Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
24-01-11
05:41
ένα ζευγάρι παρωπίδες,τι τρώτε για πρωινό;
μπαγιάτικο τσάϊ,
ραντισμένο με αίμα τράγου, ψωμί σταρένιο,
φίδι πιθήκου,
χάντρες μελιού
και μάτια πέρλες από αναθεματισμένα ψάρια
που έχουν καταπιεί ντενεκεδένια στέμματα
τα οποία προορίζονταν για ένα τοπίο που θα μεγάλωνε
μικραίνοντας τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό.
Και κάτι υγρό για να πάνε κάτω:
χυμό στιμένου χελιδονόψαρου από παγούρι.
Τρελός στα σύννεφα πετώ,
πάω τώρα να κοιμηθώ,
να δω πως τα χωνεύω.
υγ. και μη μου πει κανείς
"τι τρως παιδάκι μου"
πρωτο γιατί δε βγήκα από το μνί του
και δεύτερον γιατί εδώ είναι Βαλκάνια και τρώω
ό,τι γουστάρω γιατί ως γνωστόν:
Ελευθερία ή θάνατος
ο κόσμος είν' αδιάβατος
κι ο χορός μου κάνει κύκλο
και με κλείνει από παντού.
(άρα μπορώ να τρώω τα πάντα κλεισμένος
μεστο άπαν,
όλες τις ώρες του χρόνου και του κόσμου
γιατί είμαι κάποιος που φτεροκοπά.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
20-03-10
11:41
Βουτάς τη μπανάνα και το witabix στο τσάι;; :O
Φυσικά.
Διαφορετικά, πώς διάολο θα δικαιολογούσε τέτοιο έϊβαταρ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
17-03-10
17:49
Άλλος Εμο , άλλος με τη βάρκα της ευλογημένης
Tον τρόπο μου δεν επιθυμώ σε κανέναν να επιβάλλω παρά μονάχα στον εαυτό μου να αισθάνομαι, έστω και κλαψομουνιάζοντας.
Μη συνεχίσεις να με εγκλωβίζεις σαρκαζόμενη το φάγωμα σβησμένων (ευτυχώς) κεριών,
σεβάσου το δικαίωμα να αυτοδιαθέτω τον εαυτό μου.
Άφησέ με να ζω και να λατρεύω την μοιρολατρική λίμπιντο στις περισωσμένες καταγραφές της γοητείας με το να ξύνω πληγές, χωρίς τσουλούφια να κρέμονται..
Έμο μπορεί κανείς να είναι και καραφλός
Βασικά, οι έμο είναι υπερεκτιμημένοι ως όντα - φύση και θέση - μελαγχολικά...
Απλώς ζυγίζουν τη μελαγχολία τους με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα δίχως μέτρα σύγκρισης.
Εγώ πάλι, έχω περάσει και τα τριάντα και θα'πρεπε να φοβάμαι γιατί του χρόνου
σταυρώνομαι χωρίς να έχω κάνει κάτι σημαντικό στη ζωή μου.
Χωρίς ένσημα για σύνταξη,
με τον θάνατο γλυκό γοργό και ήρεμο
σαν να σε παίρνει φιλικά ο ύπνος,
γιατί εκτός από δύο τρία άτομα που γνώρισα
μερικά όνειρα που είναι αχνά ακόμη,
ζω μονάχα με μια εφιαλτική αγωνία για το αύριο
που την έχω τιθασεύσει κάνοντάς την άγαλμα
αλλά όταν δε κλαίω τη μοίρα μου γελάω συνέχεια
βλέπω καμιά τατιάνα, επαναλήψεις μαμαλάκη,
επαναλήψεις επαναλήψεις,
έχω γίνει το φαγιούμ του αιώνος με καλά μουσικά γούστα
και βαρύ γκρεμισμένο τώρα,
το διασκεδάζω αλήθεια μέσα σε ένα χαρωπό
παράλογο καρκίνωμα από ψυχή που μοιάζει
με εξαίσιο πτώμα ακόμη κι όταν παραθέτω απαντήσεις επιμελώς
για την αμέλειά σου.
Όπως καταλαβαίνεις ματάκια μου, υπάρχει και μία περίπτωσις όπου ξεκινάς για απάντηση στο τι τρως για πρωινό
και συμπεραίνεις ότι η οδύνη δεν αποτελεί συνθήκη διατροφής
αλλά η διατροφή συνθήκη κάποιας πρόσκαιρης οδύνης.
Άλλωστε ο δρόμος προς τον εαυτό μας, το σωστό, δεν είναι μονάχα ένας...
Ωρε Δεσμοτάκο γιατί δεν τρως λίγο μέλι τέκνον μου ? Εκτός της τέκνο μουσικής ?
9 αμύγδαλα και 2 σοκολάτες.
Το μέλι στο τσάι, μελιώ μου.
Κατόπιν εποπτικής ρευστότητας από αμβλύνοες παρεμβολές και παραινέσεις σου,
κέρασε μου τα μπούτια σου
Κάποτε λέει στην φιλοσοφική σχολή (μου το είπε μια φίλη)
κατά τη διάρκεια μιας εξεταστικής
έπεσε το γενικό θέμα ” γιατί?”
Οι απαντήσεις που δώθηκαν ποικίλανε ανάλογα με το γούστο ή την περίσταση,
άλλοι απάντησαν με άπειρες σελίδες και κόπηκαν ή πέρασαν ίσα ίσα
ένας βαθμολογήθηκε με μηδέν όταν απάντησε μονάχα ” γιατί έτσι”.
Και το μοναδικό δεκαράκι της βραδυάς το πήρε εκείνος που απάντησε “γιατί όχι?”
Γιατί έτσι στον βαθμολογητή που κρύβεις μέσα σου, λοιπόν.
Γιατί όχι?
και τώρα τα στοιχήματα ....
1/5 στον αστραχαν πως θα με ... συνδέσει με Κάιρο
1/7 στον αστραπόγιαννο πως θα ρίξει σεντόνι πριμαβέρα χωρίς ουγια !
Μια ερωτεύσιμη κίνηση στη ζωή
είναι να στοιχηματίζεις
για κάτι που δεν κατέχεις μία
και να γιορτάζεις τη χρεωκοπία σου...
Για αυτό λοιπόν,
το πρωί να μην ξυπνούμε
για να τρώμε λιγότερη θλίψη. (ο λεγόμενος και ύπνος φράπα)
Το φως της ημέρας δεν κάνει καλό...
εκτός και είμαστε ραδίκια ή γλυκοπατάτες
(σκέψου να'μασταν και έμο ή βρυκόλακες)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.