Το ημερολόγιο του anisixos

Ξυπνησα αργα το μεσημερι. Θυμομουν καλα τον εφιαλτη που ειδα γιατι σιγουρα περι εφιαλτη επροκειτο. Σπανια θυμαμαι τα ονειρα μου και ακομα πιο σπανια τους εφιαλτες μου. Ημουν στο πανεπιστημιο και εκανα ενα πολυ δυσκολο μαθημα. Παροτι ημουν 25 ειχα αποφασισει να το παρω απο την αρχη παλι. Αμφεβαλλα αν θα τα καταφερνα. Η αιθουσα ηταν πολυ ψυχρη, το μαθημα εξαιρετικα δυσκολο και δε γνωριζα κανεναν απο εκει. Ηταν ολοι μικροτεροι μου. Εγω χαμενος. Εχω ξαναδει εφιαλτη με το πανεπιστημιο οπως και με τις πανελληνιες. Ξυπνησα και δεν ειχα καμια ορεξη. Ουτε για καφε. Με πηρανε τηλεφωνο και μου ειπαν οτι ο αριθμος μου κληρωθηκε και οτι κερδισα ενα τριημερο ταξιδι σε προορισμο της επιλογης μου για 2 εως ατομα. Δεν εδωσα σημασια. Δεν χαρηκα. Ειχα δουλειες, βαρετες υποχρεωσεις. Πηγα σε δημοσιο νοσοκομειο που ηταν αρκετο για να μου χαλασει ακομα περισσοτερο η διαθεση. Νιωθω χαμενος. Η ζωη μου δεν ειναι σε προγραμμα, ειναι εντελως αστατη. Νιωθω μοναξια. Ευχομαι απλα να αλλαζαν τα πραγματα ή να γυρνουσα πισω το χρονο...Καθησα και ηπια ενα καφε στα γρηγορα και μετα πηγα να παιξω ΚΙΝΟ. Κερδισα 22 ευρω. Αυτο με χαροποιησε ιδιαιτερα. Επιτελους και κατι καλο. Σκεφτηκα και το αλλο καλο με το ταξιδι. Πηρα τηλεφωνο αλλα μου ειπαν οτι ισχυει μονο για ατομα ανω των 28 ετων...Κριμα και ηθελα πολυ να φυγω αυτο το τριημερο...Οι γονεις μου θα ερθουν και δεν εχω καμια ορεξη σε αυτη τη φαση...Δε θελω να μαλωσουμε.

Ο Τηλεμαχος ειναι ξανα εδω κοντα σας. Μαζι σας. Στο πλευρο σας. Πολλοι θεωρησατε οτι ο Τηλεμαχος ηταν ενας διατοντας αστερας. Αυτο ομως ειναι ενα μεγαλο ψεμα. Ακομα κι αν λυγισει, ποτε δε θα τα παρατησει. Ακομα κι αν πεσει θα ξανασηκωθει ακομα πιο δυνατος. Ακομα και αν καει, θα ξαναγεννηθει μεσα απο τις σταχτες του. Ειναι αεναος, αηττητος, αεικηνητος, ατρομητος. Δεν το παιζει σπουδαιος, αλλα ειναι παιδι γενναιο. Εχει μαθει να παλευει. Δεν την φοβαται τη φωτια. Ωστοσο, ο Τηλεμαχος βγαινει απο τα ρουχα του μερικες φορες. Ειναι πραγματα που τον εξοργιζουν, τον εκνευριζουν και τον συγχηζουν. Οπως το σημερινο δυσαρεστο γεγονος.

-Θες να μας μιλησεις γι αυτο Τηλεμαχε;

Βεβαιως. Ειχα μια πολυ ατυχη συναντηση σημερα, με το επιτελειο μιας τηλεοπτικης εκπομπης.

-Τι πηγες να κανεις εκει;

Ηθελα να κανω την τιμη στην εκπομπη να εμφανιστω ζωντανα. Η εκπομπη δεν εκτιμησε την κινηση μου αυτη και το χειροτερο δε με αναγνωρισε οτι ειμαι ο δημοφιλης ιντερνετικος σταρ Τηλεμαχος, πραγμα που αποτελει καθηκον της και με πεταξε εξω.

-Θες να πεις οτι δεν καταλαβε ποιος εισαι;

Κι ομως συμβαινουν και αυτα...

-Λες να ειχε αλλους λογους;

-Μπορει να το εκανε απο κακια η συγκεκριμενη δημοσιογραφισκα που με πεταξε εξω και απο ζηλεια καθως εγω ειμαι ενας σταρ και αυτη μια απλη υπαλληλος.

-Ας αφησουμε αυτο το δυσαρεστο γεγονος και ας περασουμε στα χειροτερα...Τελευταια δεν εισαι και στα καλυτερα σου ψυχολογικα...

Οντως, με απασχολουν πολλα θεματα ψυχικης φυσεως, εχουν να κανουν με τα ψυχολογικα των αλλων ανθρωπων που επηρεαζουν και μενα και εχουν να κανουν με την αγενεια, την επιθετικοτητα, την ειρωνεια, την κακια και αλλα πολλα. Ο κοσμος αυτος ειναι σκληρος, τραχυς. δυσκολος, παραξενος, απροβλεπτος, αρρωστος, και επιπονος.

-Τι σου δινει κουραγιο;

Εσυ.

-Η σχολη σου πως παει;

Κουτσαινωντας...

-Μετανιωνεις για πραγματα που εκανες;

Εχω μετανιωσει για τη σταση που κρατουσα στο σχολειο απεναντι σε αλητες που με πειραζαν και με οδηγησαν σε ασχημη κατασταση.

