NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
13-07-19
23:21
Τα ερειπια της ευτυχίας παραμενουν ερημωμενα
Όπως μια μελωδια που δεν ακουσε ποτε κανενας
Ενω δακρυα απο ασημι τρέχουν απο το πρόσωπο σου
Θρηνωντας για κατι που ποτε δεν ήταν δικο σου
Τους φοβους σου σε εμένα ελεγες
Και εγω προσπαθουσα να αναστησω τη πληγωμένη σου ψυχη
Το σώμα σου σαν ενα άγαλμα απο κερι
Και ασημένια δάκρυα εκλαιγες.
Δεν μπορεσα να βρω παρηγοριά στα δυο σου χλωμα ματια τα ψυχρα
Που ειδα την ζωη για μια τελευταία φορα
Βαθια μεσα στη μιζερια θα χαθω
Το μυαλό μου δε θα ησυχασει αν δε νιωσω οτι δεν πονω
Τα χερια μου υψηθηκαν στον αερα σαν τα κλαδια που παρασερνονται απ το ποταμι
Σαν ενα θυμα μιας ανιατης ασθενειας το έδαφος ακουμπω
Ενα μειγμα θλιψης και φοβου εχει κανει
Τα ματια μου να κοκκινίζουν γεματα πονο μεσα στου δωματίου τον καπνο
Κοιταζω πισω , μονο η σκια μου βρίσκεται εκει
Να αγναντεύει τη γαληνη που δεν υπήρχε απ την αρχη
Η σκέψη με ακολουθει κι εγω τρεχω να ξεφυγω
Θα τραγουδησω αυτο το τραγούδι του πονου που μεσα στον αιθερα θα ακουστει
Τη θλίψη δε θα σβησω δακρυα θα ριξω
Για οτι εχει πλέον χαθει
Και σαν μια ασήμαντη οντοτητα
Ο χειμώνας στη ψυχή σου με έχει παγωσει ως την αιωνιότητα
Όπως μια μελωδια που δεν ακουσε ποτε κανενας
Ενω δακρυα απο ασημι τρέχουν απο το πρόσωπο σου
Θρηνωντας για κατι που ποτε δεν ήταν δικο σου
Τους φοβους σου σε εμένα ελεγες
Και εγω προσπαθουσα να αναστησω τη πληγωμένη σου ψυχη
Το σώμα σου σαν ενα άγαλμα απο κερι
Και ασημένια δάκρυα εκλαιγες.
Δεν μπορεσα να βρω παρηγοριά στα δυο σου χλωμα ματια τα ψυχρα
Που ειδα την ζωη για μια τελευταία φορα
Βαθια μεσα στη μιζερια θα χαθω
Το μυαλό μου δε θα ησυχασει αν δε νιωσω οτι δεν πονω
Τα χερια μου υψηθηκαν στον αερα σαν τα κλαδια που παρασερνονται απ το ποταμι
Σαν ενα θυμα μιας ανιατης ασθενειας το έδαφος ακουμπω
Ενα μειγμα θλιψης και φοβου εχει κανει
Τα ματια μου να κοκκινίζουν γεματα πονο μεσα στου δωματίου τον καπνο
Κοιταζω πισω , μονο η σκια μου βρίσκεται εκει
Να αγναντεύει τη γαληνη που δεν υπήρχε απ την αρχη
Η σκέψη με ακολουθει κι εγω τρεχω να ξεφυγω
Θα τραγουδησω αυτο το τραγούδι του πονου που μεσα στον αιθερα θα ακουστει
Τη θλίψη δε θα σβησω δακρυα θα ριξω
Για οτι εχει πλέον χαθει
Και σαν μια ασήμαντη οντοτητα
Ο χειμώνας στη ψυχή σου με έχει παγωσει ως την αιωνιότητα
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
06-01-19
19:54
[font=Arial, Helvetica, sans-serif]once I was someone new[/font]
[font=Arial, Helvetica, sans-serif]I was chosen for a while
[/font][font=Arial, Helvetica, sans-serif]then with time I am changing
[/font][font=Arial, Helvetica, sans-serif]at least that is what they say[/font]
[font=Arial, Helvetica, sans-serif]I was chosen for a while
[/font][font=Arial, Helvetica, sans-serif]then with time I am changing
[/font][font=Arial, Helvetica, sans-serif]at least that is what they say[/font]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
19-11-18
16:26
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
26-10-18
18:59
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
16-08-18
20:03
Σκεφτομουν χθες το βράδυ οτι δεν ζουν όλοι οι άνθρωποι. Αλλοι ζουν , αλλοι επιβιωνουν και αλλοι απλα υπάρχουν.. Ανα πασα στιγμη μπορεί εκει που ζουσες να παλεύεις να επιβιωσεις.. Πιστεύω ότι υπάρχουν δυο εννοιες που πρέπει να διαφοροποιηθούν : ζω και υπαρχω.. Οταν υπαρχεις μπορει στη πραγματικότητα να μη ζεις . Και όταν λεω να μη ζεις εννοώ απλα να αφηνεις τις μέρες να περασουν και απλα σαν ενας παρατηρητης να βλεπεις τη ζωη σου βα κυλαει χωρίς να κάνεις τίποτα. Χωρίς να παλεύεις για τους στόχους σου, χωρίς να μαθαινεις και χωρίς να αγαπάς... Τοτε δεν ζεις..Απλά υπαρχεις..
