Φύλο και κοινωνικά στερεότυπα στην επιλογή σπουδών/ επαγγέλματος

Η γυναίκα δεν είναι "καλή όσο ένας άντρας" ή "όχι τόσο καλή όσο ένας άντρας". Είναι καλή ή όχι και τελεία. Το να συγκρίνουμε την αποτελεσματικότητα και την απόδοσή της με βάση το αν έχει παιδί όχι, είναι το λιγότερο γελοίο. Ακόμα και single-mum να είναι, πάλι υπάρχει χρόνος για δουλειά. Αν πάλι βρίσκεται σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που ο σύζυγος απλά εσπειρε το παιδί και περιμένει από την γυναίκα να θερίσει, άντρα πρέπει να αλλάξει, όχι καριέρα. Απ' ό,τι ξέρω και οι πατεράδες έχουν παιδιά αλλά δεν νομίζω κανείς να έχασε προαγωγή ή ανέλιξη επειδή είναι οικογενειάρχης.

Πιστεύω οι άντρες έχουν την νοημοσύνη, την ικανότητα και την ευχέρεια να πάρουν το παιδί από το νηπιαγωγείο/σχολείο, να το ετοιμάσουν για ύπνο, να βάλουν ένα πλυντήριο και να μαγειρέψουν, όσο η γυναίκα τους δουλεύει σε όχι τόσο ελαστικά ωράρια. Αν πάλι είναι και άντρας και γυναίκα καριερίστες, το λιγότερο που οφείλουν ο ένας στον άλλον είναι να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να αναθρέψουν ένα παιδί και πότε, αντί να θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι η γυναίκα είναι αυτή που θα παρατήσει καριέρα για να κάνει οικογένεια. Δεν κάνει η γυναίκα οικογένεια, κάνουν ο άντρας και η γυναίκα. Και ναι αν είσαι στα early 30s και κυνηγάς καριέρα και εσύ και ο άντρας σου, μπορεί να βάλεις προτεραιότητα το παιδί 10 χρόνια μετά. Συμβαίνει, και αν είναι κάτι που το θέλει η γυναίκα (όπως και το να μην κάνει καθόλου παιδιά), δεν ξέρω γιατί εμάς σαν κοινωνία θα έπρεπε να μας προβληματίζει.

Το πατριαρχικό πρότυπο ότι ο άντρας φέρνει τα λεφτά στο σπίτι και η γυναίκα του αραδιάζει παιδιά, τα ανατρέφει, και στο ενδιάμεσο έχει συγυρισμένο το σπίτι κλπ, ε και αν παρ' ελπίδα υπάρχει χρόνος ας κάνει και καμιά part-time δουλειά για να κοινωνικοποιείται και λιγάκι κ να έχει χαρτζιλίκι, έχει παρέλθει εδώ και δεκαετίες. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γυναίκες που αρέσκονται σε αυτό ή ότι αν το θέλουν είναι κατακριτέο. Πάντως δεν είναι το κοινωνικό πρότυπο που (θα έπρεπε να) επικρατεί σαν δεδομένο.

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:

Δεν έχει άδικο η @Himela. Αν θες πχ να γίνεις χειρουργός αλλά να γίνεις και μάνα, τι θα κάνεις; Τι θα γίνει με το μωρό, θα το προσέχουν οι μπειμπισιττερς; Το σπίτι ποιος θα το προσέχει; Αυτά είναι πρακτικά προβλήματα των γυναικών. Εμείς οι άνδρες είμαστε τυχεροί που δεν γεννάμε.

Click για ανάπτυξη...

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η γυναίκα της οικογένειας είχε πιο "περίεργα" ωραρια από τον άντρα, που σημαίνει ότι τύχαινε να λείπει βράδια και κάποια σκ το μήνα. Μεγαλώσαμε κι εγώ και τα αδερφια μου μια χαρά, με έντονη τη συμμετοχή και των 2 γονιών , χωρίς νταντάδες. Απλώς ο πατέρας μας δεν ήταν φιλική συμμετοχή, είχε ουσιαστικό ρόλο, μας τάιζε, μας κοίμιζε και τα συναφή.
Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δε δούλευε εξίσου. Απλώς το βάρος της ανατροφής μας δεν έγερνε περισσότερο στον έναν εκ των 2. Δεν ξέρω, μάλλον για αυτό δε μου φαίνεται φοβερό το σενάριο, πάντως νομίζω ότι εάν ο σύζυγος , σύντροφος, πατέρας whatever συμμετέχει ενεργά( ως οφείλει, για να τα λέμε σωστά) , δεν υπάρχει εμπόδιο!

Εγώ πάντως θυμάμαι ότι προ 10+ ετών μια φίλη μου μου είχε πει ότι σε μια εταιρεία στην οποία πήγε για να δουλέψει την έβαλαν να υπογράψει ότι δε θα μείνει έγκυος για τα επόμενα 2 χρόνια. Το οποιο, αν αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι παράνομο, σεξιστικο, εμετικό κλπ, δείχνει όμως ότι οι εταιρείες θεωρούν ότι μια γυναίκα με παιδί δεν θα είναι όσο περιμένουν αποδοτική στη δουλειά της.

