Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
24-01-11
05:41
ένα ζευγάρι παρωπίδες,τι τρώτε για πρωινό;
μπαγιάτικο τσάϊ,
ραντισμένο με αίμα τράγου, ψωμί σταρένιο,
φίδι πιθήκου,
χάντρες μελιού
και μάτια πέρλες από αναθεματισμένα ψάρια
που έχουν καταπιεί ντενεκεδένια στέμματα
τα οποία προορίζονταν για ένα τοπίο που θα μεγάλωνε
μικραίνοντας τους ανθρώπους που ζουν σε αυτό.
Και κάτι υγρό για να πάνε κάτω:
χυμό στιμένου χελιδονόψαρου από παγούρι.
Τρελός στα σύννεφα πετώ,
πάω τώρα να κοιμηθώ,
να δω πως τα χωνεύω.
υγ. και μη μου πει κανείς
"τι τρως παιδάκι μου"
πρωτο γιατί δε βγήκα από το μνί του
και δεύτερον γιατί εδώ είναι Βαλκάνια και τρώω
ό,τι γουστάρω γιατί ως γνωστόν:
Ελευθερία ή θάνατος
ο κόσμος είν' αδιάβατος
κι ο χορός μου κάνει κύκλο
και με κλείνει από παντού.
(άρα μπορώ να τρώω τα πάντα κλεισμένος
μεστο άπαν,
όλες τις ώρες του χρόνου και του κόσμου
γιατί είμαι κάποιος που φτεροκοπά.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
26-03-10
20:22
Α ρε Μελιώ...
Το σχολείο της δυστυχίας είναι το καλύτερο σχολείο που θα'λεγε κι ο Μπελίνσκι,
δεν είναι τόσο τρομαχτικό αν ξέρεις να χαμογελάς, πάντως.
Και κουλούρι σουσαμένιο έχει,
και ήχο κουδουνιού που σε ανασταίνει από την πρωϊνή υπνηλία
και καλό δάσκαλο που ξέρει ότι όσο λιγότερο τον έχει ανάγκη ένα παιδί
τόσο καλύτερα επιτελεί το ρολάκι του.
Δε θα μείνουμε και νηστικοί λόγω επιγραφής
ακόμη κι αν χρειαστεί να φάμε τα συκώτια μας πρωϊνό.
(ε καλά τα κεριά ήταν ευφημισμός -μπρος στα συκώτια-)
Το μακμπουκπρο μου είναι το πολυβόλο μου.
Αύριο οι νίκες θα πολλαπλασιαστούν στις αφηγήσεις
για τους χρόνους που σπαταληθήκαμε να γράφουμε για
ταπεινά, υπερρεαλιστικά κι αντιπαραθετικά.
Καλό είναι που και που να ξεχνιόμαστε και στο παρόν
να βλέπουμε ήττες.
Εγώ πάντως έχω ήδη αποκτήσει το πρόσωπο του χαρούμενου παιδιού
χάρη σε σένα κι ας πρόκειται σε λίγο να φύγεις με σηκωμένους ώμους
που επιζητούν πόζες.
Τότε απλά κι εγώ παίρνω τα χάδια μου και τα φορώ αλλού,
με μια φέτα πορτοκάλι πιπιλώντας (τι λυγωτικό).
Κι είμαστε τόσο χαρούμενοι όλοι τότε,
ή δεν είμαστε;
Άσε τα γαλίφικα,
κοιταχτήκαμε με συμπάθεια οι δυο μας και δεν δαγκωθήκαμε.
Μία καλή λέξη είναι το γουτσουγουτσουνιάσματα.
Μόνο οι ζογκλέρ και οι ψευτομάγοι τρώνε φωτιές
Αλλά εσύ πας να με ξεκάνεις
Πιάσε κι αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=sOS18JTpijU
Τώρα για το αν σαρκάζεις,
άσε τις διαγνώσεις να γίνουν από το υποκείμενο του σαρκασμού,
ο σαρκαζόμενος παραδέχεται μόνο αν ο σαρκασμός είναι
ζήτημα που δεν αφορά παρά τη δική του σάρκα
για αυτό και ο τόσος ντόρος περι αυτοσαρκασμού.