Και για να μη καταντησεις έτσι κανε οτι περναει απ το χέρι σου (ακομη κι αν μισεις τη ζωη σου και δεν γίνεται να την αλλαξεις /το λεω εγω που είμαι σε αυτη τη θεση/ ) να μαθεις κατι τουλάχιστον, να εξελιχθεις , να πραγματοποιησεις κπ στοχο σου ή να βοηθησεις όσους ανθρώπους έχουν αναγκη.. Έτσι θα δεις ότι η ζωη σου δεν πηγε τζαμπα.. Μπορεί να μην περασες καλα αλλα τουλάχιστον εμαθες, παλεψες, αγαπησες και εζησες!
Και για να μη καταντησεις έτσι κανε οτι περναει απ το χέρι σου (ακομη κι αν μισεις τη ζωη σου και δεν γίνεται να την αλλαξεις /το λεω εγω που είμαι σε αυτη τη θεση/ ) να μαθεις κατι τουλάχιστον, να εξελιχθεις , να πραγματοποιησεις κπ στοχο σου ή να βοηθησεις όσους ανθρώπους έχουν αναγκη.. Έτσι θα δεις ότι η ζωη σου δεν πηγε τζαμπα.. Μπορεί να μην περασες καλα αλλα τουλάχιστον εμαθες, παλεψες, αγαπησες και εζησες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
13-08-18
10:33
Δέκα η ώρα το πρωι
Η μαχη για αντοχη έχει χαθεί
Πουλησα την αξια μου και την καλοσυνη μου στην ίδια τιμη
Το ρολοι σχηματίζει την αίσθηση του διαβρωμενου χρονου
Μακριά απο καθε λογικη
Τόσο χλωμό το πρόσωπο με ενα χαμόγελο αμυδρό
Πανω στο σωμα σημαδια απο τον καιρο
Μεσα στη νύχτα
Οπου η ευστροφία γίνεται σκονη
Και η τιμιότητα γεμίζει το κενο
Εγινα αυτος/η που έχεις να δεις καιρο
Της σωτηριας πεφτει η βροχή
Δυο ποτήρια δεν φτανουν για να πιω
Στο ρευμα του κρυου αερα να αντισταθω
Η γευση του κενου
Επιστροφή στη συγκέντρωση
Σβήνει η φωτια του πολυμηχανου μυαλου
Βράζει το αιμα
Περνώντας τα κύματα της εξαρτησης
Περιμενοντας να αποτελειωσουν τη ψυχη
Οι περασμενες αναμνήσεις
Βράζει το αιμα
Αλλάζει πια η διάθεση
Περιμένοντας την καταστροφη
Που ο χρόνος δίνει στο μυαλο
Σε καθε σημείο σημάδια απο τον καιρο.....
(Το ποιημα δεν είναι ολο δικο μου.. Είναι μια διασκευασμενη ελεύθερη μετάφραση του τραγουδιού "Serein" των Katatonia....Να ναι καλα οι Katatonia ν προσφερουν τραγούδια με βαθυστόχαστο νόημα....)
Η μαχη για αντοχη έχει χαθεί
Πουλησα την αξια μου και την καλοσυνη μου στην ίδια τιμη
Το ρολοι σχηματίζει την αίσθηση του διαβρωμενου χρονου
Μακριά απο καθε λογικη
Τόσο χλωμό το πρόσωπο με ενα χαμόγελο αμυδρό
Πανω στο σωμα σημαδια απο τον καιρο
Μεσα στη νύχτα
Οπου η ευστροφία γίνεται σκονη
Και η τιμιότητα γεμίζει το κενο
Εγινα αυτος/η που έχεις να δεις καιρο
Της σωτηριας πεφτει η βροχή
Δυο ποτήρια δεν φτανουν για να πιω
Στο ρευμα του κρυου αερα να αντισταθω
Η γευση του κενου
Επιστροφή στη συγκέντρωση
Σβήνει η φωτια του πολυμηχανου μυαλου
Βράζει το αιμα
Περνώντας τα κύματα της εξαρτησης
Περιμενοντας να αποτελειωσουν τη ψυχη
Οι περασμενες αναμνήσεις
Βράζει το αιμα
Αλλάζει πια η διάθεση
Περιμένοντας την καταστροφη
Που ο χρόνος δίνει στο μυαλο
Σε καθε σημείο σημάδια απο τον καιρο.....
(Το ποιημα δεν είναι ολο δικο μου.. Είναι μια διασκευασμενη ελεύθερη μετάφραση του τραγουδιού "Serein" των Katatonia....Να ναι καλα οι Katatonia ν προσφερουν τραγούδια με βαθυστόχαστο νόημα....)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
NastStorm
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η NastStorm αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 334 μηνύματα.
12-07-18
13:45
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.