christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
02-01-12
13:15
Αυτό με το λαπτοπ το έχω πάθει κι εγώ. Πολύ απλή λύση: παραγγέλνεις πληκτρολόγιο από τον κατασκευαστή (30 ευρώ είχε η Toshiba) και το αλλάζεις. Εχουν μια μεταλλική πλακέτα τα πληκτρολόγια λαπτοπ ώστε τα υγρά να μην μπορούν να φτάσουν πιό μέσα και να καταστρέψουν το μηχανημα. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις εσύ (είναι εύκολο, μόνο μερικά μικρά κατσαβιδάκια θέλεις και έχει και οδηγίες αμα ψάξεις στο Google) το φτιάχνουν αυτοί με 20 ευρώ.
Στο θέμα τώρα... Ο πατέρας μου δεν ξέρει να μαγειρευει και συνήθως αυτοσχεδιάζει κι ο,τι βγει. Βέβαια τώρα μπορεί πια να κοιτάει στο ιντερνετ συνταγές, αλλά θυμάμαι διάφορα που έκανε προ δεκαετίας που δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες. Μια φορά ήθελε να κάνει κέικ μαστίχα (για να τελειώνει η μαστίχα) και έβαλε 20% αλεύρι, 20% ζάχαρη, 20% γάλα και 40% μαστίχα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα γλοιώδες μυξοκέικ που το έφαγε μόνος του, με το ζόρι προφανως, για να μας αποδείξει πόσο ώραιο είναι και να μας πείσει να φάμε κι εμείς.
Εχω όμως και δικά μου...αυτές τις μέρες είχα πάρει σβάρνα τα σπίτια για επισκέψεις και φαγητά. Χαμός γινόταν, σε κάθε σπίτι 20-30 άτομα (οικογένειες ολόκληρες), που τα περισσότερα δεν τα ήξερα καν. Ε, επειδή ψιλοβαρίομουν το είχα ρίξει στα κρασιά και χωρίς να το καταλάβω σε κάθε σπίτι έπινα και από 2 μπουκάλια. Το τι βλακείες έλεγα και έκανα δεν περιγράφονται. Να σημειώσω ότι γενικά δεν πίνω, ούτε και αντέχω το ποτό, οπότε κάποια στιγμή είχα κάτσει με μια γιαγια 92 και έναν παππού 85 και μιλάγαμε επί μια ώρα. Ούτε καν ξέρω τι λέγαμε. Μετά είχα κάτσει με κάτι 50άρηδες και τους έλεγα συμβουλές για ανατροφή παιδιών (άσχετο ότι δεν έχω παιδιά και ότι τα παιδιά αυτών ήταν στην ηλικία μου). Κάποια στιγμή έπαιζα με ένα μωρό και έλεγα σε όλους το πόσο μοιάζει με μια ηθοποιό ενώ αργότερα καθόμουν με συνομηλικους που είχαν καριέρες, ήταν πανέμορφοι και είχαν άπειρα λεφτά και προσπαθούσα να τους πείσω ότι η ζωή μου είναι πολύ καλύτερη από την δικιά τους. Ολοι πρέπει να κατάλαβαν πόσο ντίρλα ήμουν αλλά κανείς δεν είπε τίποτα... Αντε και του χρόνου!
Στο θέμα τώρα... Ο πατέρας μου δεν ξέρει να μαγειρευει και συνήθως αυτοσχεδιάζει κι ο,τι βγει. Βέβαια τώρα μπορεί πια να κοιτάει στο ιντερνετ συνταγές, αλλά θυμάμαι διάφορα που έκανε προ δεκαετίας που δεν είχε τέτοιες πολυτέλειες. Μια φορά ήθελε να κάνει κέικ μαστίχα (για να τελειώνει η μαστίχα) και έβαλε 20% αλεύρι, 20% ζάχαρη, 20% γάλα και 40% μαστίχα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα γλοιώδες μυξοκέικ που το έφαγε μόνος του, με το ζόρι προφανως, για να μας αποδείξει πόσο ώραιο είναι και να μας πείσει να φάμε κι εμείς.
