Crow_of_Darkness
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Crow_of_Darkness αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 398 μηνύματα.
25-05-06
11:47
Τα ακόλουθα, αποτελούν μια ακόμα <<ιστορία>> του παιδιού αυτού...
-Που λέτε, έχουμε έναν πολύ καλά εκπαιδευμένο σκύλο που φυλάει τη μονάδα του πατέρα μου (Με ταύρους αναπαραγωγής) Τις προάλλες, είχαν μπεί δυο Αλβανοί να μας κλέψουν, τη νύχτα, αλλά τους περιποιήθηκε καταλλήλως. Αρχικά κυνήγησε το πρώτο και τον έτρεψε σε φυγή. Μετά κυνήγησε το δεύτερο, τον βούτηξε από το λαιμό και τον έριξε στο χώμα. Όμως είναι πολύ εκπαιδευμένος και δεν τον έπνιξε. Απλά τον ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΣΕ κρατώντας τον από εκεί, για περίπου τέσσερις-πέντε ώρες μέχρι που ξημέρωσε, πήγαμε εμείς ήδαμε τί είχε γίνει, και καλέσαμε την αστυνομία που τον έπιασε. Αυτό το σκυλί, είναι ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ. Ακόμα, μπορεί να πηδάει από μεγάλα ύψη, όπως μια γάτα. Σε μια φάση, είχα ανέβει στη ταράτσα του σπιτιού μας, για να φτιάξω τον ηλιακό θερμοσίφωνα. Μόλις μπήκε ο πατέρας μου στην αυλή του σπιτιού, ερχόμενος από τη δουλειά, αυτό από τη χαρά του, και για να τον καλοσωρίσει, ΠΗΔΗΞΕ στο έδαφος από τη ταράτσα της ΔΙΟΡΟΦΗΣ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑΣ μας και όρμησε στην αγκαλιά του.
-Που λέτε, έχουμε έναν πολύ καλά εκπαιδευμένο σκύλο που φυλάει τη μονάδα του πατέρα μου (Με ταύρους αναπαραγωγής) Τις προάλλες, είχαν μπεί δυο Αλβανοί να μας κλέψουν, τη νύχτα, αλλά τους περιποιήθηκε καταλλήλως. Αρχικά κυνήγησε το πρώτο και τον έτρεψε σε φυγή. Μετά κυνήγησε το δεύτερο, τον βούτηξε από το λαιμό και τον έριξε στο χώμα. Όμως είναι πολύ εκπαιδευμένος και δεν τον έπνιξε. Απλά τον ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΣΕ κρατώντας τον από εκεί, για περίπου τέσσερις-πέντε ώρες μέχρι που ξημέρωσε, πήγαμε εμείς ήδαμε τί είχε γίνει, και καλέσαμε την αστυνομία που τον έπιασε. Αυτό το σκυλί, είναι ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΦΥΛΑΚΑΣ. Ακόμα, μπορεί να πηδάει από μεγάλα ύψη, όπως μια γάτα. Σε μια φάση, είχα ανέβει στη ταράτσα του σπιτιού μας, για να φτιάξω τον ηλιακό θερμοσίφωνα. Μόλις μπήκε ο πατέρας μου στην αυλή του σπιτιού, ερχόμενος από τη δουλειά, αυτό από τη χαρά του, και για να τον καλοσωρίσει, ΠΗΔΗΞΕ στο έδαφος από τη ταράτσα της ΔΙΟΡΟΦΗΣ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑΣ μας και όρμησε στην αγκαλιά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Crow_of_Darkness
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Crow_of_Darkness αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 398 μηνύματα.
22-05-06
12:55
Έχεις δίκιο, τώρα κατάλαβα ότι είναι οφ-τόπικ. Είδα το τίτλο και νόμισα ότι ΓΕΝΙΚΑ μιλάμε για ότι πιο γελοίο έχουμε ακούσει. Τώρα είδα ότι είναι μόνο για στίχους... Τέλοςπάντων, νομίζω ότι αξίζει γιαυτό μη το διαγράψετε - Αν είναι μεταφέρετέ το. Ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Crow_of_Darkness
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Crow_of_Darkness αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 398 μηνύματα.
22-05-06
12:46
Τα παρακάτω, ειπώθηκαν από πρώην συμφοιτητή μου και επαγγελματία αρχιψεύταρο. Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοιο άτομο. Μάλιστα είχε την εντύπωση ότι αυτά που έλεγε, οι άλλοι τα πίστευαν...
