«Και για το πείσμα σας, γουρούνια, θ' αντέχω...»

pop corn · 23 Φεβρουαρίου 2012

...δεν άντεξε όμως. [FONT=&quot] :worry:

[/FONT]

Ένα ξημέρωμα, στις 18 Μαρτίου 2009 βρέθηκε νεκρή κατά τη μεταγωγή της από τις φυλακές του Ελεώνα Θηβών στις φυλακές της Νεάπολης στην Κρήτη. Βρέθηκε στο πλοίο που τη μετέφερε, σύμφωνα με μαρτυρίες των κρατουμένων, δεμένη πισθάγκωνα και με αίματα στο πρόσωπο, 15 θέσεις πίσω από τους άλλους κρατούμενους. Το πόρισμα της ιατροδικαστικής έκθεσης απέδωσε την αιτία θανάτου στη λήψη ηρωίνης. Σύντομα, ο φάκελος έκλεισε, μπήκε στο αρχείο, αφήνοντας αναπάντητα πολλά ερωτήματα και αδιευκρίνιστες συνθήκες. Ευθύνες για την μη ασφαλή μεταγωγή της δεν αποδόθηκαν ποτέ σε κανένα. Για τις συγκρατούμενές της, για όσους γνώριζαν τη δράση της και για τους πλέον καχύποπτους το πόρισμα ήταν άλλο: Δολοφονήθηκε.

Ο λόγος για την Κατερίνα Γκουλιώνη, τη γυναίκα που πρώτη μέσα στις φυλακές αρνήθηκε να υποστεί το μαρτύριο του κολπικού ελέγχου και αγωνίστηκε τόσο για την κατάργησή του όσο και για την γνωστοποίηση των απάνθρωπων και εξευτελιστικών συνθηκών κράτησης στις φυλακές, την καταπάτηση των δικαιωμάτων των κρατούμενων και τον καθημερινό βιασμό της αξιοπρέπειάς τους από τους δεσμοφύλακες. Ο κολπικός έλεγχος είναι η πρακτική που πραγματοποιούνταν στις γυναικείες φυλακές για να ελεγχθεί αν η κρατούμενη έχει κάνει χρήση ουσιών. Η αντίστοιχη πρακτική στις αντρικές φυλακές είναι ο πρωκτικός έλεγχος.

Στις αρχές του 2009, η Κατερίνα κοινητοποιώντας παράλληλα συγκρατούμενές της, υπέβαλε υπόμνημα στη διεύθυνση των φυλακών και το Συνήγορο του Πολίτη ζητώντας την κατάργηση του κολπικού ελέγχου και καταγγέλοντας πως αυτός ο εξευτελιστικός θεσμός εφαρμόζεται καταχρηστικά στον Κορυδαλλό και τη Θήβα από το 2005. Η διεύθυνση της φυλακής επικαλέστηκε την ασφάλεια του σωφρονιστικού καταστήματος, ένας σύνηθες επιχείρημα που επαναλαμβάνεται στερεοτυπικά σε πολλές περιπτώσεις καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατούμενων.

«Είχε έρθει σε επαφή με τη Διεθνή Αμνηστία σε αρκετές περιπτώσεις, προκειμένου να καταγγείλει την απάνθρωπη μεταχείριση των κρατουμένων και τις συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές, συμπεριλαμβανομένων των γυναικείων φυλακών Θήβας και των φυλακών Διαβατών στη Θεσσαλονίκη. Ενημέρωσε τη Διεθνή Αμνηστία ότι είχε υποβάλει αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη, μεταξύ άλλων το Φεβρουάριο του 2009, καθώς και στη διευθύντρια των φυλακών Θήβας. Είχε επίσης εμφανιστεί σε τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ μόλις πριν το θάνατό της. Είχε συμμετάσχει ενεργά στις εκστρατείες της Διεθνούς Αμνηστίας συλλέγοντας υπογραφές από τις κρατούμενες στη Θήβα για διεθνείς εκκλήσεις της οργάνωσης. Ενημέρωσε το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στις 17 Μαρτίου 2009 ότι πρόσφατα αφαιρέθηκε από το κελί της έντυπο υλικό της οργάνωσης, καθώς και άλλα έγγραφα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, και ό,τι άλλο υλικό δεν της παραδόθηκε ποτέ». (από την ιστοσελίδα του ελληνικού τμημ. της Διεθνούς Αμνηστίας)

Η καταγγελία της στον Συνήγορο του Πολίτη στις 20 Φλεβάρη 2009, ένα συγκλονιστικό κείμενο που περιγράφει λεπτομερώς την κατάσταση και τα γεγονότα στις ελληνικές γυναικείες φυλακές παρατίθεται παρακάτω –προσοχή, είναι για γερά νεύρα- :

Καταγγελία προς τον Συνήγορο του Πολίτη
της κρατούμενης Γκουλιώνη Αικατερίνης

Ελεώνας Θηβών, 20-02-09

Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου.
Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστώ, για να μπορέσω να ζήσω.

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.
Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.
Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:
Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά, θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.
Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους.

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφυλακας που τελεί χρέη νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) ΓΚΑΒΑΝΑ ΣΤΕΛΛΑ παρουσία της υπαρχιφύλακα ΣΑΜΠΑΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.
Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια ΚΑΦΡΙΤΣΑ ΑΓΛΑΙΑ, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση. Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.
Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ ένα κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.
Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.
Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι, εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.
Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλλα τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ είναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα ΓΑΛΑΝΗ ΙΩΑΝΝΗ που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας ΠΡΑΣΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.
Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων ΚΟΡΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν.
Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση -ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.
Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε.

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταματήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τους επάνω σε αδύναμους ανθρώπους.
Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

ΓΚΟΥΛΙΩΝΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Αντίστοιχα κείμενα που περιγράφουν τις τραγικές καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στις φυλακές έχουν γραφτεί και από άλλες κρατούμενες σε μια προσπάθεια να ακουστεί η φωνή τους, να ενημερωθεί ο κόσμος για όσα συμβαίνουν πίσω από τα σίδερα και να βρουν συμμάχους στον αγώνα τους για τα δικαιώματά τους. Ενδεικτικά, ένα γράμμα της Μαριάνθης Πατσελή και ένα μιας άγνωστης κρατούμενης.

Η Μαριάνθη Πατσελή, πρώην συγκρατούμενη και φίλη της Κατερίνας Γκουλιώνη, σε ένα βίντεο για την Κατερίνα και τη δράση της:

Ο θάνατος της Κατερίνας ήρθε λίγο καιρό πριν το δικαστήριο που ενδεχομένως –όπως η ίδια πίστευε- θα της έδινε πίσω την ελευθερία της. Πέρασε 3 χρόνια σε «σύγχρονα» κρατικά κολαστήρια επειδή μερικά σαδιστικά ανθρωποειδή με εξουσία στα χέρια τους θεωρούν πως πρέπει να επεμβαίνουν στον τρόπο με τον οποίο κάθε άνθρωπος θα διαχειρίζεται το σώμα του και τη ζωή του. Ακόμη και μετά το θάνατό της, συνέχισαν να την εκδικούνται στερώντας από τον –επίσης φυλακισμένο για ναρκωτικά- αδελφό της το δικαίωμα να παρευρεθεί στην ταφή της αδελφής του.