Αρχική Δημοσίευση από Himela:

Εγώ πάντως θυμάμαι ότι προ 10+ ετών μια φίλη μου μου είχε πει ότι σε μια εταιρεία στην οποία πήγε για να δουλέψει την έβαλαν να υπογράψει ότι δε θα μείνει έγκυος για τα επόμενα 2 χρόνια. Το οποιο, αν αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι παράνομο, σεξιστικο, εμετικό κλπ, δείχνει όμως ότι οι εταιρείες θεωρούν ότι μια γυναίκα με παιδί δεν θα είναι όσο περιμένουν αποδοτική στη δουλειά της.

Click για ανάπτυξη...

Ο περιορισμός αυτός δεν έχει τόσο να κάνει με το ότι ως μητέρα θα είναι λιγότερο αποδοτική, όσο με το ότι η εταιρεία θέλησε εμφανώς να εμποδίσει την κοπέλα από το να πάρει άδεια μητρότητας, η οποία ανέρχεται σε 17 εβδομάδες (δηλαδή 4+ μήνες). Θα μπορούσε θεωρητικά η κοπέλα, να ήταν ήδη έγκυος (δεν είναι υποχρεωμένη από τον νόμο να το ανακοινώσει στον εργοδότη κατά την πρόσληψη), και όταν έπαιρνε τη δουλειά να έπαιρνε την άδεια μητρότητας και να πληρωνόταν κανονικά, αποχωρώντας κιόλας ενδεχομένως μετά το πέρας της άδειας από την εργασία. Αυτή είναι η ζημία που θέλουν να αποφύγουν κάποιες εταιρείες.

Ναι ίσως είναι και αυτό που λες.

Αρχική Δημοσίευση από Ερινύς:

Πιστεύω οι άντρες έχουν την νοημοσύνη, την ικανότητα και την ευχέρεια να πάρουν το παιδί από το νηπιαγωγείο/σχολείο, να το ετοιμάσουν για ύπνο, να βάλουν ένα πλυντήριο και να μαγειρέψουν, όσο η γυναίκα τους δουλεύει σε όχι τόσο ελαστικά ωράρια. Αν πάλι είναι και άντρας και γυναίκα καριερίστες, το λιγότερο που οφείλουν ο ένας στον άλλον είναι να συζητήσουν πώς θα μπορούσαν να αναθρέψουν ένα παιδί και πότε, αντί να θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι η γυναίκα είναι αυτή που θα παρατήσει καριέρα για να κάνει οικογένεια. Δεν κάνει η γυναίκα οικογένεια, κάνουν ο άντρας και η γυναίκα. Και ναι αν είσαι στα early 30s και κυνηγάς καριέρα και εσύ και ο άντρας σου, μπορεί να βάλεις προτεραιότητα το παιδί 10 χρόνια μετά. Συμβαίνει, και αν είναι κάτι που το θέλει η γυναίκα (όπως και το να μην κάνει καθόλου παιδιά), δεν ξέρω γιατί εμάς σαν κοινωνία θα έπρεπε να μας προβληματίζει.

Click για ανάπτυξη...

Face value, ναι, αυτό βγάζει νόημα. Και, πράγματι, υπάρχουν κάμποσες υγιείς οικογένειες στις οποίες συμβαίνει αυτό. Αλλά δεν είναι παρά μια μικρή μειοψηφεία. Οι γυναίκες και οι άντρες δεν είναι ίδιοι. Διαφέρουν πάρα πολύ βιολογικά, ψυχολογικά, νευρολογικά και σωματικά, και αυτό φαίνεται στην οικογένεια κυρίως.

Ο ρόλος της μητέρας είναι πιο χρήσιμος απ' του πατέρα και ο χρόνος που περνάει αυτή μαζί με το παιδί είναι πιο σημαντικός.

Οι γυναίκες καριερίστριες είναι ένα παράδοξο καθώς μετά απ' τα 28-30 σχεδόν καμία γυναίκα δεν το θέλει πραγματικά. Το χειρότερο πράγμα είναι μιζεριασμένη 40ρα+ χωρίς οικογένεια που κατάλαβε ότι πλέον είναι πολύ αργά. Οι περισσότερες τα παρατάν για ισορροπημένο ζωή.

Τα μητρικά και τα πατρικά πρότυπα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τους γονείς. Ο πατε΄ρας πρέπει να φέρνει τα λεφτά σπίτι και να είναι ο πρώτος που θα το υπερασπιστεί σε περίπτωση κινδύνου. Η μητέρα πρέπει να φροντίζει το σπίτι και τα παιδιά. Δεν χρεια΄ζεται να είναι σε ακραία μορφή όπως ήταν παλιά τα πράγματα, αλλά πίστεψε με δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' το να αλλάξουν οι ρόλοι σε μια σχέση.