Ναι οι μέλισσες τρώνε 10 μέρη μέλι και παράγουν 1 μέρος κερί.
Να αρχίσω να τραγανομασουλάω κερί δηλ.;
Αν λιώσουμε ένα κερί
το αλείφουμε στο ψωμί;
Κι αντιστρόφως, μπορούμε να στερεοποιήσουμε, λες, αντιπροπέρσινα μέλια
να φτιάξουμε λαμπαδίτσες και να το παίξουμε godfather και godmοther?
Do not try this at home
Δε μ'αγαπάς και θες το κακό μου
(κι αν δε μας αγαπήσεις
υπάρχουνε κι οι συναρτήσεις. :apaxiwtiko_fatsoulini
Ακολουθεί ΦΤΙΑΧΤΙΚΟ μελισσοαπόσπασμα:
Είναι αυτό που λέμε τα λίγα λόγια ζάχαρη
και τα καθόλου μέλι.
(οπότε χλαπακιάστε μια λαμπάδα χωρίς τον άξιονμαν για να το παίξεται σιωπηροί!)
Καραφλό μύδι,
χελώνα χωρίς κράνος :ee:
Όχι αλλά ταιριάζει η ρήση:
«Τα ελαττώματα των μεγάλων ανδρών είναι η παρηγοριά των μικρών ανθρώπων». Τάδε έφη Αριστοτέλης.
Μπορείτε να ταιριάξετε το γνωμικό όπου θέλετε.
Πάλι καλά που δε μ'άρχισες σε τίποτα αποφθεγματικά του στυλ:
το να μην ξέρεις να χαρείς τη ζωή, είναι σαν να συλλέγει τσατσάρες ο καραφλός.
ή
Εκείνος που ένιωσε τον άνεμο των αλλαγών, πρέπει να χτίζει όχι τοίχους για να προστατευτεί από άνεμο, αλλά ανεμόμυλο.
Και μια συμβουλή:
Όσοι έχετε καραφλίτσα και μουσάκι καλό είναι να ξυριστείτε γιατί η Ελληνική Αστυνομία δεν έχει ακόμα προμηθεύσει όλα τα όργανα με φωτογραφία του Παλαιοκώστα. Είδατε τι έπαθε ο τρικαλινός.
Στο δίλημμα Ἐλευθερία ἢ θάνατος…
Καλύτερα θάνατος καλύτερα θάνατος,
που'λεγε με λεοντίσιο ύφος
κι εκείνος ο Β.Λεοντάρης.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ...
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΚΑΝΕΝΑΣ
ΤΡΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΔΙ, ΤΡΕΙΣ ΣΤΟ ΞΥΔΙ...
ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΑΚΩΣΑΜΕ!
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΟΚΚΟΡΙΑ...
ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ!
Η ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ...
ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΠΙΑΝΕΤΑΙ!
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΑΣΙΑ...
ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΪΚΗ!
ΚΑΛΛΙΟ ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...
ΠΑΡΑ ΔΕΚΑ (ΜΟΥΝΤΖΕΣ) ΣΤΟ ΠΑΡΤΕΡΙ!
ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ...
ΠΕΡΙ ΠΑΡΤΗΣ!
ΧΕΣΕ ΨΗΛΑ ΚΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ...
ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΣΚΥΨΕ ΦΑΤΑ!
(σουρεαλ και σχετικό με το θέμα, ε? )
ΟΤΑΝ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΟΙ ΔΙΠΛΑΝΟΙ ΑΛΑΛΑΖΟΥΝ...
ΠΗΔΑΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΗΣΥΧΑΖΟΥΝ!
Και για να σοβαρευτώ τώρα, χωρίς να ρευτώ
σιγά το βίτσιο να φτύνεις το ψέμμα.
Το ακόμα πιο ψυχοαπελευθερωτικό είναι να καταπίνεις αηδίες και ψέμματα
και να χέζεις αλήθειες όσο κι αν οι άλλοι σκάνε στα γέλια..
