Το e-steki είναι μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές διαδικτυακές κοινότητες με 67,421 εγγεγραμμένα μέλη και 3,405,914 μηνύματα σε 102,047 θέματα. Αυτή τη στιγμή μαζί με εσάς απολαμβάνουν το e-steki άλλα 276 άτομα.
Εμένα πάντως, το τελευταίο πράγμα που με έκανε να χαμογελάσω, ήταν το βουβαλοκούταβό μου... [πλέον...], το οποίο νομίζει ότι είναι ακόμα μωρό, όπως ήτανε όταν τον έπαιρνα αγκαλιά... και έρχεται και τώρα και προσπαθεί να ανέβει να καθίσει στην αγκαλιά μου... :D
Εκτός των άλλων..., βαριέμαι... κιόλας.
Και πρέπει, να κάνω την ανάγκη φιλότιμο... και να σηκωθώ να πάω βόλτα το σκυλί μου, γιατί περιμένει...
Και δεν ξεχνιέται και με τίποτα...!!!!
Θα ήθελα να ήμασταν μαζί... αγκαλιά, στην βεράντα του εξωχικού μου, καθισμένοι κάτω από την κλιματαριά, να μας φυσάει το αεράκι... και να χαζεύουμε την θάλασσα, που απλώνεται από μπροστά μας, μέχρι το τέλος του ορίζοντα...
Πωπω...!!! Πως ήμουνα πέρσυ τέτοιες μέρες...???
Ήμουνα μέσα στην καλή χαρά...
Θα ήθελα να είχε σταματήσει ο χρόνος εκεί..., για πάντα!!!
Τόσο καλά αισθανόμουν...!!!
Έχω περάσει τόσο πολλά... αυτές τις μέρες...
Έχω τόσο πολύ στεναχωρηθεί...
Θα ήθελα να πάω μια βόλτα μαζί του... τώρα στη θάλασσα, στην ακρογυαλιά...
Νομίζω ότι θα μου έκανε πολύ καλό..., θα με βοηθούσε να ξεσκάσω λίγο...
Γιατί ντρέπεσαι... κουκλίτσα μου, η ένωση δύο ανθρώπων που αγαπιούνται...,
είναι ότι πιο υπέροχο υπάρχει... στη ζωή μας !
Μακάρι να μπορούσα..., να κλάψω στην αγκαλιά του !!!
.
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.