[FONT=&quot]« [/FONT]Ενα μήνα μετά, οι κρατούμενες κατάφεραν να αποσπάσουν τη δέσμευση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Ανδρεουλάκου για κατάργηση της κολπικής εξέτασης και την αναζήτηση άλλων τεχνικών σωματικού ελέγχου. […]
Στις 3 Σεπτεμβρίου 2010 ο υφυπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Απόστολος Κατσιφάρας ανακοίνωσε το τέλος στην «κολπική έρευνα» των γυναικών κρατουμένων. Στην απόφαση τονίζεται ότι η ενδοσωματική έρευνα θα γίνεται αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 23 παράγραφος 6 του ν. 2776/99 (Σωφρονιστικός Κώδικας). Σύμφωνα με τη διάταξη, ο κρατούμενος θα υποβάλλεται σε σωματική έρευνα σε ιδιαίτερο χώρο από δύο τουλάχιστον υπαλλήλους του ίδιου φύλου, με τρόπο τέτοιο που δεν θίγει την αξιοπρέπειά του. Στην περίπτωση που υπάρχει εύλογη αιτία η οποία δικαιολογεί ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα, τότε αυτή θα γίνεται μετά από εντολή του αρμόδιου δικαστικού λειτουργού και μόνον από γιατρό.[FONT=&quot]
[/FONT]
Ένα χρόνο μετά την εξαγγελία του αυτονόητου, δηλαδή της τήρησης του νόμου, κρατούμενες καταγγέλλουν ότι ο κολπικός έλεγχος συνεχίζεται χωρίς να τηρείται ο νόμος και οι προϋποθέσεις που θέτει. Το επιβεβαιώνει και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για θέματα βασανιστηρίων, απάνθρωπης, ταπεινωτικής και εξευτελιστικής μεταχείρισης ή ποινής, Manfred Nowak, στην έκθεσή του (δημοσιεύθηκε στις 4 Μαρτίου 2011) μετά την επίσκεψή του στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού από τις 10 έως 20 Οκτωβρίου 2010.» (ιστοσελίδα της εφημερίδας «Αυγή»)

Θα ήθελα να σχολιάσω εδώ πως η συνέχιση του κολπικού ελέγχου ήταν σχεδόν αναμενόμενη. Ο νόμος στη διατύπωση του είναι πολύ αόριστος και γενικόλογος, γεγονός που καθιστά εύκολο για τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους να συνεχίζουν το σαδιστικό έργο τους πάνω στις κρατούμενες.

Πολύ πρόσφατα, στις 6 Φλεβάρη 2012, ένα ακόμη περιστατικό κατάχρησης εξουσίας από τους κανίβαλους της ΕΛ.ΑΣ έλαβε χώρα εναντίον μιας καθηγήτριας που προσήχθη παράνομα και βίαια για… «εξακρίβωση στοιχείων» στην αστυνομική διεύθυνση Ορεστιάδας. Για τους καχύποπτους που αναζητούν τα πραγματικά αίτια της παράνομης προσαγωγής να σημειωθεί ότι η προαναφερθείσα καθηγήτρια είχε μόλις επιστρέψει από συγκέντρωση κατά της ανέγερσης του φράκτη στον Έβρο.

Παραθέτω το λινκ της είδησης και την καταγγελία της Β' ΕΛΜΕ Έβρου κατά των αστυνομικών:
Η διαδήλωση για τον φράκτη έγινε «μαρτύριο» για καθηγήτρια
Καταγγελία για βίαιη προσαγωγή και τρομοκράτηση εκπαιδευτικού από την αστυνομία - Β ΕΛΜΕ Έβρου

Όσο για τις συνθήκες των φυλακών μετά το θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη, τα προβλήματα παραμένουν πολυάριθμα. Πολλοί κρατούνται είτε για υποθέσεις ναρκωτικών, είτε είναι αλλοδαποί που βρίσκονται παράνομα στη χώρα, είτε ασθενείς με λιγότερα ή περισσότερα ψυχιατρικά προβλήματα. Σε κάποιους φορτώνονται πολύ σκληρές ποινές σε σχέση με το παράπτωμά τους επειδή δεν έχουν τα χρήματα να πληρώσουν δικηγόρο για νομική προστασία. Μία παρουσίαση των ευρημάτων του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ κατά την αποστολή του σε ελληνικές φυλακές και αστυνομικά τμήματα βρίσκεται εδώ: Η έκθεση του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια στην Ελλάδα

Αυτά εν ολίγοις είναι μερικά από τα εκατοντάδες στοιχεία για τις συνθήκες κράτησης των φυλακών. Παρατίθενται προς ενημέρωση και προβληματισμό.

…Μπορεί τα σαδιστικά καθήκια της ελληνικής «Δικαιοσύνης» να συνεχίζουν να βιάζουν την ψυχοσύνθεση ανθρώπων που έκαναν το «λάθος» είτε να γεννηθούν αντιδραστικοί, είτε να είναι χρήστες, είτε να οδηγηθούν στο έγκλημα από τις συνθήκες που δημιουργούν οι εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας αλλά «το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά»![FONT=&quot]
[/FONT]
«…φτάνει να μην αδιαφορούμε» που είπε και η Κατερίνα.

Όποιος μπορεί και ενδιαφέρεται να βοηθήσει με οποιονδήποτε τρόπο κρατούμενους να διεκδηκήσουν τα δικαιώματά τους στην ιστοσελίδα της Πρωτοβουλίας υπάρχουν στοιχεία επικοινωνίας. Ομοίως και στο ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας.

Τιμή στην Κατερίνα Γκουλιώνη.
Αλληλεγγύη σε κάθε άνθρωπο -κρατούμενο ή μη- που αγωνίζεται για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.