Οπότε να τρώτε πρωί μια μερίδα κουραφέξαλα
έτσι πιο πολύ σαν πείραμα για το αν έχετε τα κότσια
της μετατροπής τους σε ατομική ενέργεια,
αν φυσικά ορέγεσθε κάτι τέτοιο.
Αλλιώς γουίταμπιξ και καθάρισες...
(και στη δυσκοιλιότητα δαμάσκηνα Καλιφόρνιας)
Το σχολείο της δυστυχίας είναι το καλύτερο σχολείο που θα'λεγε κι ο Μπελίνσκι,
δεν είναι τόσο τρομαχτικό αν ξέρεις να χαμογελάς, πάντως.
Και κουλούρι σουσαμένιο έχει,
και ήχο κουδουνιού που σε ανασταίνει από την πρωϊνή υπνηλία
και καλό δάσκαλο που ξέρει ότι όσο λιγότερο τον έχει ανάγκη ένα παιδί
τόσο καλύτερα επιτελεί το ρολάκι του.
Δε θα μείνουμε και νηστικοί λόγω επιγραφής
ακόμη κι αν χρειαστεί να φάμε τα συκώτια μας πρωϊνό.
(ε καλά τα κεριά ήταν ευφημισμός -μπρος στα συκώτια-)
για να αντιπαρατεθώ στον υπερσουρεαλιστή Δεσμώτη θα ήταν εκτός από άτοπο και βλακώδες
δια το ταπεινόν μου επίπεδο , οπότε ... σκύβω κεφάλι και .. αποδέχομαι την ήττα μου
Το μακμπουκπρο μου είναι το πολυβόλο μου.
Αύριο οι νίκες θα πολλαπλασιαστούν στις αφηγήσεις
για τους χρόνους που σπαταληθήκαμε να γράφουμε για
ταπεινά, υπερρεαλιστικά κι αντιπαραθετικά.
Καλό είναι που και που να ξεχνιόμαστε και στο παρόν
να βλέπουμε ήττες.
Εγώ πάντως έχω ήδη αποκτήσει το πρόσωπο του χαρούμενου παιδιού
χάρη σε σένα κι ας πρόκειται σε λίγο να φύγεις με σηκωμένους ώμους
που επιζητούν πόζες.
Τότε απλά κι εγώ παίρνω τα χάδια μου και τα φορώ αλλού,
με μια φέτα πορτοκάλι πιπιλώντας (τι λυγωτικό).
Κι είμαστε τόσο χαρούμενοι όλοι τότε,
ή δεν είμαστε;
Επειδή ως γνωστό ζιζάνιο ο πληκτρολόγιος μου , δεν αντέχει να μην απαντήσει , έστω κι αν γνωρίζει εκ των προτέρων την ( για μια ακόμα φορά ) επερχόμενη ήττα μου
Άσε τα γαλίφικα,
κοιταχτήκαμε με συμπάθεια οι δυο μας και δεν δαγκωθήκαμε.
Μία καλή λέξη είναι το γουτσουγουτσουνιάσματα.
Για τα αναμμένα (κεριά) .. ούτε λόγος ?
Μόνο οι ζογκλέρ και οι ψευτομάγοι τρώνε φωτιές
Αλλά εσύ πας να με ξεκάνεις
Όπως και να έχει, ουδέποτε σαρκάζομαι όπως γνωρίζεις , και ουδέποτε εγκλωβίζω καθότι καλός άνθρωπας
Πιάσε κι αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=sOS18JTpijU
Τώρα για το αν σαρκάζεις,
άσε τις διαγνώσεις να γίνουν από το υποκείμενο του σαρκασμού,
ο σαρκαζόμενος παραδέχεται μόνο αν ο σαρκασμός είναι
ζήτημα που δεν αφορά παρά τη δική του σάρκα
για αυτό και ο τόσος ντόρος περι αυτοσαρκασμού.
άλλωστε και τα κεριά κυρ Καβάφη .. από το μέλι φτιάχνονται .. .ή όχι ?
