Eileen
Τιμώμενο Μέλος
γκίλτι πλέζορ
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
William George Allum, σε ποίηση του Νίκου Καββαδία και μουσική Θάνου Μικρούτσικου. Υπάρχουν και άλλες μελοποιήσεις, προτιμώ αυτή διότι η μουσική ταιριάζει καλύτερα στην περιβάλλουσα των στίχων ατμόσφαιρα. Τα "επικίνδυνα" staccato μαζί με το παιχνιδιάρικο φλάουτο να προϊδεάζουν για ένα τέλος τραγικό αλλά σινάμα αναμενόμενο -
σαν να εξηγούνται όλα από το δίπτυχο
"Του κάκου· γνώριζεν αυτός καθώς το ξέρουμ’ όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δε βγαίνουνε ποτές.."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Αφού πιάσαμε και τον Καζούλλη, ένας ... Άγγελος δε θα μπορούσε να λείπει από εδώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Αερικό λοιπόν, είναι ο εναέριος δαίμονας, που σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση ... περιτριγυρίζει τους ανθρώπους, ενώ σπάνια, κυρίως από ακανόνιστους ήχους μπορεί να παρατηρηθεί η παρουσία του. Πριν την επικράτηση του ... σύγχρονου ελληνικού θεού, οι δαίμονες αυτοί, τα αερικά, θεωρούνταν ότι μπορούσαν να κάνουν είτε καλό, είτε κακό, ανάλογα την φύση τους. Κριτής να το αξιολογήσει κανείς άλλος, πέρα από τον ...αποδέκτη, όπου μένει να αναρωτιέται ποιο μαύρο καράβι/μέγα πάθος οδήγησε σε αυτό τον ...προορισμό (ελπίζοντας χωρίς ...τέλος) και από ποιους κόσμους μακρινούς τους έφερε.
Σε αυτή-τη γη, αλήθεια, περνάνε ωραία;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Κάθε στίχος είναι από μόνος του αλήθεια σκληρή, δεν υπόσχεται Παράδεισους, μάλλον σε προσγειώνει απότομα, σε μία ... παράφορη εποχή, να βλέπεις μακριά τα αστέρια και να αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε να φύγεις ήσυχα όπως η φωνή του Σωκράτη προτρέπει ή αν στο διάβα σου πρέπει να τα κάνεις όλα κώλο. Ας είναι το πρώτο, έχει και αυτό τη δυναμική του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος ένα ιδιαίτερο τρίπτυχο που προτιμώ να ακούω από τον Μάλαμα, σε ζωντανή εκτέλεση.
Ατμοσφαιρικό, με πολύ όμορφη ενορχήστρωση είναι σαν να σε ... στοιχειώνει λίγο.
Έτσι λοιπόν, σε ένα λαβύρινθο - φυλακή, απουσία χρόνου, ελλείψει καρδιάς και "σιγά, σιγά... συνήλθα";
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ’ ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.
Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ’ ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.
Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eileen
Τιμώμενο Μέλος
Να κάτι και από εμένα, ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι..
κι όλου του κόσμου ο στόλος
εμένα πια δε με χωρά
μου φτάνει η βάρκα του ψαρά
με πάει και με φέρνει
και τα μυαλά μου παίρνει
με ταξιδεύει στ’ ανοιχτά
νέοι ορίζοντες ξανά.
Τα βράδια μου τα έρμα
εγώ τα `χω διαλεγμένα
θέλει κομμάτι υπομονή
να περπατάς χωρίς ντροπή.
Πού `σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να `ναι υπερβολές,
κλείνω τ’ αυτιά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό, τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα φίλε
και από πίσω σκύλε
τα λόγια σου τα ψεύτικα
βρε αρκετά τ’ ανέχτηκα
που όλο βιτρίνα αλλάζεις
ξέρεις, δε με τρομάζεις,
που όλο τα ρούχα αλλιώς φοράς
να ξέρεις μάγκα, δε μετράς.
Υπάρχει κι άλλος τρόπος
για να σωθεί ένας τόπος
παράτα τις υπεκφυγές
και μη φοβάσαι τις ντροπές.
Πού `σαι ρε μάγκα κι ό,τι λες
μου μοιάζουν να `ναι υπερβολές,
κλείνω τ’ αυτιά μου.
Πού `σαι ρε μάγκα να μου πεις
ό, τι δεν έμαθε κανείς
στα όνειρά μου.
Υπάρχει κι άλλος τρόπος
είν’ της καρδιάς ο δρόμος
περπάτησέ τον και θα δεις,
στο τέλος θα με θυμηθείς.
Πού `σαι ρε μάγκα φουκαρά
δε βρήκες ποτέ σου έναν ψαρά
να ταξιδέψεις.
"Μου μοιάζουν να 'ναι υπερβολές/κλείνω τ'αυτιά μου" κατά το άσμα, με ένα τρόπο ... λιγότερο επιφανειακό από ένα ... απλό "la la la", το οποίο βαφτίζουμε εύπεπτο και αποδίδουμε με ευκολία στην ιδιότητα της ηλικίας να δημιουργεί πλασματικές καταστάσεις! Αλλά τι άλλο είναι το έντεχνο τραγούδι παρά "ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες", όπως γράφει ο Θεοδωράκης... Δεν μοιάζει ... επιδερμικό;
Μάλλον όχι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.