ΥΓ: Ο «μυστηριώδης» θάνατος της Κατερίνας αφήνεται δώρο-αίνιγμα στους αναγνώστες. Όποιος το βρει, κερδίζει! Αν δε, το πει δημόσια μπαίνει σε κλήρωση για δώρο ένα χέρι ξύλο και μία δεκαπενθήμερη υπερπολυτελή φιλοξενία σε κάποια από τις 5 αστέρων ελληνικές φυλακές. :worry:

Σχετικοί σύνδεσμοι:
- κείμενο της Σοφίας Κυρίτση για τις φυλακές
- ανάγνωση γράμματος της (πρώην) κρατούμενης Φαίης Μέγιερ σε εκδήλωση της Πρωτ. για τα Δικαιωμ. των κρατ.
[FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]
[/FONT]

grotesque_mask · 23-02-12

φρίκη! είναι καλό που υπάρχουν αυτές οι μαρτυρίες, για να αναγκαστούμε να δούμε κατάματα την ασχήμια..

pop corn · 23-02-12

Είναι πολύ μεγάλο το κείμενο, το ξέρω, αλλά ήθελα να συμπεριλάβω όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία.
Αν βαριέστε να το διαβάσετε ολόκληρο διαβάστε τουλάχιστον το γράμμα-καταγγελία της Κατερίνας που είναι μέσα στο σπόιλερ.

Ιδιαίτερα σήμερα είναι πολύ εύκολο να καταλήξεις στη φυλακή για το τίποτα.
Είναι σημαντικό όποιος μπορεί να βοηθήσει με κάποιον τρόπο, να το κάνει.

Dark_kronos · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από pop corn:
Είναι σημαντικό όποιος μπορεί να βοηθήσει με κάποιον τρόπο, να το κάνει.

Το θεμα ειναι πως; Τι μπορεις πραγματικα να κανεις;...!

parafernalia · 23-02-12

Με αυτά που διαβάσαμε, είναι μια καλή ευκαιρία, κάθε ένας από μας να ξανασκεφτεί το θέμα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών. Για κακοδικία μίλησε η φίλη της Κατερίνας, πιστεύετε ότι σε αυτό το σαδιστικό κράτος που ζούμε αποδίδεται δικαιοσύνη και ο χρήστης δεν τιμωρείται; :hmm:

Πόσο εύκολο είναι τελικά να σε ταμπελώσουν "βαποράκι" και να σε στείλουν στη στενή; Αλλά ακόμα και βαποράκι να είσαι στην τελική, βρίσκεσαι εκεί επειδή το σύστημα καλύπτει τον αληθινό βαρόνο ναρκωτικών.

Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Για να μην ματαιωθεί η θυσία της Κατερίνας, θα πρέπει ο κάθε ένας από μας να αποκτήσει μια συνέπεια συναισθημάτων, λόγων, ιδεών και πράξεων. Να απαιτήσουμε να μπει ένα τέλος σε κάθε κολαστήριο! Του φυλακισμένου, του άστεγου, του κάθε φτωχοποιημένου συνανθρώπου, των βασανισμένων ζώων, της καμμένης γης.

Υ/Γ: Και μία πρόταση. Να πάρει θέση η εκκλησία για το θέμα των κολαστηρίων στις ελληνικές φυλακές και να καλέσει προς συμμόρφωση τους ασφαλίτες, τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, τους διοικητές, τους μπρουτάλες μπάτσους, τους ματατζήδες που δέρνουν το λαό, στο όνομα του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας, της Αγίας Τριάδας, των Αγίων Οσιομαρτύρων και σε ότι άλλο ιερό διαθέτουν...

ή...

να τους αφορίσει!

pop corn · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Dark_kronos:
Το θεμα ειναι πως; Τι μπορεις πραγματικα να κανεις;...!

Υπάρχει μια σπουδαία λέξη που λέγεται αλληλεγγύη. Και είναι ακόμη σπουδαιότερη όταν γίνεται πράξη.

Είναι διαφορετικό να ξέρεις ότι παλεύεις μόνος μέσα στο βούρκο από το να παλεύεις παρέα με άλλους ή τουλάχιστον οι άλλοι να γνωρίζουν τον αγώνα σου και να τον στηρίζουν. Αυτό σου δίνει δύναμη και κουράγιο να αντέξεις τα συνεχόμενα χαστούκια και τον εξευτελισμό δίχως να τρελαθείς και γεννάει μέσα σου την αισιοδοξία ότι μπορεί να μπει ένα τέλος στη δυστυχία σου. Η αλληλεγγύη επίσης δρα και σαν χέρι που βαστά γερά το χέρι του δεσμοφύλακα, εμποδίζοντάς τον να το απλώνει όποτε του καπνίσει. Με την έννοια δηλαδή, ότι το εκάστοτε καθήκι θα το σκεφτεί καλά προτού απλώσει το βρωμόχερό του πάνω στον φυλακισμένο άνθρωπο. Στις φυλακές όπως είδαμε οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται χειρότερα κι από σκουπίδια, η ζωή τους δεν έχει αξία, δεν τους αναγνωρίζουν τα δικαιώματά τους και ποιος να βρεθεί να τα υπερασπιστεί, αφού η κοινή γνώμη βρίσκεται ακόμη στην αντίληψη ότι ο φυλακισμένος είναι οπωσδήποτε ένα ρεμάλι επικίνδυνο για την κοινωνία;

Τούτη η άγνοια για το τι εστί στ' αλήθεια φυλακή κάνει το έργο των δεσμοφυλάκων ευκολότερο. Κρυμμένοι στο μισοσκόταδο του κελιού, σε φυλακές που βρίσκονται στη μέση του πουθενά -όπως οι φυλακές Θήβας κακή ώρα- βασανίζουν χαιρέκακα ανθρώπους. Ποιος να βρεθεί να τους εμποδίσει αν κανείς δεν γνωρίζει; Γι' αυτό θεωρώ το θέμα της ενημέρωσης ζωτικής σημασίας και ειδικά τα γράμματα των κρατούμενων που αποτυπώνουν λεπτομερώς όλη τη φρίκη που έχουν ζήσει, ικανή να ακυρώσει κάθε γελοίο ισχυρισμό ή δικαιολογία που επικαλούνται οι εκμεταλλευτές για να καλύψουν τις σαδιστικές τάσεις τους. Οσο περισσότεροι οι αλληλέγγυοι, τόσο δυνατότερη η πίεση που ασκούν στο σύστημα.

Οι συνεχείς καταγγελίες, η ενημέρωση του κόσμου, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης ή διαμαρτυρίας έξω από τις φυλακές, η συνεχής άσκηση πίεσης στα υπουργεία μπορούν να τους τρίξουν τα δόντια ότι τα βασανιστήρια δεν θα περάσουν έτσι. Ελπίζω να μην είναι πολύ μακριά η μέρα που θα πάρουμε όλοι τις βαριοπούλες -κρατούμενοι και μη- και θα γκρεμίσουμε μια για πάντα αυτά τα τερατουργήματα της αρρωστημένης φαντασίας κάποιων. Δεν χωράνε στα δικά μας όνειρα.