Ναι οι μέλισσες τρώνε 10 μέρη μέλι και παράγουν 1 μέρος κερί.
Να αρχίσω να τραγανομασουλάω κερί δηλ.;
Αν λιώσουμε ένα κερί
το αλείφουμε στο ψωμί;
Κι αντιστρόφως, μπορούμε να στερεοποιήσουμε, λες, αντιπροπέρσινα μέλια
να φτιάξουμε λαμπαδίτσες και να το παίξουμε godfather και godmοther?
Do not try this at home
Δε μ'αγαπάς και θες το κακό μου
(κι αν δε μας αγαπήσεις
υπάρχουνε κι οι συναρτήσεις. :apaxiwtiko_fatsoulini
Ακολουθεί ΦΤΙΑΧΤΙΚΟ μελισσοαπόσπασμα:
Για να χτίσουν κερήθρες οι κηροπλάστριες μέλισσες, γεμίζουν το στομάχι τους με μέλι (σλουρπ)
και κρεμιούνται από το ψηλότερο σημείο του πλαισίου ( φφφφ κίνκυ).
Σε αυτήν την θέση στέκονται τελείως ακίνητες επί 24 ώρες,
όσο χρειάζεται για να μετατραπεί το μέλι που ρούφηξαν σε κερί μέσα στον οργανισμό τους,
και να αρχίσει να βγαίνει σαν λέπια από την κοιλιά τους.
Τότε, αφού τα μαλάξουν με τις σιαγόνες τους, χρησιμοποιούν τα χείλη τους σαν μυστρί,
τα τοποθετούν στη θέση που θέλουν να χτίσουν.
Η ποσότητα του κεριού που περιέχουν τα 20 πλαίσια μιας κυψέλης είναι περίπου 1,5 χιλιόγραμμο.
(Δερματόπουλος 1955)
Είναι αυτό που λέμε τα λίγα λόγια ζάχαρη
και τα καθόλου μέλι.
(οπότε χλαπακιάστε μια λαμπάδα χωρίς τον άξιονμαν για να το παίξεται σιωπηροί!)
Καραφλό είσαι καλό μου ?
Καραφλό μύδι,
χελώνα χωρίς κράνος :ee:
Όπως και να έχει θαρρώ πως σ' εσένα δεν ταιριάζει η γνωστή ρήση : Εκτιμώ πάρα πολύ τις τρίχες που φεύγουν από ένα τέτοιο κεφάλι
Όχι αλλά ταιριάζει η ρήση:
«Τα ελαττώματα των μεγάλων ανδρών είναι η παρηγοριά των μικρών ανθρώπων». Τάδε έφη Αριστοτέλης.
Μπορείτε να ταιριάξετε το γνωμικό όπου θέλετε.
Πάλι καλά που δε μ'άρχισες σε τίποτα αποφθεγματικά του στυλ:
το να μην ξέρεις να χαρείς τη ζωή, είναι σαν να συλλέγει τσατσάρες ο καραφλός.
ή
Εκείνος που ένιωσε τον άνεμο των αλλαγών, πρέπει να χτίζει όχι τοίχους για να προστατευτεί από άνεμο, αλλά ανεμόμυλο.
Και μια συμβουλή:
Όσοι έχετε καραφλίτσα και μουσάκι καλό είναι να ξυριστείτε γιατί η Ελληνική Αστυνομία δεν έχει ακόμα προμηθεύσει όλα τα όργανα με φωτογραφία του Παλαιοκώστα. Είδατε τι έπαθε ο τρικαλινός.
Αχα α, μάλιστααα πάντως όπως έχει πει και ένας σοφός ( δεν θυμάμαι ποιος , μη ρωτάς )
<< έχω σκεφτεί πολλές φορές το θάνατο και βρήκα πως είναι το λιγότερο από τα κακά του κόσμου >>
Στο δίλημμα Ἐλευθερία ἢ θάνατος…
Καλύτερα θάνατος καλύτερα θάνατος,
που'λεγε με λεοντίσιο ύφος
κι εκείνος ο Β.Λεοντάρης.
