηγαίνει κόντρα στην αδυσώπητη εντροπία του Σύμπαντος. Το "ευ ζην", η μακροβιότητα και η καλή υγεία στηρίζονται, όπως κι αν το δει κανείς, στην αιχμή ενός σπαθιού. Είναι η ισόρροπη λειτουργία μεταξύ των υποσυστημάτων ενός οργανισμού που θέτει τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω.

Κάθε ουσία, στη σωστή δόση μπορεί να είναι φάρμακο με ευεργετικές ιδιότητες, ενώ σε λανθασμένη δόση μπορεί και να σκοτώσει. Αυτό ισχύει ακόμη και για το καθαρότερο νερό της πηγής. Το ίδιο ισχύει και για την αλήθεια. Με σωστή χρήση αποτελεί γιατρικό, με λάθος χρήση έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κόσμους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Θυμάμαι όταν έφερα την κόρη μου σπίτι από το μαιευτήριο...Θήλαζε όταν πεινούσε και κοιμόταν όταν νύσταζε και οι συνήθειές της ήταν άψογα συντονισμένες με τις ανάγκες της. Θα 'λεγε κανείς ότι η έννοια της Προσαρμογής λειτουργούσε μέσα της αυθόρμητα χωρίς την ανάγκη του επίκτητου μέτρου...

Ο άνθρωπος γεννιέται έχοντας έμφυτη Προσαρμογή στο περιβάλλον του και μεγαλώνοντας αναγκάζεται να θέσει μέτρα ώστε να επιστρέψει σ' αυτήν την ισορροπία.
Ο ενήλικος άνθρωπος πρέπει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να μη φάει παραπάνω απ' όσο χρειάζεται, για να μην ξενυχτήσει παραπάνω απ' όσο αντέχει, για να μην κοιμηθεί παραπάνω απ' όσο ο οργανισμός του απαιτεί. "Μηδέν άγαν"...

Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.

Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;

Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

(Συγνώμη, για την απόπειρα μίας "αυθαίρετης σύνθεσής" μου...):
Το μέτρο το βρίσκει κανείς μέσα από την εξερεύνηση των άκρων, όπως ακριβώς ο δρόμος της φώτισης περνά μέσα από την αμαρτία.
Όπως είπε και κάποιος:"Όπου επερίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε και η χάρις"!

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο, το οποίο σχετίζεται με τις αντοχές του, τις δυνάμεις ή αδυναμίες του, τη γνώση του επί των πραγμάτων, ακόμη και με το γενετικό του υλικό.
Το "υλικό" χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις, στο πλαίσιο "μικρόκοσμος-μακρόκοσμος", νομίζω...

Το μέτρο δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό. Εξελίσσεται και αλλάζει, κάθε φορά που οι Δυνάμεις μεταβάλλονται.
Τι κάνει να "μεταβάλλονται" οι "Δυνάμεις";;;

Στην κάρτα της Προσαρμογής βλέπουμε την ισορροπία του σύμπαντος να στηρίζεται στην αιχμή ενός σπαθιού. Ο Κρόουλυ γράφει ότι η Προσαρμογή δεν είναι ένας μπακάλης που ζυγίζει ένα κιλό μήλα, πράγμα που μου θύμισε λίγο την τοποθέτηση της Suspiria, αλλά Νόμος του Σύμπαντος. Μόνο με αυτήν τη μορφή μπορώ να συλλάβω την έννοια του Μέτρου.

Τι είναι "Νόμος", αλήθεια; Μήπως θα πρέπει να φρεσκάρουμε το μέτρο μας γι' Αυτόν;

Η ζωή είναι αντιεντροπικό φαινόμενο, δηλαδή πρέπει να ξοδεύει ενέργεια ώστε να πηγαίνει κόντρα στην αδυσώπητη εντροπία του Σύμπαντος. Το "ευ ζην", η μακροβιότητα και η καλή υγεία στηρίζονται, όπως κι αν το δει κανείς, στην αιχμή ενός σπαθιού. Είναι η ισόρροπη λειτουργία μεταξύ των υποσυστημάτων ενός οργανισμού που θέτει τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω.(!!!)

Κάθε ουσία, στη σωστή δόση μπορεί να είναι φάρμακο με ευεργετικές ιδιότητες, ενώ σε λανθασμένη δόση μπορεί και να σκοτώσει. Αυτό ισχύει ακόμη και για το καθαρότερο νερό της πηγής. Το ίδιο ισχύει και για την αλήθεια. Με σωστή χρήση αποτελεί γιατρικό, με λάθος χρήση έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κόσμους.!!!

Σ' ευχαριστώ, αγαπητέ Χάος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

"Μηδέν άγαν"...

Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.

Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;

Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...

Συμφωνώ !!!
Τι φορά όμως έχει η "ροή"; Ή μήπως δεν έχει; Κάπου το ζήτημα βέβαια έχει συνάφεια και όρια με την παραδοχή της "τάξης απ' το χάος", αλλά από την άλλη, γιατί επίσης, "τα πάντα ρει";;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Γιατί η διαφορά είναι πάντα χρόνος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ειμαστε σιγουροι οτι υπαρχει χρονος , πριν, μετα, κλπ ; (αλλα μαλλον οφτοπικ παμε)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Γιατί η διαφορά είναι πάντα χρόνος.

!Αυτή είναι, συνεπώς, και η πραγματική πηγή κάθε πραγματικά ανθρώπινης αξίας;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Ειμαστε σιγουροι οτι υπαρχει χρονος , πριν, μετα, κλπ ; (αλλα μαλλον οφτοπικ παμε)

Αν είμαι για κάτι σίγουρος αυτή τη στιγμή, είναι που διάβασα "πριν από λίγο"(παρελθόν) το ερώτημά σου και μου προέκυψε η επιθυμία να σου αποκριθώ. Την ώρα που διάβαζα το ερώτημά σου, το μέλλον προδιεγραφόταν στη "χημική αντίδραση"(πχ και όχι απαραίτητα χημική) της επιθυμίας και θα γινόταν παρόν την ώρα που άρχισα να γράφω. Πάντως το μέλλον, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι ένα διαρκές παρόν που ρέει, για να γίνει παρελθόν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.