Ως τότε, σε πιο πρακτικό επίπεδο μπορούμε να συνδράμουμε οικονομικά σε φτωχούς κρατούμενους που δεν μπορούν να πληρώσουν εγγυήσεις ή δικηγόρο για να βγουν. Ειδικά όποιος είναι δικηγόρος, μπορεί να συνεργαστεί με την πρωτοβουλία και να αναλάβει την υπεράσπιση κρατούμενων με μικρό χρηματικό αντίτιμο ή και με μηδενικό, αν είναι δυνατόν. Και οι μετανάστες επίσης καλό είναι να ενδιαφερθούν, υπάρχουν κρατούμενοι από τις χώρες τους στη φυλακή που δεν γνωρίζουν καν γιατί κρατούνται καθότι δεν μιλάνε τη γλώσσα.

Τις προάλλες έμαθα για μία από τις πιο όμορφες κινήσεις που έχω ακούσει ποτέ. Την παραμονή της Πρωτοχρονίας συγκεντρώνονται πολίτες -κυρίως αναρχικοί βέβαια- και κάνουν ρεβεγιόν έξω από τις φυλακές διάφορων περιοχών.
Κρίμα που δεν το έμαθα εγκαίρως φέτος...

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Με αυτά που διαβάσαμε, είναι μια καλή ευκαιρία, κάθε ένας από μας να ξανασκεφτεί το θέμα της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών. Για κακοδικία μίλησε η φίλη της Κατερίνας, πιστεύετε ότι σε αυτό το σαδιστικό κράτος που ζούμε αποδίδεται δικαιοσύνη και ο χρήστης δεν τιμωρείται;

Πόσο εύκολο είναι τελικά να σε ταμπελώσουν "βαποράκι" και να σε στείλουν στη στενή; Αλλά ακόμα και βαποράκι να είσαι στην τελική, βρίσκεσαι εκεί επειδή το σύστημα καλύπτει τον αληθινό βαρόνο ναρκωτικών.

Το θέμα της αποποινικοποίησης θυμήθηκα κι εγώ.
Και η Μαριάνθη Πατσελή από τον Σεπτέμβρη του 2010 έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για κατοχή 2 gr χασίς και μεταφορά 12 και 14 gr ηρωίνης σε 2 γυναίκες. Αρνείται την κατηγορία αλλά σε κάθε περίπτωση η ποινή είναι εξοντωτική. Και μεταξύ μας, τα προβλήματα που προκάλεσε η δράση της στο σωφρονιστικό σύστημα δεν νομίζω ότι άφησαν αδιάφορους τους δικαστές στην τελική ετυμηγορία τους... :whistle:

*Serena* · 23-02-12

Απλα τραγικο!!!! Αντι να βοηθησουν τη γυναικα αυτη και τοσες αλλες που βρισκονται στη θεση της να απε3αρτηθει απο τα ναρκωτικα και να επανενταχθει στην κοινωνια την υποβαλλουν σε αυτο το ψυχοσωματικο βασανιστηριο... Αντε μετα να σοφρωνιστει η κρατουμενη... Μηπως πρεπει να αλλαξουν οι ρολοι και οι κρατουμενες να κλεισουν μεσα τις δεσμοφυλακες που αναφερονται στο κειμενο? Αυτες φαινονται πολυ πιο ψυχανωμαλες και εγκληματιες... :/:

Νωεύς · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
....
Υ/Γ: Και μία πρόταση. Να πάρει θέση η εκκλησία για το θέμα των κολαστηρίων στις ελληνικές φυλακές και να καλέσει προς συμμόρφωση τους ασφαλίτες, τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, τους διοικητές, τους μπρουτάλες μπάτσους, τους ματατζήδες που δέρνουν το λαό, στο όνομα του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας, της Αγίας Τριάδας, των Αγίων Οσιομαρτύρων και σε ότι άλλο ιερό διαθέτουν...

ή...

να τους αφορίσει!

....

...μου θύμισες τους συνδικαλισταράδες της ΕΛ.ΑΣ., που ζητούσαν τη σύλληψη των "τροϊκανών"!

pop corn · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από evangelie :):
Μηπως πρεπει να αλλαξουν οι ρολοι και οι κρατουμενες να κλεισουν μεσα τις δεσμοφυλακες που αναφερονται στο κειμενο?

Αυτοδικία δηλαδή.
Βέβαια γενικά, αυτός που έχει υποστή βασανισμό,
αν του δωθεί η ευκαιρία να βασανίσει,
βασανίζει 3 φορές χειρότερα απ' ότι βασανίστηκε.
Τέσπα. Δεν έχω καταλήξει επ' αυτού.

Great Chaos · 23-02-12

Εντελώς σκατά. Και μιλάμε για ένα καθεστώς παρανομίας και νεοφασισμού, όπου όλοι εμείς οι "ευυπόληπτοι πολίτες" του παρελθόντος κινδυνεύουμε να βρεθούμε από εκεί μεριά, είτε επειδή κατεβήκαμε σε πορεία, είτε επειδή μοιράσαμε φυλλάδια και κολλήσαμε αφίσες, είτε επειδή κάναμε συσσίτια για τους άστεγους, είτε επειδή δεν πληρώσαμε κάποιο χαράτσι.

Έχω πει ότι η νέα χούντα είναι χειρότερη από την παλιά, ή ότι η παλιά ήταν καλύτερη από την καινούρια και κάποιοι παρεξηγήθηκαν. Θα έρθει σύντομα η ώρα που όλοι θα καταλάβουν τη σημασία αυτού που είπα... :/:

diotima · 23-02-12

Καλά τώρα η έμπρακτη αλληλεγγύη διαφέρει πολύ με την πνευματική.Πάντα το είχα αυτό παράπονο.Οκ δείχνω την αλληλεγγύη μου στεκόμενη 43535ωρες έξω από μια φυλακή ,ναι έχω πάει σε αρκετές πορείες έξω από φυλακές και έχω δει πόση δύναμη δίνεις στον κρατούμενο ν κρατήσει εκεί μέσα τον αγώνα του,αλλά όταν σβήσουν τα φώτα...Όταν σβήσουν τα φώτα το πάρτυ τελειώνει και μένουν πάλι μόνοι τους.Και εσύ τι κάνεις;Ντου στη φυλακή;Τους πας τσιγάρα,κανα φαί και ρούχα;
Σκατά αλληλεγγύη.

Είναι φρικαλαία υπόθεση η φυλακή και ιδιαίτερα η τροπή και η έννοια που έχει πάρει ο σοφρωνισμός.Και καλά εμείς,τι να πούνε και αυτοί στο γκουαντάναμο.Γενικώς το πρόβλημα είναι οι φυλακές ως φυλακές.Ο θεσμός του περιορισμού και η ποινή.
Νομίζω πως η υπόθεση της Κατερίνας ανοίγει μεγάλο θέμα και αφορά στο αν πρέπει ή όχι να φυλακίζονται οι άνθρωποι και κατ'επέκταση τα υπόλοιπα.

Εγώ δηλώνω κατά της φυλάκισης.

Dark_kronos · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από pop corn:
Υπάρχει μια σπουδαία λέξη που λέγεται αλληλεγγύη.