-Δηλαδη τι σταση επρεπε να κρατησεις;

Πιο επιθετικη και ενεργητικη.

-Κατι τελευταιο προς το κοινο. Μια συμβουλη, ενα μηνυμα.

Να σεβεστε τον εαυτο σας.

Καλησπερα
καλως σας βρηκα!
τι κανετε;;;
χαιρομαι πολυ που ειμαι εδω.
ειμαι ενας νεος 26 χρονων ανεργος-αεργος, μενω αθηνα.
θα σας μιλησω για κατι που μου συνεβη πριν λιγες μερες και που ειναι εξαιρετικα απιστευτο και εξαιρετικο.
εγω που λετε ψαχνω για δουλιτσα. πριν καποιες μερες περνουσα απο ενα μαγαζι με ρουχα, κοιτουσα τη βιτρινα και ο ιδιοκτητης με λεει "περνα μεσα νεαρε. εμπρος λοιπον. τι περιμενεις; ειμαστε νεο μαγαζι". οταν ακουσα το "νεο μαγαζι", αδιαφορησα για τα ρουχα και ρωτησα αν ψαχνουν προσωπικο. μου ειπαν να περασω απο βδομαδα. ετσι και εκανα. πηγα ξανα απο βδομαδα κρατωντας ενα βιογραφικο στο χερι.
η υπαλληλος που με ειδε με ρωτησε αν εχω αναλογη προυπηρεσια και την ειπα ψεμματα οτι περυσι δουλεψα σε ενα μαγαζι με ρουχα που βρισκοταν στον ιδιο δρομο. "Στο Νικο; Στον κοντουλη;" με ρωτησε αυτη. "Ναι" απαντησα εγω διστακτικα μη εχοντας αλλη επιλογη. Μετα αυτη η υπαλληλος ειπε στον ιδιοκτητη οτι δουλεψα σε αυτο το Νικο και αυτος με ρωτησε με αυστηρο υφος ποσο καιρο. "7-8 μηνες" του ειπα εγω. "Πλακα μου κανεις; Ουτε δυο βδομαδες δε δουλεψες. Ο Νικος ειναι φιλος μου. Εγω του ανοιξα το μαγαζι". Ξεροκαταπια τη γλωσσα και εφυγα χωρις να πω τιποτα. Ενιωσα πολυ χαλια παρα πολυ χαλια. Με πιασανε στα πρασα. Καταλαβα ομως πως με το να λες ψεμματα δεν κερδιζεις τιποτα, αντιθετα βγαινεις χαμενος. Η ειλικρινεια ειναι δυσκολο πραγμα αλλα πολυ σπουδαιο.

Τα ψεματα δεν οδηγουν πουθενα... μην απελπιζεσαι και ψαξε και θα βρεις αυτο που θες!

Χαχαχα, εχω πάθει κι εγώ κάτι παρόμοιο. Πριν χρόνια είχα παει σερβιτόρα στο Nazca (μια καφετέρια στην Αιόλου). Αφού έκανα 2 μεροκάματα, πάω την τρίτη μέρα και μου λέει ο μαλάκας που το είχε "σήμερα ρεπουδάκι, θα κάνει δοκιμάστικο άλλη κοπέλα". Δεν με ειδοποίησε, έκανα μια ώρα να πάω (πήγαινα με τα πόδια από την Βικτώρια που έμενα) και μου λέει έτσι ξερά την ηλίθια λέξη "ρεπουδάκι"? Γιατί σπαταλάς το χρόνο μου ηλίθιε? Για μεροκάματο 25 ευρώ το 2007 (θυμάστε τον βασικό τότε?) που μέσα στο 8ωρό μου ούτε για κατούρημα δεν προλάβαινα να πάω, κυριολεκτικά, και δεν μπορείς να πάρεις έστω ένα τηλέφωνο? Φεύγω λοιπόν και βλέπω σε ένα ρουχάδικο on line πιό κάτω πως ψάχνουν άτομα. Κάνω μια αίτηση και το απόγευμα με παίρνει ο μαλάκας να μου πει πως ειναι δικό του και το ρουχάδικο και δεν με θέλει σε κανένα μαγαζί του.
Μετά από λίγο το Nazca έκλεισε και πολύ το χάρηκα, ο μαλάκας δεν ξέρω τι κάνει τώρα πάντως εύχομαι να χρωστάει παντού και όσοι διάβασουν αυτό και ξέρουν ποιός είναι να τον φασκελώνουν και να μην δουλέψουν ποτέ για αυτόν. Ευτυχώς στα καπάκια βρήκα πολύ καλύτερη δουλειά...

Σώπα μωρέ που ντράπηκες, μισή ντροπή δική του μισή δική σου.

Sorry ρε φίλε αλλά δεν είσαι άτυχος,κόπανος είσαι!
ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ;Μα είναι δυνατόν;
Πες ότι ήσουν σε μαγαζί στη Θεσσαλονίκη,έλεος δηλαδή...

γιατι να την πατησεις ετσι? Πες οτι δουλεψες σε ενα μαγαζι στου διαολου την μανα και αμα σου ζητησει περισσοτερες πληροφοριες πες οτι μεταφερθηκε/εκλεισε/αλλαξε ονομα.Αμα ειναι να το πεις το ψεμα τουλαχιστον καντο καλα.

Τα ψέματα είναι μέρος της εργασίας, της καθημερινότητας και του επαγγελματισμού. Αν δεν ξέρεις να λες ψέματα ή δεν μπορείς τότε απλά δεν γίνεσαι καλός επαγγελματίας.