Οι "καριερίστριες" που σε σχεδόν κάθε περίπτωση μόνο αυτό δεν είναι, αλλά αντίθετα σπαταλάν αναποτελεσματικά χρόνο στη δουλειά τους ως υπεκφυγή, έχουν φάει 100 κιλά προπαγάνδα και πιστεύουν πως η οικογένεια είναι χάσιμο χρόνου και οι ορμόνες τους λανθάνουν.

Ως αποτέλεσμα...

Τα πράγματα(ψυχολογικά) είναι χειρότερα από τότε που οι γυναίκες δεν ψήφιζαν.

Καλύτερα για ένα παιδί να βλέπει τους γονείς του να εργάζονται και ας συμβάλλουν οι νταντάδες ή ο παιδικός σταθμός στο μεγάλωμα του παρά να εχει έναν γονέα να ασχολείται διαρκώς μαζι του. Αργά η γρήγορα αυτή η προσοχή θα κάνει κακό στο ψυχισμό του παιδιού.

Όσο μεγαλώνει το παιδί τόσο λιγότερο εχει ανάγκη την διαρκή φροντίδα που ένα σημείο και μετα μονο ωφέλιμη δεν ειναι.

Με λίγα λόγια πιο σωστά θα μεγαλώσει ένα παιδί με μητέρα χειρουργό η οποία θα αφιερώνει λιγο χρόνο καθε βδομάδα στο παιδί παρά ένα παιδί που η μητέρα δε εργσζετσι κσι λέει οτι σσχολειτσι με το παιδί.

Στην πρώτη περίπτωση θα συμβάλει και ο πατέρας αλλα και οι παιδικοί σταθμοί που μονο καλο θα κάνουν στην κοινωνικοποίηση του παιδιού.

Ομολογώ ότι αυτό είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα συζήτησης.

Το βασικό είναι να είναι συνειδητοποιημένες οι γυναίκες και συνειδητοποιημένοι οι άντρες για το τι θέλουν από την ζωή, και όχι να μετανιώνουν όταν περνάνε τα χρόνια. Και επίσης το πετυχημένη οικογένεια είναι σχετικό πάντα. Μια φίλη μου γέννησε παιδί, το άφησε στην μητέρα της να το μεγαλώσει και κάποιοι το θεωρούν αυτό πετυχημένη οικογένεια. Όλα είναι σχετικά, και εξαρτώνται από τις απόψεις και την νοοτροπία του καθενός. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και σε τελική ανάλυση κρίνεται μόνο από τον εαυτό του.

Εγώ προσωπικά όταν θα παντρευτώ θέλω μια κοπέλα που να δουλευει 20 ώρες την βδομάδα (4 ώρες την μέρα, καθημερινές) σε χαλαρή δουλειά χωρίς άγχος, πίεση και ευθύνες. Καθηγήτρια, φιλόλογος, δασκάλα, νηπιαγωγός, βρεφονηπιοκόμος ή νοσηλεύτρια, φαρμακοποιός (αν μπορούν αυτά τα τελευταία να γίνουν σε χαλαρή mode). Γενικά θέλω να έχει ένα επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά από εκεί και πέρα η οικογένεια να είναι πιο σημαντική για αυτήν. Για οικογενειακά θέματα πρέπει να αγχώνεται. Δουλειά και χρήματα θα τα αναλάβω εγώ στο σπίτι, και εγώ θα εστιάσω στην καριέρα. Η δουλειά της θα είναι καθαρά για να ξεφεύγει λίγο από την μονοτονία και την ρουτίνα της οικογένειας. Με απλά λόγια, εγώ 8 ώρες δουλειά την μέρα και 4 ώρες οικογένεια, ενώ η κοπέλα μου, 4 ώρες δουλειά και 8-10 ώρες οικογένεια.

Επαναλαμβάνω, αυτά είναι καθαρά προσωπική άποψη και προσωπική επιθυμία, σεβόμενος όλους όσους έχουν λίγο ή τελείως αντίθετες απόψεις και επιθυμίες. Εμένα, ο χρόνος και ο εαυτός μου ο ίδιος θα με κρίνει.

ΥΓ.: Πάντως τον τελευταίο καιρό, έχοντας ζήσει σε 6 δυτικές χώρες παρατηρώ μια τάση συντηρητισμού και αντιφεμινισμού από τις γυναίκες.

Αρχική Δημοσίευση από KonstantinosNew:

ΥΓ.: Πάντως τον τελευταίο καιρό, έχοντας ζήσει σε 6 δυτικές χώρες παρατηρώ μια τάση συντηρητισμού και αντιφεμινισμού από τις γυναίκες.

Click για ανάπτυξη...

Οι γυναίκες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι ωραία είναι η απόλυτη ελευθερία στα πάντα αλλά μάλλον ο φεμινισμός τους έπιασε κοροϊδα κρατώντας τις υποχρεώσεις του παρελθόντος και προσθέτοντας επιπλέον. Τώρα η γυναίκα δεν αρκεί να είναι καλή σύζυγος και μητέρα. Πρέπει να είναι και καλή επαγγελματίας στη δουλειά της.