μπορούμε να συνδράμουμε οικονομικά

Ειδικά όποιος είναι δικηγόρος,

Τις προάλλες έμαθα για μία από τις πιο όμορφες κινήσεις που έχω ακούσει ποτέ. Την παραμονή της Πρωτοχρονίας συγκεντρώνονται πολίτες -κυρίως αναρχικοί βέβαια- και κάνουν ρεβεγιόν έξω από τις φυλακές διάφορων περιοχών.
Κρίμα που δεν το έμαθα εγκαίρως φέτος...

Θα αρχισω απο το τελος (αναποδος ανθρωπος παιδι μου....

), λιγο πριν την πρωτοχρονια του 12 ετυχε σε μια συζητηση να ακουσω οτι καποιος θα εκανε ετσι πρωτοχρονια. Δεν ειχα ακουσει ποτε οτι γινετε αυτο, μ'αρεσει πολυ σαν ιδεα, αλλα εγω προσωπικα δεν μπορω να κανω κατι για αυτο, καθως στην περιοχη μου δεν υπαρχει καμια φυλακι.

Ειδικα οποιος ειναι δικιγορος, δυστιχος αφορα πολυ μικρο κομματι του πληθυσμου.

Η οικονομικη ενισχυση ειναι νομιζω μερος τις αλληλεγγυης, περαν του ορου ομως, ειναι σιγουρα μια απο τις ευκολες κινισεις, η οποια ομως λογο της γενικοτερης οικονομικης καταστασης αυτην την περιοδο ειναι απο τις πιο δυσκολες.

Η αλληλεγγυη σιγουρα υπαρχει απο πολυ μεγαλο αριθμο ανθρωπων. Σιγουρα το να σταθει καποιος σε αυτα τα ατομα τους δεινει τεραστιο κουραγειο και ειναι απολυτα απαρετιτο!

Το ερωτημα μου ομως ητανε αλλο. Τι μπορει να κανεις καποιος δραστικα για αμεσες αλαγες;

Isiliel · 23-02-12

Αρχική Δημοσίευση από diotima:
Εγώ δηλώνω κατά της φυλάκισης.

Είσαι κατά της φυλάκισης σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως οποιοδήποτε κι αν είναι το έγκλημα;
Και τι προτείνεις αντ' αυτού; :hmm:

parafernalia · 24-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Είσαι κατά της φυλάκισης σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως οποιοδήποτε κι αν είναι το έγκλημα;
Και τι προτείνεις αντ' αυτού;

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο η τιμωρία μέσω της φυλακής είναι επινόηση του Διαφωτισμού που ανακάλυψε ταυτόχρονα και τις ελευθερίες του ανθρώπου. Η ύπαρξή της έχει θεμελιωθεί τόσο ισχυρά, που είναι δύσκολο να φανταστούμε μια κοινωνία χωρίς φυλακές, όπως δύσκολο - ουτοπικό - είναι να φανταστούμε μια κοινωνία ισότητας, ευημερίας ή αγάπης.

Σίγουρα θα πρέπει να εισάγουμε στον κοινωνικό μας κώδικα κάτι σαν τα παρακάτω:

1. Άμεση δήμευση περιουσιών μέχρι το ποσό της παρανομίας περιλαμβανομένου και της πρώτης κατοικίας και των κληροδοτημάτων σε τέκνα με μια προσαύξηση προστίμου από 10% - 40% (όσο είναι οι φόροι). Σε περιπτώσεις που το έννομο συμφέρον της Πολιτείας από τέτοιες περιπτώσεις είναι μεγάλο, οι υποθέσεις να εκδικάζονται ως "κατεπείγοντος".

2. Εναλλακτική κοινωνική προσφορά. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει αρχικά συμμετοχή στην αποκομιδή σκουπιδιών και σταδιακά να εξελίσσεται σε εργασία κοντά στο περιβάλλον και τη φύση (δεντροφύτευση, καλλιέργειες, κλπ.)

Σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τον περιορισμό της προσωπικής ελευθερίας για λόγους δημόσιας ασφάλειας ή για λόγους κοινωνικής γαλήνης (περιπτώσεις άγριων δολοφονιών, παιδεραστίας, κλπ.) θα πρέπει να μελετήσουμε το φαινόμενο μέσα από το πρίσμα της κριτικής του υποκειμενικού ιδεαλισμού της νεωτερικότητας, που εισήγαγε ο Μισέλ Φουκώ:

Η φυλακή ως πειθαρχικός μηχανισμός, πρέπει να είναι εξαντλητικός ασχολούμενος με όλες τις όψεις του ατόμου, με τη σωματική εκγύμνασή του, την κλίση του για εργασία, την καθημερινή του συμπεριφορά, την ηθική στάση, τις ικανότητές του· πολύ περισσότερο από το σχολείο, το εργαστήρι ή το στρατό, που υπονοούν πάντα κάποια εξειδίκευση. Σύμφωνα με τον Foucault η φυλακή επιβάλλει μιας ανακωδίκωση της ύπαρξης. (Φουκώ, 2005:309). Αυτό το επιτυγχάνει:

1) Με την απομόνωση και τον κατακερματισμό των καταδίκων στο χώρο της φυλακής

2) Με τη συνεχή επιτήρησή του

Η απομόνωση και ο κατακερματισμός των καταδίκων στο σώμα της φυλακής υποστηρίζει ο Foucault, είναι το χαρακτηριστικό της ως μοντέλο σωφρονισμού, επειδή ο σωφρονισμός του καθενός κατάδικου δεν επιτυγχάνεται τόσο από την επιβολή ενός κοινού νόμου, αλλά από το τι υπαγορεύει στον ίδιο τον κατάδικο η συνείδησή του, όπου ολομόναχη στο κελί της βρίσκει την ευκαιρία να διαφωτίσει το άτομο· το άτομο να αντικρίσει τον εαυτό του με κατασιγασμένα τα πάθη του και μακριά από τον κόσμο που τον περιτριγυρίζει, ακούει μόνο τη φωνή της συνείδησής του.