Αχχχ , αν μπορούσες αυτό το : ματάκια μου , να το αποφύγεις έχω μια φρικιαστική αλλεργία σε
όοοολα τα υποκοριστικά , ματάκια , καρδούλες , μαγουλάκια και λοιπές αηδίες , σόρι έτσι ?
Οι κακές παρέες βλέπεις .
Θα σου ήμουν ευγνώμων αν το μετέτρεπες σε : ματάρες !
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ...
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΚΑΝΕΝΑΣ
είμαι τρανός λάτρης των αηδιαστικών γευστικών συνδυασμών !
ΤΡΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΔΙ, ΤΡΕΙΣ ΣΤΟ ΞΥΔΙ...
ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΑΚΩΣΑΜΕ!
Σου ' φεξε ...
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΟΚΚΟΡΙΑ...
ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΙ!
Εχω κέφια απόψε
Η ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ...
ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ ΠΙΑΝΕΤΑΙ!
ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΟΛΛΑ ΚΕΡΑΣΙΑ...
ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΪΚΗ!
η μουράκλα μου
ΚΑΛΛΙΟ ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ...
ΠΑΡΑ ΔΕΚΑ (ΜΟΥΝΤΖΕΣ) ΣΤΟ ΠΑΡΤΕΡΙ!
γουιθ μένι , μένι κισις
ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ...
ΠΕΡΙ ΠΑΡΤΗΣ!
( Ότι θα κάναμε το θέμα : τι τρώτε για πρωινό , της λογοδιάρροιας μας το κάγκελο ...
τι να πω ???
Μόνο ένας Δεσμώτης θα μπορούσε να το καταφέρει )
ΧΕΣΕ ΨΗΛΑ ΚΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ...
ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΣΚΥΨΕ ΦΑΤΑ!
(σουρεαλ και σχετικό με το θέμα, ε? )
Τα νεύρα των άλλων , πνιγμένα μέσα στα κορν φλέικς μου , αναμασώ τις αηδίες τους , και φτύνω τα κουκούτσια των ψεμμάτων τους .
ΟΤΑΝ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΟΙ ΔΙΠΛΑΝΟΙ ΑΛΑΛΑΖΟΥΝ...
ΠΗΔΑΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΗΣΥΧΑΖΟΥΝ!
Και για να σοβαρευτώ τώρα, χωρίς να ρευτώ
σιγά το βίτσιο να φτύνεις το ψέμμα.
Το ακόμα πιο ψυχοαπελευθερωτικό είναι να καταπίνεις αηδίες και ψέμματα
και να χέζεις αλήθειες όσο κι αν οι άλλοι σκάνε στα γέλια..
Οπότε να τρώτε πρωί μια μερίδα κουραφέξαλα
έτσι πιο πολύ σαν πείραμα για το αν έχετε τα κότσια
της μετατροπής τους σε ατομική ενέργεια,
αν φυσικά ορέγεσθε κάτι τέτοιο.
Αλλιώς γουίταμπιξ και καθάρισες...
(και στη δυσκοιλιότητα δαμάσκηνα Καλιφόρνιας)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
17-03-10
17:49
Άλλος Εμο , άλλος με τη βάρκα της ευλογημένης
Tον τρόπο μου δεν επιθυμώ σε κανέναν να επιβάλλω παρά μονάχα στον εαυτό μου να αισθάνομαι, έστω και κλαψομουνιάζοντας.
Μη συνεχίσεις να με εγκλωβίζεις σαρκαζόμενη το φάγωμα σβησμένων (ευτυχώς) κεριών,
σεβάσου το δικαίωμα να αυτοδιαθέτω τον εαυτό μου.
Άφησέ με να ζω και να λατρεύω την μοιρολατρική λίμπιντο στις περισωσμένες καταγραφές της γοητείας με το να ξύνω πληγές, χωρίς τσουλούφια να κρέμονται..
Έμο μπορεί κανείς να είναι και καραφλός
Βασικά, οι έμο είναι υπερεκτιμημένοι ως όντα - φύση και θέση - μελαγχολικά...