Δε θυμάμαι πώς το είχε φέρει η κουβέντα, όταν άρχισε να μας λέει μια από τις ''Ιστορίες'' του. (Είχαμε κάνει κύκλο πόσα άτομα γύρω από αυτόν και ακούγαμε. Μετα βίας δε σκασαμε στα γέλια) Αρχίζει λοιπόν ο παραμυθάς:
- Που λέτε χτές το απόγευμα παραλίγο να σκοτωθώ με έναν φίλο μου αλλά ευτυχώς αντέδρασα πολύ αποτελεσματικά. Τρέχαμε με το τζίπ με καμία 200 χιλιόμετρα σε μια απότομη κατηφόρα ενός βουνού. Ξαφνικά πετάγεται ένας λαγός μπροστά και για να μη τον χτυπήσω, κάνω απότομο ελιγμό με αποτέλεσμα να χάσω τον έλεγχο του τζίπ. Ήταν θέμα χρόνου να πέσουμε πάνω σε ένα μεγάλο βράχο και έτσι αντέδρασα αστραπιαία. Ο φίλος μου δε φόραγε ζώνη, γιαυτό με μια γρήγορη κίνηση του τη φοράω εγώ. Μετά φοράω τη δική μου. Συγχρόνως πατάω φρένο και κάνω μάταιες προσπάθειες με το άλλο χέρι να ανακτήσω τον έλεγχο του αμαξιού. Τίποτα. Τελικά πέφτουμε στο βράχο με ταχύτητα. Όμως ως εκ θαύματος το αμάξι δεν παθαίνει μεγάλη ζημιά και ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΒΡΑΧΟ ΣΤΑ ΔΥΟ. Με μειωμένη ταχύτητα, συνεχίζουμε προς τη χαράδρα. Μάταια δε μπορώ να σταματήσω το αυτοκίνητο. Τελικά πέσαμε στη χαράδρα κάπου 10 μέτρων αλλά βγήκαμε σώοι και αβλαβείς, ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΝΤΖΟΥΝΙΑ. Ο φίλος μου είχε πάθει σοκ και δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Γιαυτό τον κουβάλησα εγώ ως το δρόμο κανα χιλιόμετρο μακριά όπου ζητήσαμε βοήθεια.
Ναι, απίστευτο κι όμως αληθινό, ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ και νόμιζε ότι τα πιστεύαμε και εμείς. Αυτή είναι μια μόνο <<ιστορία>> από τις μπόλικες που μας έχει αραδιάσει... Τα συμπεράσματα δικά σας.
Δε θυμάμαι πώς το είχε φέρει η κουβέντα, όταν άρχισε να μας λέει μια από τις ''Ιστορίες'' του. (Είχαμε κάνει κύκλο πόσα άτομα γύρω από αυτόν και ακούγαμε. Μετα βίας δε σκασαμε στα γέλια) Αρχίζει λοιπόν ο παραμυθάς:
- Που λέτε χτές το απόγευμα παραλίγο να σκοτωθώ με έναν φίλο μου αλλά ευτυχώς αντέδρασα πολύ αποτελεσματικά. Τρέχαμε με το τζίπ με καμία 200 χιλιόμετρα σε μια απότομη κατηφόρα ενός βουνού. Ξαφνικά πετάγεται ένας λαγός μπροστά και για να μη τον χτυπήσω, κάνω απότομο ελιγμό με αποτέλεσμα να χάσω τον έλεγχο του τζίπ. Ήταν θέμα χρόνου να πέσουμε πάνω σε ένα μεγάλο βράχο και έτσι αντέδρασα αστραπιαία. Ο φίλος μου δε φόραγε ζώνη, γιαυτό με μια γρήγορη κίνηση του τη φοράω εγώ. Μετά φοράω τη δική μου. Συγχρόνως πατάω φρένο και κάνω μάταιες προσπάθειες με το άλλο χέρι να ανακτήσω τον έλεγχο του αμαξιού. Τίποτα. Τελικά πέφτουμε στο βράχο με ταχύτητα. Όμως ως εκ θαύματος το αμάξι δεν παθαίνει μεγάλη ζημιά και ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΒΡΑΧΟ ΣΤΑ ΔΥΟ. Με μειωμένη ταχύτητα, συνεχίζουμε προς τη χαράδρα. Μάταια δε μπορώ να σταματήσω το αυτοκίνητο. Τελικά πέσαμε στη χαράδρα κάπου 10 μέτρων αλλά βγήκαμε σώοι και αβλαβείς, ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΝΤΖΟΥΝΙΑ. Ο φίλος μου είχε πάθει σοκ και δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Γιαυτό τον κουβάλησα εγώ ως το δρόμο κανα χιλιόμετρο μακριά όπου ζητήσαμε βοήθεια.
Ναι, απίστευτο κι όμως αληθινό, ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ και νόμιζε ότι τα πιστεύαμε και εμείς. Αυτή είναι μια μόνο <<ιστορία>> από τις μπόλικες που μας έχει αραδιάσει... Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.