Όπως διαβάζουμε στο "Γέννηση της Φυλακής" πρότεινε ως αρχιτεκτονικό μοντέλο το "Πανοπτικόν":

Το «Πανοπτικόν» δίνει τη δυνατότητα της ταυτόχρονης επιτήρησης και παρατήρησης, της βεβαιότητας και της γνώσης, της ατομικοποίησης και του συνολικού αθροίσματος, της απομόνωσης και διαφάνειας. Στην περιφέρεια, ένα δακτυλιοειδές οικοδόμημα· στο κέντρο, ένας πύργος· ο πύργος αυτός έχει μεγάλα παράθυρα που βλέπουν προς το εσωτερικό του δακτυλίου· το περιφερειακό οικοδόμημα διαιρείται σε κελιά, που το καθένα τους διαπερνά ολόκληρο το πάχος του οικοδομήματος· τα κελιά έχουν δύο παράθυρα - το ένα τους βλέπει προς τα μέσα και αντιστοιχεί σ' ένα από τα παράθυρα του πύργου· το άλλο δίνει προς τα έξω, και αφήνει το φως να διαπερνά το κελί πέρα για πέρα. Φτάνει έτσι να τοποθετηθεί ένας επιτηρητής στον κεντρικό πύργο, και σε κάθε κελί να κλειστεί ένας τρελός, ένας άρρωστος, ένας κατάδικος, ένας εργάτης ή ένας μαθητής. Το πανοπτικό αυτό σύστημα δημιουργεί μονάδες χώρων που επιτρέπουν την αδιάκοπη παρακολούθηση και την άμεση αναγνώριση. Κοντολογίς, αντιστρέφεται η μέθοδος του «μπουντρουμιού»· ή μάλλον, από τις τρεις λειτουργίες του - εγκλεισμός, στέρηση του φωτός και απόκρυψη - παραμένει μονάχα η πρώτη και καταργούνται οι δύο άλλες. Το άπλετο φως και το βλέμμα του επιτηρητή συλλαμβάνουν περισσότερα απ' ό,τι το σκοτάδι που, στο κάτω-κάτω προστάτευε. Η ορατότητα είναι μια παγίδα. (Φουκώ, 2005:265). Με τους εξατομικευμένους αυτούς χώρους ο κρατούμενος βρίσκεται σε μόνιμη παρακολούθηση. Μάλιστα, προσφέρεται η ψευδαίσθηση στους επιτηρούμενους της συνεχούς παρακολούθησής τους ανεξάρτητα αν υφίσταται κάθε στιγμή ή όχι. Το σύστημα αυτό του πανοπτικού συστήματος έγινε, γύρω στα 1830-1840, το αρχιτεκτονικό πρόγραμμα των περισσότερων σχεδίων φυλακής. Η επιτυχημένη εφαρμογή του στην αρχιτεκτονική των φυλακών, το κατέστησε πρόσφορο και για άλλες μορφές δημόσιας χωροθέτησης, όπως στα εργοστάσια, τα σχολεία, τα στρατόπεδα, τα νοσοκομεία, τα ψυχιατρεία κτλ. Η τοποθέτηση λοιπόν «υπό παρατήρηση» υποστηρίζει ο Foucault είναι η φυσική προέκταση μιας δικαιοσύνης που την έχουν κατακλύσει οι πειθαρχικές μέθοδες και οι διαδικασίες της εξέτασης. Το γεγονός ότι οι φυλακή με τα κελιά της, με τις τακτές της χρονολογίες, την υποχρεωτική εργασία, τα όργανα επιτήρησης και καταγραφής, με τους δεξιοτέχνες της σε ζητήματα εφαρμογής των κανονισμών, που μεταλλάζουν και πολλαπλασιάζουν τα καθήκοντα του δικαστή, έγινε το σύγχρονο όργανο του ποινικού συστήματος, δεν πρέπει να εκπλήσσει. Τί το εκπληκτικό αν η φυλακή μοιάζει με τα εργοστάσια, με τα σχολεία, τους στρατώνες, με τα νοσοκομεία - που όλα τους μοιάζουν με φυλακές; (Φουκώ, 2005:298). Σύμφωνα με τον Foucault, αυτή η διάδοση του πανοπικού συστήματος σε ολόκληρο τον κοινωνικό κορμό συνέβαλλε στη διαμόρφωση της λεγόμενης πειθαρχικής κοινωνίας.　

Πηγή

Ο Φουκώ δεν ήταν φυσικά ένας αγριάνθρωπος, έδωσε μάχες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Φώτισε όμως με τη δαιδαλώδη σκέψη του (προς αποφυγήν) εμάς τους υπόλοιπους για το τι πραγματικά σημαίνει σωφρονισμός μέσω της φυλακής, για το πως γεννιούνται τα κολαστήρια και οι βασανιστές: Φυλακή ως πειθαρχικός μηχανισμός.

Αυτή η προσέγγιση έχει αποδειχθεί εσφαλμένη. Να πειθαρχήσει ένας παιδεραστής, ένας δολοφόνος σε τι; Στο δίκαιο και σωστό της εξουσίας; :hmm:

Η ανακωδίκωση της ύπαρξης (προς το καλύτερο) δεν μπορεί να γίνει μέσα από κατασταλτικούς μηχανισμούς, είναι παράλογο να το πιστεύουμε. Αντί να απομονώνουμε τους κρατουμένους για να μιλήσει ο "θεός" μέσα τους, θα τους έκανε πολύ καλύτερο αν τους βάζαμε να συνεργαστούν μαζί σε ανθρώπινες συνθήκες.

By the way....αξίζει να δει κανείς τη φοβερή ταινία: "Οne Flew Over the Cuckoo's Nest"

Isiliel · 24-02-12

Συμφωνώ με τα παραπάνω, νομίζω όμως πως ήταν ξεκάθαρο ότι μίλησα γι' αυτές τις περιπτώσεις:

Σε περιπτώσεις που δεν μπορούμε να εξαλείψουμε τον περιορισμό της προσωπικής ελευθερίας για λόγους δημόσιας ασφάλειας ή για λόγους κοινωνικής γαλήνης (περιπτώσεις άγριων δολοφονιών, παιδεραστίας, κλπ.)

και δεν πήρα πειστική απάντηση :hmm:

Αν δεχτούμε ότι είμαστε κατά της θανατικής ποινής (προσωπικά είμαι) και κατά της φυλάκισης (με προβλημάτισε η diotima), δεν βλέπω με ποιο τρόπο μπορείς να προστατέψεις την κοινωνία από ένα άτομο σαν τον μακελάρη της Νορβηγίας ας πούμε. :hmm:

Και μη μου πείτε "όχι φυλακή, ψυχιατρείο" γιατί δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη διαφορά σε τέτοιες περιπτώσεις.

Εννοείται πως ο περιορισμός θα πρέπει να γίνεται υπό ανθρώπινες συνθήκες που δεν προσβάλλουν την προσωπικότητα του κρατούμενου όπως με την περίπτωση του θέματος.
Δυστυχώς, όπως συμβαίνει και με τη θανατική ποινή, βρίσκονται πολλές φορές στις φυλακές άνθρωποι που θα μπορούσαν κάλλιστα να ενταχθούν ξανά στον κοινωνικό ιστό, αν τύχαιναν διαφορετικής αντιμετώπισης από αυτή της φυλακής ή του αναμορφωτηρίου. Μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά, είναι αλήθεια. Τι κάνουμε όμως με τις ακραίες περιπτώσεις; Γι' αυτές και μόνο γι' αυτές ρώτησα τη diotima.

parafernalia · 24-02-12

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:
Συμφωνώ με τα παραπάνω, νομίζω όμως πως ήταν ξεκάθαρο ότι μίλησα γι' αυτές τις περιπτώσεις:
και δεν πήρα πειστική απάντηση

Αν δεχτούμε ότι είμαστε κατά της θανατικής ποινής (προσωπικά είμαι) και κατά της φυλάκισης (με προβλημάτισε η diotima), δεν βλέπω με ποιο τρόπο μπορείς να προστατέψεις την κοινωνία από ένα άτομο σαν τον μακελάρη της Νορβηγίας ας πούμε.