Εχω όμως και δικά μου...αυτές τις μέρες είχα πάρει σβάρνα τα σπίτια για επισκέψεις και φαγητά. Χαμός γινόταν, σε κάθε σπίτι 20-30 άτομα (οικογένειες ολόκληρες), που τα περισσότερα δεν τα ήξερα καν. Ε, επειδή ψιλοβαρίομουν το είχα ρίξει στα κρασιά και χωρίς να το καταλάβω σε κάθε σπίτι έπινα και από 2 μπουκάλια. Το τι βλακείες έλεγα και έκανα δεν περιγράφονται. Να σημειώσω ότι γενικά δεν πίνω, ούτε και αντέχω το ποτό, οπότε κάποια στιγμή είχα κάτσει με μια γιαγια 92 και έναν παππού 85 και μιλάγαμε επί μια ώρα. Ούτε καν ξέρω τι λέγαμε. Μετά είχα κάτσει με κάτι 50άρηδες και τους έλεγα συμβουλές για ανατροφή παιδιών (άσχετο ότι δεν έχω παιδιά και ότι τα παιδιά αυτών ήταν στην ηλικία μου). Κάποια στιγμή έπαιζα με ένα μωρό και έλεγα σε όλους το πόσο μοιάζει με μια ηθοποιό ενώ αργότερα καθόμουν με συνομηλικους που είχαν καριέρες, ήταν πανέμορφοι και είχαν άπειρα λεφτά και προσπαθούσα να τους πείσω ότι η ζωή μου είναι πολύ καλύτερη από την δικιά τους. Ολοι πρέπει να κατάλαβαν πόσο ντίρλα ήμουν αλλά κανείς δεν είπε τίποτα... Αντε και του χρόνου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
01-12-11
10:36
Αυτό το έχω κάνει κι εγώ, την πρώτη φορά που δούλεψα μπουφέ. Ημουν 16 χρονών και δεν είχα ιδέα από καφέ...Αυτό εξηγείται πολύ απλά, οι γονείς μου δεν έπιναν καφέ και δεν είχαμε ποτέ καφέ σπίτι για τους επισκέπτες. Οπότε εγώ είχα δει καφέ μόνο έτοιμο, σε ποτήρι, όσες φορές είχα πάει έξω για καφέ με φίλους. Σε εκείνη την καφετέρια που πήγα λοιπόν είχε το κλασσικό μεταλλικό κουτί με τα χωρίσματα που είχε νες, ζάχαρη, γαλλικό, ελληνικό και σοκολάτα. Ο εσπρέσο ήταν εύκολος γιατί αλεθόταν στο μύλο, απότε τον έβγαζες κατευθείαν από εκεί (το ήξερα ότι αυτός είναι ο εσπρεσο γιατί το έλεγε το κουτί πάνω) επίσης ήξερα ποιά είναι η ζάχαρη και ποιά η σοκολάτα. Με απλή λογική κατέληξα ότι ο καφές σε μεγάλη ποσότητα στο τσίγκινο κουτί είναι νες οπότε μου έμενε μόνο ο ελληνικός και ο γαλλικός. Εννοείται ότι δεν θα ρώταγα, το έπαιζα πεπειραμένη (αλλιώς σιγά μην με επαιρναν) οπότε έπρεπε να βρω έναν τρόπο να δω ποιός είναι ποιός. Οταν λοιπόν κάποιος ζήτησε ένα από τα δύο, εγώ έβαλα ένα στην τυχη και περίμενα αντιδράσεις. Ετρεμα από το αγχος μέχρι να δοκιμάσει ο πελάτης και αφού το έκανε χωρίς αντίδραση και μετά ήπιε όλο τον καφέ, ανακουφίστηκα. Τώρα ήξερα τι είναι τι! Χαχαχχαα! Με άνεση λοιπόν έφτιαχνα τους "γαλλικούς" και τους "ελληνικούς" από εκει και πέρα...ΑΛΛΑ! ο πρώτος απλά δεν κατάλαβε χριστο ή δεν ήθελε να το κάνει θέμα. Ανάποδα τα έβαζα και όταν έφτασα σε σημείο να το έχω κάνει σε καμιά εικοσαριά άτομα, τότε ήρθε η αφεντικιά και με έβρισε. Εγώ βέβαια κατηγόρησα την μυωπία μου και το "μπούκωμα" που με εμπόδιζε να μυρίσω, αλλά δεν έπειθα και πολύ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.