Απλώς ζυγίζουν τη μελαγχολία τους με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα δίχως μέτρα σύγκρισης.
Εγώ πάλι, έχω περάσει και τα τριάντα και θα'πρεπε να φοβάμαι γιατί του χρόνου
σταυρώνομαι χωρίς να έχω κάνει κάτι σημαντικό στη ζωή μου.
Χωρίς ένσημα για σύνταξη,
με τον θάνατο γλυκό γοργό και ήρεμο
σαν να σε παίρνει φιλικά ο ύπνος,
γιατί εκτός από δύο τρία άτομα που γνώρισα
μερικά όνειρα που είναι αχνά ακόμη,
ζω μονάχα με μια εφιαλτική αγωνία για το αύριο
που την έχω τιθασεύσει κάνοντάς την άγαλμα
αλλά όταν δε κλαίω τη μοίρα μου γελάω συνέχεια
βλέπω καμιά τατιάνα, επαναλήψεις μαμαλάκη,
επαναλήψεις επαναλήψεις,
έχω γίνει το φαγιούμ του αιώνος με καλά μουσικά γούστα
και βαρύ γκρεμισμένο τώρα,
το διασκεδάζω αλήθεια μέσα σε ένα χαρωπό
παράλογο καρκίνωμα από ψυχή που μοιάζει
με εξαίσιο πτώμα ακόμη κι όταν παραθέτω απαντήσεις επιμελώς
για την αμέλειά σου.
Όπως καταλαβαίνεις ματάκια μου, υπάρχει και μία περίπτωσις όπου ξεκινάς για απάντηση στο τι τρως για πρωινό
και συμπεραίνεις ότι η οδύνη δεν αποτελεί συνθήκη διατροφής
αλλά η διατροφή συνθήκη κάποιας πρόσκαιρης οδύνης.
Άλλωστε ο δρόμος προς τον εαυτό μας, το σωστό, δεν είναι μονάχα ένας...
Ωρε Δεσμοτάκο γιατί δεν τρως λίγο μέλι τέκνον μου ? Εκτός της τέκνο μουσικής ?
9 αμύγδαλα και 2 σοκολάτες.
Το μέλι στο τσάι, μελιώ μου.
Κατόπιν εποπτικής ρευστότητας από αμβλύνοες παρεμβολές και παραινέσεις σου,
κέρασε μου τα μπούτια σου
Κάποτε λέει στην φιλοσοφική σχολή (μου το είπε μια φίλη)
κατά τη διάρκεια μιας εξεταστικής
έπεσε το γενικό θέμα ” γιατί?”
Οι απαντήσεις που δώθηκαν ποικίλανε ανάλογα με το γούστο ή την περίσταση,
άλλοι απάντησαν με άπειρες σελίδες και κόπηκαν ή πέρασαν ίσα ίσα
ένας βαθμολογήθηκε με μηδέν όταν απάντησε μονάχα ” γιατί έτσι”.
Και το μοναδικό δεκαράκι της βραδυάς το πήρε εκείνος που απάντησε “γιατί όχι?”
Γιατί έτσι στον βαθμολογητή που κρύβεις μέσα σου, λοιπόν.
Γιατί όχι?
και τώρα τα στοιχήματα ....
1/5 στον αστραχαν πως θα με ... συνδέσει με Κάιρο
1/7 στον αστραπόγιαννο πως θα ρίξει σεντόνι πριμαβέρα χωρίς ουγια !
Μια ερωτεύσιμη κίνηση στη ζωή
είναι να στοιχηματίζεις
για κάτι που δεν κατέχεις μία
και να γιορτάζεις τη χρεωκοπία σου...
Για αυτό λοιπόν,
το πρωί να μην ξυπνούμε
για να τρώμε λιγότερη θλίψη. (ο λεγόμενος και ύπνος φράπα)
Το φως της ημέρας δεν κάνει καλό...
εκτός και είμαστε ραδίκια ή γλυκοπατάτες
(σκέψου να'μασταν και έμο ή βρυκόλακες)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.