Αυτή η λογική μου θυμίζει όσους βάλλονται εναντίον της αριστεράς για το κατάντημα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Πρώτα διαλύουν το σύμπαν και μετά ρωτούν..."πείτε μου εσείς τι θα κάνατε στη θέση μας;" :hehe:

Να κάτσουμε να στύψουμε το μυαλό μας να βρούμε λύσεις για την αστική "δημοκρατία" και τους νεοταξίτες φίλους της, σε μια κοινωνία αντεστραμμένη και διεστραμένη εντελώς; :hmm:

Να σου πω λοιπόν....

Νησιά έχουμε μπόλικα. Θα επιλέξουμε ένα νοστιμούλι, θα φτιάξουμε σπιτάκια, χωραφάκια, θα τους δώσουμε και καλάμια να ψαρεύουν και θα τους εξοστρακίσουμε να ζουν μερικά χρόνια εκεί μόνοι τους. Αντι να πληρώνουμε σωφρονιστικούς υπαλλήλους, θα ενισχύσουμε την περιφρούρηση γύρω απ' το νησί ώστε ο εξοστρακισμός να τηρηθεί όσα χρόνια το επιβάλει η ποινή. Αν τελικά δεν σκοτωθούν μόνοι τους, άνδρες γυναίκες, θα βρουν ένα νόημα να συνυπάρχουν. Δείχνοντας καλή διαγωγή, το κίνητρο θα είναι ένα πιο κοινωνικοποιημένο νησί, με περισσότερους ανθρώπους και κάποιους εκπροσώπους του αντίθετου φύλου.

Σταδιακά θα γίνεται η επανένταξη στην κανονική ζωή με τους όρους που θα τους βάζει η ίδια η κοινότητα.

Ούτε ουτοπικό είναι, ούτε κοστίζει ιδιαίτερα πολύ. Απαιτεί όμως να μάθουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά. 8)

αδαμαντια52071 · 24-02-12

Eλενα απιστευτο κειμενο ...''Ανοιγει '' πολλα ματια.

In Flames · 29 Φεβρουαρίου 2012

Είναι γενικώς πολύ ενθαρρυντικό που ανεβαίνουν αυτές οι δημοσιεύσεις σε τέτοιου είδους forum και ο κόσμος ενημερώνεται.
Και πιστεύω πως ακόμα και εμείς που τα διαβάζουμε όλα αυτά ή έχουμε μια χ,ψ επαφή μέσω άρθρων με την εικόνα στα κολαστήρια της αστικής "δημοκρατίας" (φυλακές, ψυχιατρεία, σωφρονιστικά ιδρύματα, φυλάκια συγκέντρωσης μεταναστών κτλ.) , δε μπορούμε να αντιληφθούμε πραγματικά σε αρκετά μεγάλο βαθμό τις φρικαλεότητες που βιώνουν οι άνθρωποι εκεί μέσα, είτε λόγω υλικών στερήσεων, είτε λόγω μοναξιάς/άγχους/καταπίεσης/θλίψης, είτε λόγω φασίζουσας συμπεριφοράς της μπατσοσυμμορίας των φυλακών που δέρνουν αβέρτα και απειλούν ασκώντας βία (ψυχολογική, και συνειδησιακή).

Και έτσι, υπάρχουν πολλές ακόμη αναφορές κρατουμένων για ξεφτιλισμούς της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ηλεκτροσόκ, ξυλοδαρμοί, ξεσκίσματα ρούχων, τα λεγόμενα "μπλε κελιά" αλλαγής θερμοκρασιας όπου τους πετάνε γυμνούς ή με ελάχιστα ρούχα στο ψύχος, σεξιστική συμπεριφορά, ιδεολογική καταπίεση και απειλή για όσους αμφισβητούν τις δομές αυτού του συστήματος και δεν συμβαδίζουν με τις νόρμες της κοινωνίας λόγω "παραβατικής συμπεριφοράς" κτλ.

Πολύ ευαίσθητα ζητήματα που απαιτούν ρεαλιστική ανάλυση και κοντινή επαφή με μαρτυρίες ανθρώπων που τα βιώνουν.
Κυκλοφορεί, επίσης, το έντυπο "Γκρεμίστε τη Βαστίλλη", (το οποίο, υπάρχει και στο internet εδώ: https://tameio.espivblogs.net/bastille/ ), που έχει μέσα περιγραφές απο εμπειρίες πολιτικών, και όχι μόνο, κρατουμένων μέσα στις φυλακές.

pop corn · 18-05-12

Ο Χάρης Δεσμώτης είναι ένας θεατρικός διάλογος που έγραψε ο πρώην κρατούμενος Γιάννης Πετρόπουλος, αφιερωμένος στον φίλο του, Χάρη Τεμπερεκίδη*, που δολοφονήθηκε το 1999 στα βουνά της Κορινθίας από ΕΚΑΜίτες μετά την ληστεία μιας τράπεζας.

Ο Πετρόπουλος έζησε πίσω από τα σίδερα για 20 χρόνια, ένα χρονικό διάστημα γεμάτο καταστολή, βασανιστήρια, πειθαρχία και εξευτελισμούς. Αλλά και εξεγέρσεις και αποδράσεις. Και ίσως να μην είχε καταφέρει να βγει υγιής μέσα από ένα περιβάλλον ανείπωτα νοσηρό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την σωματική και την ψυχική υγεία, αν δεν κατόρθωνε να μετατρέψει τη μοναξιά και το μαρτύριο του κελιού σε δημιουργική έξαρση και συγγραφικό οίστρο, καρπό των οποίων αποτέλεσε ο Χάρης Δεσμώτης, οι Γδάρτες Ονείρων, το Τριαντάφυλλο και η Σκέψη. Τέσσερα βιβλία που αποτυπώνουν τι εστί φυλακή μέσα από τα μάτια κάποιου που την έζησε στο πετσί του.

