aequitas
Νεοφερμένος
Η aequitas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 84 μηνύματα.
01-09-08
11:56
Καλά, έχω ρίξει πολύ γέλιο με αυτά που διαβάζω...
Μου έρχονται κι εμένα στο νου διάφορα σκηνικά από το λύκειο κυρίως.
Καταρχάς θυμάμαι τον χιονοπόλεμο που παίζαμε μέσα στην τάξη, χειμώνα-καλοκαίρι.
Ξεκινούσε από νιφάδες(μικρά κομμάτια χαρτί από σχισμένες σελίδες) και που οι πιο μάστορες(οι λεγόμενοι ιθαγενείς) τις εκτόξευαν με στυλό-φυσοκάλαμο προς όλες τις κατευθύνσεις και κατέληγε μέσα σε λίγα λεπτά σε πελώριες χιονοστιβάδες σε μέγεθος πεπονιού. Έρμες καθαρίστριες!
Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω μια φορά που ο διπλανός μου στο θρανίο-που είχε την κακή(όπως αποδείχθηκε) συνήθεια να μασάει τα στυλό του, στην μέση του μαθήματος με σκουντάει επίμονα, γυρίζω και τον βλέπω να μου σκάει ένα χαμόγελο μπλε, δόντια μπλε, χείλη μπλε, όλα μπλε και μελάνια μπλε να τρέχουν στο πηγούνι!
Ξεσήκωσα την τάξη από τα γέλια, επικράτησε πανικός: να γελάμε όλοι, μαζί και ο Ν. που έφτυνε μελάνια και γενικώς γυμνάσαμε κοιλιακούς εκείνη τη μέρα.
¨
Είχαμε θυμάμαι κι έναν απίστευτο θρησκευτικό στην τρίτη ο οποίος περιέγραφε με μεγάλη γλαφυρότητα(αυτό του το αναγνωρίζω!) την κατάντια στην οποία είχαμε περιέλθει γιατί είχαμε απομακρυνθεί από το "δρόμο του Θεού"...
Και δώστου "η θεριστική μηχανή της αθεϊας που σαν άγουρα σταχυα αλώνιζε τις μολυσμένες από την τηλεόραση ψυχές μας", δώστου "οι σκοτεινές δυνάμεις που καιροφυλακτούν να μας κυριέψουν" και άλλα τέτοια εσχατολογικά και εξωφρενικά.
Είχαμε όμως κι ένα συμμαθητή-μεγάλο υποκριτικό ταλέντο που χαραμίζεται στην αστυνομία- ο οποίος κάθε φορά που έβλεπε τον εν λόγω θεόπληκτο να πλησιάζει στο διάδρομο ή στο προαύλιο έπεφτε κάτω, άρχιζε τους σπασμούς σε στυλ "ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ", έβγαζε άναρθρες κραυγές, ούρλιαζε ότι οι σκοτεινές δυνάμεις τον είχαν κυριεύσει και τον άρπαζε από το παντελόνι παρακαλώντας τον να βγάλει το κακό που ειχε ριζώσει μέσα του!!
Ο ίδιος καθηγητής πάντως μας είχε βάλει να δούμε και μια απίστευτη πέρα από το διάστημα βιντεοκασέτα-ντοκυμαντέρ και καλά για τον σατανισμό στη σύγχρονη μουσική...Απίστευτο γέλιο! Ξεκινούσε από τα ψιλοαναμενόμενα Hotel California, 666 the number of the beast, τα ανάποδα μηνύματα και κατέληγε ούτε λίγο ούτε πολύ στον Πάριο (γκντοινγκ!) με το "Είσαι θεός ήλιος καλοκαιρινός"(ένας είναι ο θεός δεν υπάρχει άλλος!) και στη Γλυκερία με ποιο άλλο( το "πηγα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες"(δεν είναι χριστιανικά πράγματα αυτά!)...
Μου έρχονται κι εμένα στο νου διάφορα σκηνικά από το λύκειο κυρίως.
Καταρχάς θυμάμαι τον χιονοπόλεμο που παίζαμε μέσα στην τάξη, χειμώνα-καλοκαίρι.
Ξεκινούσε από νιφάδες(μικρά κομμάτια χαρτί από σχισμένες σελίδες) και που οι πιο μάστορες(οι λεγόμενοι ιθαγενείς) τις εκτόξευαν με στυλό-φυσοκάλαμο προς όλες τις κατευθύνσεις και κατέληγε μέσα σε λίγα λεπτά σε πελώριες χιονοστιβάδες σε μέγεθος πεπονιού. Έρμες καθαρίστριες!
Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω μια φορά που ο διπλανός μου στο θρανίο-που είχε την κακή(όπως αποδείχθηκε) συνήθεια να μασάει τα στυλό του, στην μέση του μαθήματος με σκουντάει επίμονα, γυρίζω και τον βλέπω να μου σκάει ένα χαμόγελο μπλε, δόντια μπλε, χείλη μπλε, όλα μπλε και μελάνια μπλε να τρέχουν στο πηγούνι!
Ξεσήκωσα την τάξη από τα γέλια, επικράτησε πανικός: να γελάμε όλοι, μαζί και ο Ν. που έφτυνε μελάνια και γενικώς γυμνάσαμε κοιλιακούς εκείνη τη μέρα.
¨
Είχαμε θυμάμαι κι έναν απίστευτο θρησκευτικό στην τρίτη ο οποίος περιέγραφε με μεγάλη γλαφυρότητα(αυτό του το αναγνωρίζω!) την κατάντια στην οποία είχαμε περιέλθει γιατί είχαμε απομακρυνθεί από το "δρόμο του Θεού"...
Και δώστου "η θεριστική μηχανή της αθεϊας που σαν άγουρα σταχυα αλώνιζε τις μολυσμένες από την τηλεόραση ψυχές μας", δώστου "οι σκοτεινές δυνάμεις που καιροφυλακτούν να μας κυριέψουν" και άλλα τέτοια εσχατολογικά και εξωφρενικά.
Είχαμε όμως κι ένα συμμαθητή-μεγάλο υποκριτικό ταλέντο που χαραμίζεται στην αστυνομία- ο οποίος κάθε φορά που έβλεπε τον εν λόγω θεόπληκτο να πλησιάζει στο διάδρομο ή στο προαύλιο έπεφτε κάτω, άρχιζε τους σπασμούς σε στυλ "ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ", έβγαζε άναρθρες κραυγές, ούρλιαζε ότι οι σκοτεινές δυνάμεις τον είχαν κυριεύσει και τον άρπαζε από το παντελόνι παρακαλώντας τον να βγάλει το κακό που ειχε ριζώσει μέσα του!!
Ο ίδιος καθηγητής πάντως μας είχε βάλει να δούμε και μια απίστευτη πέρα από το διάστημα βιντεοκασέτα-ντοκυμαντέρ και καλά για τον σατανισμό στη σύγχρονη μουσική...Απίστευτο γέλιο! Ξεκινούσε από τα ψιλοαναμενόμενα Hotel California, 666 the number of the beast, τα ανάποδα μηνύματα και κατέληγε ούτε λίγο ούτε πολύ στον Πάριο (γκντοινγκ!) με το "Είσαι θεός ήλιος καλοκαιρινός"(ένας είναι ο θεός δεν υπάρχει άλλος!) και στη Γλυκερία με ποιο άλλο( το "πηγα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες"(δεν είναι χριστιανικά πράγματα αυτά!)...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.