Τραγούδια απ'τα οποία έχουμε αναμνήσεις

Μαξέντιος

Νεοφερμένος

Ο Μαξέντιος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Γυμναστής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 29 μηνύματα.
Πηγαίναμε στον Πειραιά να πάρουμε τον Πατέρα που θα ξεμπαρκάριζε. Από παλαιά εθνική οδό, μέσω Σχιστού. «Άπονη ζωή», «Όνειρο δεμένο στο μουράγιο» και το βαπόρι ακόμα στη ράδα, μας είπε ότι θα πέφτανε δίπλα το απόγευμα. Είχα τρομερό πονοκέφαλο, σταματήσαμε σ ένα μαγαζί κάτω από τον Αγ. Διονύσιο, η Μητέρα πήρε μια ασπιρίνη. «Σταυρός του Νότου», «η λαμαρίνα όλα τα σβήνει». Στον Πατέρα ποτέ δεν άρεσε ο Καββαδίας, παρόλο που θα περίμενε κάποιος το αντίθετο. Δεν το καταλάβαινα το γιατί, αφού υποτίθεται ότι σε όλους τους ναυτικούς αρέσει. Ίσως επειδή τον μελαγχολούσε. Κάποτε είχαν πιάσει Τάραντα και είχαμε πάει να τον δούμε. Τον έβλεπα στο κατάστρωμα με μια μπλε ολόσωμη φόρμα να μαϊνάρει επιδέξια τη σιδερένια σκάλα στα πλευρά του βαποριού για να ανεβούμε από τη λάντζα που φέρνε τα στόρια. «Θαλασσόλυκε δεν πιστεύω να ζαλίστηκες» μου κάνει όταν ανέβηκα. «Θα αστειεύεσαι» του κάνω. «Αφού θα γίνω κι εγώ ναυτικός». Σοβάρεψε. «Πάνω από το πτώμα μου» μου κάνει κοφτά.

Στο Άμστερνταμ γύριζα όλο το βαπόρι από τη γέφυρα μέχρι το μηχανοστάσιο. Σ ένα αλουε έπεσα πάνω στο κυρ-Μιχάλη το μάγειρα από τη Χίο. «Που γυρνάς πάλι μου λέει. «Έλα στην τραπεζαρία, έχω κάνει κάτι στέκια με ένα μίγμα μπαχαρικών που πήρα στη Σιγκαπούρη». Λάτρης του ΣΤΕΛΙΟΥ ο κυρ-Μιχάλης «Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό..

Γυμνάσιο. Την έλεγαν Πόπη. Έψαχνα να βρω ένα τρόπο για τη γνωρίσω. Ένα πρωί το μάτι μου έπεσε πάνω στη στρατιωτικού τύπου τσάντα της. Είχε σχεδιασμένο με στυλό το λογότυπο των SCORPIONS. Έμαθα ότι τους λάτρευε. Στην εκδρομή στο Πήλιο πήρα μαζί μου μερικές κασέτες. Και τις έβαζα ξανά και ξανά στο φορητό κασετόφωνο. Στην Τσαγκαράδα με πλησίασε. Μου κόπηκαν τα πόδια, ένιωσα σα να ξαφτουράει η ψυχή από το στήθος μου. «Θα μου δανείσεις καμιά κασέτα να βάλω στο λεωφορείο; Η μουσική εκεί μέσα είναι αισχρή». «Φυσικά» της απάντησα. Γνωριστήκαμε, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να της πω πως νιώθω. Τη θυμάμαι όποτε ακούω το Always Somewhere και το Holiday.......................................Πόπη, να είσαι καλά, όπου και να βρίσκεσαι


Σκύρος, Αύγουστος μήνας, μονάδα ΠΑ
Ο ήλιος έδυε. Ο ουρανός πάνω απο τα "Βρυκολακονήσια"* είχε πάρει εκείνη την απόχρωση για το οποίο έχουν καταναλωθεί τόνοι χρώματος σε πολλούς πίνακες. Ο Κώστας έπαιζε στην κιθάρα το "Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου, βραδυάζει κι αλλάζει το χρώμα τ ουρανού" Τσιγάρο, μπύρα απο το κουτάκι και η έλλειψη των Αγαπημένων πιο έντονη.

Ξανά Σκύρος, Λιναριά
Έξοδος ανευ διανυκτέρευσης και Καφεδάκι το απόγευμα στον "Κάβο" σε αμφιθεατρική θέση πάνω απο το λιμάνι. Όταν ο "Λυκομήδης" έπιανε ντόκο έπαιζε πάντα το "Δυνατά, δυνατά" της Αρβανιτάκη, που ανακατευόταν στον αέρα με την κόρνα του πλοίου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Δε μου φτανουν σελιδες....
Ειναι πολλα τραγουδια που εχω γεματα αναμνησεις!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top