Το έργο τοποθετείται χωροχρονικά πριν το θάνατο του Χάρη, το 1986, όταν οι 2 φίλοι μετά από μια κοινή τους απόδραση από τις φυλακές Κέρκυρας βρέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι σε ένα κρυσφήγετο σχεδιάζοντας τις κινήσεις "σωτηρίας" τους ώσπου τελικά συνελήφθησαν και ξαναοδηγήθηκαν στη φυλακή. Εξαιρετικά γλαφυρή η γραφή του Πετρόπουλου, με ένα σαγηνευτικό τρόπο να περιγράφει τα στοιχεία της φύσης, μου δίνει μια μικρή αλλά σημαντική γεύση του πώς είναι να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια! Τίθεται και το ζήτημα της αυτοδικίας μέσα από έναν ενδιαφέρον διάλογο των 2 πρωταγωνιστών πάνω στον τρόπο που θα επέλεγαν να δράσουν για να ξεφύγουν από τον κλοιό των διωκτών τους ...

Μικρό και πανέμορφο και αληθινό. Αξίζει να διαβαστεί.
Κυκλοφορεί στο Ιντερνετ σε μορφή pdf εδώ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«Αν είναι αιτία το κελί που μπήγει τόσο σκληρές ρίζες μέσα στον εγκέφαλο, τόσο της οδύνης όσο και της τραγικότητας ρίζες, τότε πρέπει αυτό το καταραμένο κελί να πάψει να υπάρχει...
Πρέπει να το πάρουν οι άνθρωποι και να το κατακρημνίσουν μια για πάντα και να διαμορφώσουν τη ζωή τους χωρίς να 'χουν πλέον την ανάγκη του. Ούτε τον τρόμο του ούτε την καταστολή του.
Γιατί τα αποτελέσματα που προκαλεί είναι χίλιες φορές πιο τραγικά από τον πιο βίαιο, τον πιο σκληρό θάνατο. Γι' αυτό η απάλειψή του από προσώπου γης είναι το πρώτο του ανθρώπου καθήκον»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(*) και κάπου διάβαζα για την τραγική ειρωνία του θανάτου του Χάρη Τεμπερεκίδη: τον γάζωσαν, λέει, με 17 (?) σφαίρες παρότι τον είχαν περικυκλώσει και μπορούσαν να τον συλλάβουν. Ακόμη και στο ασθενοφόρο προσπάθησαν να τον ανακρίνουν για να μάθουν τα ονόματα των ανθρώπων που ήταν μαζί του. Πήγη δεν βρίσκω αυτή τη στιγμή αλλά διόλου απίθανο δεν το θεωρώ, γνωρίζοντας τις τακτικές και τις συνήθειες της αστυνομίας... :whistle:

pop corn · 12-01-14

Με αφορμή την απόδραση του Ξηρού [καλή λευτεριά!] ίσως ακούσατε ότι το υπουργείο δικαιοσύνης -με τις κυβερνητικές ευλογίες πάντα!- ετοιμάζεται να προχωρήσει σε στέρηση των αδειών εξόδου σε κρατούμενους , έναν θεσμό που κατακτήθηκε από τους ίδιους μετά από αγώνα. Είναι κι αυτό ένα δείγμα της εκδικητικότητας του ποινικού συστήματος.

Με την αφορμή αυτή λοιπόν, ποστάρω το ακόλουθο δελτίο τύπου της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, σαν απάντηση στην παραπληρόφορηση και την τρομοκράτηση που έχουν κατακλύσει τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ!

Ξεκίνησε από την ηλεκτρονική παρακολούθηση και το διαβόητο βραχιολάκι, τώρα φτάνει στην περιστολή των αδειών και ποιος ξέρει πού θα σταματήσει η λαμπρή πορεία του κ. Αθανασίου στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Τις τελευταίες ημέρες, και με αφορμή τη μη επιστροφή του ισοβίτη Χριστόδουλου Ξηρού στη φυλακή, κυβέρνηση και ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει ένα ακόμη τρομο-σίριαλ, γεμάτο υστερία, μισές αλήθειες και χονδροειδή ψέματα. «Δεν γύρισε ένας κρατούμενος από την άδεια; Γιατί λοιπόν να παίρνουν οι κρατούμενοι άδειες; Ας τις καταργήσουμε να ησυχάσουμε» είναι η τετράγωνη λογική του «πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι» που βλέπουμε να αναπαράγεται δεξιά και αριστερά, σε διάφορες εκδοχές. Ωστόσο όσοι γνωρίζουμε τα πράγματα, ξέρουμε καλά ότι οι άδειες δεν είναι παράπλευρη απώλεια, είναι ο στόχος. Η κατάργησή τους για ολόκληρες κατηγορίες κρατουμένων σχεδιάζεται εδώ και καιρό και ψιθυρίζεται από τα πιο επίσημα χείλη. Ένας θεσμός δοκιμασμένος και κατά κοινή ομολογία επιτυχημένος κινδυνεύει σοβαρά και άμεσα. Η εξέλιξη αυτή (και πολύ φοβόμαστε και άλλες που θα ακολουθήσουν) θα γυρίσει το σωφρονιστικό σύστημα είκοσι πέντε χρόνια πίσω. Τότε που οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές διεκδίκησαν και πέτυχαν με δυναμικούς αγώνες τη θεσμοθέτηση στη χώρα μας ενός ευεργετήματος θεμελιώδους ήδη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Επειδή πολλά έχουν ακουστεί τις τελευταίες ημέρες, τα οποία παραπέμπουν στην εποχή της… σιδερένιας μπάλας, αξίζει να επισημάνουμε δυο πράγματα μιλώντας απλώς με τη φωνή της λογικής. Η άδεια χορηγείται στον κρατούμενο ύστερα από την έκτιση του μεγαλύτερου μέρους της ποινής του και αποτελεί προθάλαμο της αποφυλάκισης και της επανένταξής του στην κοινωνία. Το ποσοστό των κρατουμένων που κάνουν κακή χρήση της άδειάς τους παραμένει όλα αυτά τα χρόνια –και παρά τις συνθήκες κολαστηρίου που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές– εξαιρετικά χαμηλό, κάτω από 3%, και περιλαμβάνει κάθε είδους παραβίαση των όρων και όχι μόνο την απόδραση. Τέλος, ο ίδιος ο νόμος τιμωρεί την απόδραση σε πλημμεληματικό βαθμό με φυλάκιση μέχρι ένα έτος καθώς αναγνωρίζει τη φυσική τάση του ανθρώπου προς της ελευθερία.

Θεωρώντας τη χορήγηση αδειών όχι απλώς ένα ευεργέτημα αλλά δικαίωμα κεκτημένο με όλη τη σημασία της λέξης και ζήτημα επιβίωσης στις συνθήκες εξαθλίωσης και απομόνωσης που επικρατούν στις ελληνικές φυλακές, καλούμε τον νομικό κόσμο αλλά και όλη την κοινωνία να αγνοήσουν τις σκοταδιστικές κραυγές των ΜΜΕ και να υπερασπιστούν όχι μόνο τους κρατούμενους, αλλά την ανθρώπινη υπόσταση όλων μας και εντέλει την ελευθερία.

πηγή: Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατούμενων

«Και για το πείσμα σας, γουρούνια, θ' αντέχω...»

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος